*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο σε επανάληψη:

Demi Lovato-Kingdom Come*

__________________________________

Βλέποντας τον Will μπροστά του, ο Harry αμέσως πάγωσε. Δεν ήξερε πώς να αντιδράσει. Μέσα σε λίγα κλάσματα δευτερολέπτου, ο Will έβγαλε το πιστόλι του και έχοντας ήδη πάνω του ενσωματωμένο το σιγαστήρα χτύπησε τον άντρα που βρισκόταν πίσω από τον Harry δύο φορές, μία στον  ώμο και μία στο γόνατο.

Ο Harry γούρλωσε τα μάτια και σύρθηκε κάτω στα τελευταία σκαλιά σοκαρισμένος. «Τι έκανες;!» ξεστόμισε αμέσως στον Will. Εκείνος τον έπιασε από την μπλούζα και τον σήκωσε όρθιο άτσαλα. «Ήδη έχουμε κάνει πολλά, αν μείνουμε λίγο ακόμη εδώ είμαστε νεκροί!» του πέταξε.

«Η Eva που είναι;» τον ρώτησε ο Harry γρήγορα. «Πάρε αυτήν την κουκούλα, θα βάλω και εγώ τη δική μου πρέπει να βιαστούμε.» του έδωσε μια μαύρη κουκούλα με δύο τρύπες στα μάτια και έβαλε και την άλλη που κρατούσε βιαστικά εκείνος στο κεφάλι του προσπερνώντας την ερώτηση του.

«Σε ρώτησα κάτι.. που είναι η Eva;» του επανάλαβε ο Harry. «Έφυγε. Έπρεπε να φύγει.» του απάντησε τραβώντας τον να κατέβουν και τα άλλα σκαλιά. Κοιτούσε γύρω του ανήσυχος. Έπρεπε πράγματι να βιαστούν.

«Τι; Την άφησες να φύγει;!» ύψωσε τον τόνο του ο Harry σφίγγοντας δυνατά την κουκούλα που κρατούσε μες την γροθιά του. «Έπρεπε να σωθεί. Είναι-είναι..» κόπιασε στο να του πει πως ήταν τραυματισμένη, γι'αυτό και το παρέλειψε. «Είναι για το καλό της.» μουρμούρισε και άρχισε να κατεβαίνει τα σκαλιά.

«Έτσι και πάθει κάτι..Πρέπει να τη βρω, έχει φύγει ώρα;» τον ρώτησε ξανά ο Harry. «Δεν πρέπει να κάνεις τίποτα! Πρέπει μόνο να βιαστείς! Έτσι και μας βρουν θα μας σκοτώσουν δεν το καταλαβαίνεις;! Σκότωσε κάποιον!» του φώναξε και αμέσως γούρλωσε τα μάτια του μόλις συνηδειτοποίησε τι ακριβώς του είχε πει.

 «Τι; Τι;» ο Harry ένιωθε να παραληρεί. «Τι στο διάολο;!» ακούστηκαν φωνές από την κορυφή της σκάλας. Πάγωσαν και οι δύο. «Βιάσου!» έκανε ο Will και ο Harry έβαλε γρήγορα την κουκούλα του. Άρχισαν να κατεβαίνουν άμεσα τα σκαλιά, κρατώντας τον εαυτό του από τα κάγκελα ο Harry και ο Will κοιτώντας πίσω του για να δει αν είναι καλά σταδιακά.

«Ποιον σκότωσε;» ρώτησε σιγανά ο Harry καθώς συνέχιζαν να κατεβαίνουν γρήγορα τα σκαλιά. «Βιάσου τώρα..άστο αυτό..» του αποκρίθηκε ο Will. «Είσαι τρελός;! Θέλω να ξέρω!!» ύψωσε αμέσως τον τόνο του. Περισσότερα βήματα άρχιζαν να ακούγονται από την σκάλα.

«Τον Paul. Τον Paul γαμώτο.» τράβηξε από τους ώμους ο Will τον Harry και τον έσυρε στο κάτω όροφο που οδηγούσε στα μαγειριά. Τον έσπρωξε μέσα από μια ξεχαρβαλωμένη πόρτα και την έκλεισε πίσω του δυνατά. Ο Harry παραπάτησε και κοίταξε γύρω του. «Τι κάνουμε εδώ;» είπε αμέσως.

«Κάπου εδώ θα είναι το πτώμα του Paul.» Έσυρε μπροστά από την πόρτα ένα μεγάλο σιδερένιο αντικείμενο για να μη μπορέσει να μπει κανείς. Προχώρησε προς τα μέσα, προς το άλλο χώρο του μαγειρείου και κοίταξε γύρω του. Υπήρχαν αίματα στα πλακάκια του πατώματος, μια διαλυμένη κουζίνα και μαγειρικά αντικείμενα από εδώ και από εκεί ...μα πουθενά ο Paul.

Ένα μεγάλο στρογγυλό στίγμα αίματος υπήρχε κάτω στα πλακάκια στη γωνία της κουζίνας. Κοίταξε γύρω του και έπειτα ξανά τον Harry. «Το πτώμα..λείπει. Τον βρήκαν και την έχουμε βάψει.» του είπε αργά και ο Harry κοκάλωσε. Δυνατοί συνεχόμενοι χτύποι άρχισαν να ακούγονται πάνω στην πόρτα και αμέσως έσπευσαν και οι δύο προς την πίσω έξοδο του μαγειρείου. 




Της Eva πλέον της είχε κοπεί η ανάσα μετά από τόσο τρέξιμο. Έκλαιγε, πονούσε και δεν ήξερε τι να κάνει. Είχε προσπεράσει εδώ και πολύ ώρα το αυτοκίνητο με το όποιο είχαν έρθει με τον Will και τον Harry, είχε προσπεράσει πολλά παλιά εγκατελειλημένα κτήρια και τώρα περπατούσε στους σκοτεινούς δρόμους μιας γειτονιάς με ελάχιστα αλλά κατοικημένα σπίτια από όσο μπορούσε να παρατηρήσει.

«Θα πεθάνω. Θα πεθάνω. Θα πεθάνω.» επαναλάμβανε ξανά και ξανά στον εαυτό της νιώθοντας άπλετο πόνο στο πρόσωπο, στα πόδια και στο τραυματισμένο ώμο της. Ζαλιζόταν πολύ. Πήρε μια βαθιά ανάσα και κοίταξε γύρω της. Έπρεπε να συνεχίσει να περπατάει, έπρεπε να προχωρήσει και να φτάσει μέχρι την καρδιά του Dallas, ακόμη κι αν αυτό της έπαιρνε μέχρι το πρωί.

Δεν μπορούσε όμως να αντέξει για πολύ. Έστριψε στο πρώτο σκοτεινό στενό που βρήκε μπροστά στο δρόμο της και κάθισε κάτω με την πλάτη της στο τοίχο προσπαθώντας να περιποιηθεί τις πληγές της με τον οποιοδήποτε τρόπο και να ξεκουραστεί.

Ήταν εξαντλημένη και πραγματικά δεν την ένοιαζε τίποτε εκείνη την στιγμή, ούτε η απαίσια μυρωδιά των κάδων τριγύρω της, ούτε τα κρύα λασπωμένα νερά που υπήρχαν στο έδαφος, ούτε ο πόνος. Μόνο εκείνος. Μόνο εκείνος να είναι καλά. Ευελπιστούσε να τον ξανά δει, έστω για μία ακόμη φορά, να είναι καλά όμως και εκείνος και να σωθεί ακόμη κι αν η ίδια  δεν  σωζόταν ξανά.

Έκλεισε τα μάτια της και γέρνοντας πίσω το κεφάλι της άλλο ακόμη ένα πρόσωπο ήρθε στο μυαλό της. Η κόρη της. Η κόρη της μέσα στην οποία βρισκόταν το μικροτσίπ που ίσως την έστελνε την ίδια ξανά στην φυλακή.

Ξεροκατάπιε και έριξε το πρόσωπο της μες τα χέρια της. Όλα ήταν ένα χάος και πίστευε πως και εκείνη θα χανόταν ξανά μέσα σε αυτό. Αναστέναξε και ένιωσε το κεφάλι της βαρύ. Έπρεπε να σώσει την κόρη της. Έπρεπε να σώσει τον έρωτα της. Τον εαυτό της όχι, μα ένιωθε ακόμη και αδύναμη να σώσει τους άλλους αυτήν την φορά.

Έκλεισε τα μάτια της και προσπάθησε να ηρεμήσει έστω για λίγα λεπτά.  Προσπάθησε να σκεφτεί έστω και λίγο θετικά, προσπάθησε να ηρεμήσει, να δώσει κουράγιο, δύναμη και αντοχή στον εαυτό της για να σηκωθεί, να περπατήσει, να φύγει από εκεί ίσως με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, να καλούσε και βοήθεια κιόλας αν τα κατάφερνε.

Αναρωτιόταν, αναρωτιόταν αν τώρα η κόρη της κοιμόταν ζεστά ή αν ένιωθε και εκείνη ανησυχία όπως η ίδια. Αναρωτιόταν εάν ο έρωτας της ήταν καλά, εάν τον είχε βλάψει κανείς. Έκλεισε τα μάτια της και γέρνοντας ξανά πίσω στον τοίχο προσπάθησε να διώξει την ζαλάδα που την ταλαιπωρούσε.

Πίεσε τα μάτια της και δάκρυα συνέχισαν να ξεχειλίζουν κάτω από τα κλειστά βλέφαρα της. Τι κι αν ο Steve είχε βρει το πτώμα του Paul και τον Will και τον είχε σκοτώσει και εκείνον; Τι κι αν ο Harry ήταν απροστάτευτος, μόνος του, ανάμεσα σε τόσο κακό κόσμο; Όλες αυτές οι σκέψεις βασάνιζαν το μυαλό της.

Έπρεπε να σηκωθεί. Έπρεπε να προχωρήσει. Για την κόρη της. Για εκείνον. «Είσαι ο ήλιος μου.» ψιθύρισε στον εαυτό της ψηλαφίζοντας με την παλάμη της τα διαμαντένια σκουλαρίκια που της είχε χαρίσει ο Harry. «Και είμαι το φεγγάρι σου.»

Άνοιξε τα μάτια της και κοίταξε προς τα πάνω, ανάμεσα από τα καλώδια που ενώνονταν τα δύο κτήρια μεταξύ του σκοτεινού στενού. Το φεγγάρι ολόγιομο έλαμπε από πάνω της. Προβλεπόταν μεγάλη νύχτα.




Άρχισα να τρέχουν βιαστικά ο Harry και ο Will. «Δεν-δεν μπορώ..» ο Harry έπιασε το στήθος του. «Το πόδι μου με πονάει αλλά και-και..διάολε, η καρδιά μου δεν..» η ανάσα του άρχισε να κόβεται. «Δεν μπορώ να ανασάνω.» χλόμιασε ξαφνικά αμέσως, έγινε κάτασπρος και ο Will γούρλωσε τα μάτια του κοιτώντας τον.

«Τι; Όχι..Όχι..Όχι τώρα Harry πρέπει να πάμε γρήγορα μέχρι το αυτοκίνητο.» έτρεξε πίσω προς το μέρος του και τυλίγοντας το χέρι του γύρω από τους ώμους του για βοήθεια προσπάθησε να τον κάνει να επιταχύνει το βήμα του για να προλάβουν.

«Πρέπει να περάσουμε έξι τετράγωνα παρακάτω για να πάμε στο αυτοκίνητο. Έλα μπορείς φίλε.» του είπε ενθαρρυντικά και ο Harry αναστέναξε. «Θα-θα πεθάνω.» έλεγε με κομμένη την ανάσα. «Τι; Τι λες όχι..κανείς δεν έχει πεθάνει από ένα τραυματισμένο γόνατο, ηρέμισε. Όλα θα πάνε καλά. Θα τα καταφέρουμε!» του είπε αμέσως ο Will.

«Όχι, όχι, δεν είναι αυτό.» ο Will έστριψε τον Harry για να κατευθύνουν μέσα προς ένα σκοτεινό δρομάκι. «Η καρδιά μου. Ο γιατρός είπε-είπε-είχε πει..-πως-» η ανάσα του κόπηκε εντελώς και άρχισε να βήχει δυνατά. Τιναζόταν μες τα χέρια του Will και εκείνος τον κοίταξε ανήσυχος.  Επιτάχυνε το βήμα τους και πίσω του άρχισαν να ακούγονται φωνές.

 Έστριψε μέσα σε άλλο ένα σκοτεινό στενό και τα μάτια του Harry έκλεισαν για λίγο. «Όχι πίεση και-και εγώ..δε-δε θα προλάβω-είπε-πήγαινε με στο κέντρο νοσοκομείο του Dallas.- ο γιατρός εκεί- η καρδιά μου δε θα- όχι..» έβηξε δυνατά «...-αντέξει άλλο » μιλούσε μπερδεμένα.

Ο Will επιτάχυνε το βήμα του. Είχαν μείνει σχεδόν τρία τετράγωνα ακόμη. Άκουγε αυτοκίνητα και πυροβολισμούς πίσω του μα κανείς ευτυχώς δεν είχε βρεθεί στο δρόμο του. Επιτάχυνε το βήμα του και ξαφνικά δύο τύποι με μαύρα ρούχα εμφανίστηκαν μπροστά του. Έβρισε κάτω από το στόμα του.

 «Γεια σας.» χαμογέλασε ο ένας από τους δύο, μα ο Will δε δίστασε στιγμή. Έπρεπε να σώσει τον Harry, είχε δώσει μια υπόσχεση και θα την κρατούσε. 

Έβγαλε το πιστόλι του και τον πυροβόλησε, δεν είδε που, το ίδιο έκανε και με τον άλλον άντρα δίπλα του κατευθείαν. Έπεσαν στο έδαφος και οι δυο μα αμέσως ο Will ένιωσε ένα κενό, γύρισε πίσω του και είδε τον Harry..είχε σωριαστεί στο έδαφος αναίσθητος.  Γούρλωσε τα μάτια του και γονάτισε μπροστά του.

«Όχι φίλε μου. Όχι..» τον σήκωσε όρθιο και πέρασε το σώμα του και τα χέρια του πάνω από τους ώμους του για να τον κουβαλήσει όσο μπορούσε. Συνέχισε να προχωράει μα δεν έκανε πολλά βήματα ξανά όταν μια φωνή ακούστηκε πίσω του. «Σταμάτα εκεί που είσαι!» γύρισε αργά και είδε..τον Steve.

«Μη.» αποκρίθηκε αμέσως ο Will. «Θα πεθάνει. Η καρδιά του. Θα πεθάνει. Άσε με τουλάχιστον να τον πάω στο νοσοκομείο.» του είπε ξέπνοα αμέσως. «Με περνάς για χαζό;!» του φώναξε άγρια ο Steve. «Όχι εσύ με περνάς για χαζό!» ούρλιαξε ο Will. Έβγαλε με το δεξί του χέρι του πιστόλι του και τον πυροβόλησε δύο φορές. Δεν είδε αν τον χτύπησε, γύρισε αμέσως για να φύγει όσο προλάβαινε.

Ο Steve έβγαλε και το δικό του πιστόλι και τον πυροβόλησε, η σφαίρα καρφώθηκε στη δεξιά γάμπα του και ο Will ούρλιαξε παραπατώντας, γονάτισε στο έδαφος και βρύχησε σαν ζώο δυνατά. «Εκείνη θες! Τράβα βρες τη τότε!» του φώναξε ακόμη κι αν δεν γύρισε να τον κοιτάξει. Προσπάθησε να σηκωθεί μετά βίας.

«Πήγε μόνη της από εκεί που ήρθαμε, δυτικά!» του είπε ψέματα για το που πήγε η Eva. «Γιατί να σε πιστέψω;!» τον ρώτησε ο Steve απότομα. O Will γύρισε και τον κοίταξε, ήταν και εκείνος στα γόνατα κάτω στο έδαφος, λαχανιασμένος και ανήμπορος να σηκωθεί. 'Έπρεπε να βιαστεί πριν έρθουν και οι άλλοι.

«Γιατί δε με νοιάζει για εκείνη. Έχω πάρει και κάτι από εσένα δυστυχώς..»  του ξεφούρνισε την πρώτη ψεύτικη δικαιολογία που του ήρθε στο μυαλό του. «Και αυτό είναι πως με νοιάζει το χρήμα! Θα μου δώσει πολλά λεφτά ο τύπος από εδώ εάν του κλαφτώ έστω και λίγο, αφού εσύ τον πρόδωσες έτσι στεγνά!» ανασήκωσε το σώμα του Harry πάλι πίσω στις πλάτες του.

Είδε τον Steve να μορφάζει, τον είχε χτυπήσει χαμηλά στο στομάχι. Δεν λυπήθηκε όμως καθόλου. Ο Steve χαμογέλασε όμως. «Θα τα ξανά πούμε.»  μουρμούρισε και ο Will έφυγε αστραπιαία, όσο το δυνατόν γρηγορότερα μπορούσε από εκεί.

Έφτασε στο αυτοκίνητο, έβαλε τον Harry στα πίσω καθίσματα προσεκτικά και μπαίνοντας μέσα έβαλε μπρος και έφυγε γρήγορα από εκεί. Ήταν έτοιμος για όλα, ακόμη κι αν κάποιος εμφανιζόταν μπροστά του.

Δεν ήξερε γιατί τον άφησε ο Steve να φύγει, γιατί δίστασε. Ίσως βέβαια και να ήξερε. Δε θα του έφτανε του Steve να τους σκοτώσει έτσι άπλα μόλις τους βρήκε. Ήθελε έναν, έναν να τους καθαρίσει μπροστά σε όλους, ήθελε δόξα και μάτια να θαυμάσουν αυτό που εκείνος θα νόμιζε για έργο.

Τίποτα δεν είχε τελειώσει ακόμη..

[#ΝewUpdate:  Ελπίζω να σας άρεσε. Ήταν ένα μεγάλο part. 10 κεφάλαια πριν το τέλος. Η γνώμη σας για τον Will; Νομίζω τον λατρεύω! Μην ξεχνάτε να κάνετε FAVORITE/COMMENT!! #alivers4life]