*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο σε επανάληψη:

Demi Lovato-Waiting For You*

__________________________________

H Eva έμεινε παγωμένη να κοιτάζει τον Will. «Σε εκείνη. Μέσα σε εκείνη βρίσκεται το μικροτσίπ.» τα λόγια του αυτά επαναλαμβάνονταν ξανά και ξανά μέσα στο μυαλό της ενώ για λίγο όλα γύρω της έμειναν θολά. «Σε εκείνη.» Δεν μπορούσε να πιστέψει πως το μικροτσίπ βρισκόταν μέσα στην Derma, ήταν αδιανόητο.

 «Eva!» της φώναξε ξαφνικά ο Will και εκείνη 'επανήλθε' πίσω στην σκληρή πραγματικότητα που έπρεπε να αντιμετωπίσει. «Μα πως;..» τον ρώτησε με τρεμάμενη φωνή. Τα μάτια της ήταν κόκκινα και ήσυχα δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά της. «Δεν ξέρω. Απλώς εκείνοι της το έβαλαν. Δεν γνωρίζω εκατό τις εκατό εάν συμμετείχε και ο Connor σε όλο αυτό.» της είπε γρήγορα κοιτώντας τη εξεταστικά.

Ήταν τραυματισμένος και εκείνος όπως και εκείνη επίσης. Ζαλιζόταν και έχανε αρκετό αίμα από τις πληγές που της είχε προκαλέσει η σφαίρα και ο Paul. «Λύσε με γρήγορα σε παρακαλώ και φύγε. Φύγε σε παρακαλώ πολύ.» την παρακάλεσε ο Will γρήγορα. Εκείνη τον υπάκουσε και με τρεμάμενα χέρια προσπάθησε να τον ξελύσει.

«Πρέπει να φύγεις. Πρέπει. Άμα σε βρουν θα σε σκοτώσουν μονό μιας δε θα σε προστατέψουν και έπειτα θα-» η Eva τον διέκοψε. «Δεν μπορώ να τον αφήσω μόνο.» τόνισε τα λόγια της. «Θα τον προστατέψω. Δεν-..» πήγε να της εξηγήσει μα και πάλι τον διέκοψε. «Όχι. Πρέπει να μείνω..» του είπε λύνοντας τον επιτέλους.

«Δεν καταλαβαίνεις!;» της ύψωσε τον τόνο του. «Πρέπει να φύγεις! Πρέπει να φύγεις! Σε αγαπάει! Είσαι όλη του η ζωή! Δεν θα έχει νόημα έπειτα η ζωή του εάν πάθεις κάτι εσύ! Δεν καταλαβαίνεις;!» σηκώθηκε από την καρέκλα και έπειτα και εκείνη σηκώθηκε όρθια μπροστά του.

«Πρέπει και εσύ να καταλάβεις πως άμα πάθει κάτι δε θα μου το συγχωρήσω ποτέ.» του πέταξε έντονα. «Φύγε. Eva, φύγε! Θα εξαφανίσω και το πτώμα του Paul και έπειτα θα βρω τον Harry και θα φύγουμε, θα έρθουμε να σας βρούμε..» την τράβηξε από το χέρι και βγήκαν έξω από το χώρο εκείνον τραβώντας τον μοχλό που είχε η πόρτα ακριβώς απέξω κλειδώνοντας τη. Αυτή η κίνηση θα τους κρατούσε μέσα έστω και λίγο.

 «Όχι δεν..» πήγε πάλι να του απολογηθεί. Το βλέμμα του έφυγε από τον τραυματισμένο ώμο της, στα μάτια της και πάλι πίσω εκεί. Έβγαλε ένα πανί μέσα από το πανωφόρι του και της το έδωσε. «Πίεσε το εκεί και φύγε. Δεν το ξανά λέω!» προχώρησε μακριά της και εκείνη γρύλισε πίσω της.

«Γιατί αντιδράς έτσι;! Πρέπει να μείνω!» ύψωσε τον τόνο της με όσες δυνάμεις της είχαν απομείνει. «Όχι δεν πρέπει! Βάλε την περούκα σου και φύγε τώρα έτσι! Έχω περάσει αυτόν τον πόνο και δεν θα ήθελα κανείς να το ξανά περάσει. Δεν θα ήθελα να τον νιώσει ο Harry άμα πάθεις κάτι! Πόσο μάλλον δεν θα μου το συγχωρήσω εμένα αν γίνει τίποτα!» της είπε πολύ γρήγορα. Λαχανιάζοντας στην κυριολεξία.

Η Eva κατσούφιασε και έκανε ένα βήμα πίσω. «Τι συνέβη;» τον ρώτησε σιγανά.

Ο Will σκούπισε τα αίματα που είχαν κυλήσει στο μέτωπο του και σήκωσε το χέρι του δείχνοντας της προς την πόρτα που οδηγούσε στο γκαράζ. «Την περούκα. Και φύγε.» μουρμούρισε και άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά.

Παρότι τις αρκετές αρνήσεις της, η Eva έβαλε την περούκα και άνοιξε την πόρτα για να μπει στο εσωτερικό γκαράζ και να φύγει από εκεί. Η καρδιά της όμως δεν χτυπούσε, την είχε αφήσει εκεί πίσω στον Harry.




Έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω ο Harry και συνέχισε να σημαδεύει τον Steve. Έπρεπε να τον ακινητοποιήσει, να κάνει κάτι που ο Steve θα περάσει στην άκρη για λίγο και εκείνος θα βρει λίγο χρόνο για να αναζητήσει τον Will και την Eva και να φύγουν από εκεί μέσα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

Αμέσως θυμήθηκε κάτι και ήταν λες και άκουσε τη φωνή της Eva να του μιλά μέσα στο μυαλό του. Έβγαλε μέσα από το πανωφόρι του ένα σπρέι και έτρεξε μπροστά προς το μέρος του Steve. Του το ψέκασε στο πρόσωπο έντονα μα πρόλαβε να βγάλει το πιστόλι του, ήταν στα γόνατα μπροστά στον Harry και εκείνος αμέσως πανυκοβλήθηκε βλέποντας την ξαφνική αυτή κίνηση του.

Τον έριξε πίσω μα ο Steve πρόλαβε και πάτησε τη σκανδάλη. Η σφαίρα έφυγε αστραπιαία και καρφώθηκε λίγο πιο πάνω από το γόνατο του Harry. Ούρλιαξε και έπεσε πάνω του. Με το δεξί χέρι του πρόλαβε και τον σημάδευσε στο κρανίο του κρατώντας το πιστόλι εκεί σταθερά και με το δεξί πόδι του πάτησε το αριστερό χέρι που κρατούσε το όπλο και με το σπρέι άρχισε να τον ψεκάζει γρήγορα στο πρόσωπο.

Έβριζε μέσα από το στόμα του, ήξερε πως μπορούσε να χρησιμοποιείσει το όπλο όπως έκανε ο Steve, μα δεν ήθελε. Δεν το ήθελε καθόλου αυτό γι'αυτό κιόλας και χρησιμοποίησε το σπρέι. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ο Steve έμεινε αναίσθητος από κάτω του και σηκώνοντας το σώμα του όρθιος ο Harry σκέφτηκε πως μέχρι στιγμής είχε ακολουθήσει κάθε οδηγία και συμβουλή της Eva και ευχήθηκε να το έχει κάνει και αυτή και να είναι σώα και αβλαβής.

Περπάτησε  μακριά από τον διάδρομο και άρχισε έπειτα να κατεβαίνει γρήγορα τα σκαλιά. «Πρέπει να τους βρω αμέσως..» έλεγε ξανά και ξανά στον εαυτό του καθώς κατέβαινε. O πόνος στο γόνατο του μέχρι στιγμής δεν ήταν τόσο έντονος, αν και τον ενοχλούσε και τον τράβαγε το δέρμα του εκεί καθώς κουνούσε το πόδι του.

Άρχισε να κατεβαίνει γρήγορα τα σκαλιά, ευχόμενος μα μη βρει κανέναν άλλον μπροστά του ως ότου συναντήσει τον Will ή την Eva του. «Διάολε..» γρύλισε νιώθοντας το γόνατο του να μουδιάζει σιγά σιγά.

Έφτασε στον κάτω όροφο και πήγε να συνεχίσει το κατέβασμα τον σκαλιών μα μια βαριά φωνή πίσω του τον διέκοψε. «Τι στο διάολο;» γύρισε αμέσως και είδε έναν καραφλό άντρα κοντά στο ύψος του να τον κοιτάει εξεταστικά από την κορυφή μέχρι τα νύχια. Έπειτα ρίχνοντας μια ματιά στον πάνω μέρος της σκάλας και έπειτα πίσω στον Harry, κατάλαβε.  Και όλα αυτά μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Ο άντρας όρμισε να τρέξει πάνω στον Harry και αμέσως εκείνος τρόμαξε, προσπάθησε να επιταχύνει το βήμα του καθώς κατέβαινε τη σκάλα μα δεν τα κατάφερε, το γόνατο του αιμορραγούσε και πλέον άρχισε να πονά και να μουδιάζει πολύ περισσότερο από πριν.

Η ανάσα του κόπηκε και λυγίζοντας από τον πόνο έπεσε από τα σκαλιά. Γονάτισε στο έδαφος και γρύλισε δυνατά από τον πόνο. Ένα χέρι άγγιξε τον ώμο του και εκεί που νόμισε πως όλα είχαν τελειώσει , σήκωσε το βλέμμα του και είδε τον Will να στέκεται από πάνω του.

H Eva προχώρησε γρήγορα μέσα από το γκαράζ και προσπάθησε να βρει γρήγορα την έξοδο από εκεί. Ο ώμος της αιμορραγούσε και το πρόσωπο της ήταν γεμάτο με αίματα  και πρηξίματα. Σίγουρα υπήρχαν κάμερες ασφαλείας στον χώρο του γκαράζ εκεί, σίγουρα κάποιος από κάπου θα την έβλεπε και θα την κυνηγούσε γι'αυτό έπρεπε και να βιαστεί.

Ένιωθε αδύναμη, ζαλισμένη και από δευτερόλεπτο σε δευτερόλεπτο νόμισε πως θα σωριαστεί στο έδαφος. Επιτάχυνε το βήμα της και περνώντας γρήγορα από το πίσω μέρος των παρκαρισμένων αυτοκινήτων κατευθύνθηκε προς το μεγάλο άνοιγμα από όπου έμπαιναν και έβγαιναν τα αυτοκίνητα στο γκαράζ.

Έφτασε στην άκρη του τελευταίου αυτοκινήτου και κρύφτηκε πίσω από αυτό, πίσω από το πορτμπαγκάζ. Έλεγξε τον χώρο μπροστά της και είδε πως υπήρχαν δύο κόκκινες μπάρες μπροστά στο μεγάλο άνοιγμα. Πίσω από αυτές τις μπάρες, δύο πολύ μικρά κοντέινερ υπήρχαν όπου στο καθένα βρισκόταν μέσα ένας άντρας όπου έλεγχε ποιος έμπαινε ο ένας και ποιος έβγαινε ο άλλος από το γκαράζ.

Έβρισε μέσα από τα δόντια της και κάθισε κάτω στο έδαφος κλαίγοντας βουβά. Δε θα γλίτωνε. Πραγματικά ήθελε να τα παρατήσει, ποτέ δεν ξανά είχε νιώσει τόσο αδύναμα και άσχημα όπως τώρα. Το μόνο που την κρατούσε δυνατή, ζωντανή και στη «μάχη» ήταν εκείνος και εκείνη. Ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής της και η κόρης της.

 Ο πόνος στον ώμο της γινόταν όλο και πιο τσουχτερός και το πρόσωπο της πονούσε, έτσουζε και αιμορραγούσε σταθερά. «Παρακαλώ..παρακαλώ..παρακαλώ..» ψιθύρισε σιγανά στον εαυτό της. «Πρέπει να σκεφτώ κάτι..» κλαψούρισε. «Τα έκανα όλα σκατά..» κουνούσε το σώμα της νευρικά μπρος πίσω καθώς της ερχόταν ξανά και ξανά στο μυαλό της η σκηνή όπου σκότωσε τον Paul.

Αμέσως όλα πάγωσαν γύρω της και της ήρθε μια ιδέα. Μπουσουλώντας σχεδόν προχώρησε γρήγορα μέχρι την πίσω μεριά του γκαράζ. Στάθηκε πίσω από ένα ακριβό αυτοκίνητο και βγάζοντας το πιστόλι της κοντοστάθηκε προχωρώντας προς το μπροστινό μέρος του.

Βεβαιώθηκε πως δεν την έβλεπαν οι δύο άντρες που φύλαγαν το μπροστινό μέρος και με δύναμη χτύπησε το μπιστόλι στον βοηθητικό καθρέφτη δίπλα από την πόρτα του οδηγού. Ο καθρέφτης έσπασε και ράγισε μονό μιας και ο συναγερμός του αυτοκινήτου άρχισε να χτυπά διάχυτα μες τον χώρο του γκαράζ.

Η Eva έτρεξε γύρω από το αυτοκίνητο προς την άλλη μεριά των παρκαρισμένων αυτοκίνητων και μπουσουλώντας γρήγορα πίσω από αυτά κρυμμένη, διέκρινε τον έναν άντρα από τους δυο να τρέχει προς το πίσω μέρος του γκαράζ για να δει τι τρέχει.

Ήξερε πως σίγουρα όλα αυτά θα είχαν καταγραφεί από κάποια κάμερα ασφαλείας μα δεν την ένοιαζε. Φορούσε την περούκα της αλλά και ανεξαρτήτως πάλι.. δεν την ένοιαζε. Ο άλλος άντρας στεκόταν μπροστά από την μπάρα έξω από το κοντέινερ του παρατηρώντας από μακριά τι γινόταν στο πίσω μέρος του γκαράζ που έτρεξε ο βοηθός του.

Η Eva έβγαλε γρήγορα το σιγαστήρα μέσα από τα ρούχα της και το τοποθέτησε μπροστά από το πιστόλι της. Σηκώθηκε όρθια και μόλις την είδε ο άντρας γούρλωσε τα μάτια του. Δεν πρόλαβε να κάνει τίποτα. Τον χτύπησε μία φορά στον ώμο και μία χαμηλά στο πόδι. Εκείνος γονάτισε στο έδαφος βογκώντας. Ίσως και να την είδε ο άλλος άντρας μα και πάλι.. δεν την ένοιαζε.

«Πονάει σαν την κόλαση, μπάσταρδε. Νιώσε το. Θα γίνεις καλά, μην ανησυχείς!» του ξεστόμισε απότομα. Πέρασε πάνω από την μπάρα και έφυγε τρέχοντας γρήγορα έξω από εκεί.

[#ΝewUpdate: Χίλια συγγνώμη για την καθυστέρηση alivers. Ελπίζω να σας άρεσε η συνέχεια. Νομίζω πως το ALIVE 3 αρχίζει να μου αρέσει περισσότερο από το 2. Ευχαριστώ πάρα πολύ όλες όσες συνεχίζουν να διαβάζουν την ιστορία αυτή. Μην ξεχνάτε να κάνετε FAVORITE/COMMENT!! #alivers4life]