*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο σε επανάληψη:

Sleeping At Last- Turning Page*

____________________________________

Ένας μήνας μετά..

«Στο είπα ήδη μπαμπά! Δεν μπορώ να έρθω εκεί! Δεν το καταλαβαίνεις;!» φώναζε δυνατά η Derma πετώντας με δύναμη τα ρούχα της στο κρεβάτι.

«Derma, ήδη έμεινα τρεις εβδομάδες εκεί, τώρα που κατάφερα να ολοκληρώσω την συναλλαγή και να βγει η μητέρα σου από... από..» δεν ήξερε πώς να το πει.

«Από την φυλακή πες στο!» τίναξε τα χέρια της στον αέρα εξουθενωμένη.

«Πες το! Δεν είμαι μωρό πια! Σταμάτα να με αντιμετωπίζεις σαν να είμαι!» γρύλισε νοερά.

 «Derma! Δεν θα ανεχτώ φωνές! Χαμήλωσε τον τόνο σου και κάνε αυτό που σου είπα! Η μητέρα σου θέλει να σε δει! Θα βγει από την φυλακή! Έχει να σε δει δώδεκα ολόκληρα χρόνια! Της λείπεις!» τα μάτια του Harry είχαν γουρλώσει και οι φλέβες στο λαιμό του πεταγόντουσαν κάθε φορά που ύψωνε πολύ τον τόνο του.

«Α ναι; Τόσα χρόνια που έλειπε σε εμένα;! Τόσα χρόνια που χάιδευα τα δικά σου μαλλιά για να κοιμηθώ το βράδυ, που ήταν;! Τόσα χρόνια που εσύ με ζούσες που ήταν;!» άρχιζε να κλαίει τώρα που του φώναζε.

«Ηρέμησε!» την έπιασε από τους ώμους εκείνος και την έβαλε να κάτσει πίσω στην άκρη του κρεβατιού της.

«Άκου με σε παρακαλώ..» γονάτισε μπροστά της.

«Η μητέρα σου έκανε λάθη, το αναγνωρίζει και η ίδια μα δεν μπορείς να σβήσεις το παρελθόν και να το ξαναγράψεις. Ότι έγινε, έγινε. Τώρα γράφεις νέο κεφάλαιο...» της είπε ήρεμα. «Ελπίζω να είναι το τελευταίο, γιατί δεν θέλω άλλα δράματα στην οικογένεια μου.» ξεφύσησε δυνατά σκουπίζοντας το μουτζουρωμένο από μάσκαρα και δάκρυα πρόσωπό της.

«Το τελευταίο θα είναι..» την διαβεβαίωσε ο Harry.

 «Θα έρθεις μαζί μου, λοιπόν.» της τόνισε τραβώντας τη από το χέρι μα εκείνη το πήρε από την λαβή του. «Μπαμπά..» του είπε διστακτικά, το σώμα του ανατρίχιασε. Κάθε φορά το ίδιο όποτε την αποκαλούσε έτσι. «Δεν μπορώ να έρθω..» του κατσούφιασε και εκείνου πάλι τα χαρακτηριστικά σκλήρυναν.

«Δεν θα σε αφήσω εδώ.» τινάχτηκε πάνω φωνάζοντας και την ίδια στιγμή μπήκε στο δωμάτιο η μητέρα του. «Θα τρέξεις σε εκείνη πάλι έτσι!;!»  φαινόταν πολύ νευριασμένη. «Λοιπόν..ακούστε με και οι δυο σας, δεν έχω καμία όρεξη για τις βλακείες σας!!» κοίταξε μία την μητέρα του και μία την κόρη του.

 «Νομίζετε και οι δυο σας ότι είμαι χαζός, ότι δεν ακούω, ότι δεν βλέπω.. μα τα πάντα παρατηρώ απλώς δεν μιλάω!» ύψωσε απότομα τον τόνο του τοποθετώντας τα χέρια του στην μέση του.

«Μητέρα, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μου πεις τι να κάνω και τι όχι, ξέρεις ότι η Eva είναι ο λόγος που ζω, ο λόγος που υπάρχω, εδώ δεν την εγκατέλειψα, δεν άφησα τις ελπίδες μου για εκείνη να χαθούν τόσα χρόνια που δεν την είχα, τότε που νόμιζα πως είχε πεθάνει..Πιστεύεις πως θα το κάνω τώρα; Τώρα που θα την έχω και πάλι στην ζωή μου; Εάν με αγαπάς και με στηρίζεις, σώπα σε, και αποδέξου τις αποφάσεις μου γιατί μόνο έτσι θα μείνεις στην ζωή μου.» της είπε αυστηρά κάνοντας τη να ηρεμήσει, δίχως να ξέρει τι να πει, δίχως να ξέρει πώς να ανταποκριθεί στα λεγόμενά του.

 «Και όσο για εσένα, κόρη μου, πάντα νόμιζες πως η αγάπη μου για εσένα με τύφλωνε, με έκανε να μην βλέπω να μην καταλαβαίνω. Πίστεψέ με, έχω ανεχτεί πολλές βλακείες σου..και δεν στα λέω τώρα για να σε ξεμπροστιάσω μπροστά στην γιαγιά σου..» έδειξε με τον δείκτη του την Anne.

«Μα ξέρω πως και εκείνη ξέρει όσα έχω καταλάβει και εγώ. Την επόμενη φορά που θα αποφασίσει ο Billy να σε αγγίξει μες το ίδιο μου το σπίτι, να του θυμίσεις πως εγώ είμαι ο πατέρας σου, όχι κανένας ανήμπορος γέρος, όσο εύκολα μπορώ να τον πετάξω έξω με κλωτσιές και μώλωπες έτσι εύκολα μπορώ να τιμωρήσω και εσένα. Την πρώτη φορά ήμουν έτοιμος να βροντήξω μέσα εδώ και να κάνω σαματά, αλλά η γιαγιά σου..αυτή εδώ που λες τόσα άσχημα πράγματα για εσένα, σε στήριξε και με συμβούλεψε να μην το κάνω γιατί είσαι έφηβη και όλες οι έφηβες έτσι κάνουν...Δεν ξέρεις πόσα νεύρα είχα εκείνη την ημέρα, αλλά έκανα και πάλι πίσω..» ξεροκατάπιε.

 «Σε αγαπώ και πιστεύω πως σε μεγάλωσα άξια αν και ως μόνος γονιός. Δεν θα επιτρέψω όμως στον εαυτό σου να ξεφτιλιστεί, δεν ξέρω εάν φταίει πως δεν είχες μια γυναίκα να σε συμβουλεύει, μια μάνα..μα καλύτερα θα ήταν να σεβαστείς τον εαυτό σου γιατί και εγώ έχω τα δικά μου όρια και δεν θέλεις να τα βάλω και σε εσένα πίστεψέ με. Εκείνο το βράδυ στα γενέθλιά σου, φώναξα γιατί τον είδα να σε κάνει να κλαις, ξέρεις πόσο μισώ τους ανθρώπους που κάνουν τους δικούς μου ανθρώπους να κλαίνε, και είμαι περήφανος που δεν έχει ξανά έρθει εδώ από τότε. Σε θέλω μαζί μου στην Αμερική.» της τόνισε και η Derma μέσα από το βουβό κλάμα της προσπάθησε να αρθρώσει μια σωστή πρόταση.

 «Τι δη-δη-Μου λες δηλαδή πως δεν-δεν-δεν μου έχεις εμπιστοσύνη;» τον ρώτησε μέσα από τα δάκρυά της. «Θέλω απλά να έρθεις μαζί μου Eva για πολλούς λόγους..» της είπε αργά και μετά από λίγα δευτερόλεπτα μόλις συνηδειτοποίησε τι τελικά είπε-συμπλήρωσε. «Derma, εννοώ Derma..» τραύλισε.

«Γιαγιά μπορούμε να μείνω μόνη για λίγο με τον μπαμπά;» ρώτησε η Derma την Anne και εκείνη αμέσως γούρλωσε τα μάτια σαστισμένη. Πάντα την αποκαλούσε 'Anne', πάντα, ποτέ δεν την αποκαλούσε 'γιαγιά'. Ίσως απλά το έκανε τώρα επειδή ήταν ο πατέρας της μπροστά, ήταν η πρώτη σκέψη της Anne. Μα εν τέλει, γνέφοντας θετικά έριξε ένα βλέμμα στον γιο της και προχώρησε έξω από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα πίσω της.

«Μπαμπά, δεν μπορώ να το κάνω. Δεν μπορώ να έρθω. Εκτός του γεγονότος ότι δεν είμαι έτοιμη, αν και θέλω απεγνωσμένα να δω την μαμά, έχω το σχολείο και τους φίλους μου.. Δεν γίνεται να με πάρεις από την ζωή μου και να με πετάξεις στην δική της έτσι απότομα..Ξεριζώνοντας με από την δική μου..» του είπε ήρεμα, δίχως να φωνάζει με ήπιο τόνο και ο Harry αμέσως ξεφύσησε κοιτώντας τον χώρο γύρω του, οπουδήποτε αλλού εκτός από την Derma.

 «Είμαι χαρούμενη μπαμπά για σένα. Μα δώσε μου ενάμιση μήνα, ενάμιση μήνας έμεινε μέχρι το τέλος του σχολικού έτους, θα δώσω και τις εξετάσεις μου και θα έρθω να σε συναντήσω στο Texas αμέσως μετά.» του χαμογέλασε ελαφρά βουρκώνοντας.

«Θέλω την οικογένειά μας πίσω..»  της είπε καθώς γονάτισε πάλι μπροστά της, παίρνοντας τις μικρές παλάμες της μέσα στις μεγάλες δικές του. «Σιγά σιγά, όλα θα γίνουν. Βρείτε λύση πάνω σε αυτό που θέλετε με εκείνον τον ντετέκτιβ και όλα θα πάνε καλά.» του χαμογέλασε ελαφρά.

«Δεν αγαπάς την μητέρα σου;» την ρώτησε ξαφνικά ο Harry και η Derma τον κοίταξε σμίγοντας τα φρύδια της. «Γιατί το λες αυτό τώρα;» τον ρώτησε χαϊδεύοντας τα άγρια χέρια του.

 «Γιατί πάντα γκρίνιαζες πόσο ήθελες να την δεις και τώρα που στο λέω δεν τρέχεις με νύχια και με δόντια για να την συναντήσεις..» της απάντησε χαμηλόφωνα.

 «Ξέρεις μπαμπά, ξέρεις πόσο περίμενα την μαμά όλα αυτά τα χρόνια..» πήρε την μία παλάμη της έξω από τις δικές του. Τράβηξε μια μπούκλα της που έπεφτε στα μάτια της και την έβαλε πίσω από το αυτί της. Ο Harry χαμογέλασε κλεφτά στην κίνησή της αυτή.

«Ξέρεις πως νιώθω για την μαμά, αυτό τον δεσμό μεταξύ εμένα και εκείνης, μα ξέρεις επίσης πως νιώθω και για την αγάπη και τα συναισθήματα, μη με κάνεις να τα πολύ συζητάω σχετικά για εκείνη..» Και σχετικά για έναν άλλον. Ήθελε να προσθέσει μα δεν το έκανε. Μόνο μπροστά στον πατέρα της έδειχνε τα δάκρυά της και τα συναισθήματα αγάπης, σε κανέναν άλλον.

«Θέλω να προσέχεις πολύ, όσο θα είσαι εδώ. Η γιαγιά σου θα μείνει εδώ μαζί σου.» της είπε και αν και περίμενε χοντρές αντιδράσεις, για πρώτη φορά η Derma δεν είμαι καμιά κουβέντα, ούτε έφερε αντίρρηση πάνω σε αυτό το θέμα.

 «Θα προσέχω, μπαμπά και εσύ θέλω να προσέχεις πάρα πολύ.» του είπε και εκείνος τύλιξε τα χέρια του γύρω από το λεπτό κορμί της, δίνοντάς της μια τρυφερή αγκαλιά.

«Σε αγαπώ πολύ κόρη μου..» αναστέναξε βαθιά μες τα μαλλιά της. «Και εγώ πολύ μπαμπά..» του είπε στερεοποιώντας το κεφάλι της στην καμπύλη του λαιμού του. «Πάω να ετοιμάσω τα πράγματα μου..» της είπε και σηκώνοντας το σώμα του, της άφησε ένα φιλί στο μέτωπο.

«Εντάξει..» αναστέναξε και εκείνος βγήκε από το δωμάτιό της. Ανυπομονούσε πράγματι για την μητέρα της μα έπρεπε να περιμένει.

 Ήταν έτοιμη να αλλάξει την ζωή της. Να σταματήσει όλες αυτές τις παρορμητικές αντιδράσεις, όλες αυτές τις ανώριμες αποφάσεις, ήταν έτοιμη να πάρει την ζωή στα χέρια της. Ήταν αποφασισμένη να δώσει σεβασμό στον εαυτό της.

Ένας κόμπος δημιουργήθηκε στο λαιμό της και πριν προλάβει να αντιδράσει, το χέρι της κάλυψε το στόμα της, αμέσως έτρεξε  γρήγορα στο εσωτερικό μπάνιο που είχε το δωμάτιο της, άδειασε ότι είχε στο στομάχι της κάνοντας δύο φορές εμετό και έπειτα κάθισε για λίγο στο κρύο πλακάκι του μπάνιου μέχρι να συνέλθει.

Προσπάθησε να ηρεμήσει τον εαυτό της μα δεν μπορούσε, κρύος ιδρώτας την έλουζε..

Έκανε πάλι εμετό.

[#ΝewUpdate: Ξέρω πως άργησα πάρα πολύ για νέο κεφάλαιο, μα είμαι back! Πως είστε; Πως περνάτε το καλοκαίρι σας;! Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.. Λατρεύω να γράφω τέτοιες ώρες! Ποια είναι η γνώμη σας για τον Derma;  Όσες θέλετε πηγαίνετε δείτε το βίντεο με #harreva που έφτιαξα πάνω. Συνεχίστε να ψηφίζετε, να σχολιάζετε και να διαβάζετε την τριλογία του ALIVE!! Μην ξεχνάτε να κάνετε λοιπόν FAVORITE/COMMENT!! All the love <3 #alivers4life]