*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο σε επανάληψη:

Wiz Khalifa - See You Again ft. Charlie Puth*

____________________________________

«Καλημέρα..» είπε ο Harry αναστενάζοντας καθώς μπήκε μες το αυτοκίνητο του Steve. 

«Καλημέρα, Harry. Πως ήταν η διαμονή σου;» είπε ο Steve καθώς έβαλε μπρος το αυτοκίνητο και ξεκίνησε αμέσως με προορισμό τις φυλακές γυναικών του Dallas.

«Αρκετά καλή, αν και δεν μπόρεσα να κοιμηθώ και πολλές ώρες, περίμενα να ξημερώσει για να πάμε στην Eva..» μουρμούρισε τρίβοντας αμήχανα τα  χέρια του πάνω στο μαύρο παντελόνι του. 

«Πρέπει να σου πω και μερικά ακόμη πράγματα πριν φτάσουμε..» είπε ο Steve στον Harry κοιτώντας τον με την άκρη του ματιού του καθώς επιτάχυνε ταχύτητα.

«Και άλλα;» αναστέναξε ο Harry.

«Ναι, καταρχήν, όταν θα μπούμε μέσα στο κτήριο των φυλακών, δεν θα μιλήσεις σε κανέναν, είναι πολύ επικίνδυνα τα πράγματα, ότι και να δεις, ότι και να ακούσεις, από φυλακισμένους ή ακόμη και από φύλακες δεν θα αντιδράσεις. Άσε εμένα να μιλήσω και στάσου δίπλα μου, μην απομακρυνθείς!» του τόνισε κάθε λέξη του. 

«Εντάξει, δεν είμαι και δέκα χρονών..» γέλασε ελαφρά ο Harry. 

«Άκου που σου λέω..» ο Steve τώρα έτρεχε πολύ γρήγορα. 

«Επίσης, ο πατέρας της Eva ήξερε τι έκανε ο Michael, προσπάθησε να σώσει τον γιο του κάνοντας και εκείνος κάποιες συναλλαγές, μου τα είπε ο τύπος που είχε πάει τότε στο σπίτι της Eva, που μου είχες πει..» του εξήγησε και ο Harry έμεινε με ορθάνοιχτο το στόμα. 

«Θα τα πω αναλυτικά και στην ίδια..απλά ήθελα για αρχή να το ξέρεις και εσύ. Δεν πρέπει να εμπιστεύεστε ούτε τον ίδιο τον εαυτό σας, τελικά.» έσφιξε τα χέρια του γύρω από το τιμόνι καθώς μίλαγε στον Harry.

«Τότε ούτε και εσένα..» σήκωσε το φρύδι του ο Harry. 

«Σοβαρέψου..» γύρισε και του είπε έντονα.  «Είμαι εδώ για να βοηθήσω, και το ξέρεις..» συνέχισε τα λόγια του και ο Harry ξεφύσησε. 

«Σε πόση ώρα θα είμαστε εκεί;» ρώτησε κοιτώντας έξω από το παράθυρο. 

«Σε ένα τέταρτο περίπου..» του απάντησε ο Steve και πάτησε περισσότερο γκάζι.

......

«Ηρέμησε, Harry.» είπε ο Steve καθώς προχωράνε σε έναν μακρύ διάδρομο, έχοντας μπροστά τους έναν φύλακα για να τους οδηγήσει στο χώρο επισκεπτηρίων. 

«Απλά..» αναστέναξε βαριά ο Harry νιώθοντας τους χτύπους της καρδιάς του να αυξάνονται όλο και πιο πολύ μόνο και στην ιδέα πως σε λίγα λεπτά θα την έβλεπε. 

«Απλά δεν μπορώ να περιμένω, δεν ξέρω εάν θα με δεχθεί, εάν θα μπορέσω να της πω όλα αυτά τα πράγματα χωρίς να μας πάρουν χαμπάρι..» είπε τρεμάμενα ο Harry σφίγγοντας και ανοίγοντας τα χέρια του σταδιακά. 

«Όλα θα πάνε καλά, απλά θα ψιθυρίζεις στο τηλέφωνο και που και που, τι να σου πω, πέτα της κανένα γλυκόλογο για να μην σε πάρει ο φύλακας χαμπάρι. Μην ανησυχείς, θα σε δεχθεί, αφού μίλησα με τον φύλακα ήδη μας περιμένει, βασικά, εσύ θα κάτσεις εγώ θα σταθώ πιο πίσω, έχεις μισή ώρα στην διάθεση σου..» είπε σιγανά ο Steve.

«Εντάξει.» εισέπνευσε και έκπνευσε αέρα ο Harry. Στο βάθος του διαδρόμου, μια φυλακισμένη ούρλιαζε ενώ την κράταγαν δύο φύλακες.

«Από εδώ.» ο μελαμψός φύλακας τους έδειξε την πόρτα, την άνοιξε και πέρασε πρώτος ο Steve και έπειτα πίσω o Harry διστακτικά, με αργό βήμα. 

Μπαίνοντας μέσα ξεροκατάπιε και γυρνώντας το κεφάλι του στα αριστερά, την είδε. Να κάθεται πίσω από το λεπτό-όχι και τόσο καθαρό- τζάμι και να τον κοιτάει με γουρλωμένα μάτια. 

Τα πράσινα μάτια της δεν είχαν χάσει το χρώμα τους μα είχαν ωριμάσει μιας και εκείνη είχε πλέον μεγαλώσει, πράγμα που όμως δεν της φαινόταν καθόλου, ήταν ακόμη μικροκαμωμένη, σαν παιδί, αρκετά αδύνατη πλέον. 

Τα χέρια του σφίχτηκαν και πάγωσε στην θέση του. Ίσως δίκαια όπως έλεγε εκείνη βρισκόταν εκεί μα και άδικα την έχασε. Έχασε την μεγάλη αγάπη της ζωής του. 

Τα μάτια του βούρκωσαν και σκύβοντας προς τα κάτω ρούφηξε την μύτη μου για να μην κλάψει, πράγμα δύσκολο μιας και ήδη τα άκρα του έτρεμαν. Τόσο καιρό μίλαγαν σχεδόν κάθε μήνα στο τηλέφωνο μα δεν την είχε δει, είχε να την δει μια δεκαετία και περισσότερο. 

Δάκρυα έτρεχαν στο πρόσωπο της Eva, το κάτω χείλος της είχε φυλακιστεί μέσα στα δόντια της. Δάκρυα πόνου και θλίψης. Εξαιτίας της, ο άνθρωπος αυτός μεγάλωσε ένα παιδί μόνος του. 

Εξαιτίας της, ο άνθρωπος αυτός περίμενε για χρόνια, για πολλά χρόνια και ακόμα περιμένει κρατώντας την φλόγα της αγάπης τους αναμμένη. 

Ζωντανή, μέσα στην ψυχή του. 

«Harry, έλα κάθισε..» άκουσε τον Steve πίσω του να του λέει και ασυναίσθητα έκανε μερικά βήματα για να καθίσει στην καρέκλα. 

Μόλις το έκανε ο φύλακας του έδωσε το τηλέφωνο και έκανε μερικά βήματα πίσω δίχως όμως να παίρνει την προσοχή του από εκείνους. Ο Harry τύλιξε αργά τα μακριά του δάχτυλα γύρω από το τηλέφωνο και φέρνοντας το ακουστικό στο αυτί του, αντίκρισε επιτέλους την Eva όπου τον κοίταζε ήδη. 

«Harry..» η φωνή της ήταν σπασμένη καθώς δάκρυα συνέχισαν να τρέχουν στο πρόσωπο της. 

«Σε βλέπω ξανά..» του ψιθύρισε και ο Harry προσπάθησε υπερβολικά πολύ από το να μην κλάψει.

«Ναι..» άγγιξε το τζάμι με την παλάμη του και η δική της 'αγγίξε' την δικιά του πάνω από το τζάμι. 

«Πως είσαι; Δεν τρως..» της είπε και η Eva χαμογέλασε αδύναμα.

«Τρώω, απλά έχω αρχίσει το τσιγάρο, ξέρω πως είσαι εντελώς αντίθετος με αυτό μα μην με κρίνεις σε παρακαλώ, θα το κόψω..» του εξήγησε ενώ με το μανίκι της σκούπισε τα δάκρυα που είχαν βρέξει τα μάγουλά της.

«Πιστεύεις ότι θα σε κρίνω; Εγώ;» στράβωσε τα χείλη του. 

«Απλά, αυτό το πράγμα σε σκοτώνει, σκοτώνει την καρδιά σου.» της είπε. 

«Πως με σκοτώνει; Αφού απλά επειδή αναπνέω δεν σημαίνει πως είμαι ζωντανή..» του χαμογέλασε γλυκά και κάτι μες το στέρνο του Harry φτερούγισε Του είχε λείψει τόσο γαμημένα πολύ. 

«Ούτως ή άλλως, έχω την αγάπη της δικής σου καρδιάς, έτσι;» σήκωσε το φρύδι της και ο Harry αναστέναξε. Λες και δεν πέρασε ημέρα. 

«Τερατάκι..» της ψιθύρισε και η Eva γέλασε.

«Για την ακρίβεια όχι την δική μου καρδιά..» το βλέμμα του Harry σκλήρυνε. 

«Ακόμη να με συγχωρέσεις;» κατσούφιασε καθώς τον ρώτησε.

«Eva, απλά πλέον αποδέχομαι τι έχεις κάνει, γιατί η συγχώρεση μου σε οδήγησε να κάνεις και άλλα..» αναστέναξε ο Harry.

«Απλά ήταν λάθος που στο έκρυψα..» έσκυψε το κεφάλι της προς τα κάτω. 

«Αυτό, και ότι ήσουν ζωντανή, και την Derma, και τις υπόλοιπες δολοφονίες που σε καταδίκασαν σε φυλάκιση..» της πέταξε, μιλώντας ψιθυριστά στο τηλέφωνο. Η Eva γούρλωσε τα μάτια και άρχισε να τρέμει.

«Πως-πως το έμαθες;» έσφιξε το χέρι της γύρω από το τηλέφωνο. 

«Είμαι για πολλά πράγματα εδώ, Eva. Όχι μόνο γι' αυτό. Έχεις μπλέξει..» της ψιθύριζε. 

«Περισσότερο από ήδη;» ψιθύριζε και εκείνη μετά.

«Ναι..» κούνησε καταφατικά το κεφάλι του εκείνος. 

«Πες μου, μα βασικά πρώτα πες μου..τι κάνει η κόρη μας;» τα μάτια της έλαμψαν. 

«Είναι καλά..ορίστε..» έβγαλε μια φωτογραφία από την τσέπη του και την γύρισε προς τον τζάμι για να την δει. 

«Θέε μου, μοιάζει-μοιάζει εξωτερικά πολύ σε εσένα, μόνο λίγο στο πρόσωπο μοιάζει σε εμένα..» άρχισε πάλι να κλαίει από λύπη. Δεν της έλειπε μόνο ο Harry αλλά και η κόρη της. 

«Θέλω να την δω..» του είπε αργά. 

«Και εκείνη πολύ, είναι όμως τσαντισμένη μαζί σου..» της είπε καθώς έβαλε την φωτογραφία πίσω στην τσέπη του. 

«Και εγώ περισσότερο.» πρόσθεσε στα λόγια του.

«Harry, ξέρω. Απλά δεν είμαι σωστή, κανείς δεν είναι. Όλοι λένε ψέματα. Είπα ψέματα.» στροβίλισε τα μάτια της. 

«Όχι. Απλά είχες μυστικά από εμένα, τουλάχιστον τα μυστικά είναι καλύτερα από τα ψέματα.» κατσούφιασε και εκείνος. 

«Εσύ είσαι καλά; Εννοώ με την καρδιά σου;» τον ρώτησε και ο Harry έγνεψε. 

«Προσπαθώ. Ο γιατρός με συγχαίρει, τώρα γυμνάζομαι, ακολουθώ την αγωγή μου και πηγαίνω δύο φορές τον μήνα και με βλέπει. Απλά πρέπει να αποφεύγομαι τις βαθιές συγκινήσεις, έντονες κουράσεις.. και τέτοια, ξέρεις.» της απάντησε και η Eva έγνεψε απλά στα λόγια του.

«Με αγαπάς ακόμη;» τον ρώτησε ξαφνικά και ο Harry πάγωσε, αποσβολωμένος έμεινε να την κοιτά βαθιά στα μάτια.

«Κάθε μέρα πέθαινα περιμένοντας σε. Είμαι ζωντανός, όμως μην φοβάσαι. Είμαι εδώ γιατί σε αγάπαγα όλα αυτά τα χρόνια και θα σε αγαπώ για άλλα τόσα ακόμη..» της είπε τελικά.

«Και δεν με νοιάζει, εάν εσύ δεν το κάνεις. Στο έλεγα και στο τηλέφωνο. Σε αγαπώ υπερβολικά πολύ, τόσο που δεν θα μπορέσω ποτέ να σε αφήσω να φύγεις από την ζωή μου. Ακόμη και αν το θες..» σήκωσε τους ώμους του και η Eva γέλασε.

«Γίνεται να μην σε αγαπώ; Έχεις πιο πολύ πίστη σε εμένα από ότι έχω εγώ.. Όλη μου την ζωή θα σε αγαπώ, θα νοιάζομαι, πάντα για εμένα θα είσαι ψηλά στην ζωή μου, κάτι τόσο σημαντικό, όπως τα αστέρια τον σκοτεινό ουρανό.» του ψιθύρισε κλαίγοντας πάλι. 

«Σου αρέσουν πολύ τα αστέρια..» γέλασε εκείνος και η Eva έγνεψε.

«Πες μου τώρα γιατί ήρθες εδώ..» του απαίτησε και ο Harry ξεκίνησε να της εξηγεί όλα τα γεγονότα, ότι του είχε πει ο Steve αναλυτικά, μα ψιθυριστά.

 ......

«Δεν-δεν το πιστεύω.» το αριστερό χέρι της Eva είχε στερεοποιηθεί έτσι που δάγκωνε εκνευρισμένη το νύχι της. 

«Δεν-και-και τι θα κάνω; Έχω ακόμη χρόνια εδώ, και τα χρήματα είναι πολλά..» του είπε ψιθυριστά.

«Θα τα δώσω εγώ..όσα εκατομμύρια και αν είναι, και θα μείνουμε στο Dallas, θα φέρω και την Derma μαζί μας. Έτσι ώστε να μπορείς να παρευρίσκεσαι στο αστυνομικό τμήμα, όσες φορές είναι αναγκαίο τον μήνα όπως είπε ο Steve.» της έκανε νόημα πίσω του τον Steve. 

«Αυτός τι είναι αλήθεια;» τον ρώτησε σμίγοντας τα φρύδια.

«Ντετέκτιβ. Θα μας βοηθήσει να τους βρούμε, αυτός και ο αδερφός του.» ψιθύρισε.

«Θέλω τόσο να τους σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια, δεν με νοιάζει και μετά ας μπω πάλι φυλακή..δεν το πιστεύω ότι ακόμη και ο Conor με πρόδωσε..» μουρμούρισε εξοργισμένα. 

«Eva..» τόνισε απότομα ο Harry. 

«Δεν θα το κάνεις! Όχι πάλι!» της είπε έντονα.

«Πότε μην αμφισβητείς κάποιον ο οποίος έχει χάσει τα πάντα, από το να το κάνει. Τι άλλο να χάσω; Σας έχω ήδη χάσει..» κατσούφιασε. 

«Με δουλεύεις; Είμαι εδώ! Δεν με έχεις χάσει, ούτε εμένα, ούτε την κόρη σου..και αν το κάνεις αυτό, σου υπόσχομαι πως θα το κάνω και εγώ μαζί σου.» της τόνισε και η Eva έκλεισε τα μάτια της για λίγο, πήρε μια βαθιά ανάσα και συνέχισε.

«Πόσο καιρό θα πάρει από το να βγω από εδώ;» τον ρώτησε. 

«Δεν ξέρω. Όχι πολύ πάντως.» της απάντησε.

«Από πού θα αρχίσουμε;» τον ρώτησε αμέσως μετά.

«Καταρχήν, θυμήσου, το μικροτσίπ βρίσκεται σε ένα αντικείμενο όπου σου είχε προσφέρει ο Conor, θυμήσου κάτι που σου είχε προσφέρει ως δώρο ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων..» της είπε και η Eva έσμιξε τα φρύδια της σκεπτόμενη. 

«Δεν-δεν μπορώ να θυμηθώ..» κούνησε το κεφάλι της γρήγορα μα τα μάτια της άνοιξαν ξαφνικά ορθάνοιχτα.

«Νομίζω..ε..Μια βούρτσα! Μια βούρτσα που πάνω της ήταν χαραγμένο το όνομα μου!» του ψιθύρισε δυνατά στο ακουστικό.

[#ΝewUpdate: hello hello hello, νέο κεφάλαιο! Eva is back! Harreva is back. YOLOOOOO :) ανατρέξτε αν θέλετε στο ALIVE 2, στο κεφάλαιο 7 για να δείτε για την βούρτσα που λέει η Eva! Ποια είναι η γνώμη σας για τον Steve; + Ποια είναι η γνώμη σας γενικά για την Eva μέχρι τώρα; Συνεχίστε να ψηφίζετε, να σχολιάζετε και να διαβάζετε την τριλογία του ALIVE!! Μην ξεχνάτε να κάνετε λοιπόν FAVORITE/COMMENT!! i love you guys xx thank you for all your support<3 #alivers4life]