Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο(σε επανάληψη)

One Direction-More Than This*

______________________________________________

"I’m broken, do you hear me?
I’m blinded, ‘cause you are everything I see.."

«Βασικά δεν είναι και το πιο τέλειο δωμάτιο, δεν είναι και σουίτα ξενοδοχείου αλλά ελπίζω να σου αρέσει.» χαμογέλασε η Aria προς τον Harry ενώ εκείνος άφησε την βαλίτσα του χάμω. «Εμ..είναι πολύ ωραίο, μην λες βλακείες..» της είπε έντονα καθώς κοίταξε τον χώρο γύρω του.

Ήταν ένα αρκετά μεγάλο δωμάτιο, με ένα διπλό κρεβάτι με όμορφα καλύμματα, υπήρχε μια μεγάλη ξύλινη ντουλάπα, ένας καθρέφτης και ένα παράθυρο με όμορφες κουρτίνες σε χρώμα ανοιχτό γαλάζιο. «Πίστεψε με, είναι πιο ωραίο δωμάτιο από σουίτα.» την κοίταξε και εκείνη γέλασε.

«Λέω να παραγείλουμε πίτσα για βραδινό..εσύ τι λες;» τον ρώτησε και εκείνος έγνεψε αμέσως, «Δεν έχω θέμα..» τράβηξε την μπαντάνα από τα μαλλιά του και με μια απότομη κίνηση έφτιαξε με τα χέρια του τα μαλλιά του τινάζοντας τα ενώ άφησε την μπαντάνα στο κρεβάτι.

«Σου αρέσει η πίτσα μαργαρίτα;» τον ρώτησε εκείνη ενώ τοποθέτησε τα χέρια της στην μέση της. «Ναι, εννοείται!» χαμογέλασε αμέσως εκείνος δείχνοντας τα όμορφα κατάλευκα δόντια του. «Ωραία, πάω να παραγγείλω και έρχομαι.» του γέλασε και έφυγε από το δωμάτιο αφήνοντας τον μόνο του.

Το σώμα του κάθισε στο κρεβάτι ενώ με μια κίνηση ξάπλωσε πίσω με το βλέμμα του να αντικρίζει το ταβάνι. Μια βαθιά ανάσα βάλθηκε να βγει από τα χείλη του προσπαθώντας να χαλαρώσει μα του ήταν αδύνατον. Σκεφτότανε πόσο ήθελε να προχωρήσει, πόσο πολύ ήθελε να προχωρήσει στην ζωή του, να διαγράψει οριστικά την Eva και τις αναμνήσεις που του είχε αφήσει, ήθελε τόσο μα τόσο πολύ να προσπαθήσει αν και ήξερε πως ήταν πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο.

Θα ήθελε να την φιλά, να την αγκαλιάζει, να την χαιδεύει να της πει πως.. την συγχώρεσε για όλα και πως την ευχαριστεί που του έσωσε την ζωή. Να της πει εκείνες τις λέξεις ξανά, εκείνες τις τελευταίες λέξεις που βγήκαν εντελώς αδύναμα από το στόμα του την τελευταία φορά που μιλήσανε εκείνοι οι δύο μαζί. 

«Eva..» γύρισε και τον κοίταξε ενώ εκείνος άγγιξε το στήθος του με την παλάμη του και κατακόκκινος στο πρόσωπο και στα χέρια προσπαθούσε να της πει κάτι, «Και εγώ σε αγαπώ..» ήταν οι τελευταίες λέξεις που είπε πριν λιποθυμήσει μπροστά της.

Τα μάτια του έκλεισαν για να ηρεμίσει και αμέσως μετά από λίγο ξανά άνοιξαν. Πόσο άσχημο, πόσο άσχημο να μην του έχει μείνει τίποτα από εκείνη. Το μόνο που ένιωθε ήταν το άρωμά της, το άρωμά της και τίποτε άλλο. Ίσως φαινότανε τρελό αλλά το ένιωθε, το μύριζε έντονα γύρω του και κάποιες φορές ένιωθε και την παρουσία της, εκεί, δίπλα του.

Ή καλύτερα «έφτιαχνε» εκείνος στο μυαλό του ότι την ένιωθε. «Παρήγγειλα!» η χαρούμενη φωνή της Aria ήχησε στο δωμάτιο ενώ εκείνος αμέσως σήκωσε το σώμα του και στηρίχτηκε στους ώμους του κοιτάζοντάς τη. «Ωραία..» την κοίταξε εξεταστικά από την κορυφή έως τα νύχια και πάλι το ίδιο, πράγμα που συνειδητοποίησε ότι κατάλαβε εκείνη αφού μονό μιας τα μάγουλα της είχανε γίνει κατακόκκινα. «Έλα πάμε από εκεί..» είπε εκείνος σπάζοντας την σιωπή ενώ σηκώθηκε αμέσως παίρνοντας τη από το χέρι κατευθυνόμενοι προς το σαλόνι. 

***

«Αλήθεια; Όχι πλάκα μου κάνεις;!» γέλαγε δυνατά η Aria τόσο που πονούσε το στομάχι της. «Όχι!» κούνησε ο Harry το κεφάλι του δαγκώνοντας το κάτω χείλος του προσπαθώντας να μην ξεσπάσει και εκείνος σε περισσότερα γέλια.

«Και σε έριξαν μες την λίμνη;» γέλασε πιο πολύ η Aria χτυπώντας τα πόδια της στο πάτωμα έντονα. «Αχα..» χαμογέλασε ο Harry ενώ δάγκωσε μια μπούκια από το κομμάτι της πίτσας που κρατούσε.

«Πρέπει να είναι πολύ τρελοί οι φίλοι σου..» του είπε γελώντας ενώ προσπάθησε να ηρεμίσει τον εαυτό της πίνοντας λίγο από το νερό της. «Ναι πράγματι..βασικά ήταν.» σοβαρεύτηκε εκείνος για κάποιον ανεξήγητο λόγο.

«Τι εννοείς;» ρώτησε και εκείνη ενώ σοβαρεύτηκε αμέσως. «Εμ δεν μιλάμε και πολύ..έχουμε χαθεί. Για την ακρίβεια..» ξεροκατάπιε, «Εγώ χάθηκα..» της εξήγησε. «Α..» ήταν το μόνο που του είπε δίχως να θέλει να τον ρώτησει κάτι περαιτέρω γιατί δεν ήθελε να γίνει αδιάκριτη.

«Απλά είχα δώσει όλη μου την αφοσίωση στην Eva, με αποτέλεσμα να τους κάνω πέρα..και δεν τους αδικώ..με έκαναν και εκείνοι..» στενοχωρήθηκε κάπως καθώς μιλούσε για αυτό το θέμα.  «Harry, μπορείς να το διορθώσεις..αυτό.» του είπε εκείνη τρίβοντας το χέρι της στην παλάμη του.

«Πως;» ακούστηκε κάπως αγανακτισμένος από τις παλιές του πράξεις. Για μια κοπέλα, έκανε πέρα την μητέρα του, τους φίλους του, έκανε πέρα την ίδια του την ζωή, ζώντας σε μια άλλη..που τώρα πλέον του ήταν δύσκολο να αλλάξει.

«Έχεις το τηλέφωνο κάποιου από αυτούς;» τον ρώτησε καθώς σηκώθηκε από την θέση της. «Πρέπει να έχω του Zayn..και του Niall..» μίλησε δίχως να συνειδητοποιεί ακόμη τι γίνεται.

«Έλα..» πήρε το σταθερό ασύρματο τηλέφωνο του σπιτιού και του το έδωσε. «Πάρε όποιον πιστεύεις ότι θα στο σηκώσει..» του είπε και ο Harry πήρε διστακτικά του τηλέφωνο στα χέρια του. «Δεν νομίζω ότι είναι και τόσο καλοί ιδέα.» στράβωσε τα χείλη του.

«Δεν χάνεις τίποτα να προσπαθήσεις.» κάθισε δίπλα του στον καναπέ. «Πότε ήταν η τελευταία φορά που μιλήσατε;» τον κοίταξε και ο Harry αναστέναξε, «Από τότε που πέθανε η…η..Eva..» η φωνή του έτρεμε όταν μίλαγε για εκείνη. «Με παίρνουν σχεδόν κάθε μήνα να δουν πως είμαι, ξέρουν πως αντιδρώ ψυχολογικά σε κάτι τέτοια και...κατάλαβες... Μάλιστα ο Niall με επισκέπτεται κιόλας με την Ella κάποιες φορές..» της είπε και η Aria χαμογέλασε.

«Κοίτα αφού μου λες ότι είναι οι παλιοί σου φίλοι σημαίνει πως έχετε περάσει πολλά και αφού είπες ότι ήταν τόσοι πολλοί τότε και τώρα έχουν μείνει μόνο αυτοί, σημαίνει πως αυτοί σε νοιάζονται πραγματικά..και μπορεί να μην προσπαθούν να ανατρέψουν αυτό που έγινε μεταξύ σας, αλλά πονάνε, όπως εσύ..του πονάει αυτό το γαμώτο που χαθήκατε...Απλά περιμένουν, γιατί ξέρουν ποιος φταίει, όπως και εσύ ξέρεις.. Γιατί η φιλία είναι ένα από τα πιο ωραία πράγματα και μαζί σου.. ήταν για και για εκείνους ωραία..» του είπε και εκείνος χαμογέλασε αμέσως.

Η Aria του έδωσε τόση δύναμη, η ψυχή της είχε μια τόσο υσχιρή δύναμη που μεταβιβάζονταν εύκολα προς εκείνον. «Ποιον παίρνεις;» του χαμογέλασε και εκείνη ενώ εκείνος πληκτρολογούσε έναν αριθμό που κοίταζε στο κινητό του. «Τον Zayn..θέλω να αρχίσω με αυτόν..» αναστέναξε και έφερε το ακουστικό στο αυτί του.

«Παρακαλώ;» η γνωστή βαριά φωνή του Zayn ήχησε στα αυτιά του. «Zayn; Τι κάνεις; Ο Harry είμαι...» μίλησε ο Harry ενώ φαινόταν πόσο αγχωμένος ήτανε. «Harry! Πως είσαι;» η φωνή του Zayn έλαμψε αμέσως.

«Που είσαι; Από πού με παίρνεις; Είναι ξένος κώδικας αυτός..» του είπε αμέσως εκείνος. «Ναι, είμαι Αμερική, συγκεκριμένα Texas για μια δουλειά..» του εξήγησε  και ο Zayn γέλασε. «Μπράβο Harry!» του είπε ξεκάρφωτα. «Τι εννοείς;» τον ρώτησε αμέσως ο Harry σμίγοντας τα φρύδια του.

«Προσπαθείς πάλι. Βρίσκεις ποιος είσαι..... Βασικά έχουμε να πούμε πολλά..» αναστέναξε εκείνος από την άλλη γραμμή. «Ναι σχετικά με αυτό ήθελα να σου πω και εγώ..Όταν επιστρέψω θα έρθετε στο διαμέρισμα μου να τα πούμε; Εσύ ο Zayn, o Niall και ο Louis; Ο Louis..είναι καλά;» ρώτησε ο Harry αμέσως.

«Μια χαρά, τρέχει από εδώ και από κει με την Aggelikh..» γέλασε και έκανε και ο Harry το ίδιο. «Έχουμε να πούμε πράγματι πολλά.» τόνισε ο Zayn. «Ναι..» συμφώνησε και έκλεισε για λίγο τα βλέφαρα του ο Harry. «Συγγνώμη για όλα..» μουρμούρισε ενώ επικράτησε σιωπή από την άλλη γραμμή.

«Harry, δεν χρειάζεται. Ξέρω..θα τα πούμε από κοντά.» αναστέναξε και ο Harry άνοιξε τα βλέφαρα του αμέσως μετά. «Λοιπόν να μην σε καθυστερώ άλλο..Σε αφήνω..Δώσε και πολλά φιλιά στην Eliza παρακαλώ..» του είπε χαμογελώντας, «Εννοείται..και εσύ σε όποια έχεις στο πλευρό σου. Σε όποια σε επανέφερε πίσω..» η φωνή του Zayn ήταν ήρεμη και αργή. «Οκ..» ο Harry έριξε ένα μικρό βλέμμα προς την Aria.. «Τα λέμε.» είπαν ταυτοχρόνως με τον φίλο του και έκλεισαν το τηλέφωνο.

«Ήταν τόσο δύσκολο τελικά;» τον ρώτησε η Aria και ο Harry κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. «Όχι..και σε ευχαριστώ πραγματικά..» της χαμογέλασε και εκείνη έκανε το ίδιο. «Πάμε για ύπνο;» τον ρώτησε. «Ναι αύριο θα είναι μεγάλη μέρα..» της είπε και εκείνη έγνεψε.

«Λοιπόν..αυτά θα τα μαζέψω εγώ το πρωί..Πάω να κάνω ένα μπάνιο και να ξαπλώσω..η coco έχει ήδη κοιμηθεί..» γέλασε και σηκώθηκε από την θέση της. «Καληνύχτα..» του είπε και του έδωσε ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο. «Καληνύχτα..» την χάιδεψε ελαφρά στο μπράτσο ενώ εκείνος προχώρησε προς το δωμάτιο του και εκείνη προς το δικό της.

Το σώμα του Harry στριφογύριζε από εδώ και από εκεί, «Όχι..» επαναλάμβανε ξανά και ξανά. Έκλεινε τα μάτια του για λίγο και την έβλεπε, ηρεμούσε για λίγο και ένιωθε την έντονη μυρωδιά της.

«Είμαι σπασμένος, δεν με ακούς;» μίλαγε στο υποσυνείδητο του. «Είμαι τυφλωμένος, γιατί είσαι τα πάντα σε ότι βλέπω.» είπε με θυμό.

«Γαμώτο!» γκρίνιαξε και πετάχτηκε πάνω. «Φύγε από το μυαλό μου..» πίεζε το κεφάλι του προσπαθώντας να διώξει την φωνή της που του έλεγε «Σε αγαπώ», «Σε θέλω», «Μου λείπεις». Ένιωθε πως θα εκραγεί το μυαλό του σε λίγο.. 

«Harry..» το φως στο δωμάτιο άνοιξε και η νυσταγμένη Aria εμφανίστηκε μπροστά του. «Δεν είχα κοιμηθεί και σε άκουγα. Τι τρέχει;» τον ρώτησε καθώς προχώρησε προς το μέρος του. «Είναι μες το μυαλό μου. Μου μιλάει και δεν φεύγει..Aria κάνει κάτι!» τόνισε κοιτώντας τη με βουρκωμένα μάτια.

«Κάνε ποιο κει..» του είπε καθώς έσβησε το φως και ξάπλωσε δίπλα του αφήνοντας αρκετό χώρο ανάμεσά τους. «Δως μου το χέρι σου.» του είπε και αμέσως έσφιξαν τα χέρια.

«Όταν το χέρι σου αρχίσει και τρέμει σημαίνει πως κάτι δεν πάει καλά, τότε θα το καταλάβω και θα σε ξυπνήσω πριν προλάβεις να ‘χαθείς’ σε ότι νιώθεις..Θα είμαι εδώ. Κλείσε τα μάτια και κοιμήσου.» του είπε και ο Harry έκανε αυτό που της είπε δίχως να σχολιάσει τίποτα. Μυρίζοντας την χαριτωμένη μυρωδιά της Aria, νιώθοντας δίπλα του το δικό της σώμα για πρώτη φορά..και όχι της Eva!

(Ήταν ένα αρκετά μεγάλο κεφάλαιο! Ελπίζω να σας άρεσε! WOW! Σήμερα το ΑLIVE 2 είναι στις θέσεις Fanfiction #13 / Romance #44!! Συνεχίστε να ψηφίζετε, να σχολιάζετε, να διαβάζετε για να το ανεβάσουμε!! Μην ξεχνάτε να κάνετε λοιπόν FAVORITE/COMMENT!! i love you guys xx thank you<3)