*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο(σε επανάληψη):

Racing Glaciers - First Light*

__________________________________________

Οι είκοσι εννέα ώρες που διαρκούσε το ταξίδι αν και καθυστερημένα..επιτέλους πέρασαν, η στάση πραγματοποιήθηκε εγκαίρως και στην συνέχεια της επόμενη πτήσης ο Harry κοιμόταν όλη την διάρκειά του.

Ττο ψηλό και γυμνασμένο σώμα του Harry περπάτησε έξω από το αεροδρόμιο του Dallas, στο Texas. Το σώμα του κινιόντουσαν με αργό βήμα μακριά στο πεζοδρόμιο ενώ έβγαλε έπειτα από την τσάντα του ένα μικρό χάρτη του κέντρου του Dallas για να μπορέσει να προσανατολιστεί.

«Πφφ..» ξεφύσησε καθώς κοιτούσε μία τον χάρτη και μία ένα μικρό λαχανί χαρτάκι όπου του είχε καρφιτσώσει πάνω στον χάρτη ο Fabian για να μπορέσει να βρει την διεύθυνση στην οποία θα πήγαινε, όπου βρισκόταν το σπίτι της αδερφής του Fabian, της Aria..η οποία θα τον φιλοξενούσε.

Το χέρι του έβγαλε γκρινιάζοντας το κινητό του από την τσέπη του και πληκτρολογώντας τον αριθμό του Fabian έβαλε το κινητό τηλέφωνο στο αυτί του την επόμενη στιγμή, περίμενε για λίγο μέχρι που άκουσε την φωνή του Fabian από την άλλη γραμμή.

«Έλα Styles! Έφτασες;» η φωνή του Fabian ακούστηκε όπως πάντα χαρούμενη, γεμάτη ζωντάνια. «Ναι έφτασα..απλά υπάρχει ένα θέμα για το οποίο σε κάλεσα..» αναστέναξε καθώς του εξηγούσε, «Εάν είναι για την αδερφή μου πάλι, στο λέω για χιλιοστή φορά..μου είπε πως δεν έχει κανένα θέμα μαζί σου, δεν έχει θέμα να σε φιλοξενήσει και στο είπα και εγώ.. πως δεν θα σε άφηνα να πας σε ξενο-.» άρχισε την πάρλα εκείνος μέχρι που ο Harry τον σταμάτησε.

«Όχι,όχι..σκάσε για λίγο και άκου με!» ύψωσε κάπως τον τόνο του. «Το θέμα μου τώρα δεν είναι αυτό. Το θέμα μου τώρα είναι πως δεν ξέρω να πάω εκεί!» εξήγησε αγανακτισμένος. «Α..είναι εύκολο..απλά πάρε ένα ταξί για να σε πάει..» του απάντησε αμέσως ο Fabian.

«Ναι και τι θα πω; Δεν έχω πολύ καταλάβει που είναι το σπίτι της αδερφής σου..» γκρίνιαξε ξεφυσώντας. «Μη γκρινιάζεις καταρχήν....Λοιπόν, πάρε ένα ταξί, βγάλε το χαρτάκι που σου έχω γράψει την διεύθυνση της πάνω από τον χάρτη που στο έχω κολλήσει και δώστο στον οδηγό. Πες του απλά να σε πάει σε αυτήν την διεύθυνση.. Εντάξει;» του εξήγησε αργά αργά και ο Harry έκανε αμέσως αυτό που του είπε.

«Εντάξει..» απάντησε μουρμουρίζοντας ο Harry βάζοντας τον χάρτη πίσω στην τσάντα του. «Με θες κάτι άλλο;» τον ρώτησε έπειτα ο Fabian, «Όχι εάν είναι θα σε πάρω τηλέφωνο..» του απάντησε ενώ άρχισε να προχωράει προς ένα σταματημένο ταξί που βρισκόταν λίγο πιο πέρα από εκείνον.

«Ωραία μην ανησυχείς..και ότι θες είμαι εδώ για εσένα ούτως ή άλλως θα έρθω και εγώ σε μια εβδομάδα… κάνε την δουλειά σου όπως τόσο καλά ξέρεις να κάνεις και τα λέμε, οκ;» του είπε και ο Harry άνοιξε με το ελεύθερο χέρι του την πόρτα του ταξί.

«Οκ, ευχαριστώ. Σε κλείνω τώρα γιατί μπαίνω στο ταξί.» του είπε και εκείνος κλείνοντας την πόρτα πίσω του ενώ τερμάτισε την γραμμή με τον Fabian πριν προλάβει να πει κάτι άλλο.

«Γεια  σας..» χαμογέλασε ελαφρά στον οδηγό μπροστά του, «Γεια σου φίλε..Τουρίστας;» τον ρώτησε αμέσως και ο Harry γέλασε ελαφρά, «Κάτι τέτοιο..βασικά είμαι από Λονδίνο.» βολεύτηκε στην θέση του καλύτερα.

«Λονδρέζος λοιπόν και.. που πηγαίνουμε;» τον κοίταξε από τον καθρέφτη, «Εμ σε αυτήν την διεύθυνση..» του έδωσε το χαρτάκι και ακούμπησε την πλάτη του πάλι πίσω στο κάθισμα. «Ωραία, ξεκινάμε..» του είπε και έβαλε μπρος αμέσως το ταξί.

Κατά την διάρκεια της διαδρομής ο Harry είχε επιγκεντρώσει τις σκέψεις του έξω από το ταξί, στα κτήρια, τα μέρη και τους δρόμους του Dallas. Θα έμενε δύο εβδομάδες εκεί και ήδη φαινόταν έκπληκτος από το μέρος τούτο και ήθελε τόσο να το εξερευνήσει.

 «Είμαι σίγουρος πως θα μαγευτείς νεαρέ..» ακούστηκε η φωνή του οδηγού παρατηρώντας το βλέμμα του Harry που είχε επικεντρωθεί έξω από το παράθυρο. «Χμ..» τον κοίταξε ο Ηarry με την άκρη του ματιού του. «Είστε και εσείς στο Λονδίνο, αλλά εμείς εδώ έχουμε ζέστη, ζωή..είμαστε αλλιώς..» γέλασε τρανταχτά πράγμα που έκανε τον Harry να χαμογελάσει με αυτόν.

Τα λεπτά πέρασαν γρήγορα και αφότου ο Harry είχε ήδη μαγευτεί με τα όμορφα λαμπερά μαγαζιά, τους τεράστιους δρόμους και τα όμορφα τοπία, το ταξί σταμάτησε και ο οδηγός γύρισε προς τον Harry. «Εδώ είμαστε, νεαρέ. Ακριβώς εδώ που λέει η διεύθυνση που μου έδωσες.» του έδωσε πίσω το χαρτάκι του ενώ του χαμογέλασε.

«Ευχαριστώ πολύ..» είπε ο Harry δίνοντας του μερικά δολάρια που είχε μετατρέψει από λίρες μόλις έφτασε πιο πριν στο αεροδρόμιο αν και δεν είχε καταλάβει καν πως θα τα χρησιμοποιούσε.. «Πάρε αυτό, μου έδωσες περισσότερα.» του είπε και ο Harry γέλασε. Έπειτα αφού πήρε τα πράγματα του, κατέβηκε από το ταξί.

Ο οδηγός έφυγε και ο Harry έμεινε μόνος να κοιτά σαν χαμένος αριστερά και δεξιά, έριξε μια ακόμη ματιά στο χαρτάκι του και διάβασε την τελευταία σειρά που υπήρχε γραμμένη “Πολυκατοικία 4. Per Street. Διαμέρισμα 29” έλεγαν τα μικροσκοπικά γράμματα του Fabian.

«Λοιπόν..» κοίταξε τριγύρω ενώ άρχισε έπειτα να ψάχνει την πολυκατοικία που έπρεπε να πάει. Αρκετά λεπτά μετά..είχε καταφέρει να την βρει ενώ βρισκόταν ήδη στο ασανσέρ με προορισμό τον όροφο που βρισκόταν το διαμέρισμα 29 της Aria Roinerd,  όπως λέγετε στην είσοδο του κτηρίου.

Οι θύρες από το ασανσέρ άνοιξαν και προχωρώντας αργά ο Harry έφτασε μπροστά από την πόρτα του διαμερίσματος ‘29’ όπως έγραφε. Το δάχτυλο του άγγιξε το κουμπί του κουδουνιού και αμέσως ο δυνατός ήχος αυτός ήχησε στα αυτιά του.

Μικρά και ελαφρά βήματα ακούστηκαν πίσω από την πόρτα του διαμερίσματος ενώ επίσης υπήρχε και η συνοδεία ενός γαβγίσματος. Η πόρτα άνοιξε απότομα και μια κοπέλα με μακριά καστανόξανθα μαλλιά και καφέ φωτεινά μάτια εμφανίστηκε μπροστά του.

«Και εσύ πρέπει να είσαι ο Ηarry..» του χαμογέλασε αμέσως μόλις τον είδε. ‘Ουάου’ ήταν αυτό που επαναλαμβανόταν μες το μυαλό του συνέχεια για τα επόμενα δευτερόλεπτα, δεν ήξερε τι να πει, ήταν η πρώτη κοπέλα που έβλεπε μετά την Eva που θεωρούσε παντελώς όμορφη. Δεν μπορούσε να καταλάβει όμως το πώς και το γιατί.

Ήταν μια απλή κοπέλα, με καστανόξανθα μαλλιά και συνηθισμένα καστανά μάτια, γιατί μόλις την είδε πάγωσε αμέσως έτσι; Το μυαλό του είχε σταματήσει και δεν άκουγε τίποτα, ούτε το χαριτωμένο γάβγισμα του μικρού σκυλιού ράτσας maltese toy που τον περιτριγύριζε, ούτε τίποτα.

«Έλα εδώ coco.» έσκυψε η κοπέλα και  πήρε το σκυλάκι στα χέρια της ενώ κοιτούσε την έκφραση του Harry με ένα περίεργο χαμόγελο. «Εσύ δεν είσαι ο Harry,έτσι;» τον ξανά ρώτησε και εκείνος κούνησε αμέσως το κεφάλι του διαλύοντας τις σκέψεις του.

«Ναι ε-εγώ είμαι, χάρηκα.» έδωσε το χέρι του και εκείνη το έσφιξε ελαφρά. «Χάρηκα, είμαι η Aria, η αδελφή του Fabian όπως ήδη ξέρεις..πέρασε..» του είπε ευγενικά ενώ εκείνος με αργά βήματα μπήκε μες στο διαμέρισμα της.

«Και αυτή εδώ είναι η coco!» του έδειξε το μικροσκοπικό σκυλάκι που κρατούσε στα χέρια της ενώ έκλεισε με το πόδι της την πόρτα. «Χα, είναι γλύκα..» την χάιδεψε ελαφρά ενώ άφησε κάτω την βαλίτσα του.

«Να-να την αφήσω εδώ. Ή-ή να την πάω κάπου;» την ρώτησε αμέσως, «Όχι εντάξει, θα την πάρουμε μετά..που θα σου δείξω που θα κοιμάσαι..Έλα πάμε στο σαλόνι να κάτσουμε να τα πούμε, να γνωριστούμε..» του χαμογέλασε και προχώρησε μπροστά από εκείνον για να την ακολουθήσει.

Τα μάτια του αμέσως έπεσαν στο τζιν φλοράλ σορτς της και στα πόδια της, ήταν μαγευτικά. ‘Όχι,όχι..δεν πρέπει να σκέφτεσαι έτσι!’ μάλωσε τον εαυτό του μιλώντας από μέσα του. ‘Ή μάλλον πρέπει;’ Σκέφτηκε διαφορετικά.

‘Ίσως τελικά ο μικρός στο αεροπλάνο είχε δίκιο; Ισως να έκανε και άλλη μία προσπάθεια σε όλη αυτήν την απόφαση της αλλαγής του; Ίσως ήταν καλύτερα να αφήσει τα παλιά και να προχωρήσει σε νέα;’.

(Ελπίζω να σας άρεσε. Πως σας φαίνεται η Aria; Έχω βάλει και πικ δίπλα για να την δείτε! She's so cute & beautiful! Μην ξεχνάτε παρακαλώ πολύ να κάνετε comment&favorite PLEASE. Thank you for eveyrything. Εύχομαι να έχετε ένα όμορφο απόγευμα και επίσης καλά αποτελέσματα σε όσους τελείωσαν τις εξετάσεις τους! ilysm x kisses <3)