*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο(σε επανάληψη):

"All Of Me" - MAX & Zendaya feat. Kurt Schneider*

___________

«Εδώ είμαστε…» ο Fabian ξεκλείδωσε την παλιά πόρτα και ανοίγοντας τη κατέβηκε πρώτος τα σκαλιά και τον ακολούθησαν οι υπόλοιποι πίσω του. «Έχει κάπου ένα παλιό ράντζο και εάν καθαρίσετε λίγο κάτι θα γίνει..» συνέχισε τα λόγια του και η Eva έγνεψε ελαφρά.

«Από το τίποτα καλό είναι..» κοίταξε με αηδία τον χώρο γύρω του ο Conor αγγίζοντας τον δείκτη του πάνω στον σκονισμένο τοίχο. «Τι ήτανε πριν εδώ;» η Eva προχωρούσε στον χώρο κοιτώντας τον εξεταστικά.

«Νεκροτομείο.» της απάντησε πρόχειρα ο Fabian. «Τι;!» γύρισε και τον ρώτησε πνιχτά ενώ τα μάτια της γούρλωσαν. «Πλάκα κάνω..» σήκωσε εκείνος τα χέρια του και γέλασε. «Έλεος..» του έριξε ένα έντονο βλέμμα και ξεφυσώντας έσκυψε στην κόρη της δίπλα της.

«Σου αρέσει πεταλουδίτσα μου;» την ρώτησε με ήρεμη φωνή και η Derma έγνεψε. «Λοιπόν..» εμφανίστηκε ο Harry πίσω τους κατεβαίνοντας τα λίγα σκαλιά. «Έφερα μερικές κουβέρτες, παπλώματα και σεντόνια..που βρήκα στο πατάρι του Fabian.» τους ενημέρωσε και τα άφησε πάνω στα άλλα τους πράγματα για να μην σκονιστούνε και αυτά.

«Συναντήθηκες καθόλου με την Aria; Δεν πιστεύω να υποψιάστηκε ότι τελικά τους φέραμε στην αποθήκη;» τον ρώτησε ο Fabian ενώ πλησίασε προς το μέρος του. «Όχι έχω να την δω από εχθές το βράδυ.» ξεροκατάπιε.

«Δεν-δεν έχουμε μιλήσει. Το πρωί μόνο την πέτυχα όταν έβγαινα από το δωμάτιο την ώρα που άνοιγε την πόρτα για να πάει στη σχολή, μα δεν μου μίλησε.» του εξήγησε αργά. «Εντάξει.» αναστέναξε εκείνος ανακουφισμένος.

«Εμ, ελάτε λίγο να σας δείξω και κάτι άλλο..» μίλησε σε όλους ο Fabian και περπάτησε έως την άλλη άκρη του δωματίου. «Από εδώ..» τράβηξε και άνοιξε τους τρεις σύρτες της μαύρης πόρτας που βρισκότανε μπροστά του και έπειτα ξεκλειδώνοντας τη, την άνοιξε και προχώρησε έξω.

«Λοιπόν εδώ είναι το πίσω παρκινγκ, είναι όλο μαζί με την αποθήκη και με το κτήριο από πάνω γενικά. Μα ανήκει σε εμάς, δηλαδή για την ακρίβεια ανήκει στην Aria. Τώρα βέβαια είναι ακόμη περιτριγυρισμένο όπως βλέπετε από συρματόπλεγμα και η μεγάλη πόρτα είναι κλειδωμένη...αλλά» σήκωσε το χέρι του και τους το έδειξε.

«Ότι θέλετε μπορείτε να βγαίνετε και από εδώ ή να παίζει η μικρή..» τους πληροφόρησε και η Eva χαμογέλασε ενώ προχώρησε προς το μέρος του.

«Ευχαριστούμε πολύ Fabian. Πραγματικά. Είσαι πολύ καλός άνθρωπος.» τον αγκάλιασε θερμά και έκανε και εκείνος το ίδιο. «Τίποτα.» της ανταπέδωσε το χαμόγελο. «Εντάξει, τίποτα το ενδιαφέρον εδώ, εγώ πάω μέσα να τακτοποιήσω τα πράγματα..» είπε ο Conor και ο Harry στροβίλισε τα μάτια του κάνοντας μια αστεία έκφραση με το στόμα του.  

Ο Fabian κοίταξε μία τον Harry και μία την Aria και αναστέναξε. «Πάω μέσα και εγώ λοιπόν.. να τον βοηθήσω να καθαρίσει..» τους είπε γρήγορα και χάθηκε από δίπλα τους.

«Πως είσαι πεταλουδίτσα μου;» γύρισε ο Harry και πήρε την Derma πάνω στην αγκαλιά του. «Καλά.» του μίλησε εκείνη με χαμηλό τόνο. Το μικρό χεράκι της κουνήθηκε και αργά άγγιξε το πρόσωπο του Harry χαϊδεύοντας τον.

«Δηλαδή εσένα τώρα να σε λέω Harry; Μπαμπά Harry; ή Μπαμπά;» τον ρώτησε και ο Harry γέλασε ελαφρά. «Μπαμπά Harry ή Mπαμπά. Όπως σε βολεύει από αυτά τα δύο.» της έκλεισε το μάτι και της άφησε ένα φιλί στο μέτωπο.

«Να το πάρω;» του έδειξε έπειτα με τον δείκτη της την μπλε με άσπρες βούλες μπαντάνα που φορούσε στο κεφάλι του για να του κρατάει τα μακριά μαλλιά του. «Θέλεις την μπαντάνα μου;» την κοίταξε και εκείνη έσμιξε τα φρύδια της κοιτώντας τον μπερδεμένη.

«Μπανάνα;» τον ρώτησε και ο Harry γέλασε ξανά κάνοντας και την Eva να γελάσει ελαφρά δίπλα τους. «Όχι πεταλουδίτσα μου.» της είπε γλυκά. «Μπα-ντά-να.» της ψέλλισε αργά αργά κάθε συλλαβή της λέξης. «Μπα-μπα-μπα..» η μικρή προσπαθούσε μα δεν τα κατάφερε. Έκλεισε τα ματάκια της και χτύπησε με την μικρή της παλάμη του κούτελο της ελαφρά.

«Χαχαχα..» η Eva δίπλα τους γέλασε ,με την ψυχή της αφότου έκανε η Derma αυτήν την κίνηση. «Καλά δεν πειράζει. Άστο. Άλλη φορά θα ξανά προσπαθήσουμε.» Της ψιθύρισε. «Έλα πάρτη.» την τράβηξε αμέσως από το κεφάλι του και της την έδωσε.

«Ορίστε..» η μικρή παλάμη της Derma πήρε από την τεράστια σε σχέση με την δικιά της παλάμη την μπαντάνα του και την έσφιξε στο χέρι της κοιτώντας τη έντονα. Ο Harry καθόλη την διάρκεια προσπαθούσε να διώξει τις μακριές μπλεγμένες τούφες που είχανε πέσει μπροστά στα μάτια του, φυσώντας ξανά και ξανά έντονα, προς τα πάνω μιας και κρατούσε τώρα και με τα δύο χέρια του την μικρή.

«Έλα.» ξαφνικά ακούστηκε πιο κοντά του η φωνή της Eva και έπειτα η 'κουρτίνα' που είχαν φτιάξει οι τούφες του έφυγε από μπροστά του, μιας και εκείνη πέρασε τα δάχτυλα της και τράβηξε πίσω τα μαλλιά του.

«Ευχαριστώ.» της χαμογέλασε ενώ έπειτα γύρισε πάλι το βλέμμα του προς την κόρη του. «Θες να την βάλεις;» την ρώτησε και εκείνη έγνεψε προσπαθώντας ακόμη να βάλει την μπαντάνα μόνη της. «Περίμενε..» κούνησε το κεφάλι του και έπεσαν πάλι τα μαλλιά του στο πρόσωπο του.

«Χμ..» η Eva στράβωσε τα χείλη καθώς τον κοίταξε εξεταστικά. «Derma; Έχεις ένα κοκαλάκι στο χεράκι σου το θες;» πλησίασε δίπλα στην αγκαλιά του Harry, μιλώντας προς την κόρη της. «Όχι μαμά. Θα βάλω στο κεφάλι μου την μπανάνα του μπαμπά!» της χαμογέλασε  η μικρή και η Eva έκανε το ίδιο.

«Ωραία..» της μουρμούρισε και πήρε από το χέρι της το κοκαλάκι. «Για να δούμε..» πλησίασε τον Harry. «Ούτε να το σκεφτείς! Είναι ροζ!» της είπε πνιχτά εκείνος ενώ αμέσως η Derma τους κοίταξε περίεργα.

«Και τι με αυτό; Δεν θα φαίνεται. Θα το κάνω να μην φαίνεται.» του είπε και πήγε πάλι προς το μέρος του μα εκείνος τραβήχτηκε. «Δεν..» πήγε να της αρνηθεί μα δεν τον άφησε. «Σταμάτα!» του είπε και πήγε πίσω του μα αμέσως είδε κάτι που την εμπόδισε.

«Δεν σε φτάνω.» σήκωσε τους ώμους της ελαφρά. «Το ξέρω. Γι’αυτό.. άστο δεν πειράζει!» της είπε και η Eva στένεψε τα μάτια της ριχνοντάς του ένα άγριο ύφος. «Derma, αγάπη μου, σε παρακαλώ κατέβα λίγο από την αγκαλιά του μπαμπά.» της είπε μα η μικρή γκρίνιαξε.

«Δεν θέλω μαμά. Θέλω να βάλω την μπανάνα!» της αποκρίθηκε εκείνη. «Εάν κατέβεις θα στην βάλω εγώ!» της είπε και η Derma κούνησε το κεφαλάκι της θετικά. «Έλα..» την τράβηξε και την κατέβασε κάτω στο έδαφος.

Γονάτισε μπροστά της και με μερικές κινήσεις κατάφερε όσο μπορούσε να βάλει όσο πιο καλά γινόταν την μπαντάνα του Harry στο κεφάλι της. «Είσαι..έτοιμη!» έκανε την τελευταία κίνηση της και την κοίταξε για να δει πως ήταν. «Τέλεια!» έκανε παλαμάκια με τα χέρια της η μικρή και έτρεξε προς τα μέσα.

«Πάω να την δείξω στον Fabi-an!» φώναξε και έφυγε από μπροστά τους. «Πρόσεχε αγάπη μου!» της φώναξε πίσω της η Eva. «Σειρά σου..» γύρισε και κοίταξε τον Harry που χαμογελούσε πονηρά.  «Χαμήλωσε.» του είπε καθώς ήρθε μπροστά της.

«Μπορώ ξέρεις να το κάνω και μόνος!» της είπε γελώντας. «Όχι εγώ θα στο φτιάξω!» του είπε και τον τράβηξε κοντά της. «Γύρνα και χαμήλωσε λίγο..για να σε φτάνω.» του είπε έντονα και εκείνη ξεφύσησε. «Okay.» ψιθύρισε και έκανε ότι του είπε.

«Χμ..έλα..να..έτοιμος!» του έπιασε ένα μικρό κοτσιδάκι και τον γύρισε για να τον κοιτάξει στο πρόσωπο. «Έχεις όμως μεγάλο κούτελο!» του γέλασε πνιχτά και εκείνος έκανε μια ειρωνική έκφραση.

«Άντε βρε τερατάκι από εδώ!» την έσπρωξε παιχνιδιάρικα. «Με φλερτάρεις ακόμη..» του χαμογέλασε αστεία εκείνη λέγοντας του. «Σώπα..» στροβίλισε τα μάτια του ειρωνικά και έβαλε τα χέρια του στις τσέπες του παντελονιού του κοιτώντας αλλού.

«Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε πραγματικά, που έπεισες τον Fabian και τελικά καταφέραμε να μείνουμε κάπου.» του μίλησε ήρεμα και σοβαρά. «Ελπίζω να μην το μάθει η Aria. Ελπίζω να πιστέψει αυτό που θα της πούμε. Ότι θα πάτε στην Νότια Αμερική.» της μίλησε και εκείνος τώρα σοβαρά.

«Σε νοιάζει τόσο τι θα πιστέψει αυτή; Σε νοιάζει τόσο τελικά αυτή;» η Eva στάθηκε δίπλα του σταυρώνοντας τα χέρια της χωρίς όμως να τον κοιτά. «Απλά θα είναι πάντα ένα όμορφο μέρος της ζωής μου. Με βοήθησε πολύ, αν και δεν έβαλα μυαλό με βοήθησε πολύ στις πιο σκοτεινές μου ώρες.» της απάντησε συνεχίζοντας με τον ίδιο τόνο.

Εκείνη ξεφύσησε και κοίταξε για λίγο το έδαφος κάτω της μένοντας σιωπηλή. «Τι εννοείς σε βοήθησε;» τον ρώτησε έπειτα.

«Με βοηθούσε να ξεπεράσω εσένα. Να διώξω τον πόνο, την τρέλα, την έμμονη..» της απάντησε ήρεμα ξανά.

«Σε βοηθούσε να ξεπεράσεις εμένα και να ριχτείς στην δικιά της αγκαλιά.» του είπε έντονα. «Το ξέρω.» σήκωσε αδιάφορα τους ώμους του. «Και θα το έκανα εάν δεν εμφανιζόσουν.» της μίλησε ειλικρινά.

Εκείνη αμέσως από το πουθενά ξέσπασε σε κλάματα, με τα δάκρυα να τρέχουν αμέσως από τα όμορφα πράσινα μάτια της προς τα κάτω, στα μάγουλα της. «Γιατί-γιατί κλαις;» γύρισε ο Harry και την κοίταξε σοκαρισμένος, με διάπλατα τα μάτια και τύψεις να ζώνουν αμέσως την ψυχή του.

«Δεν ξέρω..» του είπε πνιχτά και κάλυψε με τα χέρια της το πρόσωπο της σκουπίζοντας τα μάτια της. «Μόνο και στην ιδέα ότι..» προσπάθησε να του μιλήσει καθαρά μα οι λυγμοί δεν την άφηναν.  «Ότι θα ήσουν με κάποια άλλη..» αναστέναζε έντονα, ενώ το στήθος της ανεβοκατέβαινε πάνω-κάτω έντονα.

«Eva..» τα χέρια του έπιασαν τους ώμους της χαϊδεύοντας τη εκεί τρυφερά. «Και θα ήταν όλο δικό μου λάθος. Γιατί έκανα την νεκρή. Και ήθελες να προχωρήσεις όπως και εγώ κατά βάθος.. μα η μοίρα μας έφερε πάλι κοντά.» του είπε και εκείνος χαμογέλασε ελαφρά.

«Κάτι θα ξέρει..» της ψιθύρισε ενώ εκείνη σήκωσε το βλέμμα της και τον κοίταξε στα μάτια.

«Για κάποιο λόγο μας ένωσε, μας χώρισε και μας ξανά ένωσε πάλι.» της είπε και εκείνη έγνεψε.

«Ναι, μα δεν είμαστε μαζί.» του τόνισε και εκείνος ξεφύσησε. «Ξέρω.» δάγκωσε το μάγουλο του από μέσα από το στόμα του και έκανε ένα βήμα πίσω. «Συ-συγγνώμη..για το ξαφνικό ξέσπασμα μου.» του είπε σκουπίζοντας το πρόσωπο της με τις παλάμες της.

«Δεν πειράζει.» της μίλησε μονότονα καθώς εκείνη αναστέναξε βαθιά. «Εμ, πάω λίγο μέσα να δω εάν θέλει κάτι η μικρή..» του είπε έπειτα γρήγορα και έφυγε βιαστικά μακριά του.

«Όπως πάντα όταν βρίσκεις τα δύσκολα φεύγεις..» ψιθύρισε εκνευρισμένα εκείνος στον εαυτό του καθώς κλώτσησε με το πόδι του ένα μικρό πετραδάκι..

(Ελπίζω να σας άρεσε. Έχουν μείνει 4 κεφάλαια(+επίλογος) πριν το τέλος μα ελπίζω και εύχομαι να σας αρέσουν :) PLEASE κάντε FAVORITE & όσες μπορείτε αφήστε σχόλιο. Για ακόμη μαι φορά το ALIVE έχει θέση Action #1 στις κατηγορίες του wattpad! ilysm<3 thank you so much!x)