*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο(σε επανάληψη):

"Somebody That I Used To Know" - Max Schneider Cover*

__________________

«Eva, πρέπει να φύγουμε πριν μας πιάσουν..» o Conor γύρισε ξανά το βλέμμα του προς την Eva. «Ποιοι να μας πιάσουν;» τον ρώτησε έντονα.

«Η αστυνομία.» τόνισε και αμέσως τα μάτια και του Ηarry και της Eva άνοιξαν διάπλατα. «Τι;!» είπαν έπειτα ταυτοχρόνως και οι δύο πνιχτά.

«Τι-τι λες; Γιατί;» έκανε ένα βήμα πιο κοντά στον Conor η Eva. «Άκουσα φωνές και από ότι είδα κάτω από το παράθυρο, κάποιος βρήκε το πτώμα του θυρωρού..πρέπει να φύγουμε γρήγορα από εδώ μέσα..πριν έρθει η αστυνομία!» της εξήγησε γρήγορα.

«Μα-πως..-πως θα ξεφύγουμε από την αστυνομία;» άρχισε να τρέμει κυριολεκτικά από τον φόβο. «Θα φύγουμε από την έξοδο κινδύνου, πάω να βάλω σε ένα σάκο τα απαραίτητα, βιβλιάρια, αληθινές και ψεύτικες ταυτότητες, διαβατήρια, χρήματα και όπλα και σε πέντε λεπτά να είσαι έξω. Πρέπει να βιαστούμε..» την κοίταξε και πήγε να βγει από το δωμάτιο μα σταμάτησε.

«Που είναι η Derma;» την ρώτησε με απορία σηκώνοντας το φρύδι. «Είναι..είναι- το παιδί! Τόση ώρα μες την ντουλάπα θα έχει σκάσει..» έτρεξε προς την ντουλάπα. «Βγάλτη και βεβαιώσου πως είναι καλά, πάω να μαζέψω, σε πέντε λεπτά στο σαλόνι..» έφυγε από το δωμάτιο τρέχοντας ο Conor.

«Ha-Harry..» η Eva κάλεσε το όνομα του Harry με ήρεμο τόνο μόλις έβγαλε την Derma από την ντουλάπα. «Ναι;» ο Harry κοίταξε μία την Eva και μία την Derma όπου τύλιξε τα χεράκια της γύρω από τα πόδια της Eva.

«Μπορείς να μου φέρεις αυτόν εκεί το ροζ μικρό σάκο να της βάλω γρήγορα μερικές αλλαξιές;» τον ρώτησε και εκείνος έγνεψε αμέσως παίρνοντας τον σάκο στα χέρια του. Προχώρησε δίπλα της και της τον έδωσε.

«Έλα αγάπη μου.» η Eva έπειτα γονάτισε μπροστά στην Derma και σκουπίζοντας το πρόσωπο της από τα δάκρυα της, της άφησε ένα φιλί στο μέτωπο της. «Είμαι εδώ. Έλα, κάτσε λίγο στο κρεβάτι μέχρι να πάρω κάποια ρουχαλάκια σου, μαζί μας.» την έβαλε να κάτσει πάνω στο κρεβάτι ενώ ο Harry την κοίταζε εξεταστικά.

Δεν μπορούσε παρά να χαμογελάσει μπροστά σε αυτήν την όμορφη πριγκιποπούλα που έβλεπε μπροστά του, δεν μπορούσε να μην το κάνει, αφού έβρισκε τόσο γλυκιά, όμορφη, χαριτωμένη..την κόρη του.

«Νομίζω πως είμαστε καλά..θα πάρουμε και άλλα… ούτως ή άλλως δεν είχαμε και πολλά πράγματα.» γύρισε και πήρε την μικρή στην αγκαλιά της ενώ έβαλε τον μικρό σάκο πίσω στην πλάτη της

. «Τι-τι μπορώ να κάνω εγώ;» την ρώτησε ο Harry αργά. «Εμ, δεν ξέρω-συ-συγγνώμη που σε μπλέκω.» μουρμούρισε και έριξε το κεφάλι της προς τα κάτω για να μην τον κοιτάει, αφού είχε γεμίσει με τύψεις. «Δεν πει-..» πήγε να συνεχίσει μα η φωνή της μικρής Derma τον διέκοψε.

Το κεφαλάκι της είχε γύρει στην καμπύλη του λαιμού της Eva καθώς την είχε στην αγκαλιά της ενώ τα μάτια της ήταν μισάνοιχτα, φαινόταν αρκετά νυσταγμένη.

«Τον φοβάμαι. Ποιος είναι;» ψιθύρισε μα ο Harry μπόρεσε να την ακούσει. Αμέσως τα μάτια του κοκκίνισαν και το πρόσωπο του κατσούφιασε με τα χείλη του να χαμηλώνουν και ένα πόνο να διαπερνά το στέρνο του.

«Δεν-δεν είμαι κακός.μη με φοβάσαι..» μόλις το χέρι του άγγιξε την πλατούλα της αμέσως εκείνη τραβήχτηκε κρύβοντας πιο πολύ το πρόσωπο της στην καμπύλη του λαιμού της. Ο Harry αμέσως έστρεψε το βλέμμα του στην Eva και με σμιγμένα φρύδια και έντονο ύφος της έριξε ένα θυμωμένο βλέμμα.

Όλα ήταν δικό της σφάλμα, έτσι πίστευε, εάν δεν του είχε κρύψει την αλήθεια, εάν είχε αφήσει στην κόρη της να έχει πατέρα όλα αυτά τα χρόνια, τώρα δεν θα τον φοβότανε..

Τα μάτια της Eva βούρκωσαν νιώθοντας όλο και πιο πολλές τύψεις από πριν, έπειτα ανοιγόκλεισε το στόμα της χωρίς να βγάλει ήχο. ‘Θα της μιλήσω ..’ του είπε και ο Harry ξεφύσησε γυρνώντας της την πλάτη.

«Eva, που είσαι; Πάμε!..» φώναξε ο Conor και μπήκε στο δωμάτιο. «Γρήγορα, προχωρήστε..Α..κλείσε τα μάτια του παιδιού. Τώρα.» της είπε και προχωρώντας πρώτος με γρήγορο βήμα τον ακολούθησαν οι υπόλλοιποι πίσω του.

Προχώρησαν από το σαλόνι, πράγμα που έκανε τον Harry να ξεράσει στην κυριολεξία από την εικόνα του πτώματος αυτού που είδε, βγήκαν από το διαμέρισμα και ο Conor κλείδωσε πίσω τους.

«Πραγματικά απορώ, τι κλειδώνεις; Αφού ξέρουν ποιοι είχαν το σπίτι και μόλις μπουν θα σας κυνηγήσουν.» ρώτησε ο Harry καθώς έτρεξαν στο διάδρομο προς την πόρτα εξόδου. «Πρώτον σκάσε και δεύτερον δεν ξέρουν ποιοι είμαστε, επειδή με κυνηγάνε ήδη έχουμε δώσει ψεύτικες ταυτότητες σε αυτούς εδώ!» του απάντησε άγρια και προχώρησαν τρέχοντας πιο γρήγορα.

 «Α ωραίοι φίλοι, Eva..» γύρισε και είπε σαρκαστικά προς την Eva. «Θα σκάσεις;!» γύρισε και του φώναξε γρυλίζοντας ο Conor κάνοντας την Derma να μαζευτεί πιο πολύ στην αγκαλιά της Eva.

Ο ήχος των σειρήνων από τα περιπολικά ήχησε στα αυτιά τους, ένδειξη πως είχαν φτάσει, κάνοντας και τους τρεις να γουρλώσουν διάπλατα τα μάτια. «Τρέξτε! Βιαστείτε!» είπε ο Conor τρέχοντας πιο έντονα στον διάδρομο.

«Που θα πάμε, Conor;» ρώτησε η Eva ενώ ήταν στο τσακ για να μην ξεσπάσει σε κλάματα από τον τρόμο που την είχε συνεπάρει. «Δεν-δεν..» ο Conor πραγματικά δεν ήξερε τι να απαντήσει μιας και δεν είχε ιδέα που θα πήγαιναν τούτη την φορά.

«Μπορώ να σας βοηθήσω εγώ. Θα σας βοηθήσω εγώ. Έχω μια ιδέα..» ακούστηκε η φωνή του Harry πίσω τους γεμάτη αποφασιστικότητα. Η Eva κοίταξε τον Conor εξεταστικά και έκανε και εκείνος το ίδιο.

«Δεν νομίζω..» πήγε να πει μα τον εμπόδισε. «Είναι η μόνη λύση. Θα μας πιάσουν..ας πάμε κάπου που δεν θα αφήσουμε ίχνη πίσω μας αλλά ούτε και δεν θα έχουν στοιχεία για να φτάσουν ως εκεί..» του μίλησε γρήγορα και εκείνος αναστέναξε.

«Εντάξει.» έφτασαν μπροστά από την πόρτα για την έξοδο κινδύνου και σπρώχνοντας τη βγήκαν έξω. «Τρέξτε τώρα.» είπε ο Conor και χάθηκαν κατεβαίνοντας γρήγορα την παλιά εξωτερική σκάλα..

«Που είσαι ρε μαλάκα;» έβριζε ξανά και ξανά ο Fabian καθώς έφερνε σβούρες στο σαλόνι, κρατώντας στο χέρι του το κινητό του. Είχε καλέσει τον Harry πάνω από δέκα φορές μα δεν το είχε σηκώσει ούτε τον είχε καλέσει πίσω..

«Θα την σκότωσε. Το ξέρω. Όχι ρε.. Θα την σκότωσε ο ανεγκέφαλος..» ξεφυσούσε βαριά ενώ τον είχε πιάσει υπερένταση. Κλειδιά ακούστηκαν στην πόρτα και μόλις γύρισε το κεφάλι του είδε τον Harry να μπαίνει μέσα και να του χαμογελάει αδύναμα.

«Την σκότωσες; Πες μου τι έκανες; Γιατί χαμογελάς; Πήρες τίποτα; Ωχ θεέ μου, την σκότωσες ρε;» του μίλησε γρήγορα καθώς έτρεξε μπροστά του. «Όχι. Τίποτα από όλα αυτά. Απλά θέλω μια μεγάλη χάρη..» του είπε.

«Βασικά τεράστια χάρη..» συνέχισε χαμογελώντας του ξανά.

«Όχι, δεν θα πάω εγώ να την σκοτώσω όχι. Ξέχνα το. Εγώ δολοφόνος δεν γίνομαι!» έκανε ένα βήμα πίσω ο Fabian ανοίγοντας διάπλατα τα χέρια του στον αέρα. «Σκάσε λίγο και άκου με!» γκρίνιαξε ο Harry αρχίζοντας να θυμώνει τρελά.

«Θέλω απόψε να φιλοξενήσεις κάποιους και αύριο να μου δώσεις τα κλειδιά από την παλιά υπόγεια αποθήκη που έχεις στο κέντρο..» του είπε ήρεμα και ο Fabian έσμιξε τα φρύδια. «Κάτσε-κάτσε, ποιος θέλει την αποθήκη και ποιους λες τέλος πάντων να φιλοξενήσω;!» τον ρώτησε απότομα.

«Λοιπόν..» ο Harry έκανε ένα βήμα στα πλάγια και ο Fabian τον κοίταξε περίεργα. «Τι λοιπόν;» του είπε απότομα και πριν περάσει ένα δευτερόλεπτο, μέσα από την ανοιχτή πόρτα μπήκε η Eva κρατώντας αγκαλιά την μικρή Derma και ο Conor ακριβώς από πίσω κρατώντας τον ροζ και τον μαύρο  σάκο κλείνοντας την πόρτα με δύναμη πίσω του.

«Χα..εγώ αυτό το δολοφονικό τέρας δεν το φιλοξενώ!» σήκωσε το χέρι του και έδειξε τον Conor. «Άσε που τον φοβάμαι..» τράβηξε τον Harry από την μπλούζα και τον έφερε δίπλα του για να του ψιθυρίσει αυτήν την πρόταση στα αυτιά του.

«Εάν θες την ..» πήγε να συνεχίσει μα σταμάτησε. «Είναι η Eva; Και το παιδί;» γύρισε και ρώτησε πνιχτά τον Harry. «Ναι..» έγνεψε εκείνος και ο Fabian αναστέναξε βαθιά. «Δεν-δεν ξέρω. Δεν θέλω να μπω σε μπελάδες!» έτριψε το σβέρκο του.

«Μόνο για απόψε. Έλα Fabian, αύριο θα φύγουν, θα τους πάω στην αποθήκη. Σε παρακαλώ. Δεν έχουν που να μείνουν..» του είπε ο Harry παρακαλώντας τον καθώς προχώρησε μακριά τους μαζί με τον Fabian.

«Ξέχασες τι σου έκανε εκείνη; Ξέχασες τι θα σου έκανε και εκείνος; Γιατί πάντα πρέπει να είσαι τόσο καλός και να βοηθάς τους πάντες; Εσένα δεν σε βοήθησαν μα ξέρω πως ούτε θα σε βοηθήσουν ποτέ αυτοί!» του ψιθύρισε έντονα ο Fabian ενώ ο Harry τοποθέτησε τα χέρια του στην μέση του ξεφυσώντας.

«Το κάνω μόνο για την κόρη μου. Η Derma, το παιδί αυτό, είναι η κόρη μου δεν θέλω να την αφήσω στα χνάρια ενός εγκληματία που τον κυνηγάει η αστυνομία.» του εξήγησε ψιθυρίζοντας.

«Α τον κυνηγάει και η αστυνομία; Τέλεια..που με μπλέκεις ρε και βασικά που μπλέκεις και εσύ!;» τον κοίταξε έντονα ο Fabian.

«Μόνο για απόψε. Σε παρακαλώ. Μετά θα πάνε στην αποθήκη.» του είπε ξανά παρακαλώντας τον έντονα.

«Και πάλι! Η αποθήκη είναι στο όνομα της Aria, από τους γονείς μου..ενώ το σπίτι στο δικό μου..θα μας μπλέξεις και τους δύο στα βαθιά!» του είπε έντονα και ο Harry ξεφύσησε τραβώντας ελαφρά τα μαλλιά του.

«Δεν θα μείνουν για πολύ στο ορκίζομαι. Θα τους βρω ένα μέρος και θα τους πω να μείνουν μόνο το περισσότερο για μία εβδομάδα στην αποθήκη..» του είπε ο Harry.

«Για πέντε μέρες.» είπε αυστηρά και ο Harry έγνεψε αγκαλιάζοντας τον. «Σε ευχαριστώ ,φίλε. Στο χρωστάω.» του χαμογέλασε και ο Fabian αναστέναξε.

«Είμαι ίδιος με εσένα.Βοηθάω εκείνους που δεν πρόκειται να με βοηθήσουν ποτέ. Ας κάνω τουλάχιστον κάτι για καλό..» του είπε και ο Harry γέλασε χτυπώντας τον στον ώμο ενώ προχώρησε πίσω στους άλλους.

«Μπορείτε να μείνετε για σήμερα εδώ και από αύριο στην αποθήκη για κάποιες μέρες..» τους εξήγησε και ο Conor ξεφύσησε ανακουφισμένος δίχως να πει κάτι.

«Ευχαριστούμε πολύ Harry. Ευχαριστώ πολύ.» του χαμογέλασε γλυκά η Eva καθώς εκείνος κούνησε θετικά απλά το κεφάλι του.

(Ελπίζω να σας άρεσε! 9 κεφάλαια πριν το τέλος <3 :) "Happy bday Liam Payne" , "Happy Bday to our batman<3!" Κάντε σχόλιο εάν θέλετε και favorite πλζ πζ πλζ! Thank you babies. ily kisses xx)