*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο(σε επανάληψη):

Coldplay-Trouble*

______________

To σώμα του ήταν καθισμένο στο καναπέ, σκοτάδι απλωνόταν γύρω στο υπόλοιπο σαλόνι.. πάνω στα πόδια του είχε αφήσει εκείνο το μπλε βιβλιαράκι ανοιχτό στην σελίδα 88. Στη σελίδα εκείνη που εξηγούσε τι είναι ένας soulmate.

Μαζί με το σκοτάδι, τριγύρω απλωνόταν και μια εκνευριστική ησυχία. Το δάχτυλο του άγγιξε την σελίδα ενώ τράβηξε με το άλλο του χέρι το βιβλίο πιο κοντά του και άρχισε να ξανά διαβάζει.

‘Τι είναι ένας soulmate;’ Πέρασε αυτήν την πρόταση γρήγορα, μιας και δεν είχε και πολύ σημασία για εκείνον, η ερώτηση τούτη 'στρίμωχνε' ήδη το μυαλό του. 

‘Είναι σαν ένας κολλητός/καλύτερος φίλος αλλά κάτι περισσότερο. Δύο δυνατά χέρια τυλίχτηκαν γύρω από το κορμί της, μια απαλή αλλά συγχρόνως διακριτική μυρωδιά εισχώρησε στα ρουθούνια της..ήξερε ακριβώς ποιος ήταν, το κεφάλι της γύρισε αργά προς τα δεξιά και στηρίχτηκε στον ώμο της αντικρίζοντας δύο σμαραγδένια μάτια να έχουν ‘ενωθεί’ με τα δικά της..

Είναι εκείνο το άτομο στον κόσμο που σε ξέρει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο. «Eva..» ακούστηκε η φωνή του Harry γεμάτη ανησυχία, το πρόσωπο της σηκώθηκε αργά και γύρισε να τον κοιτάξει. «Ξέρω πόσο πονάς, ξέρω..Μα Μου είπες πως απλά ήθελες να έρθεις εδώ για να τον επισκευθείς. Δεν θέλω να σε βλέπω έτσι σε παρακαλώ μωρό μου.» την έφερε στην αγκαλιά του και εκείνη έκλαψε πιο πολύ.

Είναι εκείνο το άτομο που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Η Eva έκανε ένα βήμα πίσω και έκλεισε για λίγο τα μάτια της κουνώντας το κεφάλι της αρνητικά, «Μα Harry..πως μπορείς να το σκέφτεσαι αυτό; Έχω μετανιώσει για όλα.. για όλη την αλήθεια που σου έκρυψα..Σε αγαπώ πολύ, πιο πολύ και από τον ίδιο μου τον εαυτό, είσαι όλη μου η ζωή! Συγχώρα με..» τον παρακάλεσε όπως ένα μικρό παιδί ..

Όχι, βασικά δεν σε κάνει /εκείνος/ καλύτερο άνθρωπο. «Δεν ξέρω Eva, δεν ξέρω τίποτε, νομίζω πως ότι βλέπω τώρα μπροστά μου είναι ένα ψέμα..είναι ένα τεράστιο ψέμα..μα και να σε συγχωρέσω δεν θα μπορέσω να σε ξανά εμπιστευτώ..ΠΟΤΕ!» τόνισε και προχώρησε μακριά από το γραφείο του έως το σημείο που στεκόταν εκείνη.

Το κάνεις εσύ ο ίδιος/μόνος σου, επειδή αυτό το άτομο σε εμπνέει. «Αυτή ήταν η πιο μοναδική και μαγευτική στιγμή της ζωής μου. Ευχαριστώ.» του είπε και εκείνος έσκυψε και την φίλησε. «Μην με ευχαριστήσεις για τίποτε αγάπη μου. Εγώ πρέπει να σε ευχαριστήσω..που μπήκες στην ζωή μου. Σε αγαπώ.» τόνισε και εκείνη χαμογέλασε ελαφρά.

Ένας soulmate, είναι το άτομο που κουβαλάς μαζί σου πάντα. «Θα είμαι κοντά σου..θα είμαι πάντα εδώ, θα είμαι μαζί σου σε αυτό το δύσκολο ταξίδι που περνάς..αλλά όχι δίπλα σου..» προχώρησε πίσω έως την πόρτα.

 Είναι ένα άτομο που σε ξέρει, σε αποδέχθηκε και πίστεψε σε εσένα πριν οποιοσδήποτε άλλος το κάνει ή θα έκανε. «..Γιατί μαμά εγώ την Eva την αγαπάω..την αγαπάω με όλη μου την καρδιά και δεν θα σε ακούσω την επέλεξα για αυτό το λόγο..δεν θα σε αφήσω να επιλέξεις εσύ με ποια θα βγαίνω, με ποια θα είμαι.. Εάν θες κάντο αλλά να ξέρεις πως δεν πρόκειται να διαχειριστώ την εταιρία σου στο μέλλον..που δεν με νοιάζει κιόλας..δεν θα μπορώ να την διαχειριστώ γιατί θα έχω πεθάνει! Θα έχω πεθάνει από την στενοχώρια, τον πόνο και την μιζέρια.. Γιατί δίπλα μου δεν θα βλέπω τα μάτια της Eva..τον άνθρωπο στον οποίο πιστεύω και ζω ,δεν θα νιώθω τους χτύπους της καρδιάς της Eva να με κρατάνε δυνατό και δεν θα είμαι πια ζωντανός!»

Και ότι και εάν συμβεί, θα τον αγαπάς χωρίς τίποτα να το αλλάξει αυτό. «Μην με ευχαριστήσεις για τίποτε αγάπη μου. Εγώ πρέπει να σε ευχαριστήσω..που μπήκες στην ζωή μου. Σε αγαπώ.» τόνισε και εκείνη χαμογέλασε ελαφρά. «Ηarry.. Θα σε αγαπάω άνευ όρων.. Θα είμαι για πάντα δική σου.» του είπε ειληκρινά και εκείνος χαμογέλασε πλατιά. Τα χέρια του φυλάκισαν το πρόσωπο της και πλησίασε πιο κοντά της..

Δάκρυα έτρεχαν στο πρόσωπο του ενώ λυγμοί ‘κυλούσαν’ έξω από τα χείλη του. Πονούσε αβάσταχτα. Ένιωθε ένα σουβλερό πόνο στην καρδιά του, πιο έντονο και από τότε, από την αρρώστια που τον είχε συνεπάρει..

Αφότου το δεξί του χέρι σκούπισε το πρόσωπο του γύρισε στην επόμενη σελίδα. ‘Alive’ έγραφε πάνω πάνω με σκούρα γράμματα. ‘Ζωντανός-ορισμός’ έλεγε ακριβώς από κάτω με όχι σκούρα αλλά πλάγια γράμματα… ο Harry αμέσως μετά απόρησε, αντί να εξηγεί, να δίνει ανάλυση της λέξης έγραφε κάτι άλλο...

«Κάποιες φορές απλά επειδή αναπνέεις, δεν σημαίνει πως είσαι ζωντανός.» η τρίχα του σηκώθηκε, όλο το σώμα του γέμισε ανατριχίλες ενώ ένιωθε τα άκρα του να μουδιάζουν.

Θυμάται τα λόγια που της είπε έξω από το σπίτι της την ημέρα που πήγε να της πει συλληπτήρια για το θάνατο του Michael, «Λες πως τα έχεις χάσει όλα… έτσι; Eva, κάποιες φορές απλά επειδή αναπνέεις, δεν σημαίνει πως είσαι ζωντανός. Δεν είναι μόνο ο πατέρας σου και ο αδερφός σου νεκροί..είμαι και εγώ..και με σκότωσες εσύ, εσύ με πυροβόλησες, εσύ με έσυρες στους δρόμους της κολάσεως και έχω γίνει αυτός που είμαι σήμερα. Αυτός ο άνθρωπος που μισώ. Εσύ και μόνο εσύ. Και δεν μπορείς να το αλλάξεις αυτό!»

Θυμάται τα λόγια της στο γράμμα που του είχε γράψει. «Μπορεί να μην αναπνέω Harry..αλλά είμαι ζωντανή. Η αγάπη μου, που συνεχίζει να υπάρχει μέσα στην καρδιά μου..που πλέον σου ανήκει..με κάνει να ζω και εγώ.»

Θυμάται το δωμάτιο τους, στο σπίτι τους, τις χιλιάδες φωτογραφίες, θυμάται το σώμα του μπροστά από το παράθυρο να γράφει κάτι στο τζάμι, μια πρόταση, αυτήν την πρόταση που είχε τώρα μπροστά του.

«Ο μακρύς του δείκτης άγγιξε το τζάμι και άρχισε να γράφει.. «Κάποιες φορές απλά επειδή αναπνέεις..δεν σημαίνει ότι είσαι ζωντανός.» ο φακός εστίασε στα γράμματα του, αν και τα γράμματα δεν πρόλαβαν να κρατήσουν και πολύ..η λέξη 'ζωντανός' όμως κατάφερε και κρατήθηκε ξεκάθαρη, κατάφερε όπως εννοεί και εκείνη να ζήσει..όπως κατάφερε και η Eva ζώντας μαζί του, μέσα του με την καρδιά της να εξακολουθεί να χτυπά, το κουμπί πατήθηκε και το φλας έλαμψε έντονα μπροστά του με την ιστορία αυτή να δίνει τέλος την ίδια αυτή στιγμή..

Αμέσως πήγε να σηκώσει το σώμα του από τον καναπέ μα δεν τα κατάφερε, λες και τον είχανε δέσει με σχοινιά ή ζώνες σφικτά πάνω σε αυτό. Το βλέμμα του έπεσε πάνω στο βιβλίο και στην πρόταση αυτή, «Κάποιες φορές απλά επειδή αναπνέεις, δεν σημαίνει πως είσαι ζωντανός.»  ..τα φρύδια του έσμιξαν καθώς διάβαζε ξανά και ξανά την πρόταση.

‘Αντίστροφα’ σκέφτηκε στο μυαλό του και ξανά διάβασε άλλη μια φορά την πρόταση. «Κάποιες φορές όταν δεν αναπνέεις, σημαίνει πως είσαι ζωντανός..» μουρμούρισε την πρόταση στον εαυτό του με την αντίστροφη έννοια. Η Eva δεν ήταν κοντά του, δεν ανέπνεε, άρα σήμαινε πως…

Τα μάτια του γούρλωσαν και ένας ξαφνικός άνεμος άρχισε να γυρίζει τις σελίδες, κάθε σελίδα έλεγε το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά!

«ΖΩΝΤΑΝΟΣ.»

όχι νεκρός

Είναι ζωντανή!

Οι σελίδες γυρνούσαν μανιωδώς και οι ίδιες λέξεις περνούσαν από μπροστά του, «Όχι!» φώναζε ξανά και ξανά «Όχι! Όχι!» προσπαθούσε να σηκωθεί από τον καναπέ μα του ήταν αδύνατο. «Όχι!» γρύλισε και σήκωσε το βλέμμα του.

«Harry..» η Eva στεκόταν μπροστά του, με ένα όμορφο φόρεμα, με πιο μακριά μαλλιά από όταν την είχε δει τελευταία φορά τότε, με πιο ώριμο και στρογγυλεμένο πρόσωπο.

«Eva!» πήγε να σηκωθεί από την θέση του να τρέξει προς εκείνη μα δεν μπορούσε κάτι τον κρατούσε, κάτι έντονα στο αριστερό του χέρι.

..

«Όχι..» γκρίνιαξε και άρχισε να κουνιέται πιο έντονα. «ΌΧΙ!» φώναξε και το σώμα του επιτέλους τινάχτηκε στον αέρα. «Φίλε..φίλε..ηρέμισε..» ο Fabian καθόταν στην άκρη του κρεβατιού ενώ την ίδια στιγμή μπήκε μες το δωμάτιο η Aria.

«Harry, είσαι καλά;» τον ρώτησε κοιτώντας το με ένα ανησυχητικό βλέμμα. «Ναι..ναι..» κοίταξε γύρω του συνειδητοποιώντας πως όλα ήταν ένα απλό όνειρο. «Απλά ήρθα να σε ξυπνήσω..συγγνώμη εάν σε τρόμαξα φίλε..» του είπε χαμογελώντας ελαφρά.

«Έλα να σε καλωσορίσω ρε καθυστερημένε..» αμέσως ο Harry έτεινε το σώμα του και τον αγκάλιασε σφικτά. «Πως ήταν η πτήση;» τον ρώτησε και ο Fabian γέλασε. «Καλά μωρέ..καλά..» του είπε χαμογελαστά.

«Κατάλαβα..πείραζες πάλι όλες τις αεροσυνοδούς..έτσι;» σηκώθηκε όρθιος δίπλα του. «Ακριβώς!» του έκλεισε το μάτι. «Εμ φίλε..» πλησίασε λίγο πιο κοντά του λες και ήθελε να του πει κάτι χωρίς να το ακούσει η Aria που ήταν στην άλλη άκρη του δωματίου κοιτώντας του σιωπηλή, εξεταστικά.

«Εμ..πήγαινε βάλε κάτι πάνω σου..είσαι μόνο με το εσώρουχο..εγώ χέστηκα αλλά ξέρεις..» του έκανε νόημα ρίχνοντας μια ματιά προς το μέρος της Aria. «Ναι..ναι..» είπε ο Harry ενώ ξεροκατάπιε. «Οkay, εμ αδερφούλα..πάμε στο σαλόνι να σου δείξω τι έχω για εσένα..σου πήρα κάτι δωράκια..» περπάτησε μακριά του μέχρι το μέρος που στεκόταν η Aria.

«Αλήθεια;» τον ρώτησε εκείνη έκπληκτη. «Ναι..» της χαμογέλασε. «Harry, ντύσου και έλα στο σαλόνι..σου πήρα και εσένα κάτι..» γύρισε και του είπε πριν  βγει με την Aria έξω από το υπνοδωμάτιό.

(Ελπίζω να σας άρεσε :) Ήθελα πολύ να βάλω για backgroud song αυτό το τραγούδι γιατί είναι το τραγούδι από το τρέιλερ του ALIVE 1! Πολλά feelings! :') Ευχαριστώ για όλα... alivers μου! Στο επόμενο κεφάλαιο θα γίνει η συνάντηση! δολκωοκεωοεκω *-* Μην ξεχνάτε ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ FAVORITE(ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ) KAI COMMENT. Πηγαίνετε να ψηφίσετε και κεφάλαια του Heartless και του ALIVE  που έχετε αφήσει εάν μπορείτε! I LOVE YOU VERY VERY MUCH! KISSES :-* Xx )