*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο:

Ed Sheeran-I'm A Mess*

_________________

«Μανούλα! Έχω μεγάάάάλο δωμάτιο!» η μικρή Derma άνοιξε τα χέρια της διάπλατα ενώ έτρεξε προς την μαμά της. «Αλήθεια σ’ αρέσει μικρή;» ο Conor την άρπαξε από την μέση και την έβαλε να κάτσει στα πόδια του.

«Ναι..είναι τέλειο!» του χαμογέλασε ενώ έπαιζε στα χέρια της με το αυτοκινητάκι που της είχε χαρίσει ο μικρός Robin στο αεροπλάνο. «Χμ..» ο Conor έστρεψε το βλέμμα του προς την Eva που είχε γυρίσει την πλάτη της και κοιτούσε κάτι προσεχτικά στα χέρια της.

«Eva;» η φωνή του ακούστηκε γεμάτη απορία και περιέργεια ενώ άφησε την μικρή δίπλα του και σηκώθηκε όρθιος. «Τι τρέχει;» πλησίασε προς το μέρος της ενώ ακούμπησε το χέρι του στον ώμο της.

«Εμ..τι-τίποτα..» ψιθύρισε καθώς πήρε μια βαθιά ανάσα. «Τι είναι αυτά τα σκουλαρίκια;» την ρώτησε μόλις πρόσεξε δύο διαμαντένια σκουλαρίκια να αγγίξουν τις χούφτες της.

«Που τα βρήκες αυτά;» ο Conor γούρλωσε τα μάτια του. «Αυτά είναι πανάκριβα..» σχολίασε. «Το ξέρω.» εκείνη έγνεψε αργά κλείνοντας για λίγο τα βλέφαρά της.

«Πίστεψε με..δεν είναι τίποτε αυτά..για μια πριγκίπισσα σαν και εσένα αυτά τα διαμαντένια σκουλαρίκια δεν είναι τίποτα..» η βραχνή φωνή του ήχησε έντονα μες το μυαλό της λες και είχε τοποθετήσει ένα ηχείο σε μεγάλη ένταση.

«Σου αξίζουν..» συνέχισε η ίδια φωνή, η δικιά του φωνή.

«Μα γιατί να με μισείς αδερφούλα μου; Μαζί δεν τα κάναμε όλα; Α και τι είναι αυτά εκεί μπροστά σου διαμαντένια σκουλαρίκια; Πόσο να κερδίζουν αυτά εάν τα πουλήσουμε και αυτά ή μήπως όχι, μπορούσε να κλέψουμε πάλι όπως κάνουμε κάθε μήνα τα λεφτά του όμορφου σγουρομάλλη σου, ε; Τι λες;» και μια άλλη φωνή στοίχειωσε το μυαλό της.

«Conor..» ξεροκατάπιε προσπαθώντας να καταπνίξει έναν λυγμό που ήταν έτοιμος να βγει από το βάθος του λαιμού της. «Δεν είμαι..δεν..ποτέ δεν θα τα πούλαγα αυτά τα σκουλαρίκια..» γύρισε και τον κοίταξε, με βλέμμα έντονο, που έκρυβε πόνο.

«Eva..» o Conor είχε πλέον μια ανησυχητική φωνή. «Ποτέ δεν θα σου ζητούσα κάτι τέτοιο. Ποτέ. Ποτέ..Αφού αυτά τα σκουλαρίκια έχουν συναισθηματική αξία για εσένα..ποτέ δεν θα σου ζητούσα κάτι τέτοιο..ηρέμισε..» το χέρι του άγγιξε το δικό της κλείνοντας μες την χούφτα της τα σκουλαρίκια.

«Μανούλα τι τρέχει;» η μικρή Derma προχώρησε δίπλα τους, κοιτώντας μία τον Conor και μία την Eva ανήσυχα με εκείνα τα όμορφα πράσινα ματάκια της. «Τίποτα, Derma μου..πήγαινε να παίξεις..» έριξε το βλέμμα του προς το μέρος της ο Conor.

«Μα..» πήγε να παραπονεθεί. «Πήγαινε και θα έρθω και εγώ σε λίγο να σε πάρω καβάλα ψηλά!» ο Conor της χαμογέλασε γλυκά. «Αλήθεια;» τον ρώτησε εκείνη χαρούμενα. «Ναι..» την κοίταξε με το ίδιο γλυκό χαμόγελο.

«Τέλεια!!» φώναξε και έτρεξε προς το δωμάτιό της. «Χα..» χαμογέλασε ελαφρά και η Eva. «Χαμογελάς..» της είπε γεμάτος έκπληξη αλλά και χαρά. «Χμ..» εκείνη έγνεψε ελαφρά.

«Αυτά τα σκουλαρίκια που τα είχε κάνει δώο εκείνος.» του μίλησε αργά. «Α..» ο Conor ήταν το μόνο που είπε καθώς την κοιτούσε εξεταστικά.

«Την ημέρα που έμαθε όλη την αλήθεια για τον αδερφό μου, ήμουνα στο χώρο του γραφείου μου..τα σκουλαρίκια με πόναγαν έντονα στις τρύπες των αυτιών μου..τα έβγαλα, τα άφησα πάνω στο έπιπλο του γραφείου... όταν εκείνη την ώρα ο αδερφός μου έμπαινε μέσα..» σταμάτησε για λίγο ενώ κυλούσε τα σκουλαρίκια στην παλάμη της δίχως να σταματά να τα κοιτά.

«Με ενόχλησε πάλι και εγώ του είπα ότι τον μισώ. Καταλαβαίνεις;» τα μάτια της άρχισαν να βουρκώνουν, πράγμα που συνειδητοποίησε ο Conor μόλις τα σήκωσε και τα ‘ένωσε’ με τα δικά του.

«Είχα τόσο λίγο χρόνο με τον Michael και του είπα ότι τον μισώ.! Ότι τον μισώ! Ότι τον έχω σιχαθεί..» το στήθος της άρχισε να ανεβοκατεβαίνει ενώ το πιγούνι της άρχισε να τρέμει. «Είχα τόσο λίγο χρόνο μαζί του..» επανέλαβε ενώ έριξε ξανά το βλέμμα της στα σκουλαρίκια.

«Μα το επόμενο λεπτό και γενικά στην πορεία συνειδητοποίησα πως έκανα και άλλα λάθη..» έπαιρνε κοφτές μικρές ανάσες. «Μου είπε πως δεν έπρεπε να τον μισώ. Γιατί μαζί τα κάναμε όλα. Γιατί τον βοήθησα. Γιατί συνεργάστηκα μαζί του και κορόιδεψα τον άνθρωπο που αγαπούσα.» η αριστερή παλάμη της, που είχε αφήσει ελεύθερη σκούπισε ένα δάκρυ που κύλησε στο μάγουλό της.

«Το επόμενο λεπτό, ήταν το χειρότερο λεπτό της ζωής μου..» ο Conor απλά την άκουγε σιωπηλός, ήξερε πως έβγαζε όλο αυτόν τον πόνο και το παράπονο που έκρυβε μέσα της.

«Εκείνος. Έμαθε τα πάντα. Και απογοητεύτηκα ξανά από τον εαυτό μου στην πορεία..περισσότερο από πριν, ήξερα πως ήμουν ένα χειρότερο σκουπίδι..» ένας έντονος πόνος υπήρχε στο στομάχι και στο λαιμό της.

«Την τελευταία μέρα που τον άκουσα, που τον είδα, όταν έμαθα από τον Liam ότι ήταν άρρωστος, όταν έμαθε για το πρόβλημα στην καρδιά του..αντί να πάω και να του πω πόσο τον αγαπώ..έτρεξα και πήγα και του είπα άσχημα πράγματα.» η φωνή της κοβόταν και έσπαγε που και που μιας και άρχισε σιγά σιγά να κλαίει περισσότερο.

«Του είπα πως η αγάπη του ήταν λεπτή..του είπα λόγια που εάν μου τα έλεγαν σε εμένα θα ένιωθα πιο απαίσια και από τώρα..» σταμάτησε για λίγο καθώς η σκηνή και τα λόγια που του είχε πει εμφανίστηκαν μπροστά της.

«Λαχταρώ την ημέρα όπου θα με αγαπήσεις όπως σε αγαπώ εγώ αυτήν την στιγμή, θα κλαις όπως κλαίω εγώ, θα με θες όπως σε θέλω τώρα εγώ..αλλά τότε δεν θα σε θέλω εγώ..» ένιωθε λες και τον καταράστηκε κατά κάποιο τρόπο..

«Κατάλαβες λοιπόν;» σήκωσε τον κεφάλι της και τον κοίταξε ξανά, με μάτια κόκκινα και πυκνά από δάκρυα.

«Όσο και εάν προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν έφταιγα όλα αυτά τα χρόνια, το παζλ μου τώρα φτιάχτηκε, έβαλα όλα τα κομμάτια στην θέση και τα εύκολα και τα δύσκολα..και ξέρω.Βλέπω καθαρά και ξέρω.. τι είμαι πλέον.» τα δόντια της τρεμούλιαζαν και έτριζαν μεταξύ τους ενώ το πιγούνι της έτρεμε και αυτό επίσης,πιο έντονα από πριν.

«Έκλεψα τα λεφτά και μου άρεσε, μου άρεσε και μου αρέσει το χρήμα αν και δεν τα χρησιμοποίησα εγώ..και εάν μπορούσα θα το ξανά έκανα στο μέλλον..» του είπε.

«Και κατάλαβα πως είμαι ένας πολύ κακός άνθρωπος, Conor..πιο κακός και από εκείνα τα φαντάσματα και τους μοχθηρούς ανθρώπους που βλέπει η Derma στα cartoon, πιο κακός από εκείνους τους κακοποιούς που γνωρίζεις εσύ.» πίεσε τα χείλη της και τα μάτια της έντονα μεταξύ τους ενώ σπάραξε περισσότερο σε κλάσματα. 

Ένιωθε αφόρητη αηδία για τον εαυτό της.

«Αντί να πω ένα σ’ αγαπώ στον αδερφό μου πριν πεθάνει, του είπα ότι τον μισώ..κάτι που δεν έκανα ποτέ, και ούτε ποτέ θα έκανα, απλά έβλεπα  ότι είχε αλλάξει όπως τελικά είχα αλλάξει και εγώ.. και όλα τα πράγματα που κάναμε τότε, τα ‘σε μισώ’ που λέγαμε στα παιχνίδια όταν νευριάζαμε για πλάκα τώρα εμένα με κάνουν να κλαίω, να πονάω..» ο Conor έκανε ένα βήμα πιο κοντά της.

«Η αίσθηση να τον είχα δίπλα του όταν ήμασταν μικρή ήταν υπέροχη, αλλά εξαφανίστηκε γρήγορα, και δεν ξέρω εάν θα καταλάβεις..αλλά όταν είπα εκείνη την στιγμή ότι τον μισώ..εννοούσα πως..μου λείπει!» το πρόσωπο της θάφτηκε στο στέρνο του.

«Γιατί δεν του είπα αυτό και του είπα ότι τον μισώ; Γιατί συμπεριφέρθηκα έτσι σε ανθρώπους που τώρα έχω χάσει οριστικά;!» έκλαιγε έντονα. «Γιατί είμαι τόσο κακιά;!» ύψωνε τον τόνο της φωνή της από φράση σε φράση.

«Eva, ηρέμισε..» ο Conor την τράβηξε κοντά του. «Δεν είσαι κακιά με ακούς;! Κανείς δεν έχει περάσει ότι έχεις περάσει εσύ! Κανείς δεν έχει ζήσει και έχει δει ότι έχεις εσύ!» ο Conor άρχισε να της μιλάει δυνατά, προσπαθώντας να την κάνει να καταλάβει.

«Κανείς δεν είναι τέλειος και ούτε εσύ δεν αναγκάζεσαι να είσαι, όλοι μας τα πάμε σκατά, όλοι μας κάνουμε λάθη, όλοι οι άνθρωποι περνάμε δύσκολες στιγμές, λέμε πράγματα που δεν εννοούμε. Μα όλα αυτά είναι η ζωή. Αυτή είναι η ζωή.. να παλεύεις στον δικό σου πόλεμο!» η Eva σταμάτησε να  κλαίει, κοιτάζοντάς τον έντονα.

«Και εσύ το κάνεις! Παλεύεις.. Μην κατηγορείς λοιπόν τον εαυτό σου για τίποτα!» την τράβηξε και την έβαλε να κάτσει πίσω στον καναπέ. «Ήθελα να στα πω. Ήθελα να τα ξέρεις. Ήθελα να ξέρεις τι είμαι.» μιλούσε λες και παραληρούσε.

«Και; Γιατί; Δεν με νοιάζει.» γονάτισε μπροστά της. «Eva, προχωράς στο μέλλον έτσι;» την κοίταξε με ερωτηματικό βλέμμα.

«Ναι..ακόμη και εάν κάτι μικρό μέσα μου ήθελε να επιστρέψει δεν θα το έκανα. Δεν θα επέστρεφα ποτέ πίσω στον Harry.. όσο και εάν τον αγαπούσα τότε..» μουρμούρισε ενώ ο Conor πήρε ένα μαξιλάρι και το βόλεψε πίσω από την μέση της.

«Ακόμη και εάν τώρα..» πήγε να της πει μα την εμπόδισε. «Όχ-..δεν..δεν ξέρω..» κούνησε το κεφάλι της και κοίταξε ξανά τα σκουλαρίκια στα χέρια της.

«Πρέπει να μάθει όμως πως έχει μια κόρη. Πρέπει.» τόνισε τα λόγια του ενώ σηκώθηκε όρθιος μπροστά της. «Τι; Όχι..Ποτέ!» κούνησε το κεφάλι της. «Γιατί;» την ρώτησε έπειτα. «Γιατί τον ξέρω πολύ καλά.» συνέχισε τα λόγια της.

«Με μίσησε μια φορά επειδή του έκρυψα την αλήθεια. Την δεύτερη φορά ξέρω πως δεν θα είχε υπομονή, εάν μάθαινε ποτέ πως είχε μια κόρη..είμαι σίγουρη πως θα με σκότωνε. Θα με σκότωνε με τα ίδια του τα χέρια..» τινάχτηκε από τον καναπέ και προχώρησε μακριά από το μικρό σαλόνι, κατευθυνόμενη προς το δωμάτιό της.

(Μην ξεχνάτε να κάντε FAVORITE και COMMENT alivers! :) Thanks for all the support. Υπολογίζω πως γύρω στο κεφάλαιο 20 θα γίνει η μεγάλη συνάντηση *-* WΤF?! Έχω ένα game-quiz για εσάς..Βάλτε σε σειρά τους παρακάτω χαρακτήρες από τον πιο αγαπημένο έως τον πιο μισητό σας..: -Harry,Eva,Connor,Michael,Anne,Aria-  I adore you. Kisses xx Goodnight!!!)