[Action #5 / Fanfiction #72]

*Τραγούδι για αυτό το κεφάλαιο:

Christina Aguilera-Hurt*

___________________________________________

<< «Derma! Derma!» η φωνή της ηχούσε έντονα στο χώρο ενώ το σώμα της έτρεχε γρήγορα πίσω από το μικροσκοπικό της Derma. Έτρεχαν και οι δύο γρήγορα.. σε σκοτεινούς διάδρομους, κάτι σαν λαβύρινθο ένα πράγμα. «Derma! Περίμενε!» συνέχισε να φωνάζει καθώς την ακολουθούσε. «Derma!» συνέχισε να ουρλιάζει προσπαθώντας να μη παραπατήσει μιας και δεν έβλεπε μπροστά της εξαιτίας του σκοταδιού. «ΜΑΝΟΥΛΑ!;!» ακούστηκε ξανά η αδύναμη φωνούλα της κόρη της να την καλεί δυνατά. «DERMA!» ούρλιαξε και εκείνη πάλι και άρχισε να τρέχει σαν τρελή, πιο γρήγορα, πιο μαχητικά. Ο διάδρομος που έτρεχε άρχισε να στενεύει, να γίνεται πιο σκοτεινός  ενώ έπειτα συνηδειτοποίσε ότι πλέον δεν άκουγε τα μικρά βήματα της Derma ούτε το έντονο λαχάνιασμα της. «Derma;» σταμάτησε τα βήματα της ενώ άρχισε να κάνει στροφές γύρω από τον εαυτό της με το στήθος της να ανεβοκατεβαίνει πάνω-κάτω. «Derma μωρό μου!!;» ύψωσε και άλλο τον τόνο της φωνής της. «Μα-..» ακούστηκε μια συλλαβή πολύ μακριά της. «Derma, εσύ είσαι;» φώναξε ξανά. «Μανούλα..» η κόρη της κλαψούρισε νοερά. «Derma που είσαι;» άρχισε ξανά να τρέχει προς την ίδια κατεύθυνση που έτρεχε και πριν με τα χέρια της να αγγίζουν μια αριστερά και μία δεξιά τον τοίχο για να της δίνουν ώθηση και στήριξη, να την κρατήσουν όρθια στα πόδια της για να μην καταρρεύσει. «DERMA!» επαναλάμβανε ξανά και ξανά ενώ συνέχισε να τρέχει μη γνωρίζοντας που πήγαινε μιας και το μόνο που αντίκριζε ήταν σκοτάδι και μπλε 'χιόνια' μαζί με στίγματα που δημιουργούσαν τα μάτια της απέναντι στο σκοτεινό τούτο χάος. «Μανούλα..» η φωνή της τώρα ακούστηκε πιο κοντά, «Εδώ!» η φωνή ακουγώταν δίπλα της καθώς ένας λυγμός ακούστηκε που την έκανε να γύρισει το σώμα της εκατόν ογδόντα μοίρες βλέποντας την μικρή κόρη της στα χέρια ενός άντρα.

Το φως που υπήρχε στο δωμάτιο που βρισκόταν εκείνη την στιγμή ήταν ελάχιστο αλλά θαυματουργό, μπορούσε να δει το μικροσκοπικό σώμα της κόρη της και τα χέρια του άντρα που την κράταγαν κοντά του, πάνω του, κλειδωμένη.. Μα δεν μπορούσε να διακρίνει το πρόσωπο του, ήταν λες και κάποιος φώτιζε τα πάντα εκτός από το πρόσωπο του. «Ηρέμισε Derma.. είμαι εδώ, απλά μείνε ακίνητη.. θα φύγουμε από εδώ γρήγορα..» κοίταζε εξεταστικά την κορούλα της… Κάτι όμως στο χέρι του άντρα την έκανε να ταραχτεί, να σοκαριστεί, τατουάζ.. κάποια γνώριμα τατουάζ χαμηλά στα χέρια του. Ένας σταυρός, ένα κλειδί, τατουάζ που θα μπορούσε να διακρίνει και από μακριά, τατουάζ γνώριμα για εκείνη, τατουάζ που ήξερε καλά σε ποιον ανήκουν. Πήρε μια βαθιά ανάσα και αποφάσισε να μιλήσει, «H-Harry;» όσο και εάν δεν ήθελε, όσο και εάν δεν μπορούσε να ξεστομίσει αυτό το όνομα το έκανε, με τις αναμνήσεις να καρφώνουν το στέρνο της σαν μικρά κοφτερά μαχαίρια και έπειτα να νιώθει τον πόνο να κυλά σαν αίμα από τις πληγές που δημιούργησαν. «Ακριβώς..» ο άντρας έκανε ένα βήμα μπροστά φανερώνοντας έτσι το πρόσωπο του. Το βλέμμα του ήταν αυστηρό, έντονο, τα φρύδια του, τα χείλη, τα χέρια του σφιγμένα, δείχνοντας την ένταση που έκρυβε μέσα του, δείχνοντας τα νεύρα που είχε κάνοντας τις φλέβες του να πετάγονται έντονα πάνω από το δέρμα του. «Μα π-πως..;» τα χείλη της έτρεμαν ενώ τα μάτια της ήταν υγρά, κάνοντας τα να τσούζουν έντονα. «Τι πως; Τι περίμενες; Κάποια στιγμή θα τα ανακάλυπτα ΌΛΑ! Να που ήρθε η ώρα! Είμαι εδώ. Μπροστά σου. Ενημερωμένος για όλη την αλήθεια! Όλο το ψέμα που μου είπες! Ενημερωμένος για την κόρη που έχω…» τα λόγια του έσταζαν πικρία. «Μα καλά..περίμενες πως δεν θα το μάθαινα!;; Περίμενες πως δεν θα ανακάλυπτα ότι έχω κόρη!!» ούρλιαξε στην κορυφή του τόνου της φωνής του. «Άκου με..» η Eva σήκωσε τα χέρια της μπροστά της προσπαθώντας να τον κάνει να ηρεμίσει και να την ακούσει. «Μανούλα..φοβάμαι..» η μικρή Derma άρχισε να κλαίει βουβά. «Τώρα λοιπόν θα πληρώσεις για όλα, Eva.» της είπε έντονα. «Τώρα θα πληρώσεις για όλα σου τα ψέματα, σκύλα!» οι λέξεις του έφευγαν από το στόμα του αστραπιαία όπως μια σφαίρα από ένα πιστόλι όταν πατάς την σκανδάλη. «Ήρθε η ώρα για εκδίκηση.» της χαμογέλασε..... «Δεν πρόκειται να ξανά δεις την κόρη μου.» της ομολόγησε. «Τι;!» γρύλισε εκείνη. «Η Derma, είναι κόρη ΜΟΥ.» τόνισε κάθε λέξη. «Δεν σε νιώθει για πατέρα!» του φώναξε. «Εάν δεν μου τη στερούσες θα με ένιωθε!» της φώναξε και εκείνος. «Πολύ αργά..» πρόσθεσε σχεδόν ψιθυρίζοντας. «Οχ-..» πήγε να πει μα κάτι την σταμάτησε.

Μια λάμψη στο μυαλό της, την έκανε να σμίξει τα φρύδια της και να σωπάσει. «Τι κάνω εγώ εδώ;» ρώτησε τον εαυτό της. «Αυτό είναι απλά ένα όνειρο..» κοίταξε τον Harry που είχε παγώσει στην θέση του. «Ή καλύτερα εφιάλτης..» διόρθωσε τον ίδιο της τον εαυτό. «Εγώ δεν είμαι εδώ. Είμαι στο αεροπλάνο!» ύψωσε τον τόνο της. «Πολύ αργά.» η φωνή του Harry επανέλαβε την πρόταση που της είχε πει προηγουμένως. «Ξύπνα!» φώναξε στον εαυτό της ενώ ο Harry χαμογέλασε σατανικά. «ΞΥΠΝΑ!» φώναξε πιο δυνατά ενώ έσφιξε τα χέρια της στους κρόταφούς της. «Είναι πολύ αργά..» ο Harry έσφιξε στην αγκάλη του την μικρή Derma και ήταν έτοιμος να την τραβήξει προς τα πίσω μαζί του, να χαθεί με την κόρη του πάλι στο σκοτάδι! «ΞΥΠΝΑ EVA!!!» ούρλιαξε ξανά εκείνη και έτρεξε προς το μέρος τους, τη στιγμή που άγγιξε την κόρη της, τα μάτια της άγγιξαν διάπλατα και τινάχτηκε από την θέση της…>>

«Όχι!» φώναξε και κοίταξε γύρω της. «Eva!» το χέρι του Conor άγγιξε το δικό της ενώ την κοίταξε ανησυχητικά. Μερικοί από τους άλλους επιβάτες γύρισαν και εκείνοι κοίταξαν προς το μέρος της αλλά μόλις είδαν ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό, ξανά επέστρεψαν στις δικές τους δουλειές.

«Τι έγινε Eva;» ο Conor την ρώταγε ξανά και ξανά. «Ήταν απλά ένας ε-εφιάλτης..τόσο ψεύτικος μα τόσο αληθινός ταυτόχρονα..» μουρμούρισε.

«Που είναι η Derma;» ρώτησε ξέπνοα. «Είναι πιο πίσω..παίζει με ένα παιδάκι..» της απάντησε ο Conor ενώ εκείνη αμέσως μετά σηκώθηκε απότομα από την θέση της.

«Τι κάνεις;» της είπε. «Άσε την να παίξει..» της πρόσθεσε. «Όχι, την θέλω κοντά μου!» του είπε άγρια ενώ άρχισε να κινείται βιαστικά προς της πίσω θέσεις.

«Derma!» φώναξε και το κεφαλάκι της μικρής κορούλας της πετάχτηκε πάνω από μία θέση προς το τέλος. «Μαμά;» το κοριτσάκι την κοίταξε περίεργα..

«Γεια σας..» χαμογέλασε στην κυρία που καθόταν μαζί με την κόρη της και σε άλλο ένα αγοράκι γύρω στα επτά. «Μανούλα..ο φίλος μου ο Robin. Τώρα τον γνώρισα ταξιδεύει με την μαμά του και τον μπαμπά του όπως εμείς..» της είπε χαμογελώντας.

«Χάρηκα αγοράκι μου..» τον χάιδεψε η Eva απαλά στα σκούρα του ίσια μαλάκια. «Derma, θέλω να έρθεις μαζί μου μπροστά..» η Eva κοίταξε αυστηρά την κόρη της.

«Έλα, όχι.» γκρίνιαξε σταυρώνοντας τα χέρια της. «Σε παρακαλώ..έλα λίγο μπροστά, μαζί μου να μην είμαι μόνη..» προσπάθησε να την καλοπιάσει. «Είστε και εσείς μόνη;» πετάχτηκε το αγοράκι ξαφνικά από δίπλα, η Eva του έριξε απλά ένα βλέμμα γεμάτο απορία αλλά δεν απάντησε.

«Έλα Derma..» την κράτησε από το χέρι. «Θυμήσου τι λέει ο Conor..μη στενοχωρείς την μαμά.» την κοίταξε αποδοκιμαστικά. «Καλά..» ξεφύσησε ενώ κατέβηκε από την θέση της.

«Robin, σίγουρα το αυτοκινητάκι να το πάρω;» τον κοίταξε και εκείνος έγνεψε. «Όχι Derma..δώσε το παιχνίδι στο παιδί..» τόνισε το δείκτη της προς το μέρος της η Eva.

«Όχι θέλω να της το δώσω. Αφήστε τη να το πάρει...» της είπε με γλυκιά φωνή ο Robin. «Καλά..» η Derma κοίταξε το χρυσό αυτοκινητάκι που είχε στα χέρια της.

«Είναι το αγαπημένο μου και θέλω να το πάρεις.. εγώ έχω το κόκκινο..αφού δεν το πήρε ο φιλαράκος μου ο Harry, πάρτο εσύ..» έσκυψε και της έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.»

Το χαμόγελο που στόλιζε το πρόσωπο της Eva τόσην ώρα χάθηκε μετά από αυτήν την σκηνή όταν άκουσε το όνομα ‘Harry’. «Τι είπες μικρέ μου;» γύρισε και τον κοίταξε έντονα. «Τι είπα;» ρώτησε και ο μικρός.

«Καλά καλά τίποτα..» κούνησε το χέρι της ενώ έσφιξε το άλλο μαζί με της μικρής Derma. «Θα παράκουσα…» κούνησε το κεφάλι της ψιθυρίζοντας στον εαυτό της.

 Η μητέρα και η κορή επέστρεψαν πίσω στις θέσεις τους και έκατσαν κάτω σιωπηλά. «Τι τρέχει Eva;» ρώτησε ξανά ο Conor μόλις είδε την ‘κενή’ από συναισθήματα έκφραση που είχε εκείνη. «Εμ..» έσκυψε και κούμπωσε την ζώνη της Derma πριν γυρίσει και τον κοιτάξει. 

«Δεν ξέρω Conor. Δεν μπορώ να το εκφράσω, αλλά έχω ένα πολύ άσχημο συναίσθημα ..» η φωνή της ακούστηκε κενή και αδύναμη.

(Μετά από λίγη καθυστέρηση..Ελπίζω να σας άρεσε τουλάχιστον!! Τις επόμενες ημέρες θα ανεβάζω ALIVE, πιστεύω να φτάσουμε μέχρι το κεφάλαιο 16-17!! :) Όσες θέλετε πείτε μου στενάχωρα ή τραγούδια δράσης όπου θα ανέβουν στα επόμενα κέφαλαια με αφιέρωση στην κάθε μία που τα επέλεξε! Ποιες από εδώ θα έπαιρναν μέρος σε ένα Trend στο Twitter για το ALIVE; :) Αυτά είχα να σας πω! Να έχετε ένα όμοφο βράδυ! Ευχαριστώ για όλα! :D xx)