Μια φορά και έναν καιρό,κάπου σε ένα γηροκομείο στο Den Haag,ο Μπιλ βρισκόταν μέσα σε ένα δωμάτιο,με τον πατέρα του τον Ross να στέκεται μπροστά του.

Είχε φτάσει η στιγμή πατέρας και γιος να ειδωθούν ξανά.Μετά από περίπου τριάντα χρόνια,ο Μπιλ έβλεπε τον πατέρα του ξανά ζωντανό.

Με την καρδιά του να συνεχίζει να χτυπάει πιο γρήγορα,ο Μπιλ αποφάσισε να πλησιάσει τον Ross,που καθόταν σε μια καρέκλα και,εν τέλει,να του πει:
«Καλημέρα»
«Καλημέρα»,του είπε ο Ross και συνέχισε λέγοντας:
«Ψάχνετε κάτι;»

Ο Μπιλ αναστέναξε.Δυσκολεύτηκε να ορθώσει λέξη.Όμως,κατάφερε τελικά να πει:
«Είσαι ο Ross Williams;»

Ο Ross σηκώθηκε σιγά σιγά από την καρέκλα,μένοντας άφωνος με τον ξένο-εκείνη τη στιγμή,άνδρα-που γνώριζε το όνομα του.

Για να μη μείνει με την απορία,ο Ross πήρε τη σκυτάλη και είπε:
«Ποιος είσαι;»

Ο Μπιλ χαμογέλασε.Ένιωσε ένα δάκρυ να κυλάει.Χωρίς να χάσει χρόνο,απάντησε στον Ross με τρεις απλές λέξεις.

Ο γιος σου.

Ο Ross έμεινε άφωνος.Δε μπορούσε να πιστέψει ότι ο γιος του βρισκόταν μπροστά του.Και όμως,ο Μπιλ βρισκόταν μπροστά του.

Με τη συγκίνηση να έχει κατακλύσει το δωμάτιο,πατέρας και γιος αγκαλιάστηκαν,σε ένα έντονο κλίμα.

Γνωρίζοντας και οι δύο ότι έχουν πολλά να πουν,ο Ross αμέσως ρώτησε τον Μπιλ πως κατάφερε να τον βρει,από τη στιγμή που ήξερε ότι ήταν 'νεκρός'.Και βεβαίως,εκείνος δεν είχε πρόβλημα να του αποκαλύψει την αλήθεια.

Όπως του είπε,βρήκε στο γραφείο τα γράμματα που έστελνε στη μητέρα του.Έτσι κατάφερε να μάθει ότι βρίσκεται στο γηροκομείο.Όμως,ο Μπιλ δεν έμεινε μόνο εκεί.Είπε και κάτι που άφησε άφωνο τον Ross.

Γνωρίζει τα πάντα.

Για τα πέντε βασίλεια και τη Matilda.

Ο Ross έμεινε με το στόμα ανοιχτό.Κατάφερε να πει μόνο:
«Η Matilda...»

Ο Ross έγειρε να κάτσει στο κρεβάτι του,ενώ ο Μπιλ του μίλησε για τη ζωή του ως Alistair.Για τη Lidia και το παιδί τους,τον τις μάχες,όλα.

Τα λόγια του Μπιλ ήταν σαν μαχαίρι στην πληγή για τον Ross.Μια πληγή που πίστευε ότι είχε κλείσει.Όμως,δεν είχε κλείσει.Και αυτό το γεγονός τον έκανε τελικά να πει:
«Νόμιζα ότι είχα ξεμπλέξει μια και καλή όταν...»
«Ξέρω.Ξέρω...»

Ο Ross αναστέναξε.
«Ο Rallion;Πες μου ότι...»
«Ο Rallion είναι νεκρός.Τον νίκησα σε μια μάχη που παραλίγο να χάσω εγώ τη ζωή μου.Αν δεν ήταν...»
«Η Matilda...»

Ο Μπιλ αναστέναξε.
«Η Matilda»

Ο Ross εξακολουθούσε να μη μπορεί να συνειδητοποιήσει τι είχε γίνει.Όταν είχε πάρει την απόφαση να τα αφήσει όλα πίσω,θεωρούσε ότι το θέμα που ακούει στο όνομα Wolfang είχε κλείσει.

Όχι όμως.

Δεν είχε κλείσει.

Μπορεί ο Ross να μη μπορούσε ακόμα να συνειδητοποιήσει τι συνέβαινε,αυτό δε σήμαινε όμως ότι δε θέλει να μάθει κι άλλα πράγματα για τον γιο του.

Έτσι,αποφάσισε να αφήσει το θέμα της Wolfang και να μάθει κι άλλα πράγματα για τη ζωή του Μπιλ.

Εκείνος,με τη σειρά του,μίλησε στον πατέρα του για τη Matilda,τη σύζυγό του,τον γιο του  και τη δουλειά του ως χειρουργός.

Τα λόγια του Μπιλ έκαναν περήφανο τον Ross,που έβλεπε ότι ο γιος του ακολούθησε τελικά τα βήματα του,όπως ήξερε ήδη από τα γράμματα που του έστελνε η Georgia κρυφά.

Έτσι κι αλλιώς,ο Μπιλ ήταν ο καρπός ενός έρωτα με την πρώτη ματιά.Αυτό είχε πει η Georgia στον Μπιλ,και αυτό άκουσε και από τον πατέρα του.

Και εδώ πάντως,θα θέσω εγώ ένα ερώτημα.Πιστεύετε ότι σε μια τέτοια κατάσταση,που όλα κυλούν ομαλά,ότι έτσι θα συνεχίσουν να είναι τα πράγματα;Θα σας απαντήσω εγώ.

Όχι.

Και αυτό διότι,ξαφνικά,ο Ross αντίκρισε από το βάθος μια λάμψη.Ο Μπιλ γύρισε το σώμα του και έμεινε άφωνος όταν είδε και εκείνος τη λάμψη.Αυτό σήμαινε ένα πράγμα.

Στη Wolfang είχαν θέμα.

Αυτό δημιούργησε μια απορία στον Μπιλ.Τόσα χρόνια η λάμψη εμφανιζόταν μόνο στην αποθήκη του σπιτιού του.Τώρα γιατί εμφανίστηκε εκεί;Ένας τρόπος έμενε να το μάθει.

...

Ο Μπιλ ήταν έτοιμος να απομακρυνθεί από το χώρο,όταν αποφάσισε να προτείνει στον πατέρα του να πάνε μαζί στη λάμψη.Κάτι που,μπορεί να βρήκε στην αρχή αντίθετο τον Ross,όμως εν τέλει αποφάσισε να ακολουθήσει τον γιο του.

Οι δύο τους κατευθύνθηκαν κρυφά μέχρι την αποθήκη του γηροκομείου,εκεί που ήταν ήδη ανοιχτή μια πύλη.Μπήκαν μέσα και έμειναν άφωνοι όταν είδαν μια μορφή να εμφανίζεται.
«Matilda...»

Η Matilda στεκόταν για πρώτη φορά,μετά από την πρώτη γνωριμία με τον Μπιλ,μπροστά τους.Τους πλησίασε και είπε:
«Ross.Χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω»
«Matilda τι κάνεις εδώ;Γιατί άνοιξε εδώ η πύλη;»

Η Matilda αναστέναξε.
«Κοίταξε Alistair.Η αλήθεια είναι ότι τόσο καιρό έτυχε να ανοίγει η πύλη όσο βρισκόσουν σπίτι σου.Αλλά να ξέρεις ότι οπότε τα βασίλεια σε χρειάζονται,μπορούμε να σε βρούμε παντού»
«Και τώρα τι με χρειάζεστε;»

Η Matilda με μια κίνηση,πλησίασε τον Alistair και του μίλησε για ένα ηφαίστειο που υπάρχει στο βασίλειο του Σκότους.Όχι ένα απλό ηφαίστειο,όμως,είπε.

Το ηφαίστειο,είπε,κρύβει πολλά μυστικά.Εκεί μέσα βρίσκεται ένας μεγάλος δράκος,ο οποίος ξύπνησε και σιγά σιγά θα βγει έξω και θα ετοιμαστεί να επιτεθεί στα βασίλεια.

Ο Alistair άκουγε με απορία τα λόγια της Matilda.Τι ιδιαίτερο έκρυβε αυτό το ηφαίστειο;Ο μόνος που γνώριζε την απάντηση,ήταν όπως είπε,ο Modus.Εκείνος γνωρίζει καλά τι γίνεται με το ηφαίστειο.

Για να μη χάσει άλλο χρόνο,ο Ross είπε στον γιο του να τρέξει να σώσει την κατάσταση,ενός εκείνος θα τον περιμένει στο δωμάτιο όταν επιστρέψει.

Έτσι,ο Alistair έφυγε από το χώρο και επέστρεψε στη Wolfang.Είχε μια αποστολή να φέρει ως πέρα.

...

Ο Alistair έτρεξε γρήγορα προς τα μπουντρούμια για να βρει τον Modus.Όταν έφτασε,και πριν προλάβει να πλησιάσει το κελί,τον άκουσε να του λέει:
«Και έλεγα δε θα έρθεις ποτέ να με δεις;»
«Δεν ήρθα γι'αυτό το λόγο σήμερα Modus»
«Αλλά γιατί ήρθες;»
«Θέλω να με βοηθήσεις σε κάτι»

Ο Modus γέλασε.
«Τι έπαθες;»
«Τι ξέρεις για τα ηφαίστεια στο βασίλειο του Σκότους;»
«Τα βασικά.Γιατί;»
«Είναι αλήθεια ότι μέσα σε ένα ηφαίστειο κρύβεται τέρας;»
«Τι πράγμα;»
«Αυτό που άκουσες»

Ο Modus έμεινε άφωνος.
«Πως ξέρεις εσύ για το τέρας;»
«Δε ξέρω τίποτα.Γι'αυτό είμαι εδώ.Πρέπει να με βοηθήσεις.Θέλω να μου πεις όσα γνωρίζεις.Δεν έχω πολύ χρόνο»

Ο Modus αναστέναξε.Είχε πολλά χρόνια,όπως είπε,να ακούσει για το συγκεκριμένο ηφαίστειο.Όμως,είχε έρθει η στιγμή να μιλήσει για όσα ξέρει.Και για καλή τύχη του Alistair,γνώριζε τα πάντα.

Όπως είπε,το ηφαίστειο βρίσκεται στο πιο απόμακρο σημείο του βασιλείου του Σκότους.Έξω από το ηφαίστειο,κυλάει μια λίμνη λάβας,η οποία οδηγεί σε ένα γκρεμό.

Σύμφωνα με μαρτυρίες,η λίμνη λάβας πέφτει στο γκρεμό και συνεχίζει στα έγκατα της γης,η οποία οδηγεί αρχικά,σε ένα κρυμμένο βασίλειο κάτω από τη γη,και στο τέλος στο ηφαίστειο,το οποίο πολλές φορές 'ξυπνάει'.

Το κακό,πλέον,στην υπόθεση,είναι ότι ο δράκος που ζει στο ηφαίστειο ξύπνησε και ζητά εκδίκηση για το λήθαργο στον οποίο βρισκόταν τόσα χρόνια.

Ο Alistair άκουγε τα λόγια του Modus με αφοσίωση,ξέροντας ότι έχει άλλο έναν εχθρό να αντιμετωπίσει.Όμως,υπήρχε ένα θέμα.

Πως θα πήγαινε εσωτερικά στο ηφαίστειο;Η λύση δόθηκε από τον Modus,η οποία εν τέλει δεν άρεσε στον Alistair.

Θα έπρεπε να πάει εκεί με δράκο.Ναι,με δράκο.

Ο Alistair απόρησε.Όπως είπε,δεν ήξερε να πετάει δράκο.Ούτε που μπορεί να βρει δράκο δεν ήξερε.Όμως,ο Modus δεν είχε σκοπό να τον βοηθήσει σε αυτό.Έτσι,όπως είπε,η λύση βρισκόταν σε έναν άνθρωπο.

Στον Andrew.

Δίχως να χάσει άλλο χρόνο,έφυγε από τα μπουντρούμια και έτρεξε να βρει τον Andrew στο κάστρο.

Για καλή του τύχη,εκείνος βρισκόταν λίγα μέτρα έξω από την πόρτα που οδηγεί στα χέρια.Έτρεξε,τον πλησίασε και του είπε:
«Andrew.Έλα εδώ που σε χρειάζομαι»
«Τι πάθατε άρχοντα μου;»
«Πες μου ότι ξέρεις που μπορώ να βρω ένα δράκο;»
«Τι θέλετε τον δράκο άρχοντα μου;»

Ο Alistair αναστέναξε.
«Θέλω να πετάξω κάπου.Πες μου ότι ξέρεις που μπορώ να βρω ένα δράκο και,ίσως,πως μπορώ να πετάξω με δράκο»
«Άρχοντα μου που θέλετε να πάτε;»
«Δεν έχει σημασία αυτό τώρα.Πες μου ότι ξέρεις που μπορώ να βρω ένα δράκο και,ίσως,πως μπορώ να πετάξω»

Ο Andrew γέλασε.Αν και θα ήθελε να μάθει το λόγο που ο Alistair έψαχνε να βρει ένα δράκο,δε σκόπευε να κάτσει να ψάχνει την απάντηση.Γι'αυτό,αποφάσισε να βοηθήσει τον άρχοντα του.

Όπως του είπε,υπάρχει κάπου στο βασίλειο της Wolfang με μια φάρμα που εκτρέφει δράκους.Εκεί του είπε θα πρέπει να κατευθυνθεί,για να πάρει ένα δράκο και να πετάξει στον προορισμό του.

Δίχως να χάσει άλλο χρόνο,ο Alistair έφυγε τρέχοντας από το χώρο και έτρεξε να πάει στο χώρο.Αγχωνόταν αν θα μπορεί να πετάξει με το δράκο.Θα τα καταφέρει;

Θα το δει.

...

Με τον ιδιοκτήτη της φάρμας να είναι θετικός στην πρόταση του Alistair να τον βοηθήσει να μάθει να πετάει με δράκο,ξεκίνησε να πετάει για να φτάσει σιγά σιγά στο βασίλειο.

Σε αντίθεση με το άλογο,ο Alistair έφτασε πιο γρήγορα στο βασίλειο του Σκότους,χωρίς να γνωρίζει όμως που να κατευθυνθεί.

Με γνώμονα τα λόγια του Modus,ο Alistair αντίκρισε κάποια στιγμή ένα ποτάμι λάβας,κοντά σε ένα ηφαίστειο.Ήταν,εν τέλει,το ηφαίστειο που έψαχνε.

Ακολούθησε το ποτάμι,μέχρι που έφτασε στην άκρη του γκρεμού.Στην αρχή, φοβήθηκε να δώσει εντολή στον δράκο να κατέβει στο γκρεμό.Όμως,ξέροντας ότι με το φόβο δε μπορεί να πάει πουθενά,πήρε το θάρρος και,τότε,έδωσε εντολή στον δράκο να κατέβει τον γκρεμό.

Όπως και έγινε.

Ο δράκος ξεκίνησε να κατεβαίνει με ταχύτητα τον γκρεμό,που οδηγούσε σιγά σιγά κάτω από το ηφαίστειο.

Ο Alistair έμεινε άφωνος,όταν αντίκρισε κάτω από τη γη ένα μεγάλο κτίριο,με λάβα να το περιτριγυρίζει.Αυτό έκανε τον Alistair να πει:
«Ωραία.Δε λέω,ωραίο το μέρος.Αλλά το τέρας που είναι;»

Η απάντηση δεν άργησε να έρθει.Ή μάλλον,δεν άργησε το τέρας.

Μέσα από το κτίριο,ξεπρόβαλε ξαφνικά ένας τεράστιος δράκος,ο οποίος ήταν έτοιμος να επιτεθεί στον Alistair.

Εκείνος,με μια κίνηση,απέφυγε με το δράκο του την πρώτη επίθεση,φωνάζοντας παράλληλα:
«Έχω αντιμετωπίσει και πιο δυνατούς αντιπάλους.Πόσο δύσκολος να είσαι;»

Η ερώτηση του Alistair τελικά κατέληξε να είναι ρητορική,μιας και,εν τέλει,ο δράκος ήταν πιο δυνατός από ό,τι περίμενε.

Πολλές φορές χρειάστηκε να ξεφύγει από τις μπάλες φλόγας του δράκου,που εκτόξευε από το στόμα του,ενώ και εκείνος με τη σειρά του,πετούσε φλόγες από το δράκο του.

Με το χρόνο να περνάει,ο Alistair έψαχνε να βρει μια λύση για να κατορθώσει να νικήσει τον δράκο.Και η λύση τελικά,ήρθε μέσω της πρώτης του,μεγάλης,μάχης.

Της μάχης ενάντια στον Minir.

Κοιτώντας το κτίριο που βρισκόταν εσωτερικά του ηφαιστείου,αντίκρισε μια μεγάλη σπηλιά,που οδηγούσε σε ενα εσωτερικό χώρο.

Δίχως να χάσει χρόνο,προσγειώθηκε στην πλάγια που βρισκόταν το κτίριο και,τότε,έτρεξε μέσα στη σπηλιά.Εκεί,φάνηκε πόσο τυχερός ήταν τελικά,μιας και στο εσωτερικό βρισκόταν ένας μικρόσωμος άνδρας.Κάτι που έκανε τον Alistair να χαμογελάσει.
«Το ήξερα ότι κάποιος άλλος κινεί τα νήματα»,είπε τελικά.
«Παραδέχομαι ότι είσαι δυνατός και ότι αντιστέκεσαι καλά.Όμως,όλα τελειώνουν εδώ»
«Πίστεψε με.Κι άλλοι μου το είπαν αυτό αλλά είχαν διαφορετική μοίρα από αυτή που πίστευαν»,τον ειρωνεύτηκε ο Alistair.
«Θα πεθάνεις εδώ»,απάντησε ο άνδρας και,εν τέλει,επιτέθηκε στον Alistair με το δικό του ξίφος.

Ο Alistair ξεκίνησε να πολεμάει,βλέποντας ότι ο αντίπαλος του ήταν πιο εύκολος από ό,τι θα περίμενε.Με δύο αστραπιαίες κινήσεις,απέκρουσε τις επιθέσεις του αντιπάλου του και,τότε,του επιτέθηκε με το ξίφος του.

Δίχως να δυσκολευτεί,κάρφωσε το ξίφος του στο στήθος του άνδρα και,τότε,εκείνος έπεσε αιμόφυρτος στο δάπεδο.Ξαφνικά,μέσα από το στόμα του,πετάχτηκαν δεκάδες μύγες,που ανέβηκαν προς τον ουρανό,ενώ ο γιγάντιος δράκος έπεφτε στο τέλος του ηφαιστείου.

Ο Alistair,που έβλεπε τι γινόταν,βλέποντας παράλληλα τη νίκη του,γύρισε και είπε:
«Ουαου.Ήσουν πιο εύκολος από όσο φανταζόμουν.Αλλά δε ξέρω.Πολύ εύκολα τελείωσε αυτό.Σίγουρα δε θα συμβεί κάτι;Δε θα πάει κάτι στραβά;»

Αν αυτό το έλεγε σαν ευχή,τότε θα έλεγα ότι θα είχε πραγματοποιηθεί.Και γιατί το λέω αυτό;Διότι,εν τέλει,κάτι πήγε στραβά.

Ένας μεγάλος σεισμός ταρακούνησε το χώρο,με λάβα να πέφτει και να γεμίζει σιγά σιγά το ηφαίστειο.Ο Alistair έτρεξε και βγήκε από τη σπηλιά,βλέποντας τη λάβα να γεμίζει το χώρο,ενώ το ταρακούνημα συνεχιζόταν.

Με το ηφαίστειο να έχει ξυπνήσει,ο Alistair γύρισε και είπε ξανά στον εαυτό του:
«Τι ήθελα και το είπα;Δεν έλεγα καλύτερα να κέρδιζα το λόττο;»

Γνωρίζοντας ότι δεν έχει άλλο χρόνο,έτρεξε και ανέβηκε στον δράκο του,δίνοντας του εντολή να πετάξει ψηλά.

Ο δράκος ξεκίνησε να πετάει,ενώ η λάβα ανέβαινε όλο και πιο γρήγορα στο ηφαίστειο.Ο Alistair βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από τη λάβα,με την ευχή να καταφέρει να βγει γρήγορα έξω...

Και τελικά,μπορώ να πω,την ώρα που το ηφαίστειο είχε εκραγεί,ο Alistair έφυγε πετώντας μακριά από το χώρο.

Με ένα βάρος να έχει φύγει από πάνω του,ο Alistair γύρισε πίσω στο κάστρο της Wolfang,όπου άφησε το δράκο να τον προσέχει ο Andrew,ενώ εκείνος κατευθύνθηκε σκεπτικός σε ένα συγκεκριμένο σημείο.

Στα μπουντρούμια.

Κατέβηκε τα σκαλιά και,όταν πλησίασε το κελί του Modus,στον οποίο σκόπευε να πάει να μιλήσει,εκείνος του είπε:
«Γιατί τόσο σκεπτικός;»
«Πως κατάλαβες ότι κάτι σκέφτομαι;»
«Δε με γελάς εμένα.Κάτι σκέφτεσαι.Και αν επιτρέπεται,τι είναι αυτό που σου τρώει το μυαλό;»

Ο Alistair αναστέναξε.Πλησίασε τα κάγκελα του κελιού,έκατσε μπροστά και,τότε,απάντησε στον Modus.
«Ξέρεις Modus.Είμαι τόσα χρόνια εδώ.Και έχω κάνει τόσα πράγματα.Δεν πήρα αποφάσεις που θα έπρεπε να πάρω.Πήρα αποφάσεις που δεν έπρεπε...»
«Και ποιο είναι το θέμα;»
«Το θέμα είναι ότι υπήρξαν στιγμές που πήρα αποφάσεις που δεν έπρεπε»,απάντησε ο Alistair και,αφού αναστέναξε,συνέχισε λέγοντας:
«Οδήγησα τα βασίλεια σε έναν εμφύλιο χωρίς λόγο!Άνθρωποι πέθαναν επειδή δε δέχτηκα στην αρχή να κάτσω να συνθηκολογήσω με κάποιους ανθρώπους!»

Ο Alistair αναστέναξε ξανά.
«Και μη ξεχνάμε επίσης,ότι αντιμετώπισα ανθρώπους που ήθελαν να μου κάνουν κακό,μόνο και μόνο επειδή έχω την εξουσία!Και σκέψου ότι ήταν απλοί άνθρωποι!Όχι τέρατα!»

Ο Alistair αναστέναξε για άλλη μια φορά.Έσκυψε το κεφάλι του,αφήνοντας τις σκέψεις του να τον περιβάλλουν.

Σκέψεις που δε του δημιουργήθηκαν σήμερα.Τις είχε καιρό.Μπορεί να ένιωθε χαρούμενος που είχε την εξουσία,ένιωθε όμως και τύψεις για κάποιες λάθος όπως είπε,αποφάσεις.

Έφτασε και στο σημείο να συγκρίνει τη δουλειά του ως χειρουργός με την εξουσία που κατείχε.

Ένιωθε τόσα πολλά που δεν είχε τον τρόπο να διαχειριστεί τις σκέψεις του.Όμως,σε τέτοιες περιπτώσεις,πρέπει να υπάρχει κάποιος που να μπορεί να βοηθήσει τον άλλον να σκεφτεί λογικά.

Και σε αυτήν την περίπτωση,προς έκπληξη του Alistair,αυτός ο άνθρωπος, ήταν ο Modus.
«Alistair άκουσε με.Μπορεί να με έχεις φυλακισμένο εδώ μέσα κάτι χρόνια,αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν έζησα πράγματα όσο ήμουν έξω»,αποκρίθηκε ο Modus και συνέχισε λέγοντας:
«Και πίστεψε με.Ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει και έχουν φτάσει όλα τα πράγματα σε αυτήν την κατάσταση.Ξέρω τι φταίει»
«Τι φταίει Modus;»,απόρησε ο Alistair και η απάντηση τον άφησε,τελικά,άφωνο.

Η εξουσία.

Ναι,η εξουσία φταίει.

Η εξουσία οδήγησε πολλούς ανθρώπους,ανάμεσα τους και τον Alistair,να μη σκεφτούν ορισμένες φορές σωστά.Κάτι που μπορεί να είχε απρόβλεπτες συνέπειες.

Ένας εμφύλιος πόλεμος,μια απαγωγή και διάφορα άλλα πράγματα οφείλονται στη δίψα για εξουσία.

Τα λόγια του Modus έβαλε σε νέες σκέψεις τον Alistair,που πήρε τη σκυτάλη και ρώτησε:
«Και το λες εσύ αυτό;Που ήθελες να με σκοτώσεις για να πάρεις την εξουσία;»
«Γι'αυτό το λόγο στο λέω.Γιατί,αν εν τέλει έπαιρνα στα χέρια μου την εξουσία,δε ξέρω τι μπορεί να έκανα.Δε ξέρω τι συνέπειες θα είχε η κόρη μου,το βασίλειο,όλοι»

Ο Modus αναστέναξε.Δεν συνέχισε την κουβέντα του αμέσως.Αντιθέτως,άφησε λίγα δευτερόλεπτα να περάσουν και συνέχισε λέγοντας:
«Ο κόσμος είναι κακός Alistair.Κανείς μας δε γεννήθηκε καλοσυνάτος.Καλοσυνάτοι μαθαίνουμε στην πορεία,όσο μεγαλώνουμε,να γινόμαστε.Και ποτέ δε ξέρεις.Μπορεί στο τέλος να γίνουμε κακοί.Στο χέρι μας είναι να επιλέξουμε τι θα γίνουμε»

Ο Alistair αναστέναξε.Άκουγε με προσοχή τον Modus να του δίνει κάποιες συμβουλές που,όχι μόνο του άρεσαν,αλλά θα τις χρησιμοποιήσει για να ξεκινήσει να σκέφτεται διαφορετικά.

Γιατί ναι,κανείς μας δε γεννήθηκε καλοσυνάτος.Στην πορεία μάθαμε το καλό και το κακό.Εμείς επιλέγουμε σε ποιο δρόμο θα πορευτούμε.

Την ίδια στιγμή,και ενώ ο Alistair δεν ήξερε τι να πει,ο Modus πήρε πάλι τη σκυτάλη και συνέχισε λέγοντας:
«Σε αυτά τα ογδόντα χρόνια που βρίσκομαι σε αυτόν τον κόσμο,έζησα πολλά πράγματα.Και θα σου πω ένα πράγμα.Ό,τι έγινε έγινε.Πλέον προχωρά μπροστά.Το πάθημα έγινε μάθημα Alistair.Να το θυμάσαι αυτό»

Ο Alistair χαμογέλασε.Για πρώτη φορά μετά από χρόνια,συμφώνησε σε κάτι που του είπε ο Modus.Έτσι κι αλλιώς,δεν του είπε κάτι κακό.Αντιθέτως,του έδωσε τις καλύτερες συμβουλές.

Όπως είπε και ο ίδιος,έζησε πολλά πράγματα αυτά τα ογδόντα χρόνια που βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο.Μεγάλωσε μόνος του τη Lidia,μιας και έχασε τη γυναίκα του στη γέννα,έζησε πολέμους,αντιμετώπισε τον Alistair...

Πολλά.

Πολλά πράγματα που τον καθιστούν τον πιο κατάλληλο άνθρωπο να συμβουλεύσει τον Alistair για το ζήτημα της εξουσίας.

Την ίδια στιγμή,πάντως,ο Alistair γύρισε το σώμα του να φύγει.Λίγο πριν απομακρυνθεί,σταμάτησε και,χωρίς να γυρίσει το σώμα του ξανά,είπε:
«Μπορείς να μου πεις που βρίσκεται το υψηλότερο σημείο στα βασίλεια;»

Ο Modus γέλασε.
«Βλέπω που το πας.Τέλος πάντων.Το υψηλότερο σημείο είναι η κορυφή ενός βουνού ανατολικά της Wolfang.Πάρε ένα δράκο και πήγαινε.Υπάρχει και ένας ναός εκεί»

Ο Alistair χαμογέλασε.Χωρίς να πει κουβέντα,απομακρύνθηκε από τα μπουντρούμια,περπατώντας μέχρι το χώρο που είχε αφήσει το δράκο του.

Με τον Andrew να έχει φύγει να έχει φύγει από το χώρο,ο Alistair πήρε το δράκο του και πέταξε προς την κορυφή.Ήθελε να μείνει λίγο μόνος να ηρεμήσει.

Και αυτό θα κάνει.

...

Με τον ναό να δεσπόζει στην κορυφή,ο Alistair άφησε το δράκο και σταμάτησε να ξαποστάσει σε ένα σημείο.Για εκείνον,ήταν η καλύτερη ώρα.

Δύση.

Ναι.Επισκέφθηκε το σημείο την ώρα της δύσης του ήλιου.

Άφησε τις σκέψεις του ελεύθερες.Άρχισε να σκέφτεται τι είχε συμβεί.Ποιοι πέθαναν από τα χέρια του,ποιους έσωσε,όλα.

Σκέφτηκε επίσης τα λόγια του Modus.Και πλέον,είχε πάρει απόφαση τι θα κάνει από εδώ και πέρα.

Θα συνέχιζε τη ζωή του κανονικά.Ναι,θα κοιτούσε μπροστά.Δεν είχε άλλη επιλογή.Ή θα άφηνε το παρελθόν να τον στοιχειώνει,ή θα συμφιλιωθεί με αυτό.

Και επέλεξε,τελικά, να συμφιλιωθεί με το παρελθόν.

Έχοντας καταφέρει να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του,ανέβηκε στο δράκο και επέστρεψε στο κάστρο.

Ξέροντας ότι η δουλειά του είχε τελειώσει,αποφάσισε να επιστρέψει πίσω στο γηροκομείο.Είχε έρθει η ώρα να επιστρέψει πίσω στον πατέρα του.

Και αυτό έκανε.

...

Ο Μπιλ επέστρεψε στην αποθήκη,και είδε τον πατέρα του να περπατάει στο διάδρομο.Εκείνος,μόλις τον είδε,του είπε:
«Βλέπω επέστρεψες.Πάνω στην ώρα γιατί είχα βαρεθεί να γυρίζω από δωμάτια σε δωμάτια»
«Τι εννοείς;Δε σταμάτησε ο χρόνος;»

Ο Ross γέλασε.
«Μόνο σε μας τους δύο δε σταματάει ο χρόνος»

Ο Μπιλ γέλασε και εκείνος.Δίχως,όμως,να χάσει χρόνο,αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα να ανακοινώσει στον πατέρα του μια απόφαση που είχε πάρει.

Θα γύριζαν πίσω στην Αμερική.

Με την αλήθεια να έχει αποκαλυφθεί,δεν υπήρχε λόγος,είπε,να κρύβεται άλλο.

Ο Ross στην αρχή διαφώνησε.Δεν ήξερε αν είναι σωστό.Παρόλο που θα ήθελε να γυρίσει πίσω,δεν ήξερε αν ήταν σωστό.Όμως,ο Μπιλ κατάφερε να τον πείσει ότι,ναι,αυτό ήταν το σωστό.

Πατέρας και γιος θα γύριζαν πίσω στην Αμερική.Η οικογένεια Williams θα ετοιμαζόταν σιγά σιγά για μια μεγάλη επανένωση.

Όπως και έγινε.

...

Λίγες μέρες αργότερα,ο Μπιλ και ο Ross επέστρεψαν στην Αμερική.Αρχικά,επισκέφτηκαν το Las Vegas,όπου ο Ross γνώρισε για πρώτη φορά τη Matilda,αλλά και τον εγγονό του τον Μπομπ,τον οποίο αγάπησε από την πρώτη στιγμή.Η μεγάλη στιγμή,όμως,ήρθε δύο μέρες μετά.

Δύο μέρες μετά,ο Ross συνάντησε ξανά,μετά από χρόνια,την Georgia.Τη γυναίκα του.Σε ένα έντονα φορτισμένο κλίμα,η οικογένεια του Μπιλ επανενώθηκε ξανά.

Πλέον,ο Μπιλ θα ζούσε μια ήρεμη οικογενειακή ζωή.Τίποτα δεν έδειχνε να μπορεί να αλλάξει.Δεν υπήρχε κάτι να αλλάξει την κατάσταση.

Ή,μήπως,υπάρχει;

Ποιος ξέρει.Και να ξέρει κανείς,δεν είναι ώρα να τα συζητάμε αυτά.Δε θα χαλάσουμε κανένα κλίμα.

Έτσι κι αλλιώς,ο Μπιλ είναι με την οικογένεια του μετά από χρόνια μαζί.

Όπως παλιά.