Μια φορά και έναν καιρό,κάπου στο Λας Βέγκας,ο Μπιλ ετοιμαζόταν να φύγει από το σπίτι του και να πάει να βρει τη μητέρα του στο διαμέρισμα της.

Δεν είχαν περάσει πολλές μέρες από τη μέρα που ο Rallion είχε νικηθεί,και ο Μπιλ ετοιμαζόταν να βάλει όλα τα πράγματα στη θέση τους.

Χωρίς να χάσει άλλο χρόνο,μπήκε στο αμάξι του και κατευθύνθηκε στο σπίτι της μητέρας του.Όταν έφτασε,άφησε το αμάξι έξω από το διαμέρισμα και ανέβηκε πάνω.

Χτύπησε την πόρτα και περίμενε τη μητέρα του να ανοίξει.Όταν τελικά η Georgia άνοιξε την πόρτα,και αφού αντίκρισε τον γιο της,είπε:
«Καλώς το αγόρι μου...»

Ο Μπιλ μπήκε φουριόζος μέσα και αμέσως είπε:
«Μαμά τα ξέρω όλα»
«Τι λες αγόρι μου;Τι πράγμα ξέρεις;»
«Ξέρω τα πάντα για τον μπαμπά.Ξέρω ότι ζει»

Η Georgia έμεινε άφωνη.
«Τι πράγμα;Τι είναι αυτά που λες Μπιλ;Ο πατέρας σου έχει πεθάνει...»
«Μη προσπαθείς να κρυφτείς άλλο.Τα ξέρω όλα.Και για το γηροκομείο και για τα πέντε βασίλεια,όλα»
«Το γηροκομείο;Τα πέντε βασίλεια...»

Η Georgia αναστέναξε,ενώ ο Μπιλ χαμήλωσε το βλέμμα του.Η Georgia δε μπορούσε να πιστέψει ότι ο γιος της ήξερε τα πάντα.Ότι γνώριζε για το γηροκομείο.Για τα πέντε βασίλεια.Για όλα.

Είχε,όμως,μια απορία.Πως το έμαθε ο Μπιλ;Η απάντηση την άφησε,για άλλη μια φορά,άφωνη.

Βρήκε καταλάθος τα γράμματα του Ross στη βιβλιοθήκη.Αυτό τον βοήθησε να μάθει την αλήθεια.

Με την Georgia να μη μπορεί ακόμα να συνειδητοποιήσει τι είχε γίνει,ο Μπιλ απαίτησε να μάθει όλη την αλήθεια.Για τον πατέρα του,το γηροκομείο και για τα πέντε βασίλεια.

Εκείνη,βλέποντας ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή,ζήτησε από τον γιο της να κάτσει στον καναπέ.Όπως και έγινε.Ο Μπιλ έκατσε στον καναπέ και,τότε,η μητέρα του πήρε μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησε να διηγείται μια μεγάλη ιστορία.

...

Πριν περίπου σαράντα ένα χρόνια,η Georgia McDavis,όπως είναι το πατρικό της όνομα,δούλευε ως νοσοκόμα σε ένα νοσοκομείο του Las Vegas.Μια μέρα,προσλήφθηκε στο χειρουργικό τμήμα ένας νέος γιατρός.

Ο Ross Williams.

Ο Ross και η Georgia γνωρίστηκαν και,αμέσως,ερωτεύτηκε ο ένας τον άλλον.Ένας έρωτας με την πρώτη ματιά όπως είπε και η ίδια.

Ένα χρόνο αργότερα,ήρθε στον κόσμο ο καρπός του έρωτα τους.

Ο Μπιλ.

Ένα παιδί που από μικρό έδειξε την κλίση του προς την ιατρική.Κάτι που έκανε χαρούμενο τους δύο γονείς του.Τίποτα δε φαινόταν να είναι ικανό να ταράξει την οικογενειακή ησυχία.

Ή,μάλλον,κάτι υπήρχε.

Όταν ο Μπιλ έγινε δεκατεσσάρων,και όσο το παιδί βρισκόταν διακοπές,εμφανίστηκε μπροστά στον Ross και την Georgia μια μορφή.Μια νεράιδα.

Η Matilda.

Η Matilda τους πλησίασε και,τότε,τους μίλησε για τον Rallion και τα σατανικά του σχέδια,κάτι που οδήγησε τον Ross στο να θυμηθεί το λόγο που βρισκόταν στον πραγματικό κόσμο.

Με την Georgia να μη μπορεί να πιστέψει τι άκουγε,ο Ross πήρε μια μεγάλη απόφαση.Να μην ακολουθήσει τη διαταγή του Rallion.Αντιθέτως,πήρε την απόφαση να μη γυρίσει ποτέ πίσω.

Ο Ross δεν έμεινε,όμως,εκεί.Πήρε τη δύσκολη απόφαση να ζητήσει από τη γυναίκα του να σκηνοθετήσουν το θάνατο του.Κάτι που,στην αρχή,βρήκε αντίθετη την Georgia,αλλά όχι τη Matilda.

Χωρίς,όμως,να υπάρχει αρκετός χρόνος για σκέψη,αποφάσισαν εν τέλει να βάλουν σε εφαρμογή το σχέδιο.Στον Μπιλ είπαν ότι ο πατέρας του πέθανε,ενώ εκείνος είχε ήδη φύγει από τη χώρα.

Ταξίδεψε στην Ελλάδα,όπου για μερικά χρόνια δούλεψε ως χειρουργός σε ένα μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας.Όταν έφτασε σε ηλικία για να βγει στη σύνταξη,πήρε τη δεύτερη μεγάλη απόφαση.

Αποφάσισε να μετακομίσει σε ένα γηροκομείο στην Ολλανδία.Όπως και έγινε.Ο Ross μετακόμισε σε ένα γηροκομείο στη Χάγη,όπου μένει μέχρι και σήμερα.

Την ίδια στιγμή,ο Μπιλ δεν έχει πει κουβέντα.Έμεινε άφωνος με αυτά που άκουγε.

Δε μπορούσε να πιστέψει πολλά πράγματα.Όμως,αυτό που δε μπορούσε να συνειδητοποιήσει ακόμα,ήταν ένα πράγμα.

Ότι για άλλη μια φορά,η Matilda έβαλε το χέρι της...
«Δε το πιστεύω...»,κατάφερε να ψελλίσει τελικά ο Μπιλ.
«Αυτή είναι όλη η αλήθεια αγόρι μου.Αυτά συνέβησαν...»

Ο Μπιλ προσπαθούσε ακόμα να συνειδητοποιήσει ότι ο πατέρας του ζούσε,ότι η μητέρα του είχε πει ψέματα,ότι...ότι...ότι...

Πολλά.Πολλά είχαν συμβεί.Και ο Μπιλ,τη δεδομένη χρονική στιγμή,δε μπορούσε να μιλήσει.Τι να έλεγε άραγε;

...

Με τη Georgia να έχει χαμηλώσει το βλέμμα της,ο Μπιλ έφυγε τρέχοντας από το διαμέρισμα,χωρίς να πει κουβέντα.

Μπήκε στο αυτοκίνητο του και έφυγε τρέχοντας από τη γειτονιά.Κατορθώνοντας να μη τρακάρει,γύρισε στο σπίτι του πολύ σκεπτικός.

Μπήκε μέσα και έτρεξε να βρει τη Matilda.Όμως,η γνωστή λάμψη έκανε ξαφνικά την εμφάνιση της,νευριάζοντας τον Μπιλ,που ήθελε να μιλήσει στη γυναίκα του για όσα είχαν συμβεί και για όσα σκεφτόταν.

Όμως,ξέροντας ότι δεν είναι σωστό να είναι θυμωμένος,κατόρθωσε να ηρεμήσει τον εαυτό του και,στη συνέχεια,να κατευθυνθεί προς την αποθήκη.

Είχε έρθει η ώρα να επισκεφθεί τα πέντε βασίλεια.

...

Ο Alistair πάτησε το κατώφλι της Wolfang και πλησίασε τον Andrew,που στεκόταν ανήσυχος στο κάστρο.

Χωρίς να χάσει χρόνο,τον ρώτησε:
«Τι έγινε;Γιατί τρέμεις;»
«Άρχοντα μου.Καλά που ήρθες.Έχουμε μεγάλο θέμα»,αποκρίθηκε ο Andrew και,αμέσως,συνέχισε λέγοντας τι πρόβλημα αντιμετώπιζαν πλέον τα βασίλεια.

Ένα θέμα που,σε αντίθεση με τον Andrew,άφησε τον Alistair απορημένο.

Είχε εμφανιστεί στο βασίλειο της Πέρα Γη το Farthog.

Ο Alistair,αντί να αρχίσει να ανησυχεί για την καινούργια απειλή,είπε μονάχα:
«Ορίστε;Πως το είπες;»
«Farthog άρχοντα μου.Το τέρας με τα πέντε κεφάλια»
«Τι είναι αυτά που λες;Υπάρχει τέτοιο τέρας;»
«Βεβαίως και υπάρχει άρχοντα μου.Και εμφανίζεται κάθε δύο εκατομμύρια χρόνια.Αλλά δε χρειάζεται να σου τα εξηγώ αυτή τη στιγμή.Τρέχα να το νικήσεις»

Με τον Alistair να παραμένει με την απορία,αποφάσισε να ρωτήσει κάτι τον Andrew που,όπως καταλαβαίνω,θα τον βοηθούσε πολύ στη μάχη,μιας και του είχε δημιουργηθεί μια σκέψη.

Γύρισε και τον ρώτησε αν γνωρίζει,ίσως από ιστορίες,στην περίπτωση που κόβεις ένα από τα κεφάλια του,αν φυτρώνει άλλο στη θέση του.Και η απάντηση του;

Θετική.

Ναι.Φυτρώνει άλλο κεφάλι.

Ο Alistair γέλασε,αναφωνόντας παράλληλα δύο λέξεις.

Το ήξερα.

Ο Andrew,παράλληλα,κοιτούσε με απορία τον Alistair,που γελούσε στο άκουσμα ότι φυτρώνει καινούργιο κεφάλι.Ο Alistair,όμως,δεν είχε πει ακόμα την τελευταία του κουβέντα.

Ξέροντας ότι δε μπορούν να χάσουν άλλο χρόνο,ζήτησε από τον Andrew να έρθει μαζί του και να τον βοηθήσει στη μάχη με το Farthog.

Εκείνος στην αρχή διαφώνησε.Όμως,ο Alistair δε σκόπευε να φύγει χωρίς εκείνον.Έτσι,ξέροντας ότι δε μπορεί να κάνει κάτι άλλο,έφυγε τελικά με τον Alistair από το κάστρο,με κατεύθυνση ένα συγκεκριμένο μέρος.

Το βασίλειο της Πέρα Γη.

...

Κάπου στο βασίλειο της Πέρα Γη,υπάρχει ένα μεγάλο δάσος,το οποίο από ένα σημείο και μετά είναι τόσο πυκνό,που ο ήλιος πολλές φορές δυσκολεύεται να φωτίσει το μέρος.

Από ένα σημείο και μετά,ξεκινάει και ένα ποτάμι,το οποίο σιγά σιγά φτάνει στο βασίλειο του Νερού,το οποίο συνορεύει στα ανατολικά με το βασίλειο της Πέρα Γη.

Α ναι.Δεν σας έχω μιλήσει ποτέ για τα βασίλεια υπό ένα γεωγραφικό όρο.Θα σας μιλήσω τώρα!

Αν κάποιος έπαιρνε στα χέρια του ένα χάρτη,θα έβλεπε μπροστά του πέντε μεγάλα βασίλεια.

Στα νότια θα έβλεπε το βασίλειο της Wolfang,με την Taprak να βρίσκεται ακόμα νοτιότερα.

Στο κέντρο,πάνω από τη Wolfang,βρίσκεται το βασίλειο της Πέρα Γη,γνωστό και ως το κέντρο των βασιλείων,λόγω της γεωγραφικής της θέσης.

Στα ανατολικά,βρίσκεται το βασίλειο του Νερού.Δε χρειάζεται να εξηγήσω τι μπορεί να δει κανείς εκεί.

Στα δυτικά,βρίσκεται το βασίλειο της Απεραντοσύνης.Γνωστό και ως το βασίλειο των ανέμων.Η αλήθεια είναι ότι οι άνεμοι δε κοπάζουν ποτέ.Το μόνο θετικό είναι ότι δε δυσκολεύει τους ανθρώπους να κυκλοφορούν.

Τέλος,στα βόρεια,βρίσκεται το γνωστό σε όλους βασίλειο του Σκότους.Ακόμα βορειότερα,καλή ώρα όπως και με την Taprak,βρίσκεται το νησί που κατοικούσε κάποτε ο Rallion.

Και για να κλείσει και η παρένθεση,σας είχα υποσχεθεί ότι θα σας αποκαλύψω ποιος σας αφηγείται την ιστορία.Ε,νομίζω η ώρα...

Δεν έφτασε.

Ακόμα.

Κάντε λίγο υπομονή.Θα σας αποκαλύψω την ταυτότητα μου όταν έρθει η ώρα.

Μέχρι τότε,ο Alistair με τον Andrew έχουν μια μάχη να κερδίσουν.

...

Ο Alistair με τον Andrew είχαν μόλις φτάσει στην πλευρά του δάσους που ο ήλιος πλέον θα δυσκολευόταν να γίνει αντιληπτός.Οι δύο άνδρες έφταναν,επίσης,σιγά σιγά στην πλευρά που το δάσος ήταν γεμάτος βάλτους.

Όταν ο Andrew κατάλαβε ότι έπρεπε να σταματήσουν,κατέβηκαν από το άλογο και πλησίασαν ένα βάλτο.Εκεί ο Andrew βρήκε την ευκαιρία να ρωτήσει:
«Άρχοντα μου έχω μια απορία.Πως κατάλαβες ότι φυτρώνει κι άλλο κεφάλι;»
«Έχετε ακουστά στα βασίλεια κάποιον Ηρακλή;»
«Όχι;»
«Το φαντάστηκα»

Ο Andrew απόρησε.
«Τι θέλετε να πείτε άρχοντα μου;»
«Αυτό που θέλω να πω είναι ότι διαβάζω πολλή αρχαία ιστορία,την οποία θα ήθελα μια μέρα να σας διδάξω...»

Ο Alistair δε πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση του,μιας και ξαφνικά είδε μπροστά του ένα μεγάλο τέρας να βγαίνει από το βάλτο.

Ήταν το Farthog.

Με τον Andrew να τρομάζει και να κάνει λίγα βήματα πίσω,ο Alistair έβλεπε μπροστά του να στέκεται ένα τέρας με πέντε κεφάλια.Χωρίς να χάσει χρόνο,πήρε το ξίφος του και προσπάθησε να κόψει το ένα κεφάλι.Όπως και έγινε.

Όμως,όπως περίμενε,φύτρωσε άλλο κεφάλι στη θέση του ήδη κομμένου.Μια πράξη που έκανε τον Andrew να φωνάξει.
«Κύριε τι κάνετε;»
«Andrew»,του φώναξε,«Θέλω να κάνεις αυτό που θα σου πω»,του είπε και αμέσως του εξήγησε τι ήθελε από εκείνον να κάνει.

Όπως του είπε,θα έπρεπε να πάρει όσα ξύλα μπορεί,και με την τριβή,να βάλει φωτιά σε κλαδιά βρει.

Ο Andrew,παράλληλα,έμεινε απορημένος.Προσπαθούσε να καταλάβει τι να ήθελε τη φωτιά ο Alistair.Όμως,ξέροντας ότι δεν έχει άλλο χρόνο,έτρεξε να βρει κλαδιά στα γύρω δέντρα.

Την ίδια στιγμή,ο Alistair κατορθώνε να αποκρούει τα χτυπήματα της Farthog,χωρίς όμως να έχει σκοπό να επιτεθεί.Όχι ακόμα βασικά.

Η επίθεση του Alistair ήρθε λίγα λεπτά αργότερα,όταν ο Andrew εμφανίστηκε στο σημείο,κρατώντας φλεγόμενα κλαδιά.Ο Alistair,χωρίς να χάσει χρόνο,γύρισε και είπε:
«Θα κόψω ένα από τα κεφάλια.Όταν το κόψω,εσύ αμέσως να κάψεις την πληγή»
«Γιατί να το κάνω αυτό;»
«Πίστεψε με θα βγει σε καλό»

Μπορεί στην αρχή ο Andrew να απόρησε,όμως είχε εμπιστοσύνη στον άρχοντα του.Θεωρούσε ότι ήξερε τι έκανε.Γι'αυτό,θα κάνει αυτό που του ζητήθηκε.

Όπως και έγινε βασικά.

Μόλις ο Alistair έκοψε το πρώτο κεφάλι,ο Andrew έκαψε την πληγή και,ξάφνου,δε φύτρωσε άλλο κεφάλι!

Οι δύο άντρες χαμογέλασαν.Κατάλαβαν ότι το κόλπο με τη φωτιά θα τους βοηθούσε να νικήσουν το Farthog.Έτσι,δίχως να χάσουν άλλο χρόνο,επανέλαβαν τη διαδικασία.

Μια διαδικασία που ο Alistair ή μάλλον καλύτερα ο Μπιλ,γνώριζε καλά από την ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας.Εκεί που ο Ηρακλής είχε νικήσει με την ίδια διαδικασία τη Λερναία Ύδρα...

Με το Farthog να έχει μείνει πλέον με ένα κεφάλι,ο Alistair ζήτησε από τον Andrew να σβήσει τη φωτιά.Τότε,έτρεξε για να κόψει και το τελευταίο κεφάλι.

Όπως και έγινε.

Ο Alistair κατόρθωσε να κόψει και το τελευταίο κεφάλι του τέρατος,που έπεσε νεκρό στο βάλτο.Οι δύο άνδρες,τότε,χαμογέλασαν που κατάφεραν για πρώτη φορά να νικήσουν το τέρας που άκουγε στο όνομα Farthog...

Με τον Andrew να κοιτάζει τον άρχοντα του να κρατάει στα χέρια του το κεφάλι του τέρατος,τον ρώτησε τι θα το έκανε από δω και πέρα.Θα το πετούσε στο βάλτο,όπως θεωρούσε λογικό;

Όχι.

Ο Alistair αποφάσισε,όπως είπε,να πάρει το κεφάλι ως τρόπαιο.Να το κρεμάσει,δηλαδή,στην αίθουσα με το στρογγυλό τραπέζι!

Ο Andrew στην αρχή έμεινε άφωνος.Δε πίστευε ότι ο Alistair ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο.Όμως,αυτό που κατάλαβε αμέσως,είναι ότι το είχε πάρει πλέον απόφαση.

Το κεφάλι του Farthog θα στολίζει πλέον το κάστρο.

Βλέποντας ότι ο Alistair δε θα άλλαζε γνώμη,οι δύο άνδρες έδεσαν το κεφάλι στο άλογο και,τότε,έφυγαν από το σημείο.

Είχε φτάσει η στιγμή να γυρίσουν πίσω στη Wolfang.Έτσι κι αλλιώς,η αποστολή τους είχε τελειώσει.

...

Με τον ήλιο να ετοιμάζεται να δώσει τη θέση του στο φεγγάρι,οι δύο άνδρες είχαν μόλις επιστρέψει στο κάστρο.Ο Alistair ήταν ο πρώτος που κατέβηκε από το άλογο,δίνοντας παράλληλα εντολή στον Andrew να πάρει στα χέρια του το κεφάλι του Farthog.

Προχώρησαν μέσα στο κάστρο,μέχρι που είδαν την Lidia να πλησιάζει τρέχοντας.
«Τι είναι αυτό;»τους είπε απορημένη.
«Το κεφάλι του Farthog!»,αποκρίθηκε χαμογελαστός ο Alistair και συμπλήρωσε:
«Αγάπη μου.Νίκησα το Farthog!»
«Αυτό είναι πολύ καλό νέο αγάπη μου.Απλά...ε...»
«Ναι;»
«Γιατί το έφερες ως εδώ;»

Ο Alistair δε πρόλαβε να απαντήσει.Αντιθέτως,ο Andrew ήταν εκείνος που πήρε τη σκυτάλη και είπε:
«Ο άρχοντας μου ζήτησε να κρεμάσω το κεφάλι πάνω από το στρογγυλό τραπέζι»

Η Lidia έμεινε άφωνη.Δε μπορούσε να πιστέψει ότι ο σύζυγος της,εκτός ότι είχε κατορθώσει να νικήσει ένα τέρας σαν το Farthog,είχε αποφασίσει κι όλας να φέρει το κεφάλι του στο κάστρο.

Από την άλλη,ο Alistair χαμογελαστός συμφώνησε με τα λόγια του Andrew,ζητώντας του να πάει το κεφάλι στο δωμάτιο με το στρογγυλό τραπέζι,ενώ εκείνος απομακρυνόταν από το σημείο.

Η Lidia,που παρέμενε απορημένη,έτρεξε πίσω από τον Alistair,σε μια προσπάθεια να του ζητήσει εξηγήσεις.

Εκείνος κατευθύνθηκε στο δωμάτιο που βρισκόταν ο θρόνος του.Ένα δωμάτιο που έχει μερικά σκαλιά που οδηγούν στο θρόνο,ενώ δεξιά και αριστερά από τα σκαλιά βρίσκονται δύο μεγάλα αγάλματα.

Ο Alistair ανέβηκε και έκατσε στο θρόνο,ενώ η Lidia,που βρισκόταν από πίσω του,του είπε:
«Αγάπη μου.Είσαι σοβαρός;Έφερες το κεφάλι του Farthog εδώ;»
«Ναι γιατί;»
«Το ρωτάς;Γιατί να βάλεις το κεφάλι πάνω από το στρογγυλό τραπέζι;»
«Ως ενθύμιο!Έστω ως βραβείο!Να θυμάμαι ότι κατόρθωσα να νικήσω ένα τέρας σαν το Farthog!»

Η Lidia έμεινε άφωνη.Δε μπορούσε να πιστέψει όσα άκουγε.Δεν ήξερε καν αν θα ήθελε να έχει στο κάστρο το κεφάλι ενός τέρατος.Σε αντίθεση με τον Alistair,που όχι μόνο θα ήθελε να το έχει,αλλά το είχε φέρει κι όλας.

Η διαφωνία οδήγησε,τελικά,σε έναν ήπιο καυγά,που έληξε στο τέλος με τη Lidia να αποφασίζει να κρατήσουν το κεφάλι,κάτι που έκανε χαρούμενο τον Alistair.

Με τη Lidia να απομακρύνεται από την αίθουσα,ο Alistair σηκώθηκε και εκείνος και βγήκε στο διάδρομο του κάστρου,όπου είδε τον Andrew να κάθεται με τον γιο του.

Τον πλησίασε και,αφού ο γιος του απομακρύνθηκε από το χώρο,ο Andrew βρήκε την ευκαιρία και είπε:
«Μεγάλωσε ο γιος σου άρχοντα μου.Και όσο μεγαλώνει,μου θυμίζει όλο και περισσότερο εσένα»
«Η αλήθεια είναι ότι έχει πάρει το δικό μου χαρακτήρα...»
«Μόνο το χαρακτήρα;Ακόμα και την αγάπη σου για το ξίφος σου άρχοντα μου.Λίγο πριν έρθεις μου έλεγε ότι,όταν μεγαλώσει,θα ήθελε να κρατάει ένα ξίφος και να βοηθάει τους φτωχούς»

Ο Alistair γέλασε.Από τη μια ένιωθε υπερήφανος που ο γιος του κληρονομούσε την αγάπη του για το ξίφος του.Όμως,δεν ένιωθε μόνο περηφάνια.Ένιωθε και φόβο.

Ναι.Φοβόταν.

Όσα χρόνια τριγυρνάει στα πέντε βασίλεια,έχει αντιμετωπίσει κάθε είδους απειλή.Απειλές που παραλίγο να του στοιχίσουν τη ζωή.Φοβόταν ότι,αν στο μέλλον θελήσει να γίνει πολεμιστής σαν τον πατέρα του,ίσως έχει απρόβλεπτες συνέπειες.

Κανείς όμως δε γνωρίζει το μέλλον του.

Ούτε ο Alistair...

...

Με τον Andrew να φεύγει και εκείνος από το χώρο,ο Alistair αποφάσισε πως είχε έρθει η ώρα να επιστρέψει στο δικό του κόσμο.Προχώρησε στην πύλη και,τότε,επέστρεψε πίσω στο σπίτι του.

Είχε έρθει η στιγμή να κλείσει εισιτήρια για Ολλανδία.Μπορεί στην αρχή η Matilda να ήταν αντίθετη στην απόφαση του να πάει να βρει τον πατέρα του,όμως εκείνος δεν είχε σκοπό να αλλάξει γνώμη.

Προχώρησε στην κρεβατοκάμαρα,όπου βρήκε τη Matilda να κάθεται στο κρεβάτι και να διαβάζει ένα βιβλίο.Εκεί,την πλησίασε και,αφού της εξήγησε τι του είχε αποκαλύψει η μητέρα του για τον πατέρα του,της ζήτησε να πάνε να του κλείσουν εισιτήρια μέσω ίντερνετ.

Με τη Matilda να έχει πάρει πλέον απόφαση τι θα γινόταν,πήγε με τον Μπιλ και έκλεισαν εισιτήρια.Σε λίγες μέρες,ο Μπιλ θα έβλεπε ξανά τον πατέρα του μετά από πολλά χρόνια.

Πάνω από τριάντα χρόνια έχουν περάσει.Όμως,η μεγάλη μέρα έφτανε.

Λίγο έμενε.

...

Λίγες μέρες αργότερα,ο Μπιλ επιβιβάστηκε στην πρώτη,πρωινή πτήση,από το αεροδρόμιο του Λας Βέγκας μέχρι το Ρότερνταμ.Μια πτήση που κράτησε πάνω από είκοσι ώρες.

Με το που έφτασε στο αεροδρόμιο της Ρότερνταμ,επιβιβάστηκε στο νοικιασμένο του αμάξι και κατευθύνθηκε στο γηροκομείο της Den Haag.

Όταν έφτασε στο γηροκομείο,άφησε απέξω το αμάξι,και προχώρησε στην είσοδο.Ένιωθε την καρδιά του να χτυπάει πιο γρήγορα.Ανυπομονούσε να δει ξανά τον πατέρα του.

Δεν ήξερε τι να του πει.Θα ήθελε τόσα να του πει.Αλλά δεν ήξερε από που να ξεκινήσει.

Από τα πέντε βασίλεια;Ότι είναι ο άρχοντας;Από που;

Δε ξέρει.

Αλλά δεν έχει σκοπό να κάτσει να το σκεφτεί.Έτσι κι αλλιώς,σε λίγα λεπτά θα συναντούσε τον πατέρα του.

Χωρίς να χάσει άλλο χρόνο,μπήκε στο γηροκομείο και πλησίασε μια κοπέλα στη γραμματεία.Εκεί,την ρώτησε που μπορεί να βρει τον κύριο Γουίλιαμς.

Εκείνη,αφού του υπέδειξε το δωμάτιο του,τον βοήθησε να κατευθυνθεί μέχρι εκεί.

Ο Μπιλ,λίγες στιγμές αργότερα,ήταν έξω από το δωμάτιο του πατέρα του!Η μεγάλη στιγμή είχε μόλις φτάσει.

Πατέρας και γιος θα αντάμωναν.

Ξανά.