Theo's POV

Επόμενη μέρα το πρωί...

Μόλις γύρισα στην σχολή και μπήκα μέσα μέσα στο δωμάτιό μου.

Μαίρη: Α μπα! Τον βρήκες τον δρόμο? Με ρώτησε εκνευρισμένη.

Theo: Δεν το έχασα μην ανησυχείς! Της απάντησα ειρωνικά.

Μαίρη: Που ήσουν? Άρχισε την ανάκριση η Alexa δεν το έκανε αυτό.

Πωωωω ηλίθιε σε παράτησε για να πάει κάπου μακριά και να ζήσει την ζωούλα της και εσύ μαλακά δεν μπορείς καν να την βγάλεις από το μυαλό σου. Σύνελθε Theo.

Theo: Όπου γουστάρω! Της απάντησα μετά από λίγο.

Μαίρη: Το ξέρεις πως η "κολλητή" σου φίλη που κάνατε παρέα από παιδιά μας κρέμασε? Μου είπε με σηκωμένο το φρύδι. Υποτίθεται πως θα γινόταν κουμπάρα μας και ξαφνικά εξαφανίστηκε ενώ μας φόρτωσε ένα παιδί για το οποίο την ευθύνη του την έχει εκείνη και όχι εγώ αλλά βέβαια σιγά μην σε ενοιαζ-

Theo: Πρώτον δεν θυμάμαι ποτέ να σου είπε πως θα γίνει κουμπάρα και εγώ να σου είπα πως θα παντρευτούμε. Δεύτερον τι σε ενόχλησε το παιδάκι? Στο σβέρκο σου κάθεται? Εσύ ούτε καν του δίνεις σημασία. Ααααα και όση ευθύνη έχει εκείνη για το παιδί άλλη τόση έχω και εγώ.

Μαίρη: Αυτή το μάζεψε όμως αυτή και να το μεγαλώσει! Άντε θα μαζεύουμε ότι σκουπίδι υπάρχει έτσι γιατί μας ήρθε! Είπε και άκουσα ένα παιδικό κλάμα από πίσω μου. Γύρισα και είδα τον Caleb αλλά μόλις κατάλαβε πως τον κοιτούσα έφυγε τρέχοντας.

Theo: Όταν γυρίσω να εύχεσαι να μην σε βρω εδώ γιατί αν σε βρω εδώ θα πνίξω με τα ίδια μου τα χέρια! Της είπα και έτρεξα προς την κατεύθυνση που έτρεχε και ο Caleb. Φυσικά και θα ερχόταν εδώ! Σκέφτηκα. Γειά σου! Του είπα ενώ κάθισα στο κρεβάτι δίπλα του. Ξέρεις ότι άκουσες μέσα δε-

Caleb: Θέλω την μαμά μου! Με διέκοψε και κρύφτηκε μέσα στην αγκαλιά μου.

Theo: Και εμένα μου λείπει! Είπα ενώ πήρα μια βαθιά ανάσα. Αλλά ξέρεις τι κάνω όταν μου λείπει για να μην στεναχωριέμαι? Τον ρώτησα και κούνησε το κεφάλι του αρνητικά. Σκέφτομαι ωραία πράγματα που κάναμε μαζί και έτσι είναι σαν την έχω πάντα δίπλα μου.

Caleb: Μήπως δεν με αγαπάει πια και για αυτό έφυγε? Με ρώτησε με τρεμάμενη φωνή.

Theo: Φυσικά σε αγαπάει βρε χαζούλη απλά μάλλον θα είχε κάποια δουλειά στο εξωτερικό και δεν θα μπορεί να σηκώσει το κινητό της αυτό είναι όλο θα δεις που σε λίγες μέρες θα είναι εδώ μαζί μας! Το ελπίζω δηλαδή! Του είπα ενώ του χάιδεψα το κεφαλάκι.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

1 εβδομάδα αργότερα...

Allison: Theo να σου πω έχω αρχίσει και ανησυχώ έχουν δύο εβδομάδες που έχει εξαφανιστεί χωρίς να επικοινωνήσει με κανέναν. Μου είπε αγχωμένη.

Isaac: Ναι η Alexa δεν είναι τέτοιος τύπος! Δεν εξαφανίζεται έτσι ειδικά όταν την χρειαζόμαστε!

Theo: Ίσως απλά άλλαξε! Γιατί εγώ πιστεύω πως απλά σηκώθηκε ένα ωραίο πρωί ήρθε να μου πει πόσο με αγαπάει για να έχει δικαιολογία αν γυρίσει πίσω. Είπα και ξαφνικά το χέρι της Hope η οποία ήρθε με νεύρα προς τα πάνω μου προσγειώθηκε με δύναμη στο μάτι μου.

Hope: ΠΩΣ ΤΟΛΜΆΣ? ΘΥΣΙΆΖΕΙ ΤΑ ΠΆΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΕΜΕΊΣ ΚΑΛΆ ΚΑΙ ΕΣΥ ΑΠΛΆ ΜΙΛΆΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΊΝΑΙ Η ΧΕΙΡΌΤΕΡΗ ΚΟΠΈΛΑ ΣΤΟΝ ΚΌΣΜΟ. ΑΛΛΆ
ΦΥΣΙΚΆ ΕΊΣΑΙ ΌΤΙ ΣΕ ΣΥΜΦΈΡΕΙ Ε THEO? ΌΤΑΝ ΆΛΛΑΞΕΣ ΣΕ ΛΥΚΆΝΘΡΩΠΟ ΕΚΕΊΝΗ ΉΤΑΝ ΕΚΕΊ ΚΆΘΕ ΦΟΡΆ ΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΒΟΗΘΉΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΛΈΓΞΕΙΣ! ΉΤΑΝ ΕΚΕΊ ΑΚΌΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΉΞΕΡΕ ΠΩΣ ΛΊΓΟ ΝΑ ΧΆΣΕΙΣ ΤΟΝ ΈΛΕΓΧΟ ΘΑ ΠΈΘΑΙΝΕ! ΚΑΙ ΤΏΡΑ! ΤΏΡΑ ΠΟΥ ΕΚΕΊΝΗ ΜΑΣ ΈΧΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΎ ΑΝΆΓΚΗ ΑΠΌ ΠΟΤΈ ΕΜΕΊΣ ΑΔΥΝΑΤΟΎΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΒΟΗΘΉΣΟΥΜΕ! Μου φώναζε εξαγριωμένη και πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι έχει γίνει.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Alexa's POV

1 ακόμη εβδομάδα αργότερα...

Κουράστηκα να πολεμάω τους εφιάλτες μου. Δεν αντέχω άλλο! Και το ξέρω πως έχω χάσει και το μωρό. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο αφού είμαι αρκετό καιρό παγιδευμένη εδώ χωρίς νερό χωρίς φαγητό το σώμα μου δεν το αντέχει αυτό.

Το μοναδικό πράγμα που μου δίνει κουράγιο αυτή την στιγμή είναι τα ματάκια του Caleb.

Έχω σκεφτεί άπειρες φορές να τα παρατήσω και να παραδοθώ στα τέρατα που εγώ η ίδια δημιούργησα μέσα στο κεφάλι μου.

Που είναι αφού είπα στην Hope να του εξηγήσει. Να του πει για το ξόρκι. Σίγουρα θα ξέρει που να με ψάξει γιατί ξέρει ακριβώς που θα είμαι.

Μου είπε πως θα είναι πάντα εδώ για εμένα αλλά που είναι τώρα που τον χρειάζομαι?

Αν αργήσει λίγο ακόμα δεν θα τα καταφέρω το ξέρω πως δεν μου μένει πολύς χρόνος.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Theo's POV

Allison: Άστο κάτω το ρημάδι! Είπε ενώ μου πήρε το ποτήρι από τα χέρια.

Theo: Δώσε το μου πίσω τώρα Allison! Όσο σκέφτομαι τι περνάει όλων αυτών τον καιρό το κοριτσάκι μου τρελένομαι και αυτό με βοηθάει. Της είπα ενώ προσπάθησα να της πάρω το ποτήρι από τα χέρια της.

Allison: Σοβαρά την σκέφτεσαι? Μην μου πεις! Είπε ειρωνικά. Αν την σκεφτόσουν θα σταματούσες να πίνεις και θα έψαχνες τρόπο να την βρεις και να την βοηθήσεις.

Theo: Φοβάμαι να την βρω Allison! Έχουν περάσει τρεις εβδομάδες και αν έχει χαθεί για πάντα?

Allison: Και αν δεν έχει χαθεί? Αν είναι κάπου και το μόνο που χρειάζεται είναι η βοήθεια μας?

Theo: Έλα τώρα ποιος πιστεύεις πως θα επιβίωνε από κάτι τέτοιο?

Allison: Η Alexa! Για αυτό πάρε τα πόδια σου πήγαινε να ανασάνεις λίγο καθαρό αέρα και ξαναέλα να βοηθήσεις.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Damon's POV

Που στο καλό είναι και το σώμα αυτής της κοπέλας επιτέλους! Έχω ψάξει όλα τα αγαπημένα της μέρη και τίποτα! Ο Stefan έχει κάνει το ίδιο μέχρι και η Bonnie της έκανε ξόρκι εντοπισμού αλλά τίποτα.

Φωνές ακούγονται από τον επάνω όροφο. Ξανά!

Stefan: Ποιόν σκότωσε πάλι?

Damon: Αγνώστους όπως συνηθίζει τώρα τελευταία ο Kol!

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Helloooo

Θέλω τόσο πολύ να χτυπήσω την Μαίρη!!! Ναι εντάξει μόνη μου!🤣

Λοιπόν έχουμε και λέμε...

Ο Theo και ο Caleb έχουν μια πιο γλυκιά στιγμή οι δύο τους! (Βλέπετε δεν σχολιάζω την Μαίρη γιατί... γιατί...!)

Η Hope χαστούκισε τον Theo ενώ του είπε την αλήθεια επιτέλους αλλά ο Theo δεν προσπαθεί να βοηθήσει κάπως γιατί φοβάται λέει.

Η Alexa από την άλλη προσπαθεί με τεράστια δυσκολία να μην παραδοθεί στους φόβους της αλλά θα τα καταφέρει?

Επίσης ο παλιός κακός Kol που σκοτώνει κόσμο γύρισε!

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο πατήστε το ☆ και γράψτε μου ένα 🗯 γιατί με βοηθάει να συνεχίσω.

Αυτά από εμένα! Ελπίζω να είστε καλά μέχρι το επόμενο κεφάλαιο😘😘😘.