Alexa's POV

Αυτή την στιγμή είμαι στο αμάξι με την Hope και οδηγώ προς το σπίτι για να πω δύο κουβεντούλες με τον Klaus.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Μόλις μπήκα μέσα στο σπίτι με την Hope και όλοι κάθονται στο σαλόνι και διασκεδάζουν. Όλοι εκτός από τον Klaus.

Alexa: Που είναι ο Klaus? Ρώτησα φανερά εκνευρισμένη και αναστατωμένη.

Caroline: Επάνω στο δωμάτιο! Απάντησε στην ερώτησή μου.

Marcel: Έγινε κάτι? Ρώτησε ανήσυχα.

Alexa:  Όχι τώρα θα γίνει! Απάντησα και ανέβηκα γρήγορα τις σκάλες που οδηγούν στον επάνω όροφο. Μόλις έφτασα έξω από την πόρτα του δωματίου του Klaus μπήκα μέσα χωρίς να χτυπήσω.

Klaus: Χτυπάμε που και που καμία πόρτα! Τέλος πάντων πως πήγε η διοίκηση της πόλης σήμερα? Ρώτησε χαμογελώντας πονηρά.

Alexa: Πως περιμένεις να πάει όταν ο ίδιος μου αδερφός που υποτίθεται πως είναι νεκρός σπάει τους κανόνες μου. Αν θες την πόλη πίσω πάρε την ούτως ή άλλως εσύ την έχτισες αλλά μην με φέρνεις σε δύσκολη θέση. Είπα εκνευρισμένη.

Klaus: Αυτό κατάλαβες εσύ? Πως έσπασα τους κανόνες σου επειδή θέλω την πόλη πίσω?

Alexa: Ναι!

Klaus: Εεεε τότε είσαι πιο ηλίθια από ότι δείχνεις! Είπε γελώντας.

Alexa: Για πρόσεχε λίγο πως μου μιλάς! Και αν δεν θες την πόλη πίσω τότε γιατί το έκανες?

Klaus: Γιατί πρόδωσες τον όρκο μας Alexa! Πρόδωσες το "Πάντα και για πάντα"! Είπε υψόνωντας λίγο τον τόνο της φωνής του.

Alexa: Τι? Είπα σοκαρισμένη. Εσύ το λες αυτό? Συνέχισα. Αν θυμάσε καλά εσύ μου είπες να τους συγχωρέσω όλους αν εσύ τώρα έχεις χάσει το μυαλό σου δεν σου φταίω εγώ σε τίποτα! Και ποτέ δεν πάτησα τον όρκο μας! Είπα και έφυγα. Το ξέρω πως αύριο λογικά θα είναι όλα καλά μεταξύ μας. Πάντα αυτό γίνεται με εμένα και τον Klaus τσακωνόμαστε και μετά τα βρίσκουμε.

Stefan: Τι έγινε και φωνάζετε οι δύο σας. Ρώτησε όταν πέρασα μπροστά από το δωμάτιό του.

Alexa: Τον Klaus τον έπιασαν τα τρελά του ξέρεις τώρα! Είπα καθώς μπήκα μέσα στο δωμάτιο του και γελάσαμε. Αυτό σου ανήκει! Είπα σοβαρά αυτή την φορά βγάζοντας το δαχτυλίδι του από το χέρι μου.

Stefan: Μπορείς να το κρατήσεις αν θέλεις! Η Freya μου έφτιαξε άλλο! Είπε χαμογελώντας.

Alexa: Όχι δεν το χρειάζομαι πια! Δεν το χρειάζομαι γιατί είσαι εδώ τώρα! Είπα και εγώ χαμογελώντας. Ξέρεις δεν πρόλαβα να σε ευχαριστήσω που ξέρεις... θυσίασες την ζωή σου για χάρη μου. Οπότε σε ευχαριστώ αλλά Stefan σε παρακαλώ αν υπάρξει επόμενη φορά αφήσέ με να πεθάνω το προτιμώ από το να σας χάσω ξανά.

Stefan: Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς το έκανα μια φορά και πολύ ευχαρίστως θα το ξανά έκανα! Αλλά αυτό θα το πάρω αφού δεν το θες. Είπε γελώντας και βούτηξε το δαχτυλίδι από το χέρι μου. Ξαφνικά οι φλέβες στα μάτια του έκαναν την εμφάνισή τους. Τρέξε! Alexa φύγε! Είπε ξαφνικά. Φύγε δεν το έλεγχο! Είπε τρομαγμένος.

Alexa: Όχι δεν σε φοβάμαι Stefan! Είπα και με το χέρι μου ακούμπησα τις φλέβες στα μάτια του. Αμέσως ο Stefan επιτέθηκε στο χέρι μου χωρίς να μπορεί να συγκρατηθεί. Στην αρχή με έπιασε τόσο απροετοίμαστη που δεν μπορούσα καν πω κάτι ή έστω να φωνάξω αλλά ούρλιαξα αρκετά δυνατά μετά από μερικά δευτερόλεπτα που κατάλαβα τι συμβαίνει και ξεπέρασα το πρώτο σοκ. Ούρλιαξα λίγο από τον πόνο λίγο το από τον φόβο μου όπως θέλει το πέρνει κανείς. Πρώτη ήρθε η Lexi που έσπρωξε τον Stefan μακριά μου. Μετά ήρθε ο Klaus και με αγκάλιασε ενώ κοίταξε το χέρι μου.

Lexi: Το έχετε χάσει όλοι εδώ μέσα? Ρώτησε εκνευρισμένη. Ο ένας τρέφεται από την Alexa και ο άλλος σκοτώνει κόσμο που θα πάει αυτό? Συνέχισε.

Stefan: Συγγνώμη εγώ... εγω δεν μπορώ να το ελέγξω! Συγγνώμη Alexa δεν ξέρω τι με έπιασε! Είπε και ένα δάκρυ κύλισε από τα μάτια του.

Alexa: Δεν πειράζει! Δεν φταις εσύ! Έπρεπε να είχα φύγει όταν μου είπες! Του απάντησα και πήγα να τον πλησιάσω αλλά ο Klaus δεν με άφηνε να βγω από την αγκαλιά του με κρατούσε τόσο σφιχτά που ένιωθα πως θα με σκάσει σε λίγο.

Klaus: Πήγαινε κάτω αγάπη πρέπει να βάλεις κάτι στο χέρι σου που αιμορραγεί. Είπε και εγώ απλά του έγνεψα και κατέβηκα κάτω.

Kol: Τι έγινε?

Damon: Είσαι καλά?

Freya: Γιατί ούρλιαζες? Χτύπησες κάπου?

Rebekah: Πονάς πουθενά?

Elijah: Σε πείραξε κανείς?

Hope: Ηηηηη αν σε πείραξε κανείς θα του σπάσω όλα του τα κόκαλα ένα προς ένα!

Αααχχχ Θεέ μου άρχισαν πάλι τις ερωτήσεις.

Alexa: Θέλω να ηρεμήσετε λίγο! Όλα καλά! Είμαι καλά! Απλά είχα ένα μικρό ατυχηματάκι!

Davina: Παναγία μου τι ατύχημα? Είσαι καλά? Υπερβολική όπως πάντα ώρες ώρες.

Alexa: Για να με βλέπετε εδώ μπροστά σας να σας μιλάω ναι είμαι μια χαρά. Τους είπα για να τους καθησυχάσω.

Rebekah: Αν είσαι μια χαρά τότε τι είναι αυτό? Είπε και μου έδειξε μια σταγόνα αίμα που έπεσε από το χέρι μου και όλοι γούρλωσαν τα μάτια τους.

Alexa: Ο Stefan έχασε λίγο τον έλεγχο δεν είναι τίποτα!

Damon: Τίποτα? Είπε ενώ με ταχύτητα βαμπίρ με πλησίασε και έπιασε το χέρι μου. Τίποτα το λες εσύ αυτό? Είπε ενώ χάιδεψε απαλά το σημείο όπου έτρεχε αίμα. STEFAN! STEFAN! Άρχισε να φωνάζει ενώ ανέβαινε τις σκάλες.

Kol: Πάω να φέρω το βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών. Είπε και με ταχύτητα βαμπίρ πήγε το έφερε και μόλις έκατσα στον καναπέ άρχισε να μου περιποιείται το χέρι.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Alexa: Πρέπει να φύγω! Είπα ενώ σηκώθηκα όρθια.

Kol: Για που το έβαλες μικρή?

Alexa: Έχω μια δουλειά στην σχολή! Συνέχισα και άνοιξα την πόρτα για να φύγω. Φευγωωω σας αγαπωωω! Είπα τραγουδιστά καθώς έκλεινα την πόρτα.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Δύο ώρες μετά...

Μόλις έφτασα στην σχολή και τώρα είμαι έξω από την πόρτα του παλιού μου δωματίου την οποία και ανοίγω.

Alexa: Γύρισα και εφεραα και δώρα! Είπα τραγουδιστά ξανά.

Caleb: Ουάου είναι πάρα πολλά! Είπε χαρούμενος.

Scott: Άσε με να σε βοηθήσω! Είπε και πήρε από τα χέρια μου τις σακούλες που κρατούσα.

Alexa: Ευχαριστώ! Του είπα χαμογελώντας. Λοιπόν σου πήρα παιχνίδια πολλά παιχνίδια. Σου πήρα ρούχα και σου έφερα και σοκολάτες για τις μοιραστούμε όμως. Είπα με παιχνιδιάρικο ύφος στον Caleb.

Scott: Αφού δεν με χρειάζεστε πια όπως βλέπω εγώ να φεύγω! Είπε κατευθύνθηκε προς την πόρτα για να φύγει αλλά η φωνούλα του Caleb τον σταμάτησε.

Caleb: Μείνε σε παρακαλώ! Θέλω να παίτσουμε όλοι μαζί! Είπε χαχανίζοντας και ο Scott κοίταξε εμένα.

Alexa: Αν μπορείς μείνε και δεν έχεις κάποια δουλειά! Του είπα αμήχανα.

Scott: Λοιπόν τι θέλετε να κάνουμε πρώτα? Ρώτησε χαρούμενος.

Caleb: Να ανοίτσουμε τα δώρααα! Φώναξε ενθουσιασμένος και εγώ γέλασα. Έχω ξεχάσει να σας πω πως ο Caleb είναι γύρω στα 4 με 5 του χρόνια οπότε κάποιες λεξούλες του τις λέει κάπως περίεργα.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Αφού ανοίξαμε τακτοποιήσαμε τα δώρα και παίξαμε πολύ καθίσαμε στο πάτωμα για να ζωγραφίσουμε όλοι μαζί με τις τέμπερες που είχα αγοράσει πριν λίγο.

Scott: Τι έπαθε το χέρι σου? Ρώτησε μόλις είδε την γάζα που μου είχε βάλει ο Kol.

Alexa: Τίποτα! Χτύπησα λίγο πριν δεν είναι κάτι. Απάντησα και συνεχίσαμε την ζωγραφική.

Scott: Ουάου Caleb τι ωραία ζωγραφιά που είναι αυτή! Alexa μου το έλεγες αλλά δεν περίμενα να είσαι τόσο χάλια στην ζωγραφική. Είπε γελώντας.

Alexa: Ηηηηη πως τολμάς να αμφισβητείς την τέχνη μου? Είπα για πλάκα αφού όντως η ζωγραφιά μου ήταν χάλια. Τώρα θα δεις! Είπα και μουτζούρωσα την ζωγραφιά του Scott και γελάσαμε όλοι μαζί.

Caleb: Να σας ρωτήσω κάτι? Είπε αφού σταματήσαμε όλοι να γελάμε.

Alexa: Ναι ότι θες! Είπα και τον φίλησα στο μαγουλάκι του.

Caleb: Τα έχετε? Είπε πέντε χρόνων σκατό αλλά είναι γλυκούλης μωρέ.

Scott: Τα είχαμε κάποτε! Απάντησε κοιτώντας με στα μάτια αλλά εγώ απέφευγα το βλέμμα του όσο μπορούσα.

Caleb: Αα άρα χωρίσατε! Γιατί? Δεν το πιστεύω τι ακούω Θεέ μου από ένα πεντάχρονο.

Scott: Γιατί οι μεγάλοι μερικές φορές κάνουν βλακείες και χάνουν ότι αγαπούν. Είπε και μια κοιτούσε εμένα μια τον Caleb. Δεν ξέρω για εκείνη εγώ πάντως ακόμα την αγαπώ και θα έκανα τα πάντα για να είναι καλά. Είπε κοιτώντας τον μικρό αυτή την φορά.

Alexa: Ναι αλλά εγώ έχω σχέση με κάποιον άλλον και τον αγαπώ και με αγαπάει πολύ πολύ! Είπα στον μικρό. Για αυτό το παρελθόν καλύτερα να μένει παρελθόν μερικές φορές. Καλό είναι να προχωράμε μπροστά. Συνέχισα κοιτώντας τον Scott αυτή την φορά. Λοιπόν μιας και έχει περάσει η ώρα καλύτερα να φύγουμε εμείς για να κοιμηθείς μικρέ μπόμπιρα. Είπα και σηκώθηκα.

Caleb: Οχιιι μην φεύγεις φοβάμαι να κοιμηθώ μόνος μου το βράδυ! Σε παρακαλωω! Είπε με γουρλωμένα ματάκια.

Alexa: Ενταξ- πήγα να πω αλλά ζαλίστηκα λίγο και κρατήθηκα από το κάγκελο του κρεβατιού για να μην πέσω. Μάλλον θα φταίει το γεγονός ότι ο Stefan τράφηκε από εμένα γιατί άργησα λίγο να φωνάξω για βοήθεια και έχω χάσει λίγο αίμα δεν είναι κάτι το σοβαρό.

Scott: Είσαι καλά? Είπε ενώ με πλησίασε ανήσυχος.

Alexa: Ναι όλα καλά δεν είναι κάτι. Είπα χαμογελώντας. Εμμ Scott σε πειράζει να μείνεις για λίγο εδώ μέχρι να πάω στο σπίτι να πάρω μερικά ρούχα για να έχω να φορέσω αύριο το πρωί?

Scott: Ξέχασέ το Alexa δεν θα σε αφήσω να οδηγήσεις ενώ ζαλίζεσαι! Είπε κάθετος. Θα πάω εγώ να σου φέρω ρούχα.

Alexa: Ναι και ο Klaus θα σκοτώσει! Ψιθύρισα. Τέλος πάντων άστο θα μείνω με αυτά. Πήγαινε στο σπίτι σου Scott μην σε κρατάω άλλο εδώ. Είπα ευγενικά.

Scott: Σίγουρα να φύγω? Ρώτησε ανήσυχα.

Alexa: Ναι είμαι μια χαρά μην ανησυχείς! Είπα και εκείνος αφού φίλησε τον μικρό γύρισε προς την πόρτα για να φύγει.

Scott: Καληνύχτα! Αν χρειαστείτε κάτι θα είμαι στο δωμάτιό που βρίσκεται στον κάτω όροφο. Είπε χαμογελώντας.

Alexa: Καληνύχτα! Και μην ανησυχείς δεν θα χρειαστούμε κάτι άλλωστε είναι και η Hope εδώ λογικά αν γίνει κάτι. Είπα και εκείνος έγνεψε θετικά και έφυγε.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Hiiii

Ααα δεν έχετε παράπονο αρκετά μεγάλο το σημερινό κεφάλαιο.

Λοιπόν για να δούμε τι έγινε και σήμερα...

Ο Klaus και η Alexa είχαν μια μικρή λογομαχία.

Ο Stefan και η Alexa είχαν μια όμορφη κουβέντα μεταξύ τους αλλά μετά εκείνος τράφηκε από την Alexa.

Και τέλος η Alexa πέρασε χρόνο με τον Caleb και τον Scott.

Αν σας άρεσε αυτό το κεφάλαιο πατήστε το ☆ και γράψτε μου ένα 🗯 γιατί με βοηθάει να συνεχίσω.

Αυτά από εμένα! Ελπίζω να είστε καλά μέχρι το επόμενο κεφάλαιο😘😘😘.