Alexa's POV

Έχασα τα πάντα μέσα σε ένα μήνα! Έφυγα μακριά από ότι με πλήγωσε αλλά τώρα πρέπει να γυρίσω πίσω! Πρέπει να πραγματοποιήσω την τελευταία επιθυμία του ανθρώπου που με βοήθησε αυτά τα δύο χρόνια! Πέρασαν δύο χρόνια από τότε που έχασα τα αδέρφια μου και ακόμα ο πόνος είναι αβάστακτος! Δεν ξέρω πως να τον διαχειριστώ πια! Ειδικά μετά τον θάνατο του Brett ο οποίος με ακολούθησε όταν έφυγα με βοήθησε ώστε να μην με βρει κανείς και να μην χάσω το μυαλό μου αλλά οποίος με βοηθάει καταλήγει νεκρός! Στέκομαι έξω από την πόρτα της Davina δεν ξέρω αν θέλω να χτυπήσω το κουδούνι και να ξαναμπώ σε αυτό το σπίτι! Μου ξυπνάει τόσες αναμνήσεις και φοβάμαι! Τελικά αποφάσισα να χτυπήσω το κουδούνι.

Davina: Alexa? Είπε έκπληκτη μόλις με είδε στην πόρτα με μια βαλίτσα στο χέρι. Γύρισες! Συμπέρανε ανακουφισμένη και χαρούμενη.
Alexa: Γύρισα! Είπα συγκινημένη.
Davina: Δεν ξέρεις πόσο μου έλειψες! Είπε με αγκάλιασε. Το ίδιο έκανα και εγώ.
Alexa: Και εμένα μου έλειψες! Είπα μετά από λίγο χωρίς να σπάσουμε την αγκαλιά. Με έσφιγγε τόσο πολύ που νόμιζα πως θα με σκάσει. Davina πρέπει να σου πω κάτι. Είπα και έσπασα την αγκαλιά μας. Ο Brett είναι... νεκρός. Είπα κοιτώντας την στα μάτια και εκείνη με αγκάλιασε ξανά.
Davina: Λυπάμαι! Είπε μετά από λίγο και εγώ απλά κούνησα το κεφάλι μου.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Davina: Alexa μου εγώ πρέπει να φύγω! Πρέπει να πάω στην σχολή γιατί έχω να κάνω μάθημα! Είπε και πήγε να φύγει.
Alexa: Περίμενε! Θα έρθω και εγώ από σήμερα θα κάνω και εγώ μάθημα εκεί! Είπα και την ακολούθησα.
Davina: Μα εσύ δεν είσαι στην λίστα των καθηγητών.
Alexa: Είμαι απλά όχι με το όνομά μου! Ζήτησα από τον Alaric να με βάλει με άλλο όνομα ώστε να μην μάθουν όλοι αμέσως πως γύρισα.
Davina: Εντάξει! Πάμε τώρα! Είπε και φύγαμε.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Μπήκα στο γραφείο του Alaric.

Alexa: Καλημέρα! Του είπα.
Alaric: Καλημέρα! Απάντησε και εκείνος. Λοιπόν η τάξη σου είναι στον επάνω όροφο θα κάνεις στην Γ αίθουσα μάθημα. Θα κάνεις ιστορία και το βιβλίο θα στο φέρουν στην τάξη όπως και στους μαθητές σου. Είπε γρήγορα.
Alexa: Εντάξει με κάλυψες! Απάντησα και πήγα να φύγω.
Alaric: Συγγνώμη βρε Alexa μου αλλά έχω συνεδρίαση με το διοικητικό συμβούλιο σε λίγο και βιάζομαι.
Alexa: Δεν πειράζει! Καταλαβαίνω! Είπα και έφυγα για την τάξη μου.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Alexa: Καλημέρα! Είπα στους μαθητές μου οι οποίοι από ότι βλέπω πρέπει να είναι μεγαλύτεροι από εμένα. Υπέροχα! Αφού με καλημέρισαν και εκείνοι με μια φωνή ξεκίνησα να τους μιλάω. Το όνομά μου είναι Alexa Mikaelson Salvatore αλλά μπορείτε να με φωνάζετε Alexa! Μαζί θα κάνουμε το μάθημα τις ιστορίας απλά μην με ρωτήσετε για ποιά εποχή θα κάνουμε γιατί δεν έχω δει ακόμα το βιβλίο σας. Η πόρτα χτύπησε εκείνη την ώρα. Περάστε! Είπα και η πόρτα άνοιξε μέσα μπήκαν η Lizzie με την Josie.
Lizzie: Alexa! Είπε χαρούμενη.
Alexa: Ναι γύρισα! Απάντησα και εγώ στην επόμενη ερώτηση που θα μου έκαναν.
Josie: Τέλεια! Λοιπόν για να μην σε απασχολούμε άλλο σας φέραμε τα βιβλία σας! Σας τα μοιράζουμε και φεύγουμε! Είπε και άρχισαν να μοιράζουν τα βιβλία. Αφού μοίρασαν τα βιβλία μας ευχήθηκαν καλή συνέχεια και έφυγαν.
Alexa: Λοιπόν μια και δεν θα κάνουμε κανονικό μάθημα σήμερα ας διαβάσουμε την περίληψη. Είπα και πήρα το βιβλίο στα χέρια μου. Το τέλειο κακό! Τι όνομα είναι αυτό για βιβλίο ιστορίας. Αναρωτήθηκα από μέσα μου. Λοιπόν ας αρχίσουμε! Είπα και άρχισα να διαβάζω. Πριν από πολλά χρόνια μια κακιά μάγισσα αφού έχασε ένα από τα παιδιά της αποφάσισε να μετατρέψει τα υπόλοιπα σε τέρατα! Οι Mikaelson είναι μια από τις χειρότερες οικογένειες βαμπίρ στο κόσμο όπως και οι Salvatore. Αυτές οι δύο οικογένειες δεν ένιωσαν ποτέ καλά συναισθήματα ούτε έκαναν ποτέ κάτι καλό για κανέναν. Πότε δεν έχουν νιώσει αγάπη για κάποιον από τον μεγαλύτερο προς το μικρότερο είτε βαμπίρ είτε μάγισσες είτε άνθρωποι. Ευτυχώς που τώρα είναι νεκροί και δεν σκορπίζουν πια το χάος και τον πανικό παντού. Διάβαζα όλα αυτά τα απαίσια πράγματα που έγραφε για την οικογένειά μου και άκουσα την φωνή μου να σπάει σε κάποια λόγια μου.
Μαθητής: Κυρία αυτή δεν είναι η οικογένειά σας?
Μαθήτρια: Κυρία είστε καλά?
Alexa: Ναι! Συγγνώμη! Εγώ... Δεν μπορώ να το κάνω αυτό! Είπα και έφυγα τρέχοντας από την τάξη. Κατέληξα στο γήπεδο που υπάρχει πλέον στην αυλή του σπιτιού. Γονάτισα στην μέση του γηπέδου κλαίγοντας. Συγγνώμη εγώ φταίω για όλα! Σας απογοήτευσα όλους! Και τώρα πρέπει να πάω και να διδάξω σε αυτά τα παιδιά όλα αυτά τα απαίσια πράγματα που γράφουν για εμάς! Αλλά δεν θα το επιτρέψω αυτό! Δεν θα τους μάθω πως ήσασταν αυτά τα άκαρδα τέρατα που περιγράφουν όλοι! Και θα βρω ένα τρόπο να σας φέρω πίσω σας το υπόσχομαι! Εξέφραζα δυνατά τις σκέψεις μου κλαίγοντας.
???: Alexa? Εσύ είσαι? Άκουσα μια γνωστή αντρική φωνή από πίσω μου

????' POV

Έρχομαι με την ομάδα που προπονώ τον τελευταίο καιρό στο γήπεδο και βλέπω μια κοπέλα γονατιστή να κλαίει και κάτι να λέει μέσα στην μέση του γηπέδου. Αυτά τα υπέροχα μακρυά μαλλιά και η φωνή της κάτι μου θυμίζουν. Μου θυμίζουν κάποια που έχω να δω και να μιλήσω μαζί της τουλάχιστον 2 χρόνια. Δεν μπορεί να είναι αυτή!

???: Alexa? Εσύ είσαι? Είπα έκπληκτος και η κοπέλα κοίταξε καινό μπροστά της και σηκώθηκε όρθια χωρίς να με κοιτάει όμως ακόμα. Εσύ είσαι! Συμπέρανα.
Alexa: Εγώ είμαι! Απάντησε σχεδόν από μέσα της και γύρισε να με κοιτάξει.
???: Μα πως? Τι κάνεις εδώ? Ρώτησα σαστισμένος. Δεν έχει αλλάξει πολύ εμφανισιακά αλλά τώρα στα μάτια της δεν μπορώ να διακρίνω την Alexa που ήξερα και αγάπησα κάποτε. Στα μάτια της βλέπω μόνο πόνο! Μπορώ να δω πόσο κακό της κάναμε πλέον.
Alexa: Τι κάνω στην σχολή μου Scott? Είπε και σκούπισε τα μάτια της. Ή τι κάνω πίσω στην πόλη? Ρώτησε ελαφρώς εκνευρισμένη.
Scott: Alexa λυπάμαι για ότι έγινε αλλά εγώ και ο Theo δεν φταίμε σε τίποτα προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε- πήγα να πω αλλά με διέκοψε το γέλιο της.
Alexa: Να βοηθήσετε? Μήπως πρέπει να σας ευχαριστήσω κιόλας? Είπε ειρωνικά. Έφυγες ενώ σου είπα να μην το κάνεις και ο Theo βοήθησε τους κυνηγούς στα πάντα και θυμήθηκε ότι πρέπει να βοηθήσει όταν ήταν πλέον πολύ αργά. Μπορείτε να λέτε ψέματα στον εαυτό σας όσο θέλετε για να κοιμάστε ήσυχοι τα βράδια αλλά μην λέτε αυτά τα ψέματα και σε εμένα γιατί είναι απλά γελοία! Είπε και απομακρύνθηκε από κοντά μου.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Hiiii

Τι μου κάνετε?

Εδώ είναι η συνέχεια της προηγούμενης ιστορίας μου ελπίζω να σας αρέσει!

Το εξώφυλλο όπως και στην προηγούμενη ιστορία το έχει φτιάξει η its_pannn και την ευχαριστώ για αυτό😘

Λοιπόν τι έχουμε σήμερα? Δύο χρόνια πέρασαν από το θάνατο της οικογένειας της Alexa!

Η Alexa γύρισε πίσω στην πόλη.

Ο Brett είναι νεκρός.

Η Alexa έπρεπε να διαβάσει απαίσια πράγματα για την οικογένεια της και είχε μια μικρή λογομαχία με τον Scott.

Αν σας άρεσε πατήστε το ☆ και γράψτε μου ένα 🗯.

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο μέχρι τότε😘😘😘😘