(Isa)

We stappen in de auto en rijden richting de supermarkt. Ik rij dit keer zelf. We komen daar aan en we kopen wat spullen om te maken. En gaan na een half uur weer richting mijn huis toe. We komen ik een file terecht. "Man wat haat ik files. Ja ik ook." Ik kijk achter me en zie dat iedereen stopt. Na een paar minuten kunnen we een beetje doorrijden. Ik zie de afslag richting mijn huis al. Ik ga steeds verder naar rechts en wacht totdat we zover zijn dat we daaraf kunnen. Ik zet wat muziek aan. En doe mijn raam open. We wachten geduldig. Maar wat er daarna gebeurt weet ik nog steeds niet. Ik hoor een klap en ik klap ergens tegenaan. En dan word alles zwart.

(Alex)

We zitten in de auto. En Isa zet wat muziek op. Daarna gaat het heel snel. Ik hoor een auto aankomen. En als ik achter me kijk. Zie ik hem komen. Hij klapt achter bij ons erop. Ik klap naar voren en ik zie hetzelfde bij Isa gebeuren. Alleen bij haar klapt de airbag niet uit. Bij mij wel. Ik kom erop. En wacht even met bewegen. En voel dan dat het weer kan. Ik maak mijn riem los. En doe hetzelfde bij Isa. Ze blijft zo zitten. "Isa?" Ik stap uit en ga bij haar deur staan. Ik pak Isa haar schouders beet. "Isa?!" Ze reageert niet. Ik pak snel mijn telefoon en bel de ambulance. Ik voel in haar nek en voel een lichte hartslag. Ik loop naar de auto die er bij ons is opgeknald. De man komt eruit. "Sorry ik zag jullie te laat. Hoe gaat het met u? Last van mijn hoofd dat is alles. Goed." Ik hoor in de verte de ambulance al aankomen. Ik ga weer naar Isa. Maar ik zie nog steeds geen teken van leven. Na een paar minuten staat de ambulance op de vluchtstrook. Ze pakken de brancard en leggen Isa erop. Ik wil instappen. "Wie ben u? Een vriend en ik zat ook in die auto. Kom dan maar mee." Ik ga ook zitten. We komen na een paar minuten in het ziekenhuis aan. Als ik word gebeld. Ik weet dat ik niet mee mag dus ga ik zitten. Ik pak mijn telefoon en zie dat het Semir is. "Hey Alex, waar blijven jullie? Weet ik niet. Hoezo? We zijn in het ziekenhuis. Waarom dat nou? Isa en ik hebben een ongeluk gehad. Welk ziekenhuis?" Ik zeg het ziekenhuis. "We komen eraan. Goed." Ik hang op en ga zitten. Maar ben rusteloos. "Alexander Brandt ik wil u even nakijken. Is goed." Ik sta op en loop naar een van de kamers. Ik word op alles nagekeken. En er word geconculdeerd dat ik geluk heb gehad. Ik kom net de kamer uit, als Semir, Ben, Paul, Jenny en Kim binnenkomen. Ze kijken rond en zien mij zitten. Ze lopen naar mij toe. "En? Heb je al iets gehoord? Nee. Ze zijn al bezig sinds dat ik jullie belde. Dat is lang." Ik kijk op als de deur open gaat. De meneer die net met Isa naar binnen ging kijkt rond en ziet dan mij staan. Hij loopt naar mij toe. "Ben jij degene die bij mevrouw in de auto zat? Ja. Hoe heet ze? Isa de Jong. Oke. Hoe gaat het met haar? Bewusteloos. Maar stabiel. Ze heeft echt geluk gehad. Als die auto harder op de achterkant was geklapt dan had ze veel meer kneuzingen gehad. Wat heeft ze allemaal? Ze heeft een middelmatige hersenschudding en heeft een gekneusde arm. En lichte verwondingen aan het hoofd. Gelukkig. Wanneer denkt u dat ze wakker word? Geen idee. Ze ligt nu trouwens op een kamer waar het rustig is. Je mag erheen met vrienden, maar als ze wakker word en ze last heeft van hoofdpijn wil ik jullie graag verzoeken naar huis te gaan. Dan kunnen jullie morgen weer komen. En een kleine tip doe het licht niet aan als ze wakker is. Goed bedankt meneer." We lopen naar de kamer waar Isa zou liggen. We doen de deur open en zien haar liggen. We lopen naar binnen.