Hoofdstuk 30

(Alex)

Ik kijk even op van Isa haar arm. Ze kijkt naar de deur. Ik ga weer verder en ga naar haar schouder. Als ik klaar ben staat Isa op en doet de deur open. Daar staat iemand. "Dankje Jayden." Ze doet de deur dicht en er komt een hond mee. "Jongens en Luca. Dit is mijn hond Ayla." Ze geeft hem een knuffel. Ben zegt iets tegen Semir. Isa kijkt hun aan. En Ayla loopt naar Ben toe. En likt zijn hand. "Isa hoe heette hij eerst?" Ze kijkt hun aan. "Ja hij heette eerst Bello." Ben kijkt naar Semir. Isa loopt naar het raam en kijkt langs de gordijnen. '' Isa doe een beetje rustig. Hoe kan ik rustig doen als ik nog net niet mijn huis ben uitgezet? zit wat in." Ze komt weer terug op de bank zitten. We zitten zo een tijdje als Isa op kijkt. Ze loopt naar het raam. En kijkt heel lang naar buiten. Ik hoor een klap en ze doet de gordijnen weer dicht. Ze gaat op de bank zitten. We gaan gewoon verder met waar we mee bezig waren als de deur word opengegooid. Er komen mensen naar de woonkamer. Semir, ik, Paul en Ben staan met een ruk op. Isa blijft lekker zitten. We worden naar de muur gegooid door de mannen. We blijven er liggen. En nu staat Isa eindelijk op. Ze kijkt naar de mannen. "Weten jullie eigenlijk nog wel hoe jullie heten?" Ze kijken elkaar aan. "Natuurlijk. Hij heet...." Het duurt even maar ze antwoorden niet. "Geen antwoord? Jammer. Misschien dat jullie dan maar weg moeten gaan." Ze lopen allemaal weg. Isa laat zich op de bank vallen. "Waarom kan ik geen normaal leven leiden?" Ze pakt wat Papier en zet drie puntjes neer. "Wat ben je aan het doen? Oh ik zet altijd puntjes neer bij de mensen die ik heb ontmoet en ze van de kaart heb geveegd door hun geheugens te wissen." Ik ga langs haar zitten. Het is hetzelfde papier die ze toen liet zien met de kruisjes en zo. (Zie hoofdstuk Semir en Paul in huis als je het niet meer weet) "Hoe heb je die zo snel meegenomen? Heb ik niet. Alleen ik heb hier nog meer van deze papieren liggen." Ze is even bezig. En op een gegeven moment staat ze op. "Ik ga naar mijn huis toe. Komen jullie mee? Ja tuurlijk." We staan op en lopen naar onder toe. Als Isa snel weer naar boven rent. Ze komt beneden en heeft een tas bij zich. We lopen de deur uit en lopen richting het huis van Isa. Als we iemand tegenkomen. Isa glimlacht. En begint met haar te praten. We lopen al snel verder richting een steegje. We gaan het steegje in. Isa kijkt even rond. En dan staan we in haar huis. Ik kijk even verbaasd maar dan snap ik hoe het komt. We lopen naar de woonkamer. En Isa gaat zitten.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top