(Isa)

Ik word wakker. En zie dat Alex voor mijn cel staat. Ik sta op. "Ze weten toch dat we vast zitten? Ja. Alleen ze kunnen niks doen. Het gaat echt om iets raars. De meesten mensen weten het niet eens. Gezellig. Nou laat me eruit. Eigenlijk. Laat me raden je komt me vertellen dat ik in mijn cel moet blijven. Ja sorry. Nee het is goed." Ik draai me om en ga weer in mijn bed liggen. Dan gaat mijn cel open. Ik kijk op en zie één van de mensen binnenkomen die ik hier heb laten belanden. "Wat kom je doen? Jou afmaken." Ik sta op en ik word gelijk weggeduwd tegen de muur aan. Ik sta op en ren op hem af en duw hem mijn cel weer uit. Hij komt tegen de reling. Ik ontwijk zijn slagen. Maar zijn voeten kan ik net niet tegen houden. Hij schopt tegen mijn been en ik val op de grond. Ik maak een achteruitkoprol en sta weer op. Alleen maar om tegen een cel te komen. Ik duw hem weer weg en duw met alle kracht tegen de reling. Hij valt erover maar ik pak zijn pols. "Waarom help je me? Ik laat niemand op zo'n manier sterven. Het liefst laat ik niemand sterven. Maar hey je kan ook niet alles. Nou ik dat geval." Ik kijk en zie dat hij me erover wil trekken. Maar ik trek terug. Ik sleur hem erover en val op de grond door het gewicht. Dan komen Alex en Thomas de hoek om. En ik blijf liggen. Maar voordat ze iets kunnen doen word ik weer vastgepakt en ik hoor Semir, Paul en Ben mijn naam zeggen. Ik word over de reling gegooid en ik kom aan de overkant neer. Ik blijf even liggen en sta dan op. Maar ik word nu naar onder gegooid. Ik pak de reling vast. En hang nu. Ik klim erop en klim weer naar boven. Ik sta weer voor die gast. Hij slaat tegen mijn neus. En slaat tegen mijn wenkbrauw. En haalt het open. Ik sla super hard terug en hij valt op de grond. Ik ga tegen de muur staan. En ben draaierig. "Alex help jij Isa even? Ik breng deze gast weg." Alex pakt mij vast en brengt mij naar mijn cel en ik ga zitten terwijl hij mijn wonden bekijkt. Ik trek mijn hoofd weg als hij met een watje op mijn wenkbrauw drukt. "Niet zo doen. Het moet ontsmet worden. Het heelt vanzelf. Niet op deze manier. Best." Hij doet het nog een keer en ik blijf zitten. "Als je gaat ontsnappen ga ik mee. Gezellig. Ik weet alle uitgangen. Fijn." Ik ga liggen als hij naar mijn knie kijkt. "Voor de verderrest is alles prima. Fijn. Dankje Alex. Geen probleem." Hij loopt weg. Ik ga zitten en voel aan mijn wenkbrauw en voel dat hij er een pleister op heeft geplakt. Ik haal hem eraf. Ik voel aan mijn wenkbrauw en voel een sneetje zitten. Ik voel aan de achter kant van mijn hoofd en voel een lichte bult. Ik laat het zo. Ik ga liggen en val in slaap.