(Isa)

We staan bij de poort en wachten totdat die open gaat en Luca naar buiten komt. Het duurt even maar dan komt ze uiteindelijk naar buiten toe. Ze ziet mij en rent op mij af. Ik geef haar een knuffel en zij mij. Het duurt even voordat ze me loslaat. "Kom Luca we gaan naar mijn huis toe." Ze kijkt even naar Alex en heeft een twinkeling in haar ogen. "Echt niet Luca. Je gaat het niet vragen." Ze kijkt me nog steeds zo aan. Ik geef haar een stomp. Ze kijkt mij verbaasd aan. Want ja Luca was vroeger sterker dan dat ik was. Maar daar zat nu een grote verandering in. Ik was nu sterker en zij was ook sterk. Maar ik kon haar makkelijker onderuit halen. "Kom we gaan." We lopen naar de auto. En Luca gaat achterin zitten. Alex gaat langs mij zitten. En we rijden naar mijn huis. Alleen niet over de snelweg. Na het ongeluk heb ik de snelweg angstvallig vermeden. En iedereen snapte. Alex snapte het vooral en heeft gezegd dat hij me zou helpen als ik eroverheen wilde komen. Tot nu hebben we niks gedaan. Maar Luca weet het niet en vraagt het dus. "Waarom gaan we niet over de snelweg? We zijn aangereden en ik had een middelmatige hersenpudding." Ze kijkt mij via de spiegel aan. "Watje." Ik kijk haar boos aan. Maar ik rij gewoon verder. Het duurt even voordat Luca weer iets zegt. "Maar Isa een vraagje." Ik zeg niks dus Luca praat verder. "Waarom ga je niet gewoon naar de snelweg? Het is niet zo erg." Ik steek mijn hand op en zorg ervoor dat ze niet meer kan praten. Ik kijk naar Alex die achterom kijkt en weer lachend naar voren kijkt. Het duurt even voordat we bij mijn huis aankomen. Ik parkeer hem in de garage. En we stappen uit. Luca kijkt mij boos aan. "Ze weet dus van je krachten? Ja. We zijn al heel lang vriendinnen en zoiets kun je niet zo makkelijk voor je beste vriendin verbergen. Kom we gaan je voorstellen aan mijn vrienden." Ze wijst naar haar mond. Ik zucht en knip in mijn vingers. Ze zucht. En we lopen naar boven toe. Als we binnenkomen kijkt iedereen om naar ons toe. "Jongens dit is Luca. Luca dit zijn: Paul, Semir, Ben, Jenny en Alex ken je al." Ik kijk naar Luca. En ze knikt dan. "Aangenaam kennis te maken." Ze draait zich om naar mij. "Het spijt me van wat er gebeurt is. Dankje. Maar je moet mij niet echt op mijn nek zitten Luca. Je weet dat ik daar niet van hou." Ze kijkt mij aan. "Hoe gaat het er nu eigenlijk mee? Ach het gaat. Ik heb nu ongeveer een jaar geleden Max de deur uitgezet." Ze kijkt mij verbaasd aan. Als ik een hele hoge piep hoor. Ik ga snel met mijn handen naar mijn oren. Luca en Alex komen bij mij staan. Ik kijk naar Luca. Ze knikt. "Wat is je wachtwoord?" Ik probeer het te zeggen maar het geluid word harder. Ik probeer bij te blijven maar dat is best moeilijk. Nu horen de anderen het geluid ook. Ik ga op mijn knieën zitten. Ik pak snel een blaadje en schrijf alles op die Luca en de anderen zouden moeten weten. Dus ook mijn wachtwoorden. Ik schrijf net pc achter een wachtwoord als iemand de deur in trapt. Ik schuif het richting Alex. Hij pakt het en doet het snel in zijn jas. Als hij het geluid ook begint te horen. Ik ga weer liggen. En probeer het geluid te laten verdwijnen. Maar dan word ik vastgepakt. En mijn handen worden van mijn oren afgetrokken. Dan zie ik alleen nog maar zwart.