Muk Cerita
Assalamualaikum, heyyo, guise! ✨
Udah hari ke-17 aja, ya, hmm.
Aku mau cerita nih. Baca, yaa, awkwkwk.
Jadi, kemarin, pas hari Sabtu itu, aku sama keluarga jalan-jalan dan salah satu tujuannya adalah warung yang udah cukup sering dikunjungi.
Sampai di warung itu, ya kayak biasalah. Pesen dan yang dipesen itu cendol. Tapi kalau aku nyebutnya dawet. Makanya ada lagu cendol dawet, itu karena mereka sama a.k.a kembar wkwk.
Dan as cute and polite gurl aku diam aja, aw;)
Ya ngga diem-diem kea patung juga, sih. Lebih ke diem, ga ikutan ngobrol.
Trus ayah ini nyeletuk begini,
"Udan terus, yo, Mbak." (Hujan terus, ya, Mbak). Mbak yang dimaksud ini adalah si yang punya warung.
"Iyo, Pak. Tapi ya gak pa-pa, ojo ngersula. Rezeki. Dikei panas njaluk udan, dikei udan njaluk panas. Sampe bingung sing ngewenehi." (Iya, Pak. Tapi ya gak pa-pa, jangan ngeluh. Rezeki. Dikasih panas minta hujan, dikasih hujan minta panas. Sampai bingung yang ngasih) ucapnya terus ketawa kecil gitu.
Hmm ... bude ini bener, batinku.
Emang, ya, kalau dipikir-pikir aku ini gitu. Kadang kalau panas, pengen banget hujan, biar sejuk.
Eh, pas udah dikasih hujan, minta panas, karena jemuran ga kering-kering dan gak bisa keluar ke mana-mana. 😭🙏🏻
Makanya, guise, ya konteksnya ga cuma soal cuaca aja. Semuanya. Kalau dikasihnya itu, yaudah, bersyukur.
Jangan cuma mintaaa aja. Bisa jadi, yang dikasih ke kamu hari ini adalah harapanmu di hari sebelumnya, yakan, yakan.
Disyukuri, ya, jangan bikin bingung yang ngasih wkwkw.
Okedeh, sekian ceritanya.
See u sun. 💙
-Yang lagi mencium bau petrikor
Minggu, 17-1-'20 | 4.53 PM
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top