Imię: Bizmut

Rasa: Gargulec

Wiek: 740 lat

Data urodzenia: 21.05.1278

Miejsce urodzenia: Paryż, Francja

Płeć: Mężczyzna

Orientacja: Heteroseksualna

Zainteresowanie miłosne: Amber - żeński gargulec, kelnerka w karczmie "Pod katedrą"

Siedziba: Katedra Notre Dame w Paryżu (do roku 1849), dom rodziny Hansen (1906-1918), Zamek Dalriada (obecnie)

Pełnione funkcje:  Ozdoba i strażnik w Katedrze Notre Dame, Służący Helli Hansen oraz Tiny Artemidy Nyks, Strażnik Tiny

Wzrost: 140 cm 

Wygląd: Jako gargulec Bizmut ma krępe ciało zbudowane z kamienia. Jego twarz wygląda jak lwi pysk, a włosy przypominają lwią grzywę. Na głowie ma parę kozich rogów. Posiada również nietoperzowe skrzydła. Jego jedynym odzieniem jest skórzana przepaska biodrowa - zaczął ją nosić dopiero wtedy, gdy Hella, matka Tiny, przyjęła go na służbę.

Charakter: Bizmut jest bardzo rozrywkowym gargulcem, lubiącym od czasu do czasu wypić coś mocniejszego. Uwielbia też flirtować z żeńskimi gargulcami. Ma niewyparzony język i często najpierw mówi, a potem dopiero myśli - właśnie przez to został wyrzucony ze swojego klanu. Bywa też bezczelny i cyniczny. Mimo to jest wiernym i oddanym sługą, gotowym bronić swoich pracodawców i rodziny z największym poświęceniem. 

Inne:

Jego głównym pożywieniem są gołębie i szczury, na które z lubością poluje.

Kochał Hellę, matkę Tiny, ale nigdy nie wyznał jej miłości. 

Bizmut uchronił ośmioletnią Tinę, wtedy jeszcze nazywajacą się Gretel Hansen, przed zabraniem do ochronki dla sierot. Gargulec obrzucił urzędników gradem kamieni, cegieł i dachówek, przez co uznano dom rodziny Hansen za nawiedzony. Sprowadzony do wypędzenia złego ducha ksiądz został natomiast obsikany przez bezczelnego gargulca.

Bizmut jako pierwszy odkrył magiczne talenty małej Tiny, gdy był świadkiem jej rozmów ze zwierzętami. 

Jako Strażnik Tiny wyczuwa kiedy jego pani jest w niebezpieczeństwie, nawet jeśli dzielą ich setki kilometrów.

Uwielbia książkę Victora Hugo "Dzwonnik z Notre Dame". Ogląda też wszystkie możliwe ekranizacje tej powieśći. 

Zna na pamięć wszystkie utwory z musicalu "Notre Dame de Paris" i to w kilku językach. 

Mówi biegle po francusku, angielsku, niemiecku, polsku, hiszpańsku i włosku. Trochę słabiej zna rosyjski.

Historia:

Bizmut wykluł się w roku 1278, w szacownej rodzinie gargulców, pełniącej funkcję strażników (a także ozdób) Katedry Notre Dame w Paryżu. Jako dziecko nie sprawiał problemów. Jednak gdy osiągnął pełnoletność dała o sobie znać jego rozrywkowa natura. Bizmut nocami latał do karczm, aby z ukrycia słuchać sprośnych piosenek, a nawet podkradać z piwnic wino. Za dnia natomiast pełnił rolę katedralnej ozdoby, oczywiście w swoim stylu. Bizmut zastygał w dość nieobyczajnej pozie, która najlepiej prezentowała jego męskie walory, co spotykało się z naganami ze strony nestora jego klanu.

 Życie Bizmuta zmieniło się w roku 1849, kiedy to gargulec zdradził tajemnicę swojej rasy. Podczas jednej z mszy Bizmut usiadł na ambonie i zaczął komentować słowa księdza, co wywołało sporą panikę wśród wiernych. Takiego przewinienia rodzina nie mogła Bizmutowi darować i gargulec został wyrzucony z klanu, co wiązało się również z wygnaniem z katedry. 

Bizmut włóczył się samotnie po Francji, aż w roku 1870 poznał Hellę, młodą demonicę spokrewnioną z Lilith. Helli spodobał się rozrywkowy charakter Bizmuta i przyjęła go na służbę, choć traktowała go bardziej jak przyjaciela niż podwładnego. W roku 1904 Hella i Bizmut przybyli do Wiednia. Tam też Hella poznała Karla Hansena, studenta medycyny. Karl i Hella pobrali się w roku 1906 i zamieszkali w małym miasteczku pod Wiedniem. Bizmut towarzyszył swojej pani, choć nie ujawniał swojej obecności przed Karlem Hansenem, który nie był świadomy, że jego żona jest demonem. Przez ten czas był nieoficjalnym strażnikiem ich rodziny, szczególną opieką otaczając urodzoną w roku 1910 córkę swojej pani. Gdy Karl Hansen zginął na froncie, Bizmut wspierał owdowiałą Hellę. W roku 1918 Hella zachorowała na hiszpankę. Czując zbliżającą się śmierć wyznaczyła wiernego gargulca na Strażnika swojej jedynej córki. Bizmut szybko udowodnił, że Hella podjęła dobrą decyzję, gdy uchronił małą Gretel przed zabraniem do sierocińca. To również Bizmut poinformował Lilith o ciężkiej chorobie Helli i magicznych zdolnościach małej Gretel. Po śmierci Helli zamieszkał wraz z Gretel w rezydencji Lilith w Piekle. Gdy dziewczyna ukończyła piętnaście lat przeszła rytuał dający nieśmiertelność i zmieniła imię. Rok później rozpoczęła wędrówkę po różnych światach i epokach, żeby szkolić się u najpotężniejszych czarownic, a Bizmut jej towarzyszył. Gdy Tina zakończyła naukę magii, zamieszkała w alternatywnym Edynburgu, gdzie podjęła studia. Te pięć lat było najszczęśliwszym okresem w życiu Bizmuta ze względu na częste imprezy organizowane przez studencką brać. W późniejszym okresie pomagał swojej pani w założonym przez nią ośrodku leczenia kopytnych. W latach 60. XX wieku osiadł wraz z Tiną w zamku Dalriada, który miał stać się hotelem. W latach 80. Tina opuściła Szkocję i zaczęła wynajmować zamek. Bizmut natomiast zgodnie z rozkazem swojej pani pozostał w zamku, żeby go doglądać. Obecnie wciąż mieszka w zamku, do którego powróciła Tina, przywożąc ze sobą przyjaciół.