1| Η ιδέα της ιστορίας μου ήρθε μία βροχερή (βασικά δεν θυμάμαι ακριβώς τον καιρό) φθινοπωρινή μέρα του 2021, όταν πήγαινα Τρίτη Λυκείου και έκανα διαδικτυακά μαθήματα για σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο. Δεν θα επεκταθώ στο κομμάτι των Πανελληνίων και της καραντίνας, γιατί πάω στοίχημα πως όλοι μας έχουμε ακούσει και μιλήσει για αυτά τα θέματα περισσότερο από ότι χρειάζεται. Το σημαντικό είναι πως μέσα στην πιο (υποτίθεται) στρεσογόνα περίοδο της εφηβικής ζωής μου, εγώ έκανα daydreaming για το σενάριο του βιβλίου όσο άκουγα μουσική, έβλεπα ξανά τα 7 remakes του Skam, προσπαθούσα να εξελίξω τα editing skills μου και έκλαιγα την μοίρα μου για το αβέβαιο μέλλον μπροστά μου.

Η αρχική βερσιόν της ιστορίας ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που τελικά έγραψα, μίας και στην πρώτη οι πρωταγωνιστές πήγαιναν λύκειο. Μετά από σκέψη θεώρησα πως θα ήταν βαρετό να γράψω πάλι για εφήβους που δεν έχουν ιδέα για το τι κάνουν με την ζωή τους, αφού είχα ήδη γράψει βιβλία με μικρότερης ηλικίας χαρακτήρες, για αυτό αποφάσισα να κάνω κάτι διαφορετικό. Να γράψω, δηλαδή για νεαρούς ενήλικες που δεν έχουν ιδέα για το τι κάνουν με την ζωή τους! Oh, the power of creativity!

2| Το πρώτο τέλος που σκόπευα να γράψω ήταν ότι η Sunny θα ακολουθούσε τον Dexter στην Αγγλία από την αρχή, εγκαταλείποντας την μέχρι τότε ζωή της στην Νέα Υόρκη, ταξιδεύοντας μαζί του προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα και κάτι τέτοιες κουλαμάρες. Ευτυχώς αυτή η μπούρδα δεν γράφτηκε ποτέ και απλά έβαλα την Sunny να πηγαίνει στο Λονδίνο 6 μήνες μετά, αφού είχε πάει σε σεμινάρια μαγειρικής, είχε βρει άλλη δουλειά και είχε προγραμματίσει την μετανάστευσή της με λογική και σωστή οργάνωση. Νομίζω αυτό το τέλος ταίριαζε πολύ καλύτερα και έβγαζε πολύ περισσότερο νόημα να επανασυνδεθούν μετά από αυτό το χρονικό διάστημα εκεί.

3| Στην πρώτη εκδοχή είχα στο μυαλό μου ότι η Palmer θα κατέληγε με τον Ford, τον τραγουδιστή της μπάντας. Όσο περνούσαν τα κεφάλαια όμως, είδα πως η Kendy, ένας σχετικά αφανής side character, θα έκανα τα πράγματα πιο ενδιαφέροντα και οι ενέργειες των δύο κοριτσιών μου ταίριαζαν μαζί. Επιπλέον, ήθελα να δημιουργήσω ένα ακόμα ship με τον Leo και τον Josh ή τον Max. Επειδή μου ήταν δύσκολο να διαλέξω και το θεώρησα κάπως περιττό, αποφάσισα να μην γράψω τελικά κάτι τέτοιο. Συν ότι αυτοί οι χαρακτήρες είναι από μόνοι τους υπέροχοι που δεν χρειάζονταν ένα love interest. Τέλος, ένα ακόμα αναπάντεχο ζευγάρι ήταν ο Blake με την Akari. Αυτοί οι δύο προέκυψαν τελείως τυχαία και πραγματικά τους λάτρεψα!

4| Όπως έχετε σίγουρα παρατηρήσει, κατά την διάρκεια του βιβλίου αναφέρονται πολλά τραγούδια. Πάρα πολλά θα έλεγε κανείς. Κάθε μουσικό κομμάτι έχει ένα ξεχωριστό νόημα σε κάθε σκηνή που γράφτηκε, αλλά τρία είναι αυτά που έχουν αναφερθεί περισσότερες φορές και έχουν ιδιαίτερη σημασία στην ιστορία. Το "Sunny" σε όλους του τις βερσιόν και πιο πολύ αυτή των Boney M. Το "The End" της November Ultra και τέλος το "I Fall Apart" του Rory Gallagher. Θεωρώ πως αυτά αντιπροσωπεύουν το περιεχόμενο του βιβλίου και όλες τις διαφορετικές πτυχές του, περισσότερο από όλα τα άλλα. Το "Sunny" μιλάει για την αισιοδοξία και την ελπίδα πάρα τις δυσκολίες των καιρών έχοντας έναν εύθυμο χορευτικό ρυθμό, το "The End" είναι σαν νανούρισμα. Ήρεμο και ήσυχο, προκαλεί την αίσθηση της γαλήνης και της ασφάλειας στην αγκαλιά ενός αγαπημένου προσώπου. Τέλος, το "I Fall Apart", μία ρομαντική rock μπαλάντα δεν θα μπορούσε φυσικά να λείπει με τίποτα. Είναι μελαγχολικά μελωδικό και σε κάνει να αναπολείς έναν έρωτα που δεν έχεις ζήσει ακόμα.

5| Ολόκληρο το βιβλίο γράφτηκε πριν ανέβει δημόσια στην εφαρμογή. Ήθελα να έχω τον χρόνο να το ετοιμάσω με την ησυχία μου για αυτό αποφάσισα να το γράψω όλο προτού αρχίσω να ανεβάζω τα κεφάλαια. Έτσι είχα την ευκαιρία να το επιμεληθώ όσο καλύτερα μπορούσα για να αποφύγω τον δημόσιο εξευτελισμό, κάτι για το οποίο δεν είμαι απολύτως σίγουρη.

Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να αναφερθώ στον μέτριο τρόπο γραφής μου. Αν και ευχαριστήθηκα αρκετά αυτή την διαδικασία δεν μπορώ να κρύψω πως δεν θεωρώ το βιβλίο μία καλή συγγραφική προσπάθεια. Γενικά ως άτομο λατρεύω να βρίσκω ιδέες, χαρακτήρες, να δημιουργώ σύμπαντα και να δουλεύω πάνω σε διάφορα σενάρια που σκέφτομαι κατά καιρούς, μα αυτό δεν σημαίνει πως όλα αυτά τα εκφράζω με τον σωστό τρόπο. Ξέρω ακριβώς τις αδυναμίες του βιβλίου και ειλικρινά μακάρι να είχα κλίση στο γράψιμο για να μπορούσα να εξωτερικεύσω αυτά που έχω στο κεφάλι μου.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους ξόδεψαν έστω και ένα λεπτό από την ζωή τους για να διαβάσουν έστω και μία πρόταση από αυτό το βιβλίο. Η παρουσία σας και η στήριξή σας δεν θεωρείται για εμένα καθόλου δεδομένη και χαίρομαι πραγματικά που αφήσατε τις ιδέες μου και τους χαρακτήρες μου να απασχολήσουν για λίγο το μυαλό σας. Εύχομαι σε όλους εσάς να βρείτε το δικό σας δρόμο στην καταραμένη εποχή της αβεβαιότητας και να μην αφήσετε το σκοτάδι να καλύψει την προσωπική ομορφιά σας. Πάντα θα υπάρχει μία ηλιαχτίδα που θα σας θυμίζει το ποιοι είστε και που ανήκετε.

Σας ευχαριστώ,
Με αγάπη
Βασιλικός.