( I'm only living for the hour
That I see your face
When that happens, I don't
Want to be no other place
Till the end of time
You'll be on my mind )

. *   ✦ .  ⁺   .

Πρώτη φορά στην ζωή της περπατούσε σε πεζοδρόμια γεμάτα κόσμο με περίσσεια χάρη και αυτοπεποίθηση. Το ροζ κασκόλ της ανέμιζε στο φύσημα του παγωμένου αέρα και το ευαίσθητο δέρμα της είχε πάρει ελαφρώς μία απόχρωση του απαλού κόκκινου. Στα ακουστικά της έπαιζε το Sunny, συγκεκριμένα η βερσιόν του Marvin Gaye (τις άλλες ήθελε χρόνο να τις συνηθίσει). Το πρόσωπό της είχε μουδιάσει από το κρύο, αλλά δεν μετάνιωνε καθόλου το κοντό ανδρικό της κούρεμα. Φυσικά δεν είχε παραλείψει να βάψει ροζ την φράντζα. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.

Αλλά όμως σίγουρα. Στάθηκε για να θαυμάσει τις Χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις. Οι δρόμοι έλαμπαν από τα χιλιάδες μικροσκοπικά φωτάκια που κρέμονταν από γωνιά σε γωνιά, δίνοντας στην μουντή πόλη μία νότα αισιοδοξίας. Οι βιτρίνες των καταστημάτων είχαν στολιστεί ανάλογα και εκείνη επιβράδυνε το βήμα της για να τις χαζέψει. Ένα παιδάκι σκόνταψε πάνω της κατά λάθος ενώ κοιτούσε μαγεμένο την βιτρίνα του καταστήματος με τα παιχνίδια. Εκείνη του χάρισε ένα λοξό χαμόγελο όσο την παρατηρούσε χαμένο. Το κούρεμά της πάντα τραβούσε την προσοχή των παιδιών. Αμέσως θυμήθηκε την παλιά της δουλειά. Καταβάθος αναπολούσε την συναναστορφή με παιδιά. Άλλαξε όμως κατευθείαν γνώμη όταν άκουσε ένα άλλο παιδάκι να κλαίει σπαρακτικά στην μέση της λεωφόρου και τον μπαμπά του να προσπαθεί να το ηρεμήσει με φτηνά κόλπα. Εντάξει, δεν της έλειπε και τόσο το παγωτατζίδικο!

Ακολουθώντας τον χάρτη στο κινητό της ευχαρίστησε την ανώτερη δύναμη εκεί πάνω, που την έκανα να γεννηθεί στον 21ο αιώνα, γιατί χωρίς την τεχνολογία δεν θα είχε επιβιώσει ούτε μέρα. Το πολιτισμικό σοκ ήταν μεγάλο στην αρχή και το να συνηθίσει τους ανάποδους οδηγούς ήταν μία πρόκληση. Με προσοχή πέρασε τον δρόμο και έφτασε στον προορισμό της. Έκλεισε την μουσική για να συγκεντρώσει το χάος του μυαλού της. Με μία βαθιά ανάσα μπήκε στην pub και ένα κύμα ζεστασιάς τύλιξε το κορμί της. Τα μάτια της περιπλανήθηκαν στον χώρο ώστε να επεξεργαστεί το άγνωστο περιβάλλον. Τα τραπέζια αλλά και η μπάρα ήταν γεμάτη από κόσμο, η πλειοψηφία από αυτούς ήταν μεθυσμένοι. Σαν τον αθόρυβο παρατηρητή που ήταν κάθισε σε ένα σκαμπό και σήκωσε το κεφάλι της προς το μέρος του μουσικού σχήματος.

Το βλέμματα της πήγε κατευθείαν σε εκείνον. Η ύπαρξη του ντράμερ και του τραγουδιστή με την κιθάρα δεν την απασχόλησαν καθόλου. Σαν μαγνήτης την τράβηξε από την πρώτη στιγμή. Η καρδιά της έχασε έναν χτύπο όταν συνηδειτοποίησε πως τον έβλεπε από κοντά μετά από σχεδόν 6 μήνες. Οι βιντεοκλίσεις, τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα δεν τολμούσαν να συγκριθούν με αυτό που είχε μπροστά της. Φορούσε ένα μάλλινο πουλόβερ σε λαδί απόχρωση, αρκετά αλλοπρόσαλλο για την περίσταση. Είχε σηκώσει τα μανίκια μέχρι τους αγκώνες του και τα χέρι του έκαναν τα μαγικά τους με τις χορδές. Αυτό που δεν κατάφερε να δει αμέσως ήταν τα μάτια του, αφού τα είχε κλειστά όσο ακολουθούσε τους ρυθμούς των blues και της rock. Ο νεαρός δίπλα του έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε με ευδιάκριτη βρετανική προφορά.

"I'm only living for the moment
When I hear your voice
Oh, I'm waiting
I don't have any choice
And the day is long
So won't you come where
you should be?"

Το μεθυσμένο κοινό ζητοκραύγασε στο τέλος του κομματιού και οι τρεις μουσικοί τους ευχαρίστησαν. Αυτό ήταν το τελευταίο τραγούδι για απόψε και για αυτό τον λόγο είχαν επιλέξει κάτι σχετικά πιο ήπιο. Μία ερωτική rock μπαλάντα που η Sunny άκουγε πολύ συχνά. Οι δίσκοι που της είχε χαρίσει έπαιζαν κάθε μέρα στο πικάπ. Τους έβαζε όταν μαγείρευε, όταν καθάριζε, όταν διάβαζε, όταν της έλειπε. Ο Dexter άφησε το μπάσο και μαζί με τους άλλους προχώρησε μέσα στο κοινό. Μόλις πέρασε από δίπλα της άπλωσε το χέρι της στον ώμο του για να του τραβήξει την προσοχή. Εκείνος γύρισε ξαφνιασμένος από το γνωστό άγγιγμα που τόσο λαχταρούσε να νιώσει μετά από τόσους μήνες χωριστά. Η ηλιαχτίδα του στεκόταν ακριβώς μπροστά του.

"Sunny!" Την τράβηξε στην αγκαλιά του μην μπορώντας να πιστέψει πως την έβλεπε από κοντά. "Τι κάνεις εδώ; Μου είχες πει πως θα ερχόσουν την άλλη εβδομάδα!"

"Θες να φύγω και να γυρίσω σε λίγες μέρες;" Τον πείραξε και εκείνος την φίλησε ανυπόμονα. Του είχε λείψει απίστευτα πολύ.

"Να μην σε βάζω σε κόπο." Γέλασε με το αστείο του. "Το μαλλί φαίνεται πιο γαμάτο από κοντά!"

"Είδες;" Του το είχε δείξει σε βιντεοκλίση όταν τα έκοψε για πρώτη φορά και άρεσαν μόνο σε εκείνον. "Θα μπορούσα να πω πως φαίνομαι πιο rockstar από ότι εσύ."

"Δεν σου αρέσει το πουλοβεράκι μου;"

"Μου αρέσει πολύ το πουλοβεράκι σου." Πλησίασε κοντά του και εκείνος την φίλησε στο μέτωπο και στην κόκκινη μύτη της.

"Πότε ήρθες;"

"Σήμερα το πρωί έφτασα. Έκανα μερικες βόλτες και έπεσα ξερή για ύπνο. Είναι λες και έχω προσγειωθεί σε άλλον πλανήτη. Όλοι οδηγούν ανάποδα και δυσκολεύομαι να καταλάβω την προφορά τους μερικές φορές."

"Και εγώ κάπως έτσι ήμουν στην αρχή. Το συνήθισα με τον καιρό. Πώς βρήκες το μαγαζί; Ελπίζω να μην έχω κάποιο τσιπάκι πάνω μου! Δεν σε είχα για ζηλιάρα γκόμενα." Η Sunny στριφογύρισε τα μάτια της. Της έλειψε το ηλίθιο χιούμορ του.

"Δεν είμαι ψυχωτική. Επιπλέον, δεν νοιάζομαι και τόσο για το τι κάνεις εσύ όλη μέρα..." Το πονηρό βλέμμα που της έριξε την έκανε να αναθεωρήσει. "Καλά νοιάζομαι πολύ! Ορίστε το είπα! Ήρθα νωρίτερα για να σου κάνω έκπληξη."

"Το καλύτερο χριστουγεννιάτικα δώρο που μου έχουν κάνει." Την φίλησε ακόμα μία φορά. Δεν μπορούσε να την χορτάσει.

"Πολύ ωραίο το στολισμένο Λονδίνο. Δείχνει ζωντανό, εύθυμο και ζεστό πάρα τις χαμηλές θερμοκρασίες. Μου αρέσει!"

"Όπα κάτσε." Την σταμάτησε. "Μόλις είπες πως σου αρέσουν οι στολισμοί των γιορτών; Εσύ; Η Sunny Grace Wilson; Έχεις τζετ λαγκ; Κρύωσες; Μήπως είσαι ο διαβολικός κλώνος της από ένα άλλο σύμπαν και θες να με αποπλανήσεις;"

"Όχι. Όχι. Και όχι! Αν και μεταξύ μας δεν θα ήταν δύσκολο να σε αποπλανήσω." Του έκλεισε το μάτι πονηρά. "Ίσως να είναι το θαύμα των Χριστουγέννων. Ίσως να ευθύνεσαι εσύ για την διάθεσή μου."

"Αωω." Έκανε πως σκουπίζει τα ψεύτικα δάκρυά του. "Πες μου απλά πως δεν μπορείς να ζήσεις μακριά μου."

"Δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου." Με μία θεατρική κίνηση έπεσε δραματικά στην αγκαλιά του και έβαλαν και οι δύο τα γέλια. "Η Akari και ο Josh μαζεύουν από τώρα χρήματα για να έρθουν την άνοιξη. Από ότι φαίνεται θα πληρώσουν και του Max."

"Θα λατρέψει την Αγγλία. Θα μπορεί να πίνει όλη μέρα, χωρίς να φαίνεται περίεργο."

"Η Palmer με την Kendy είναι ακόμα μαζί όπως ξέρεις. Είναι απίστευτο το γεγονός ότι την βλέπω περισσότερο από ότι πριν που δούλευα μαζί της! Αυτό το άτομο δεν θα το ξεφορτωθώ ποτέ μου! Ο Leo λέει πως έχουμε καρμικό δέσιμο από την προηγούμενη ζωή μας. Δεν έχω ιδέα τι ακριβώς σημαίνει αυτό, όμως κανείς δεν πιστεύει τις βλακείες του."

"Ποπο... μου έχετε λείψει όλοι. Είναι λες και δεν πέρασε μία μέρα από τότε που έφυγα. Με τους υπόλοιπους μιλάτε καθόλου; Εγώ όταν βρίσκω χρόνο στέλνω σε όλους. Αλλά είναι αλλιώς να τους βλέπεις από κοντά." Της εξήγησε.

"Είναι όλοι μία χαρά και σου στέλνουν χαιρετίσματα! Τα παιδιά έψαχναν καιρό να βρουν νέο μπασίστα. Δοκίμασαν αρκετούς αλλά δεν τους έκαναν. Κατέληξαν όμως σε μία πολύ συμπαθητική κοπέλα. Νομίζω... βασικά είμαι σίγουρη πως ο Josh είναι τσιμπημένος μαζί της."

"Ναι, μου το είπε ο Ford πως βρήκαν αντικαταστάτη. Βέβαια δεν ήξερα πως παίζεται κάτι με τον Josh. Ελπίζω να μην τον πληγώσει, γιατί είναι ευαίσθητος γενικά." Η Sunny συμφωνούσε με αυτά που είπε.

"Εσύ πώς τα περνάς εδώ;"

"Όπως στα έχω πει. Ζω το όνειρό μου... Ίου. Αυτό ακούστηκε σαν κάτι που θα έλεγε ένας χαρακτήρας βιβλίου."

"Δεν είναι άσχημο. Είσαι ο πρωταγωνιστής της ζωής σου!" Τον εμψύχωσε.

"Άσε εμένα. Εσύ;"

"Ξέρεις ήδη για τα σεμινάρια που έκανε και για στροφή στην καριέρα μου. Η παραίτησή μου από το παγωτατζίδικο ήταν ένα από τα καλύτερα γεγονότα της ζωής μου. Η Kendy δεν θα μου λείψει, αφού έχω την ευκαιρία να την βλέπω κάθε μέρα. Όλα τα άλλα απλά θα μείνουν στο παρελθόν. Τώρα κοιτάω το παρόν και το μέλλον."

"Κράτησες την υπόσχεσή σου." Της θύμισε αυτά που είχαν συμφωνήσει πριν φύγει.

"Και εσύ την δική σου. Δεν με ξέχασες."

"Σου το είχα πει πως δεν πρόκειται να γίνει αυτό. Ακόμα και να το ήθελες." Της χάιδεψε το μάγουλο στοργικά. "Πόσο καιρό λες να μείνεις;"

"Παραπάνω από ότι υπολόγιζα." Διέκρινε το μπερδεμένο του ύφος.

"Τι εννοείς; Θα κάτσεις και μετά την πρωτοχρονιά;"

"Και πιο πολύ..." Επειδή δεν ήθελε να τον βασανίσει άλλο, του είπε απλά την αλήθεια. "Βρήκα δουλειά σε ένα εστιατόριο εδώ."

"Κάτσε, τι εννοείς με το εδώ;"

"Εννοώ ότι θα μείνω στο Λονδίνο, Dexter." Έμεινε ακίνητος για λίγα λεπτά. Η πληροφορία ήθελε λίγη ώρα για να την επεξεργαστεί ο εγκέφαλός του.

"Πλάκα μου κάνεις..."

"Στο κράταγα για έκπληξη. Μου πρόσφεραν την θέση πριν λίγο καιρό και εννοείται δέχτηκα αμέσως. Σκέφτηκα πως θα ήταν υπέροχο να φύγω έξω από το comfort zone μου. Το βλέπω σαν πρόκληση που θα μου μάθει πολλά. Είναι μία εμπειρία που αξίζει να την ζήσω. Επιπλέον θα είσαι και εσύ εδώ."

"Δεν έχω λόγια. Βασικά έχω, αφού μόλις σου μίλησα!" Γέλασε σαν παιδί και την αγκάλιασε. "Θα την λατρέψεις την Αγγλία. Θα κάνεις τόσους ξινούς νέους φίλους!"

"Το χιουμοράκι βλέπω δεν χάθηκε."

"Αυτό δεν χάνεται με τίποτα, ηλιαχτίδα."

Όσο την κοιτούσε τόσο πιο πολύ καταλάβαινε πόσο του είχε λείψει όλους αυτούς τους μήνες. Τώρα στεκόταν εδώ μπροστά του και δεν θα έφευγε σύντομα. Η αλλαγή στα μαλλιά της είχε δώσει έναν άλλον αέρα. Το πόση χαρά του έδινε ένα χαμόγελό της δεν περιγράφεται. Κρυβόταν πίσω από κάθε ερωτική μπαλάντα, κάθε δικό του στίχο και κάθε νότα που έπαιζε. Με ανυπομονησία της πέρασε στο λαιμό το κασκόλ της και ο ίδιος φόρεσε το μπουφάν του. Στα γρήγορα μίλησε με τα παιδιά από το μπάντα και αυτοί γύρισαν προς το μέρος της Sunny, η όποια το μόνο που έκανε είναι να τους χαιρετήσει ντροπαλά.

"Πάμε."

"Πού πάμε;"

"Δεν είμαι σίγουρος. Πάμε."

Χέρι χέρι βγήκαν στους γεμάτους δρόμους του Λονδίνου και περπάτησαν ανάμεσα στον κόσμο. Όλη η προσοχή του ήταν στραμμένη πάνω της. Ο Dexter πάντα την θεωρούσε όμορφη, όμως από ένα σημείο και μετά δεν έδινε σημασία στα εξωτερικά χαρακτηριστικά της. Όταν είσαι πραγματικά ερωτευμένος μένεις προσηλωμένος στην ενέργεια του ανθρώπου που έχεις δίπλα σου, αναγνωρίζεις το άρωμά του και η σύνδεση που προκύπτει είναι πνευματική. Κάθε μικρή ατέλεια γίνεται σημάδι ομορφιάς στα μάτια σου. Οι άνθρωποι που ερωτεύονται τα άνθη, αλλά όχι τις ρίζες, δεν θα βρίσκονται εκεί όταν έρθει το φθινόπωρο. Αυτοί οι δύο θα έμεναν μαζί στο πέρασμα όλων των εποχών.

Είναι εντυπωσιακή αυτή η εποχή. Αν κοιτάξεις προσεκτικά θα δεις πως το γκλίτερ που κοσμούσε εκείνες τις νοσταλγικές μέρες ήταν στην πραγματικότητα χρυσός που τα βάρδια έλαμπε πιο πολύ από ότι συνήθως. Στις καρδιές τους είχαν κολλήσει με σελοτέιπ τον φόβο του να μην ξέρεις που ανήκεις ακόμα και ύστερα το αφαίρεσαν γιατί τους κρατούσε πίσω. Το πίσω δεν μπορούσαν να το προσδιορίσουν ακριβώς, όμως ήταν συνδεδεμένο με κάτι σκοτεινό. Όχι απαραίτητα κακό, μα σκοτεινό. Στο άκουσμα των επαναστατικών συνθημάτων η επιθυμία τους να τρέξουν μπροστά στα ατελείωτα λιβάδια της ελευθερίας γινόταν όλο και μεγαλύτερη και οι πιο γενναίοι (όχι όλοι) το έκαναν πράξη. Σε ένα φθαρμένο σακίδιο χώρεσαν μέσα εφόδια, όπως την ελπίδα, το θάρρος, την υπομονή, τον έρωτα. Πήραν ακόμα και ένα βάζο για τις νέες εμπειρίες. Όλα τα είχαν προνοήσει.

Πέρασαν πολλές ώρες με φίλους. Σε σαλόνια παλιών διαμερισμάτων. Σε εστιατόρια με φαγητό άλλων ηπείρων. Στους δρόμους, σε θέατρα, πάρκα, ρετιρέ, καμπαρέ, club, bar και καντίνες. Άφησαν τους άλλους να γράψουν ποίηση πάνω στις ψυχές τους με ανεξίτηλο μαρκαδόρο από το mini market της γειτονιάς. Μαγείρεψαν για όσους ήθελαν να φροντίσουν και έφτιαξαν και ένα γλυκό παραπάνω για τον hippie συγκάτοικο. Τσακωμοί άπειροι. Ο έρωτας ακόμη πιο άπειρος. Η αβεβαιότητα τσαντίστηκε που δεν είχε την ευκαιρία να τον κρατήσει στα χέρια της. Ήθελε πολύ να τον ρίξει κάτω και να σπάσει όπως θα έκανε μία συλλεκτική χιονόμπαλα. Όλα αυτά τα συνόδευαν μουσικές μελωδίες. Jazz, rock, blues. Σίγουρα και άλλα. Ο καπνός των τσιγάρων και η μυρωδιά του αλκοόλ πότισαν τα αστέρια που έπεφταν τις νύχτες στα παράθυρά τους.

Το πιο τρομερό είναι πως τίποτα από αυτά δεν ήρθαν προγραμματισμένα. Ξυπνούσαν και περίμεναν να δουν τι θα προκύψει κάθε μέρα που περνούσε. Επιβίωναν τα μεταμεσονύχτια βελούδινα κύματα της παράνοιας και της φρενίτιδας του υποσυνείδητού τους. Τις ηλιόλουστες μέρες ευγνωμονούσαν τις άγνωστες δυνάμεις για την αβεβαιότητα του σήμερα και ανυπομονούσαν για το αύριο. Το εξίσου αβέβαιο αύριο με την πνευματική ηδονή, την προσμονή του σκοπού και την πείνα για ζωή.

Ζούσαν στην εποχή της αβεβαιότητας.

*  .      ﹢ ˖     ✦      ¸ . ﹢  °  ¸.    ° ˖ ･ ·̩   ｡ ☆   ﾟ ＊  ¸ .     ✦˖       ° :   ﹢     ˖ . •  . ﹢˖✦