"Μοιάζεις με μία κακή και
φτηνιάρικη απομίμηση της
Barbie. Σαν αυτές που
πουλάνε στα Target."

. *   ✦ .  ⁺   .

Η Sunny είχε σχεδόν ξεχάσει πως είναι να είσαι ερωτευμένος με κάποιον, αφού το τελευταίο άτομο που της άρεσε ήταν στο λύκειο. Ήταν περίπου την περίοδο που άρχισε να ανακαλύπτει όλες τις πτυχές της δικής της σεξουαλικότητας. Στην αρχή νόμιζε πως είναι λεσβία, όμως με το πέρασμα του χρόνου συνειδητοποιήσε πως εκλύεται και από το ανδρικό φύλο. Θυμάται πως στην ηλικία των δώδεκα, όταν είδε σε επανάληψη όλους τους κύκλους των Winx, έβρισκε εξίσου ελκυστικούς και τον Riven και την Musa. Ίσως αυτό να ακούγεται χαζό σε μερικά άτομα, αλλά για εκείνη ήταν το πρώτο καμπανάκι που χτύπησε ως μία ένδειξη σεξουαλικής αφύπνισης.

Χρειάστηκε χρόνο για να εξερευνήσει τα αχαρτογράφητα μονοπάτια της σεξουαλικότητάς της και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινής έχει λιγότερες σεξουαλικές εμπειρίες και από την Παρθένο Μαρία, την Θεοτόκο.

Μετά από πάρα πολύ καιρό μόνη της έρχεται ξαφνικά η Palmer και εισβάλει βίαια στις σκέψεις της, αποσυντονίζοντάς την από ό,τι και αν κάνει. Δουλεύει και σκέφτεται την Palmer. Καθαρίζει το σπίτι και σκέφτεται την Palmer. Περπατάει στο δρόμο και σκέφτεται την Palmer. Βλέπει ταινίες και σκέφτεται την Palmer. Διαβάζει βιβλία και σκέφτεται την Palmer. Ακούει μουσική και φαντάζεται πως είναι σε video clip... με την Palmer! Ακόμα και όταν μαγειρεύει, μία από τις αγαπημένες συνήθειές της, σκέφτεται την Palmer.

Ένιωθε τόσα πολλά και κυρίως ανεξήγητα, ενοχλητικά συναισθήματα που ήταν έτοιμη να εκραγεί. Έβγαλε και το τελευταίο φόρεμα που είχε στην ντουλάπα της και το πέταξε στον απέναντι τοίχο αγανακτισμένη. Ύστερα, έπεσε με φορά στο καλυμμένο με ρούχα κρεβάτι της και ούρλιαξε στο μαξιλάρι της.

"ΔΕΝ ΠΑΩ!" Φώναξε και κοπάνησε νευρικά τα πόδια της ξαπλωμένη. "ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΒΑΛΩ."

Ένα από τα πράγματα που κάνεις όταν είσαι ερωτευμένος είναι να νοιάζεσαι παραπάνω ότι πρέπει για την εξωτερική σου εμφάνιση, κάτι που η Sunny είχε διαγράψει εντελώς από την μνήμη της. Είχε ξοδέψει τρεις ώρες για να βρει να φορέσει ένα σύνολο της προκοπής, όμως για κακή της τύχη δεν είχε ρούχα για βραδινή έξοδο και ήταν άχρηστη στο styling.

"Άσε την προσωπικότητά σου να λάμψει." Της είπε η Leo μαζεύοντας από κάτω μερικές πεταμένες μπλούζες, δήθεν για να της βάλει στην θέση τους, αλλά απλά ήθελε να της πάρει κρυφά πριν τον δει και του φωνάξει. "Αν η Palmer δεν σε θέλει για αυτό που πραγματικά είσαι τότε δεν έχει νόημα να ντυθείς για να την εντυπωσιάσεις."

"Σταμάτα να μου δίνεις συμβουλές από το tumblr. Πρέπει να βρω κάτι να βάλω αλλιώς θα αργήσω. ΚΑΙ ΑΣΕ ΚΑΤΩ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΟΥ!" Φώναξε μόλις τον κατάλαβε και του πέταξε ένα μαξιλάρι στο κεφάλι.

"Καλά, καλά!" Τσίριξε και απέφυγε το ιπτάμενο μαξιλάρι. "Θα σου κάνω μια πρόταση που δεν θα μπορείς να αρνηθείς."

"Κάτσε αυτό είναι Godfather reference;" Τον ρώτησε κάπως μπερδεμένη.

"Άκου, θα κάνουμε μία συμφωνία. Θα δώσου εγώ κάτι να βάλεις και εσύ θα με αφήσεις να δανειστώ μερικά ρούχα σου." Της πρότεινε χαρούμενος. "Και ναι, ήταν Godfather reference."

Η Sunny το σκέφτηκε για μία στιγμή με κάποια δυσπιστία. Το στυλ του Leo ήταν ένα συνονθύλευμα από κουλά πολύχρωμα ριχτάρια και πολλά αξιοπερίεργα κοσμήματα. Καμία φορά βαφόταν μόνο με φυσικά καλλυντικά που έφτιαχνε μόνος του ή μαζί με τους φίλους του. Κοίταξε το ρολόι και η ώρα είχε περάσει. Η κοπέλα έπρεπε να βιαστεί αν ήθελε να προλάβει τους υπόλοιπους. Το ενδεχόμενο να αργήσει δεν υπήρχε καν στα σχέδιά της. Ήθελε να κάνει καλή εντύπωση στην Palmer και ο μόνος που μπορούσε να την βοηθήσει ήταν ο Leo.

"Το ξέρω ότι θα το μετανιώσω αυτό." Μονολόγησε και ο Leo την σήκωσε όρθια.

"Λοιπόν αρχίζουμε με τον θάμνο που αποκαλείς μαλλιά." Τον κοίταξε θιγμένη όμως αυτός δεν έδωσε σημασία. "Έχω ήδη σκεφτεί τι θα φορέσεις οπότε αυτό το προσπερνάμε. Μετά θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με το make up."

"Μην με κάνεις κλόουν!" Τον ικέτεψε.

"Μην ανησυχείς. Αυτό το κάνεις πολύ καλά μόνη σου."

"LEO-"

"Μην υψώνεις τον τόνο της φωνής σου!" Της είπε δήθεν ενοχλημένος. "Ελπίζω να πιάσει τόπο η προσπάθειά μου μπας και με το σεξ ηρεμήσουν τα νεύρα σου." Η Sunny έκλεισε τα αυτιά της στο άκουσμα της λέξης σαν να είναι πέντε ετών.

"Ωω χίλια συγγνώμη!" Της είπε δραματικά. "Δεν θα πω αυτή την κακία λέξη πάλι! Εννοούσα το φίκι-φίκι, το πίτσι-πίτσι ή αλλιώς την συνουσία αν θέλεις τον επιστημονικό όρο!"

"Σε μισώ."

"Ωω με αγαπάς."

Είχε για άλλη μία φορά δίκιο. Το μετάνιωσε.

Ανοιγόκλεισε τα μάτια ώστε να βεβαιωθεί πως είναι ο εαυτός της στον καθρέπτη. Ήταν πολύ αργά. Η καταστροφή είχε ήδη γίνει και αν ήθελε να βιαστεί θα έπρεπε να το διαχειριστεί. Καθώς περπατούσε προς την στάση του λεωφορείου όλα τα βλέμματα γυρνούσαν πάνω της. Ένα παιδάκι την έδειξε με το δάχτυλό του γιατί νόμιζε πως είναι νεράιδα ή πριγκίπισσα από παραμύθι.

Δεν φορούσε και τόσο περίεργα ρούχα! Ο Leo της δάνεισε ένα δικό του βελουτέ παντελόνι καμπάνα σε απόχρωση σάπιου μήλου (περίπου), το οποίο είχε αγοράσει από ένα κατάστημα με μεταχειρισμένα ρούχα. Από πάνω είχε βάλει μία στενή μπλούζα γεμάτη με κόκκινες πούλιες τα μανίκια της οποίας άνοιγαν στις άκρες και δημιούργησε μία όμορφη αναλογία με το παντελόνι καμπάνα. Τα παπούτσια που της έδωσε να φορέσει ήταν δερμάτινες μπότες σε κόκκινο χρώμα με χοντρό τακούνι για να μπορεί να περπατήσει σαν άνθρωπος.

Τέλος, ο συγκάτοικός της επιμελήθηκε το μακιγιάζ της με ιδιαίτερη μαεστρία. Χρησιμοποίησε αποχρώσεις του ροζ και του κόκκινου για να ταιριάζει με το υπόλοιπο look και κόλλησε μικρά αστεράκι γύρω από τα μάτια της και την μύτη της. Τα μαλλιά της τα άφησε φυσικά να πετάνε ανέμελα, δίνοντας τους όγκο με λίγο αφρό και λακ. Την ψέκασαι με ένα φτηνό αρωμά που είχε λήξει πρόπερσι, της πέρασε ένα ασορτί κοντό, γούνινο μπολερό στους ώμους, της έδωσε ένα παντελώς άχρηστο, μικροσκοπικό τσαντάκι που δεν χώραγε τίποτα μέσα και την έστειλε στην ευχή του Θεού.

Με ένα σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη του αποχαιρέτησε την Sunny πριν φύγει για την πρώτη της επαφή με τον έξω κόσμο. Ένιωθε σαν τον επιστήμονα που δημιούργησε τον Φρανκενστάιν στο εργαστήριο του, αλλά δεν θυμόταν το όνομά του γιατί δεν διάβασε ποτέ το βιβλίο. Το δημιούργημα του ήταν εκεί έξω και ήταν έτοιμο να κάψει καρδιές. Ή να κάψει την δική της.

Η ηλιαχτίδα ένιωθε πως μοιάζει με την φραουλίτσα. Ήταν μία κακή απομίμηση βασίλισσας της ντίσκο στην δεκαετία του εβδομήντα. Τα ρούχα την στένευαν σε όλα τα λάθος σημεία και το πρόσωπό της ήταν λες και είχε ξεράσει ένας μονόκερος πάνω της. Στάθηκε έξω στην ουρά του κλαμπ και οι παλμοί της άρχισαν να ανεβαίνουν επικίνδυνα. Το πάθαινε κάθε φορά που ήταν σε μέρη με πολλά άτομα της ηλικίας της. Η πρώτη της σκέψη ήταν να τρέξει πίσω στο σπίτι και να αλλάξει το όνομά της σε Πεπίτο. Μετά θα το έσκαγε παράπονα από την χώρα με κοντέινερ και θα ζούσε στο Ακαπούλκο πουλώντας ξύλινους χειροποιήτους σουγιάδες. Θα μαγείρευε σε άστεγα παιδιά τραγουδώντας τους επαναστατικά τραγούδια της δεκαετίας του εξήντα.

Όταν ήρθε η σειρά της, ο κύριος γορίλας/ σεκιούριτι την κοίταξε με μισό μάτι από πάνω μέχρι κάτω. Αυτό το βλέμμα διαπέρασε την ψυχή της Sunny και του χάρισε ένα αμήχανο χαμόγελο.

"Λυπάμαι. Είσαι πολύ μικρή για να μπεις." Της είπε μόνο και η κοπέλα πάγωσε στην θέση της.

"Τι;" Ψέλλισε.

"Πρέπει να είσαι πάνω από 21 για να μπεις."

"Έλα τώρα! Είμαι 20!" Είπε η ροζομάλλα και ο γορίλας την κοίταξε πάλι.

"Μοιάζεις με 16... αυτά τα ρούχα βέβαια θα τα φορούσε η δεκάχρονη κόρη μου." Της είπε και εκείνη προσβλήθηκε καταβάθος. "Τέλος πάντων και πάλι δεν μπορώ να σε αφήσω να μπεις. Ο νόμος λέει πως πρέπει να είσαι 21. Sorry."

Δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά που άκουγε! Όλος αυτός ο κόπος θα πήγαινε τζάμπα. Γιατί το σύμπαν την χτύπαγε κάτω ανελέητα σαν σνίτσελ κοτόπουλο;

"Dex, δικέ μου!" Άκουσε τον κύριο γορίλα να λέει και γύρισε να δει σε ποιον απευθυνόταν. "Πώς πάει;"

"Όπως τα ξέρεις, μεγάλε." Του απάντησε ο Dexter και του έδωσε το χέρι για να κάνουν χειραψία. Τα μαλλιά του ήταν φτιαγμένα και φορούσε ένα φθαρμένο δερμάτινο τζάκετ. Αναγνώρισε το γνωστό άρωμά του μόλις πέρασε από δίπλα της.

"Dexter... " Ψέλλισε χαμηλόφωνα για να του τραβήξει την προσοχή. Ο νεαρός μην έχοντας αναγνωρίσει την ροζομάλλα με την νέα τολμηρή αμφίεσή της γύρισε απότομα προς το μέρος της και μόλις την αντίκρισε κόλλησε για μερικά δευτερόλεπτα.

"Ουάου... " Έκανε μία παύση. "Μοιάζεις με μία κακή και φτηνιάρικη απομίμηση της Barbie. Σαν αυτές που πουλάνε στα Target."

"Το outfit μου είναι εμπνευσμένο από την δεκαετία του εβδομήντα, αλλά δεν περίμενα από ένα άτομο που φοράει all star παντού να καταλάβει από μόδα." Προσπάθησε να στήριξη την στυλιστική επιλογή που την ανάγκασε να βάλει ο συγκάτοικός της.

"Πώς πάει η δουλειά, ψηλέ;" Έστρεψε ανενόχλητος την προσοχή του και πάλι στον γορίλα αγνοώντας πλήρως τα λόγια της.

"Έχω βαρεθεί να διώχνω ανήλικα, ρε φίλε! Λες και δεν μπορώ να καταλάβω ότι κάτω από τις εκατό στρώσεις make up κρύβεται ένα λυκειόπαιδο." Είπε και κοίταξε πάλι την νεαρή κοπέλα αυστηρά.

"Σας το είπα και πριν! Είμαι 20!"

"Και εγώ σου λέω πως ακόμα και 20 να είσαι δεν μπαίνεις. Άντε τώρα! Πήγαινε να παίξεις με τις κούκλες σου!" Την πρόσβαλε.

"Ψηλέ, θα μου κάνεις μία χάρη;" Τον ρώτησε ρίχνοντας μία γρήγορη ματιά προς την Sunny. "Μας περιμένει παρέα μέσα. Άφησέ την."

"Μου χρωστάς." Του είπε μετά από λίγη σκέψη και άνοιξε την πόρτα για να περάσουν.

Ο Dexter προπορεύτηκε και η Sunny τον ακολούθησε σαν χαμένο κουτάβι. Της πήρε λίγη ώρα για να συνηθίσουν τα μάτια της στο σκοτάδι και τα αυτιά της στην δυνατή μουσική. Στην πορεία προς το τραπέζι δεν μίλησαν καθόλου μεταξύ τους, καθώς ο Dexter σταμάτησε περίπου τριάντα φορές για να χαιρετήσει κάποιον γνωστό του. Όταν μετά από λίγη ώρα έφτασαν στην παρέα τους όλοι γύρισαν εντυπωσιασμένοι να κοιτάξουν την Sunny. Εκτός από το νέο στυλ, τους είχε εντυπωσιάσει και το γεγονός ότι είχε έρθει για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό σε βραδινή έξοδο της παρέας. Πρώτη σηκώθηκε η Akari, οι τσιρίδες της οποίας ακούγονταν παρά την δυνατή μουσική, για να την αγκαλιάσει και να της πει πως δείχνει υπέροχη.

"Δείχνεις απίστευτη! Λατρεύω το στυλ σου!" Άκουσε να της λέει η Palmer χαμογελώντας της πλατιά. Το στομάχι της δέθηκε κόμπος και είπε ντροπαλά κάποια ευχαριστώ.

Ο Dexter κάθισε δίπλα στον ήσυχο Josh αφού κανένας από την μπάντα δεν θα ερχόταν σήμερα. Μπορούσε να διακρίνει από την έκφρασή του πως ούτε και αυτός ταίριαζε πολύ με το περιβάλλον. Η Sunny και η Palmer κάθισαν δίπλα δίπλα και άρχισαν να συζητούν για διάφορα θέματα με την πρώτη κοπέλα να μοιάζει πολύ αγχωμένη. Η Palmer αντιθέτως μιλούσε με αυτοπεποίθηση κάτι που εκτίμησε ο μπασίστας. Του άρεσε το πως τα μακριά, ξανθά μαλλιά της έπεφταν απαλά στους ώμους της και κάλυπταν την γυμνή πλάτη της. Τα ανοιχτόχρωμα μάτια της τον μαγνήτιζαν και θα μπορούσε να την ακούει για ώρες ολόκληρες να του μιλάει με αυτή την αγγελική φωνή της.

Από τις σκέψεις του τον έβγαλε η παρουσία της Sunny ντυμένη στις κόκκινες αποχρώσεις. Με αυτά που φορούσε ήταν σαν να φώναζε από μακριά: ΚΙΝΔΥΝΟΣ. Ο Dexter παρατηρούσε το πως η ροζομάλλα κοίταζε τον ξανθό άγγελο. Δεν του άρεσε.

"Πάμε να χορέψουμε;" Πρότεινε στην Palmer και της έδωσε το χέρι του σαν σωστός gentleman. "Το λατρεύω αυτό το τραγούδι."

Την τελευταία πρόταση την είπε κοιτώντας στα μάτια της. Ήξερε ότι έξυνε πληγές και ότι πατούσε πάνω στο πιο αδύναμο σημείο της, την μεγαλύτερη ανασφάλειά της. Το όνομά της.

"Και εγώ το λατρεύω!" Του απάντησε η και στράφηκε προς την διπλανή της. "Sunny, έλα! Είναι κυριολεκτικά το τραγούδι σου!"

"Πηγαίνετε εσείς." Τους είπε και είδε τον Dexter με ένα χαμόγελο στα χείλη.

Κωλόπαιδο.

"Γιατί; Δεν σου αρέσει το τραγούδι που είναι το όνομά σου;" Την ρώτησε έκπληκτη η Palmer. "Μήπως προτιμάς κάποια άλλη διασκευή; Αν και νομίζω πως οι Boney M είναι κορυφαίοι."

Δεν ήθελε να πει την αλήθεια. Μισούσε το όνομά της και μισούσε ακόμα περισσότερο αυτό το τραγούδι σε κάθε εκδοχή του και όλους τους τραγουδιστές που το εκτέλεσαν, μαζί με τις οικογένειές τους και τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους. Μα πιο πολύ εκείνη την στιγμή μισούσε τον Dexter Peterson, ο οποίος όσο χόρευε με την Palmer, η Sunny του έριχνε από μέσα της αρχαίες αιγυπτιακές κατάρες.

Τους έβλεπε να χορεύουν μέσα στην λαοθάλασσα των μεθυσμένων νέων και ήταν έτοιμη να ουρλιάξει. Ο τρόπος που άγγιζε διακριτικά την μέση της, τα μισά χαμόγελα, οι γρήγορες στροφές και τα πειράγματα. Ήθελε να εξαφανίσει την ύπαρξή του. Σε κάποια φάση μέσα στην αδρεναλίνη του χορού ο Dexter την έψαξε με τα μάτια του. Τον κοιτούσε με το βλέμμα του σχιζοφρενή δολοφόνου με το πριόνι. Ακάθεκτος συνέχισε να χορεύει τραγουδώντας μερικούς στοίχους του κομματιού.

"You're my spark of nature's fire,
You're my sweet complete desire
Sunny one so true, I love you."

Ο Dexter παίζει βρώμικα, αλλά τον αγαπάμε.

Το outfit της Sunny βγάζει νόημα στη φαντασία μου, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν μπορεί να σταθεί στην πραγματικότητα.

Στο επόμενο κεφάλαιο θα γνωρίσουμε έναν νέο χαρακτήρα.

Ερώτηση του κεφαλιού:
Σας αρέσει η προέλευση του
ονόματός της Sunny;