"Νοσταλγώ μία εποχή
στην οποία δεν έζησα καν."

. *   ✦ .  ⁺   .

Μέχρι στιγμής θα μπορούσε να πει πως η ζωή της μοιάζει με παλιά σειρά του Disney Channel. Από τις καλές όμως, όπως το "Hannah Montana", το "The Suite Life of Zack and Cody" και το "Wizards of Waverly Place". Μικρή ήθελε πάντα να πρωταγωνιστίσει σε ένα τέτοιο έργο, όμως οι γονείς της δυστυχώς δεν την εκμεταλλεύτηκαν για το κέρδος και την φήμη, ούτε την πίεσαν να ακολουθήσει μία τέτοια καριέρα σε υπερβολικά μικρή ηλικία. Τώρα που το ξανά σκέφτεται βέβαια είναι πολύ τυχερή που δεν κατέληξε σαν την Britney Spears.

Αυτές τις τυχαίες σκέψεις έκανε όσο έβαζε την σούπα Tom Yum σε μπολ και ετοίμαζε τις τελευταίες πινελιές των εδεσμάτων της. Σήμερα είχε φύγει λίγο νωρίτερα το βράδυ από την δουλειά για να προλάβει να μαγειρέψει για την άρρωστη Palmer. Θεώρησε πως θα ήταν καλή ιδέα να την επισκεφθεί και να περάσουν λίγο ποιοτικό χρόνο μαζί. Ήταν σίγουρη πως η κοπέλα θα εκτιμούσε την φροντίδα και το ενδιαφέρον της, ενώ θα ήταν παράλληλα μία πολύ καλή ευκαιρία για να της δείξει πόσο την σκέφτεται.

Βγήκε στον διάδρομο φορτωμένη με τάπερ φαγητού και με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά της, το οποίο φυσικά έσβησε από το πρόσωπό της όταν αντίκρισε απέναντι της τον Dexter. Ο νεαρός μπασίστας έβγαινε ακριβώς την ίδια στιγμή στο διάδρομο με προορισμό το διαμέρισμα της Palmer. Το timing του ήταν τόσο καλό που κάποιος θα ισχυριζόταν πως το έκανε επίτηδες.

"Πού πας;" Ρώτησαν και οι δύο ταυτόχρονα ο ένας τον άλλο βλέποντας τα πράγματα που κουβαλούσαν. Ο Dexter κρατούσε το μπάσο του και μια τσάντα γεμάτη με δίσκους.

"Στην Palmer." Απάντησαν πάλι ταυτόχρονα.

Κοιτάχτηκαν καχύποπτα στα μάτια σαν να έπαιζαν σε Western και ετοιμάζονταν για μονομαχία με τα όπλα στην μέση της ερήμου. Το theme του "The good, the bad and the ugly" άρχισε να παίζει στο background. Η Sunny έσφιξε πάνω της τα τάπερ για να βεβαιωθεί πως δεν θα υπάρξουν παράπλευρες απώλειες. Το βλέμμα του Dexter σκοτείνιασε με την μία. Με την άκρη του ματιού του είδε το ασανσέρ και ήξερε τι έπρεπε να κάνει.

"Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΠΙΑ ΚΟΤΑ." Φώναξε και με ένα επαγγελματικό σάλτο, που θα ζήλευε και η Simone Biles, πάτησε γρήγορα το κουμπί και μπήκε μέσα στο ασανσέρ αποχαιρετώντας την με το μεσαίο δάχτυλο.

Η ροζομάλλα σαστισμένη με την αιφνιδιαστική κίνησή του άρχισε να τρέχει στις σκάλες με τα τάπερ αγκαλιά. Αφού τον καταράστηκε και τον έβρισε από μέσα της, έφτασε τρέχοντας μπροστά στην πόρτα της Palmer, διαπιστώνοντας ότι τον είχε προβάλει. Το ασανσέρ άνοιξε μερικά δευτερόλεπτα αργότερα και η κοπέλα λαχανιασμένη μιμήθηκε την χειρονομία που της είχε κάνει και αυτός πριν από λίγο.

"Είσαι σάπια κότα." Δήλωσε χαιρέκακα βλέποντας το ύφος του.

"Και εσύ ανώριμη."

"Έλα μου;" Γέλασε. "Εσύ το ξεκίνησες όλο αυτό!"

"Και εσύ το συνέχισες! Άρα είμαστε πάτσι." Είπε και χτύπησε το κουδούνι. Δίπλα του προσπάθησε να φτιάξει μία τούφα που πέταγε στο κεφάλι της, αλλά παρατηρώντας την εκείνος της ανακάτεψε όλα τα μαλλιά άγαρμπα για να της σπάσει τα νεύρα. Έδιωξε το χέρι του μακριά και πήγε να τον βρίσει, όμως δεν πρόλαβε.

"Ω γειά σας." Τους χαιρέτησε με βραχνή φωνή η Palmer. Φορούσε τις χαριτωμένες πιτζάμες της και τα μάγουλά της ήταν κόκκινα. Ακόμα και έτσι και οι δύο τους την έβλεπαν σαν το πιο όμορφο πλάσμα του κόσμου. "Περάστε μέσα. Μόνο μην έρχεστε πολύ κοντά μου. Φοβάμαι μην σας κολλήσω."

"Η θεία σου μας είπε πως δεν είσαι καλά αυτές τις μέρες και για να μην είσαι μόνη ήρθαμε για παρέα." Εξήγησε ο Dexter αφήνοντας τα πράγματα που κουβαλούσε. "Έφερα ένα σορό δίσκους."

"Εγώ σου έφτιαξα φαγητό για σήμερα και για τις υπόλοιπες μέρες. Σκέφτηκα πως τώρα που θα λείπει η κυρία Miranda δεν θα έχεις σπιτικό φαγητό."

"Σας ευχαριστώ πολύ!" Τους χαμογέλασε. "Η θεία είναι απαίσια μαγείρισσα... ευχαριστώ που ήρθατε."

"Δεν κάνει τίποτα!" Απάντησε. "Αν δεν σου αρέσουν αυτά που έφτιαξα μην διστάσεις να μου ζητήσεις να σου μαγειρέψω όποιο άλλο φαγητό θέλεις! Θα ήταν μεγάλη χαρά μου."

"Το πιάσαμε, νοικοκυρά!" Την ειρωνεύτηκε. "Αν πεινάμε να έρθουμε σε εσένα, μην ανησυχείς καθόλου."

Η κοπέλα γύρισε και τον κοίταξε με ένα βλέμμα που πάγωσε την ψυχή του. Αυτό το άτομο είχε το θράσος να της συμπεριφέρεται έτσι μπροστά στην κοπέλα που ήξερε πως της αρέσει και την βλέπει σοβαρά. Από την άλλη το ίδιο ίσχυε και για τον ίδιο, αλλά η Sunny αμφέβαλλε αν τα συναισθήματα του για την Palmer ήταν αληθινά. Είχε σκεφτεί κάποια στιγμή να ξεκαθαρίσει το πως νιώθει, όμως οι κλασικές αρνητικές σκέψεις της δεν την άφησαν. Ήταν καλύτερα να συνεχίσει να την προσεγγίζει αργά, σταθερά και διακριτικά μέχρι η Palmer να καταλάβαινε τα σημάδια του ερωτά της και αν την έβλεπε με τον ίδιο τρόπο να έκανε αυτή την κίνηση. Αυτό το σχέδιο, για κάποιο λόγο, έβγαζε νόημα στο μισοκαμένο μυαλό της Sunny.

"Εγώ θα ξαπλώσω αν δεν σας πειράζει." Τους είπε και τυλίχθηκε με μία κουβέρτα στον καναπέ. "Καθίστε και εσείς όπου θέλετε. Βολευτείτε σαν το σπίτι σας. Εγώ κρυώνω λίγο."

"Κρυώνεις πολύ;" Την ρώτησε ανήσυχα ο νεαρός. "Πού έχετε και άλλες κουβέρτες για να σου φέρω;"

"Είμαι καλά, δεν χρειάζεται-"

"Είσαι πολύ χαμηλά." Της είπε η Sunny. "Έλα να σου φτιάξω καλύτερα τα μαξιλάρια!"

Η Palmer προσπάθησε ευγενικά να τους εξηγήσει πως δεν χρειαζόταν τίποτα από όλα αυτά όμως τα παιδιά επέμεναν να την φροντίσουν παραπάνω από ότι έπρεπε. Την τύλιξαν με το ζόρι με άλλες δύο κουβέρτες σαν ντολμαδάκι και της έφεραν περισσότερα μαξιλάρια για το κεφάλι και τα πόδια της. Ύστερα, οι δύο τους πηγαινοέρχονταν πέρα δώθε στο διαμέρισμα για να φτιάξουν την κατάλληλη ατμόσφαιρα. Ούτε πολλά, αλλά ούτε λίγα φώτα. Μόνο θερμός φωτισμός. Τα παράθυρα όλα κλειστά για να είναι ζεστό το σαλόνι. Οι κουρτίνες κλειστές για να μην τους αποσπά η φασαρία του δρόμου. Η τηλεόραση έπαιζε χαμηλά σε ένα τυχαίο κανάλι με ντοκιμαντέρ για τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και η Sunny άναψε μερικά αρωματικά κεριά κανέλας που είχε φέρει για να ταιριάξουν με το κλίμα. Ο Dexter ετοίμασε (με την επίβλεψη της ροζομάλλας) τσάι για όλους και κάθισαν ακούγοντας έναν δίσκο των Player.

"Το λατρεύω αυτό το τραγούδι." Μίλησε αδύναμα με βραχνή φωνή και εννοούσε το Baby Come Back. "Νοσταλγώ μία εποχή στην οποία δεν έζησα καν."

"Σε ποιά εποχή θα θέλατε να ζήσετε;" Ρώτησε τα κορίτσια ο Dexter. "Εγώ για παράδειγμα θα ήθελα να είμαι rockstar την δεκαετία του 70 στην Αγγλία."

"Εγώ θα ήθελα να ζήσω στην δεκαετία του 50 και να είμαι ηθοποιός του Hollywood." Απάντησε χωρίς ιδιαίτερη σκέψη.

"Εγώ δεν θα ήθελα να ζήσω σε άλλη εποχή." Τους είπε τέλος εκείνη. "Μου αρέσει το τώρα και όσοι ισχυρίζονται ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα πιο παλιά μάλλον δεν έχουν διαβάσει καθόλου ιστορία στην ζωή τους. Κάθε εποχή έχει τα καλά και τα κακά της. Κάτι χάνεις και κάτι κερδίζεις. Απλά αποδέχεσαι τον χωροχρόνο στον οποίο υπάρχεις και προχωράς. Είναι απλό."

"Σταμάτα να καταστρέφεις κάθε ενδιαφέρουσα θεωρητική συζήτηση, ηλιαχτίδα." Της μάλωσε ξενερωμένος. "Δεν μπορείς για μία φορά στην ζωή σου να σκεφτείς πως είσαι χαρακτήρας σε βιβλίο του John Green;"

"Μα δεν μου αρέσουν τα βιβλία του John Green." Δήλωσε και οι δύο τους γύρισαν και την κοίταξαν με γουρλωμένα μάτια.

"Τι εννοείς;"

"Εννοώ ότι δεν μου αρέσουν τα βιβλία του."

"Έχεις διαβάσει το The Fault in our Stars;"

"Ναι!" Παραδέχτηκε. "Και δεν μου άρεσε, εντάξει; Είναι το πιο υπερεκτιμημένο βιβλίο του!"

"Τι δεν σου άρεσε ακριβώς;" Την ρώτησε η Palmer.

"Δεν θυμάμαι. Έχει περάσει καιρός από τότε που το διάβασα, αλλά δεν μου άρεσε."

"Μάλιστα..." Ψέλλισε ο Dexter και η Sunny τον αργιοκοίταξε. "Τότε φαντάσου πως είσαι πρωταγωνίστρια σε coming of age ταινία."

"Δεν θέλω να φανταστώ τίποτα από όλα αυτά!" Του είπε και ανακάτεψε το τσάι της νευριασμένη.

"Εσύ χάνεις. Εγώ πάντα βλέπω τον εαυτό μου ως πρωταγωνιστή της ζωής μου."

"Το μόνο μέρος που θα μπορούσες εσύ να πρωταγωνιστίσεις θα ήταν σε κακογραμμένο βιβλίο του wattpad." Του είπε και ο Dexter δεν φάνηκε να καταλαβαίνει.

"Τι είναι το wattpad;"

"Άστο... μεγάλη ιστορία." Απάντησε η Palmer και πήγε να σηκωθεί από τον καναπέ πετώντας από πάνω της όλες τις στρώσεις από κουβέρτες. "Πάω δύο λεπτά στο μπάνιο."

Όταν έφυγε από το σαλόνι νεκρική σιγή απλώθηκε για λίγα δευτερόλεπτα ώσπου ξέσπασε μία "καταιγίδα", γιατί ως γνωστών αυτοί οι δύο είναι σαν τον Tom και Jerry.

"Κλείσε την μουσική." Του είπε απότομα. "Βαρέθηκα να ακούω αυτά που θέλεις μόνο εσύ. Βάλε άλλο δίσκο."

"Επειδή δεν έχεις γούστο εσύ δεν σημαίνει πως είμαστε υποχρεωμένοι να ακούμε τις μπούρδες σου." Της είπε το ίδιο επιθετικά.

"Δεν ξέρεις καν τι μουσική ακούω! Δεν με έχεις ρωτήσει ποτέ σου!" Το τελευταίο ακούστηκε περισσότερο με παράπονο, αλλά και οι δύο το προσπέρασαν αμήχανα. "Βάλε κάτι άλλο!"

"Όχι." Της είπε δήθεν αδιάφορα ενώ από μέσα του έβραζε.

"Ναι!"

"Όχι."

"Ναι!"

"Όχι!"

"Ναι!"

"Όχι!" Της χαμογέλασε και εκείνη από τα νεύρα της σηκώθηκε για να βγάλει τον δίσκο από το πικάπ.

Ο Dexter πρόλαβε να την πιάσει από τον αγκώνα της και να την τραβήξει πίσω υπολογίζοντας την δύναμή του. Δεν ήθελε να την πονέσει σε καμία περίπτωση. Το μόνο που ήθελε να κάνει είναι να την αποτρέψει από το να πιάσει στα χέρια της έναν τόσο πολύτιμο δίσκο για εκείνον. Πάλεψαν για μερικές στιγμές σαν πεντάρχονα που μαλώνουν για το ποιος θα ανέβει πρώτος στην τσουλήθρα. Η ηλιαχτίδα τραβήχτηκε μακριά του και όταν εκείνος νόμιζε πως είχε κερδίσει την μάχη, αυτή άρπαξε το βινύλιο στα χέρια της. Σαστισμένος, βλέποντάς την και άρχισε να την πλησιάζει επιθετικά.

"Δώστο μου!"

"Μόνο αν πεις τις μαγικές λέξεις!"

"Άντε γαμήσου;" Της απάντησε σαρκαστικά και η Sunny ένιωθε το deja vu από άλλες φορές. Αυτός ο άνθρωπος χρησιμοποιεί συνέχεια τις ίδιες ατάκες!

Πριν προβάλει να του απαντήσει η Palmer επέστρεψε από το μπάνιο και έμεινε να τους κοιτάει μπερδεμένη. Ο Dexter έβηξε αμήχανα και της εξήγησε πως απλά ήθελαν να αλλάξουν την μουσική. Η ροζομάλλα με το τουπέ της νικήτριας πήγε στην κουζίνα για να σερβίρει σαν καλή νοικοκυρά την σούπα που είχε φτιάξει. Αφού ετοίμασε το τραπέζι φώναξε τα παιδιά να έρθουν να φάνε όλοι μαζί σαν μία αγαπημένη παρέα (#ουτεκανλολ).

"Dexter εσύ κάτσε εδώ." Του έδειξε την θέση του. "Σε αυτό το πιάτο έχω ρίξει την ρικίνη."

"Αν ήθελες να με δηλητηριάσεις δεν θα μου το έλεγες. Θα ήσουν τραγική δολοφόνος... " Της είπε και άρχισε να τρώει.

"Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Η προσπάθεια είναι που μετράει."

"Αχαχα!" Γέλασε η Palmer με τον χαζό τσακωμό τους νούμερο 36874. Μπορεί και παραπάνω. Συνήθως ο Josh με την Akari κρατούν τα πρακτικά. "Έχετε πολύ πλάκα πάντως."

"Ευχαριστούμε! Είμαστε χρόνια κλόουν." Χαμογέλασε ο μπασίστας. "Η ηλιαχτίδα έχει χάσει την σπιρτάδα της τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά είμαι σίγουρος πως θα την βρει ξανά."

"Αλήθεια λέω! Να φανταστείτε πως στην αρχή νόμιζα ότι ήσασταν ζευγάρι-"

Η Sunny πνίγηκε με την σούπα της και άρχισε να βήχει υστερικά. Ο μπασίστας σηκώθηκε από το τραπέζι και έτρεξε προς το παράθυρο. Ήθελε να βεβαιωθεί πως ο φούρνος στην γωνία ήταν ακόμα όρθιος. Γύρισε στο τραπέζι και συνέχισε να τρώει πιο ψύχραιμος.

"Εμείς οι δύο;" Την ρώτησε έκπληκτη. "Θα ήταν πιο πιθανό να τα φτιάξω με τον φούρναρη από απέναντι που τρώει τις χαρτοπετσέτες παρά μαζί του."

"Ισχύει!" Συμφώνησε μαζί της ο Dexter. "Ο φούρναρης είναι και γαμώ τα παιδιά!"

Συνέχισαν να μιλάνε για άσχετα θέματα αποφεύγοντας την προηγούμενη αναφορά όπως ο διάβολος το λιβάνι. Η άρρωστη "φίλη" τους είχε αδειάσει σχεδόν όλο το πιάτο της και ζήτησε από την νοικοκυρά της βραδιάς να της βάλει λίγο ακόμα από την καταπληκτική της σούπα. Χάρηκε τόσο πολύ που της άρεσε το φαγητό της!

"Είναι υπέροχο. Πώς το έφτιαξες;"

"Είναι ταϊλανδέζικη σούπα και λέγεται Tom Yum. Έχει γαρίδες, lemongrass και έβαλα και γάλα καρύδας." Στο άκουσμα του τελευταίου υλικού η Palmer πέταξε το κουτάλι στο μπολ της και γούρλωσε φοβισμένη τα μάτια της. Ο Dexter δίπλα της κοίταξε την ανήσυχη έκφρασή της. Από την μία στιγμή στην άλλη είχε βουρκώσει.

"Τι έγινε;" Απόρησε η Sunny, η όποια δεν μπορούσε να πιστέψει πως πήγαινε κάτι λάθος. Πάλι!

"Είμαι αλλεργική στην καρύδα."

I love them! All of them! Είναι η υπέροχη συνταγή για την καταστροφή! (Κυριολεκτικά!)

Σε αυτό το κεφάλαιο είδαμε την άρρωστη Palmer, τους τσακωμούς της Sunny και του Dexter (wow, τι
πρωτότυπο!), καλή μουσική, σκηνές από Western και την απόλυτη καταστροφή που έρχεται στο επόμενο κεφάλαιο!

Ερώτηση του κεφαλαίου:
Εσείς φαντάζεστε τον εαυτό
σας ως πρωταγωνιστή σε
βιβλίο /ταινία/ σειρά;