"Κανείς δεν κερδίζει
στον πόλεμο, Dexter."

. *   ✦ .  ⁺   .

"Εε! Sunny, έλα να ακούσεις. Παίζουν το Lady Writer!" Ακούστηκε η φωνή του Dexter να την καλεί. Εκείνος καθόταν πιο μακριά, κοντά στην ερασιτεχνική μπάντα του δρόμου. Το μυαλό της ήταν χαμένο και για αυτό δεν του απάντησε. Παραξενεμένος με την στάση της την πλησίασε. "Τι έπαθες;"

Εξακολουθούσε να μην του απαντάει. Σήκωσε το δάχτυλό της και έδειξε το θέαμα που την είχε αφήσει άφωνη. Το κεφάλι του μπασίστα έγειρε δεξιά για να δει τις δύο κοπέλες αγκαλιά να φιλάνε τρυφερά η μία την άλλη. Μερικοί περαστικοί του έκοψαν την θέα και εκείνος σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του. Καταραμένο ύψος! Καταραμένοι περαστικοί! Καταραμένε κόσμε!

"Βλέπεις αυτό που βλέπω και εγώ;" Την ρώτησε, αλλά δεν πήρε απάντηση. "Sunny; Ηλιαχτίδα; Είσαι καλά;"

"Sorry, αφαιρέθηκα κάπως..." Ψέλλισε μονάχα. "Βλέπω αυτό που βλέπεις."

"Τι βλέπεις;"

"Αυτό που βλέπεις και εσύ."

"Άρα βλέπουμε το ίδιο πράγμα." Διαπίστωσε.

"Ναι." Ψιθύρισε στον εαυτό της. "Βλέπουμε και οι δύο την Palmer να φιλάει την Kendy."

"Βλέπουμε όντως τις δύο τους μαζί. Αγκαλιά. Να φιλιούνται."

"Όντως αυτό βλέπουμε." Η Sunny είχε κολλήσει για τα καλά.

"Σίγουρα, αφού δεν βλέπουμε κάτι άλλο." Συνέχισε τον παραλογισμό ο Dexter.

"Σε καμία περίπτωση! Βλέπουμε αυτό που βλέπουμε!"

"Εννοείται. Μόνο αυτό βλέπουμε."

"Θα σταματήσουμε να λένε το ρήμα βλέπουμε σε κάθε γαμημένη πρόταση;" Η φωνή της έβγαινε με δυσκολία. Η μουσική της μπάντας συνόδευε ρυθμικά την κωμικοτραγική σκηνή με τον ήχο από τα ντραμς να βαράνε μαζί με κάθε χτύπο της καρδιάς της.

"Το παρακάναμε, η αλήθεια να λέγεται." Συμφώνησε μαζί της. "Επειδή βλέπουμε αυτό που βλέπουμε δεν σημαίνει πως- sorry! Πάλι το είπα! Δύο φορές μάλιστα!"

"Δεν πειράζει. Απλά μην το ξαναπείς την επόμενη φορά."

"Δεν σου υπόσχομαι τίποτα. Ο εγκέφαλός μου πάντα κάνει το ανάποδο από αυτό που πρέπει. Ίσως είναι ο μηχανισμός άμυνάς μου."

"Αφού είσαι ανισόρροπος!" Ο χαρακτηρισμό της τον έκανε να απελευθερώσει ένα γέλιο που κράταγε με νύχια και με δόντια αρκετή ώρα. "Γιατί γελάς, παιδάκι μου;"

"Από πότε έγινε το παιδάκι σου;" Γέλασε τόσο δυνατά που έκανε τους γύρω τους να γυρίσουν. Αυθόρμητα έσπρωξε την Sunny και εκείνη του φώναζε να σταματήσει τις ανοησίες του.

"Παιδιά;" Το χαχανιτό κόπηκε απότομα με τον μπαλντά της συνειδητοποίησης. Η Palmer ξαφνιασμένη τους πλησίασε με την Kendy να ακολουθεί αμήχανα. "Τι κάνετε εδώ;"

"Το ίδιο θα σας ρωτάγαμε και εμείς." Της είπε η Sunny. Η συνάδερφός της άνοιξε το στόμα της για να δικαιολογηθεί, όμως την πρόλαβε ο Dexter.

"Δεν περιμέναμε να σας δούμε εδώ... μαζί..."

"Ούτε εμείς." Αντιγύρισε η ξανθιά κοπέλα.

"Γιατί είστε εδώ;" Πολύ αδιάκριτο για εκείνη, αλλά σε αυτή την φάση δεν την ένοιαζαν οι άτυποι κανόνες της ευγένειας.

"Εγώ και η Kendy... η Kendy και εγώ..." Τραύλισε πανικόβλητη. Αυτή η τυχαία συνάντηση την είχε φέρει σε απίστευτα άβολη θέση.

"Βγήκατε ραντεβού." Ολοκλήρωσε αυτό που ήθελε να τους πει. "Μην φοβάστε δεν δαγκώνουμε. Έτσι δεν είναι, Sunny;"

"Ναι, έτσι είναι." Μπορεί και όχι, βασικά.

"Παιδιά εμείς-" Βιάστηκε να εξηγήσει την κατάσταση.

"Δεν χρειάζεται να δικαιολογηθείς για κάτι, Palmer." Το καθησυχαστικό ύφος της ροζομάλλας την ανακούφισε κάπως. Όλο αυτό έγινε πολύ γρήγορα και δεν ήθελε να το μάθουν σε καμία περίπτωση με αυτόν τον τρόπο.

"Θα σας το λέγαμε όταν είμασταν έτοιμες." Είπε η Kendy που παρέμενε σιωπηλή τόση ώρα. "Δεν βγαίνουμε πολύ καιρό. Όλο αυτό είναι πολύ πρόσφατο και θέλαμε να βεβαιωθούμε πως όλα είναι εντάξει μεταξύ μας πριν το πούμε σε κάποιον."

"Καταλαβαίνουμε απόλυτα!" Το χαμόγελό του την έκανε να νιώσει πιο άνετα. "Μάλλον ήταν μία άτυχη στιγμή, από ότι φαίνεται."

"Τουλάχιστον δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πλέον." Η Palmer πέρασε το χέρι της γύρω από την μέση της κοπέλας.

"Άρα για αυτό ήσουν σήμερα στην τσίτα." Διαπίστωσε σκεπτόμενη την σημερινή αλλόκοτη συμπεριφορά της συνεργάτιδάς της στην δουλειά. "Αγχωνόσουν για το ραντεβού σας! Πρέπει να κοίταγες το ρολόι κάθε 5 λεπτά."

"Αλήθεια;" Ρώτησε η Palmer. "Αυτό είναι αξιαγάπητο."

"Σε ευχαριστώ πολύ, Sunny." Την ειρωνεύτηκε η Kendy. "Σταμάτα να με δίνεις στεγνά!"

"Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, συναδέλφισσα." Αστειεύτηκε.

"Αφού μάθαμε ότι βγαίνετε, θέλετε να μας πείτε πως προέκυψε όλο αυτό;" Η ερώτηση του Dexter έκανε την Sunny να τον σκουντήξει στον ώμο. Κάτι είχαν πάθει σήμερα και ήταν πολύ αδιάκριτοι. "Αν θέλετε φυσικά!"

"Γνώρισα την Palmer πρώτη φορά όταν είχε έρθει να δει την Sunny στο μαγαζί." Όντως τότε ήταν η πρώτη τους γνωριμία, αν και η ροζομάλλα δεν περίμενε με τίποτα να κατέληγε έτσι. "Μετά μιλήσαμε λίγο στα social, έτυχε να βρεθούμε μερικές φορές και είδαμε πως έχουμε καλή χημεία."

"Εγώ την κάλεσα στην θεατρική παράσταση και συνεχίσαμε να μιλάμε σε φιλικό επίπεδο. Μετά τον γυρισμό μου από το Las Vegas εξομολογηθήκαμε τα συναισθήματά μας η μία στην άλλη. Αυτό το ταξίδι όλως περιέργως με βοήθησε να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα και να δω τι πραγματικά νιώθω." Αφηγήθηκε η Palmer κοιτώντας πότε την Sunny και πότε τον Dexter. Μετά από αυτό σίγουρα πολλά κομμάτια του παζλ ενώθηκαν.

"Βγάζει νόημα." Είπε ο ανισόρροπος. "Ελπίζω να εξελιχθεί σε κάτι όμορφο το μεταξύ σας... σας αξίζει."

"Θα με κάνεις να κλάψω, βρε παλιόπαιδο!" Η Kendy ήταν αρκετά ευαίσθητο και συναισθηματικό άτομο. Ο έρωτας την έκανε να λάμπει. Η τσιριχτή φωνή της, που κάποτε ήταν σχεδόν ανυπόφορη για την Sunny, πλέον της ακουγόταν χαριτωμένη.

"Από φαίνεται θα μείνουμε μία ζωή μπακούρια, ηλιαχτίδα." Το σχόλιό του σε συνδυασμό με το ηλίθιο γέλιο του την έκαναν να απομακρυνθεί δύο βήματα πιο πέρα. "Το ξέρω ότι μπορεί να σου φαίνεται φυσιολογικό, αλλά εγώ δεν σκοπεύω να μείνω έτσι μία ζωή."

"Μην ανησυχείς, καλέ μου." Έσταξε δηλητήριο. "Όλο και κάποια με πολύ χαμηλά στάνταρς, μηδενική αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθησή θα βρεθεί να σε ερωτευτεί. Αν την βρεις ποτέ σε συμβουλεύω ωστόσο να προσέχεις πολύ! Για να γυρίσει να κοιτάξει εσένα μάλλον θα πάσχει από κάποια σοβαρή, ανίατη ψυχική ασθένεια!"

"Θα το έχω υπόψιν μου." Της έστειλε ένα φιλάκι και εκείνη στριφογύρισε τα μάτια της.

"Εμάς μας συγχωρείτε, θα συνεχίσουμε την βόλτα μας. Χάρηκα που κάναμε αυτή την συζήτηση, ακόμα και κάτω από αυτές τις συνθήκες." Τα κορίτσια πιάστηκαν χέρι χέρι και χαιρέτησαν τους φίλους τους.

"Φυσικά! Καλά να περάσετε. Θα τα πούμε!" Μόλις απομακρύνθηκαν αρκετά, οι δύο τους γύρισαν αυτομάτως και κοίταξαν ο ένας τον άλλον.

"Πάμε για φαΐ;" Είπαν ταυτόχρονα.

"Οπωσδήποτε!"

"Θες να δοκιμάσεις από αυτήν;" Της έκοψε ένα κομμάτι από την δική του πίτσα και της το πρόσφερε χωρίς να λάβει απάντηση. Εκείνη το δέχτηκε με χαρά και έκανε το ίδιο.

Αν ένας τυχαίος περαστικός τους έβλεπε να κάθονται σε ένα παγκάκι και να τρώνε μόνοι τους πίτσες τα μεσάνυχτα, μάλλον θα τους θεωρούσε μεγάλους αντικοινωνικούς ή περίεργους. Δεν ήταν όμως τίποτα από αυτά. Απλά πεινούσαν και εκμεταλλεύτηκαν τον ανοιξιάτικο καιρό. Στην Νέα Υόρκη αν καθόσουν τον χειμώνα έξω θα πέθαινες πριν την ώρα σου! Οι χαμηλές θερμοκρασίες τους αποχαιρετούσαν σιγά σιγά για να έρθει ο πιο γλυκός και συμπαθητικός καιρός. Τέρμα τα 5 ισοθερμικά και τα 2 πουλόβερ.

"Είχες δίκιο." Άρχισε την συζήτηση αφού κατάπιε την μπουκιά της.

"Πρέπει να γίνεις πιο συγκεκριμένη, γιατί είχα δίκιο για πολλά πράγματα."

"Ψώνιο..." Τον έβρισε. "Είχες δίκιο για τις κρέπες. Έπρεπε να πάρουμε και κρέπες."

"Όταν τα λέω εγώ δεν με ακούς όμως!" Την μάλωσε. "Αλλά μην ανησυχείς, αν θες γλυκό έχει ένα παγωτατζίδικο εδώ κοντά."

"Ούτε καν!" Τινάχτηκε σαν να την βάρεσε το ρεύμα. "Έχω αποκτήσει ψυχολογικά με αυτή την δουλειά. Δεν θέλω να δω παγωτό μπροστά μου! Από τότε που άρχισα να δουλεύω εκεί τρώω μόνο παγωμένο γιαούρτι και αυτό με το ζόρι."

"Παγωμένο γιαούρτι;" Το πρόσωπο του Dexter έκανε μία περίεργη γκριμάτσα. "Είναι ένα κακό υποκατάστατο του παγωτού. Αν θες να φας κάτι παγωμένο απλά φάε παγωτό! Και για να έχουμε καλό ερώτημα... το γιαούρτι δεν είναι έτσι και αλλιώς παγωμένο; Στο ψυγείο δεν διατηρείται;"

"Πολύ καλή απορία. Για να σου απαντήσω θα πρέπει να σου εξηγήσω την διαφορά της παρασκευής του παγωτού και του παγωμένου γιαουρτιού και δεν νομίζω πως έχεις όρεξη να ακούσεις κάτι τέτοιο την δεδομένη στιγμή."

"Ναι, δίκιο έχεις. Ας απολαύσουμε την πίτσα μας και μετά ας πάμε να πάρουμε μία γλυκιά κρέπα στο χέρι. Δεν χρειάζεται να κάνουμε τις ζωές μας πιο δύσκολες από ότι ήδη είναι."

"Πώς ένιωσες για όλο αυτό;" Τον ρώτησε με έναν σοβαρό τόνο. Ο μπασίστας κατάλαβε σε τι αναφερόταν, αλλά έκανε τον ανήξερο στην αρχή.

"Πού είχα δίκιο για τις κρέπες; Πολύ καλά! Έχω ήδη σκεφτεί τα υλικά που θα βάλω. Σοκολάτα, kinder bueno, πουράκια, λίγο σιρόπι φράουλας και ίσως τριμμένο μπισκότο. Αν και νομίζω πως θα είναι υπερβολικό για βράδυ." Το βλέμμα της Sunny τα έλεγε όλα. Παράτησε την προσπάθεια του χιούμορ.

"Ξέρεις για ποιο πράγμα λέω."

"Ναι..." Είπε. "Χάρηκα η αλήθεια είναι. Δεν το περίμενα σε καμία περίπτωση, αλλά ήταν ευχάριστη έκπληξη. Της Palmer της αξίζει να είναι χαρούμενη και με την Kendy φάνηκαν καλά μαζί. Ελπίζω να εξελιχθεί σε κάτι όμορφο."

"Ούτε εγώ το περίμενα. Μου ήρθε κάπως απότομο. Δεν είμαι καθόλου καλή στο να διαβάζω τα σημάδια του έρωτα. Για να το καταλάβω θα έπρεπε να μου το γράψουν σε πανό που να το τραβάει αεροπλάνο." Χαχάνισε τρώγοντας ένα κομμάτι ακόμα. "Πιο πολύ πάγωσα επειδή ήταν ξαφνικό... πλέον δεν νιώθω ερωτευμένη με την Palmer."

"Να σου πω κάτι;" Της τράβηξε την προσοχή, καθώς μετακινήθηκε μία θέση πιο κοντά της στο παγκάκι. "Ούτε εγώ."

Η Sunny κατάπιε με δυσκολία την μπουκιά της. Είχε λερωθεί με την σάλτσας ντομάτας και έκανε κίνηση για να σκουπιστεί. Η μόνη στιγμή που χάρηκε που δεν είχε ιδέα από make up, επειδή θα είχε πασαλειφτεί ανελέητα. Ο Dexter σαν καλός παρατηρητής έβλεπε κάθε της κίνηση με μεγάλη προσήλωση. Λαίμαργος, καθώς ήταν, είχε σχεδόν τελειώσει την δική του πίτσα και περίμενε την εξέλιξη της σημερινής συζήτησης. Τον τελευταίο καιρό μαζεύτηκαν πολλά για να πουν.

"Άρα όλος αυτός ο πόλεμος για το τίποτα;" Τα γαλανά μάτια της πήραν αυτή την σκοτεινή απόχρωση της φουρτουνιασμένης θάλασσας. Τα μαύρα δικά του την σκότωναν.

"Όχι και για το τίποτα..." Είπε ανέμελα. "Πάντα κάτι κερδίζεις."

"Κανείς δεν κερδίζει στον πόλεμο, Dexter."

"Έχεις αναρωτηθεί ποτέ αν ήταν όντως πόλεμος;"

"Όχι." Παραδέχτηκε εκείνη. "Έχω αναρωτηθεί όμως για άλλα πράγματα."

"Όπως;"

"Για το αν ήμουν όντως πραγματικά ερωτευμένη με την Palmer ή με την ιδέα του ερωτά γενικά."

"Ανέλυσέ το. Μας βλέπω να καθόμαστε εδώ ώρα. Οι κρέπες μπορούν να περιμένουν."

"Έχω την εντύπωση πως όταν την είδα για πρώτη φορά θαμπώθηκα τόσο πολύ από την ομορφιά της, από την λάμψη της. Εμένα με λένε ηλιόλουστη, αλλά εκείνη φώτισε τις ζωές μας. Εξέπεμπε μία ζεστασιά. Σε έκαιγε. Ύστερα, άρχισαν οι αμφιβολίες. Όλα τα καλά κρατάνε λίγο. Μετά ήρθαν σκέψεις που με έκαναν να αμφιβάλλω για το τι θέλω, τι νιώθω, τι σκέφτομαι. Εκεί που είχα κάνει 2 βήματα προς την βεβαιότητα, γύριζα 6 πίσω. Το μπαλόνι του ερωτά ξεφούσκωνε μέρα με την μέρα, ώσπου στο τέλος έσκασε απότομα εκεί που δεν το περίμενες. Ίσως απλά να ήθελα προσοχή. Να επιζητούσα επιβεβαίωση, στοργή, φροντίδα... μπορεί να ήθελα να νιώσω περισσότερο-"

"Άνθρωπος..." Ολοκλήρωσε την πρότασή της έτσι ακριβώς όπως την είχε στο μυαλό της.

"Ακριβώς. Άνθρωπος..."

"Και εγώ μία από τα ίδια. Ούτε εγώ ξέφυγα από την ανθρώπινη μάστιγα. Στη αρχή όντως ένιωθα πράγματα για εκείνη. Θα σου ακουστεί περίεργο, αλλά μου έλειπε η έννοια της συντροφικότητας. Καμία σχέση με το πάθος ή το σεξ. Ήθελα απλά κάποιον να με ακούει. Όχι παθητικά! Να με ακούει με το μυαλό του και την ψυχή του μαζί. Θα με ανακούφιζε απίστευτα αυτό."

"Κάποιος για να ακούει το νόημα πίσω από την μουσική σου εννοείς;" Τον ρώτησε η Sunny και είδε το πρόσωπό του να φωτίζεται κάτω από τις μπούκλες του.

"Ναι. Αυτό ακριβώς."

"Κάποιος για να σου λέει πως όλα θα πάνε καλά, ακόμα και αν έχεις την εντύπωση πως θα γαμηθεί το σύμπαν." Συμπλήρωσε εκείνη. Η βρισιά ακούστηκε περίεργη από το στόμα της και ο Dexter γέλασε αυθόρμητα.

"Κάποιος που να σου σπάει τα νεύρα και να θες να τον πνίξεις στα φιλιά για να σκάσει." Συνέχισε και αυτός.

"Κάποιος που θα τρώει ό,τι μαγειρεύω με προθυμία και όρεξη, ζητώντας να του ξαναγεμίσω το πιάτο." Πρόσθεσε κάτι πιο προσωπικό εκείνη.

"Κάποιος που θα μένει μαζί σου ξύπνιος ως αργά όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς ή να βγαίνετε βραδινές βόλτες στην πόλη."

"Κάποιος με τον οποίο θα ταξιδεύεις μαζί και όχι μόνος." Του είπε.

"Κάποιος που θα είναι εκεί."

"Ό,τι και να γίνει."

Κάποιος.

This chapter is  g o l d.
Η χημεία μεταξύ τους έχει εξελιχθεί με πολύ όμορφο τρόπο, όπως την είχα στο μυαλό μου από την αρχή. Σίγουρα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, μα μπορώ να πω πως η Sunny και ο Dexter είναι τρομεροί χαρακτήρες.

Νιώθω λίγο άσχημα για την Kendy και την Palmer. Οι δύο τους θα ήθελαν πρώτα να γνωρίσουν καλά η μία την άλλη και να χτίσουν έναν κώδικα επικοινωνίας πριν επισημοποιήσουν την σχέση τους σε τρίτα άτομα. Ήταν άβολος ο τρόπος με τον οποίο το έμαθαν, αλλά life goes on. Τουλάχιστον ξέρουν την αλήθεια και έχουν προχωρήσει και οι δύο.

Τέλος, θέλω να φάω πίτσα και κρέπα με κάποιον σε ένα παγκάκι ένα ανοιξιάτικο βράδυ, συζητώντας για την ζωή και τον ερωτά. Αν ενδιαφέρεσαι μην διαστάσεις να αφήσεις ένα σχόλιο εδώ. 

Ερώτηση του κεφαλαίου:
Έχετε ποτέ ονειρευτεί τον
"κάποιον" σας;