"Στους δύο τρίτος
δεν χωρεί."

. *   ✦ .  ⁺   .

Η φράση "New Year, New Me" δημιουργούσε την χειρότερη ημικρανία στην Sunny. Δύο εβδομάδες είχαν περάσει από την επιστροφή της στην Νέα Υόρκη και η στολισμένη πόλη ήταν πλέον παρελθόν. Η προσγείωση στην καθημερινότητα ήταν ανώμαλη, αφού επίστεψε και πάλι στην απαίσια δουλειά της. Το ευχάριστο διάλειμμα των διακοπών την βοήθησε να μαζέψει δυνάμεις για να ανεχτεί την Kendy, τον Leo, τον Dexter και γενικά όλα τα στραβά της ζωής της, που όπως ήδη ξέρουμε είναι αμέτρητα. Η αλλαγή του χρόνου δεν την επηρέασε ιδιαίτερα, καθώς συνέχιζε να ζει όπως ζούσε και πριν. Μίζερα.

Μετά από μία πολύ κουραστική μέρα στην δουλειά (έπρεπε να βγάλουν τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια μετά το σχόλασμα) γύρισε σπίτι με τρομερό πονοκέφαλο. Δεν μπήκε καν στην διαδικασία να αλλάξει τα ρούχα της και έπεσε με φόρα στον καναπέ. Για καλή της τύχη ο συγκάτοικός της έλειπε και μπορούσε να χαλαρώσει για μερικά δευτερόλεπτα πριν ακούσει την γνωστή φασαρία από το διπλανό διαμέρισμα.

Κατάντησε κλισέ!

Σκέφτηκε ενώ σηκωνόταν απρόθυμα από τον καναπέ. Ήταν λες και την περίμενε να έρθει από την δουλειά για να παίξει τα κλαπατσίμπαλά του! Ο Dexter Peterson σίγουρα δεν άλλαξε συνήθειες με την νέα χρονιά. Κανείς δεν αλλάζει στην ουσία. Κάθε χρόνο χιλιάδες κόσμος υπόσχεται στον εαυτό του πως θα αποβάλλει πράγματα που δεν του αρέσουν από την ζωή και την καθημερινότητά του, αλλά κανείς δεν το κάνει. Η Sunny δεν τους έκρινε, ωστόσο. Απλά έκανε μία διαπίστωση και για τον εαυτό της, αν και πλέον δεν υποσχόταν καμία αλλαγή.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Σηκώθηκε σαν το ζόμπι από την κούραση και έσυρε το κορμί της μέχρι την πόρτα του. Χτύπησε με όση δύναμη είχε μέσα της και στο κατώφλι αντίκρισε αυτές τις χαρακτηριστικές καστανόξανθες μπούκλες. Φορούσε ένα καρό κόκκινο πουκάμισο και είχε περασμένο στο λαιμό του ένα δερμάτινο λουράκι για την στήριξη του σαξόφωνου. Η ροζομάλλα φοβήθηκε μήπως τον διέκοπτε από μάθημά του με κάποιο παιδάκι, όπως την προηγούμενη φορά, για αυτό τον λόγο του μίλησε ψύχραιμα. Δεν άντεχε να τραυματίσει την ψυχή ενός αθώου παιδιού ξανά!

"Νομίζω ξέρεις πολύ καλά για ποιο λόγο ήρθα." Του είπε σοβαρά. Εκείνος την κοίταξε χαμογελώντας σαν χαζοχαρούμενο. Ήταν έτοιμη να ακούσει την βλακεία του.

"Καταλαβαίνω..." Τα λακκάκια του εμφανίστηκαν. "Δεν γίνεται τώρα όμως. Έχω καλεσμένους μέσα..."

"Έλα μου;" Τον ρώτησε μπερδεμένη. "Πού κολλάει αυτό με- ΑΑΑΑΑ! ΡΕ ΑΝΩΜΑΛΕ! ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΣΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ!"

Ο Dexter κόντευε να πέσει κάτω από τα γέλια με την αντίδρασή της και εκείνη απλά προσπαθούσε να αποβάλει τις εικόνες που εισέβαλαν στο μυαλό της. Μην το σκέφτεσαι! Βγάλτο από το μυαλό σου! Ούρλιαζε η εσωτερική φωνούλα.

"Μην φωνάζεις! Παραπονιέσαι πως εγώ κάνω φασαρία όλη την ώρα, ενώ εσύ είσαι έτοιμη να ξυπνήσεις μέχρι και τον κύριο Jerry που είναι σε κόμμα από το 2017." Την μάλωσε με ψεύτικο σοβαρό ύφος. "Έλα. Είναι και τα παιδιά εδώ."

Η πόρτα άνοιξε περισσότερο και αντίκρισε όλη την παρέα να κάθεται στον μικρό σαλόνι του διαμερίσματος, που ήταν κυριολεκτικά πλημμυρισμένο από μουσική. Το αρμόνιο κολλημένο στο ένα παράθυρο, το μπάσο στην θήκη του, παρτιτούρες πεταμένες δεξιά και αριστερά, βανίλια στα ράφια της βιβλιοθήκης και το πικάπ να παίζει βρετανική ροκ. Δεν μπορούσε να φανταστεί το σπίτι του Dexter διαφορετικά. Ζούσε από και για την μουσική.

"Leo και εσύ εδώ;" Ξαφνιάστηκε μόλις τον είδε. "Μόνο εμένα δεν καλέσατε βλέπω."

"Ξέραμε ότι θα ερχόσουν μονή σου να μου κάνεις παρατήρηση για αυτό." Εξήγησε ο οικοδεσπότης και της έδειξε μια κενή θέση δίπλα στην Palmer. Η κοπέλα την χαιρέτησε εύθυμα, αφού είχαν να τα πουν καιρό. "Και τώρα κυρίες και κύριοι, καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε το ταξίδι στον κόσμο των ονείρων, του έρωτα και της καλής μουσικής."

Τα παιδιά έμειναν σιωπηλά, καθώς άρχισε να παίζει ένα άγνωστο jazz κομμάτι. Όσο τον παρατηρούσε τόσο πιο πολύ ήθελε να μπει μέσα στο μυαλό του. Να βουτήξει στα άδυτα των σκέψεών του και των αναμνήσεών του. Σωσίβιο δεν θα χρειαζόταν. Είχε ήδη πνιγεί. Σαν μία ανώτερη δύναμη να την τραβούσε βίαια προς εκείνον. Οι εκφράσεις του προσώπου, τα δάχτυλά του πάνω στα πλήκτρα, ολόκληρο το σώμα του ήταν ένας μαγνήτης. Η Palmer καθόταν δίπλα της και δεν γύρισε να την κοιτάξει σχεδόν καθόλου. Το ήθελε όμως. Ήθελε να βρει την δύναμη να πάρει τα μάτια της από πάνω του. Ο Dexter Peterson ήταν ένα κινηματογραφικό αριστούργημα.

Δεν κατάλαβε πότε το κομμάτι τελείωσε παρά μόνο όταν άκουσε τα έξαλλα χειροκροτήματα των φίλων της. Η Akari και ο Josh μιλούσαν παράλληλα στην κάμερα, ενώ ο Max έπινε μπύρες μαζί με τον Leo. Η ξανθιά φίλη τους χειροκρότησε περισσότερο από όλους μίας και φάνηκε να γνωρίζει το κομμάτι.

"My old flame, Charlie Parker." Είπε σε όλους και του έδωσε συγχαρητήρια για το γούστο του στην μουσική.

"Και τώρα κάτι πιο γνωστό και ερωτιάρικο. Μην διστάσετε να τραγουδήσετε αν το θέλετε." Ο Dexter ξεκίνησε ύστερα από το σύντομο διάλειμμα να παίζει το Careless Whisper.

Η Akari τσίριξε από τον ενθουσιασμό της και ο Josh της έκανε παρατήρηση να κάνει ησυχία. Η μελωδία του τραγουδιού αιφνιδίασε τους πάντες μα πιο πολύ από όλους την κατσουφιασμένη ηλιαχτίδα, που καθόταν σε αναμμένα κάρβουνα. Τα παιδιά άρχισαν να σιγοτραγουδούν τους γνωστούς στίχους, όσο αυτός έπαιζε με πάθος. Η ηλιαχτίδα κατάλαβε τι έκανε! Ήθελε να ρίξει την Palmer με αυτόν τον φτηνό τρόπο! Μα ποιός νόμιζε πως ήταν; Πώς τολμούσε να κάνει μία τέτοια πονηρή κίνηση;

Οι σκέψεις της δηλητηριάστηκαν από την ζήλια, το μίσος και την αντιπάθεια. Το μόνο που έκανε είναι να κατεβάσει το κεφάλι της και να σταυρώσει τα χέρια στο στήθος της. Αυτός ο ανισόρροπος έφταιγε πάλι για όλα! Απλά δεν μπορούσε με τίποτα τα διαχειριστεί τα ανάμεικτα συναισθήματα που της προκαλούσε. Η μόνη που δεν τραγουδούσε μαζί με τους υπόλοιπους και καθόταν σαν τρίχρονο σε τιμωρία ήταν η εκείνη. Ξαφνικά ένιωσε κάποιον να την πλησιάζει και σήκωσε το βλέμμα της για να δει τον Dexter να σκύβει προς το μέρος της με το σαξόφωνο. Ο δυνατός ήχος δίπλα στο αυτί της την έκανε να ξυπνήσει από τον λήθαργο και τινάχτηκε στον αέρα. Αυτός συνέχισε να βρίσκεται πάνω από το κεφάλι της ξεκουφαίνοντάς την. Εκνευρισμένη απλά τον χτύπησε ελαφρά στον ώμο για να απομακρυνθεί πριν χάσει τελείως την ακοή της.

"Μπράβο! Μπράβο, παιδί μου! Αχ μεγαλώνουν τόσο γρήγορα!" Είπε συγκινημένη η Akari και σηκώθηκε για να τον αγκαλιάσει σαν περήφανη μάνα.

"Σε ευχαριστώ, μαμά!" Εκείνος γέλασε και άφησε στην άκρη το όργανο. "Σας ευχαριστώ όλους. Ήταν τιμή μου."

"Ψώνιο..." Ψιθύρισε και η Palmer την κοίταξε κάπως περίεργα.

"Κάποια ζηλεύει μου φαίνεται."

"Εγώ;" Ρώτησε έκπληκτη. "Εσένα; Ούτε καν!"

"Συνέχισε να το λες στον εαυτό σου. Ίσως να το πιστέψεις κάποια στιγμή." Το αίμα της ανέβηκε στο κεφάλι. Ήθελε να το λούσει με την μπύρα του Max, αλλά θα την είχε πιει σίγουρα.

"Έχει άλλη μπύρα;" Ρώτησε ο φίλος τους.

"Νομίζω όχι. Αλλά έχει νεράκι του καλού θεούλη αν θες. Δεν κάνει κακό. Δοκίμασέ το." Τον πείραξε και πήγε να κάτσει στον καναπέ ακριβώς ανάμεσα στην Palmer και στην Sunny.

"Στους δύο τρίτος δεν χωρεί." Του απευθύνθηκε αναστατωμένη. Δεν υπήρχε περίπτωση να τον αφήσει να κάτσει ανάμεσα τους.

"Αν κάνεις τον κώλαρακο σου μια θέση πιο πέρα μία χαρά χωρεί." Η απάντηση του την άφησε σύξυλη. Ο Dexter στριμώχτηκε με το ζόρι δίπλα της και η Palmer μετακινήθηκε λίγο για να χωρέσουν. Ήταν και οι τρεις κολλημένοι ο ένας πάνω στο άλλον.

"Τι νέα;" Χαλαρά γύρισε προς το μέρος της. Βρίσκονταν σε απόσταση αναπνοής. "Όλα καλά;"

"Θα ήταν πολύ καλύτερα αν καθόσουν κάπου αλλού."

"Δεν με θες δίπλα σου;" Πήρε την έκφραση του πληγωμένου κουταβιού και αυτή απλά τον αγνόησε.

"Μόνο εγώ έχω την εντύπωση πως η νέα χρονιά θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη;" Η απορία του Josh έκανε τον Leo να γυρίσει προς το μέρος του και σοκαρισμένος να αρχίσει το κήρυγμα για την αρνητική ενέργεια. Το ίδιο κήρυγμα που έκανε και στην Sunny τα τελευταία δύο χρόνια.

"Όχι φυσικά! Με αυτές τις σκέψεις βέβαια σίγουρα κάτι θα πάει στραβά. Το έχω πει χίλιες φορές στην Sunny. Ελκύεις αυτό που είσαι! Αν είσαι αρνητικός το σύμπαν σου φέρνει αρνητισμό!" Η φλυαρία του συνεχίστηκε για πολύ ακόμα. Όταν τον έπιανε το φιλοσοφικό του αίσθημα δεν σταματούσε να μιλάει εύκολα. Το ίδιο πάθαινε και η Akari πολλές φορές. Αυτή η παρέα είχε ήδη έναν φλύαρο και δεν ήθελε να αποκτήσει έναν ακόμα.

"Πολύ ενδιαφέρον." Είπε η Palmer μόλις τελείωσε την φιλοσοφημένη του διάλεξη. Μάλλον το είπε από ευγένει, γιατί κανείς δεν φάνηκε να καταλαβαίνει τις μπούρδες του. "Πάντως η χρονιά για εμένα θα αρχίσει πολύ καλά."

"Πώς και έτσι;" Ρώτησε η Sunny από ενδιαφέρον.

"Την άλλη εβδομάδα έχει πρεμιέρα η θεατρική παράσταση στην οποία συμμετέχω." Ανακοίνωσε στην παρέα. "Θα ήθελα πολύ να έρθετε να την δείτε."

"Εννοείται πως θα έρθουμε." Μίλησε ο Josh, μεγάλος λάτρης του θεάτρου και της τέχνης. "Ποιό έργο ανεβάζετε;"

"Το Ποιός φοβάται την Virginia Wolf. Δεν ξέρω αν το έχετε ακουστά. Πάντως είναι ένα κλασικό θεατρικό έργο. Αξίζει να το δείτε έστω μία φορά στην ζωή σας." Εξήγησε και ο Max φάνηκε μπερδεμένος αφού δεν είχε ιδέα από θέατρο. Με λίγες μπύρες ίσως τον έπειθαν να έρθει μαζί τους.

"Φυσικά και το ξέρω." Πετάχτηκε αμέσως ο Dexter. "Εγώ τουλάχιστον πηγαίνω πολύ συχνά θέατρο. Στο λύκειο παρακολουθούσα και μαθήματα θεατρολογιάς."

Η ροζομάλλα δίπλα του ήθελε να τον χαστούκισει! Πώς γίνεται να έχει κάνει τόσα πράγματα αυτό το άτομο; Και γιατί πρέπει να παρουσιάζει τον εαυτό του ως κάτι ανώτερο από τους άλλους, μόνο και μόνο επειδή ξέρει τρία μουσικά όργανα και βλέπει πολλές θεατρικές παραστάσεις; Αν δεν ήταν η Palmer μπροστά θα ήθελε να τον ρωτήσει όλα αυτά που είχε στο μυαλό της για να τον φέρει σε δύσκολη θέση, όμως τώρα δεν ήταν η ώρα για ανούσιες εντάσεις. Έπρεπε να κερδίσει το προβάδισμα.

"Ποιόν ρόλο υποδύεσαι εσύ;" Την ρώτησε. Η ξανθιά κοπέλα ανασηκώθηκε για να μπορεί να ακουστεί καλύτερα. Η απορία της Sunny την κολάκεψε. Νόμιζε πως νοιαζόταν για παραπάνω λεπτομέρειες.

"Υποδύομαι την Honey, την σύζυγο του Nick. Αν δεν ξέρετε ποιοι είναι μπορώ να σας εξηγήσω την πλοκή-"

"Φυσικά και ξέρουμε ποιοι είναι. Πάω στοίχημα πως όλοι έχουμε δει την ταινία. Έτσι δεν είναι;" Η ερώτησή του πήγαινε πιο πολύ προς την ηλιαχτίδα, η οποία καθόταν δίπλα του αμίλητη.

"Έχουμε άλλες μπύρες;" Ο Max διέκοψε ξανά την ροή της συζήτησης και μάλλον έσωσε τον Dexter από βέβαιο θάνατο!

"Όχι! Και μάντεψε ποιος ευθύνεται για αυτό!" Του είπε απότομα.

"Θα πάει κανείς να πάρει;"

"Γιατί δεν πας εσύ;"

"Εγώ είμαι καλεσμένος σε ξένο σπίτι." Διαμαρτυρήθηκε θιγμένος. "Εσύ πρέπει να πας. Και φέρε και τίποτα να τσιμπήσουμε. Προτιμώ τα πατατάκια με ρίγανη, αλλά και με σος μπάρμπεκιου βολεύομαι."

"Μάλιστα, υψηλοτάτη." Τον κορόιδεψε και σηκώθηκε από τον καναπέ. "Θέλει κανείς τίποτε άλλο;"

"Όχι. Αν πεινάσουμε θα παραγγείλουμε." Είπε η Akari και η Sunny τινάχτηκε από την θέση της. Δεν τα πήγαινε ποτέ καλά με τα fast food, επειδή είχε πάντα υψηλές απαιτήσεις από το φαγητό. "Τι έπαθες καλέ;"

"Πάλι θα παραγγείλουμε πίτσες; Είναι χάλια έτσι όπως τις φτιάχνουν! Καμία σχέση με τις αυθεντικές."

"Θα πάρουμε κάτι άλλο τότε." Είπε ο Josh. "Έχουμε καιρό να φάμε ινδικό."

"Ούτε αυτό με ικανοποιεί."

"Τι σε ικανοποιεί τότε;" Πετάχτηκε ο Dexter που περίμενε στην πόρτα με το μπουφάν του φορεμένο.

"Αυτά που φτιάχνω εγώ." Με πείσμα αγκάλιασε ένα μαξιλάρι, αλλά το άφησε όταν θυμήθηκε πως ήταν στο σπίτι του και δεν ήξερε που είχε ακουμπήσει αυτό πριν.

"Πολύ ωραία. Πήγαινε να πάρεις το μπουφάν σου." Εκείνη τον κοίταξε μπερδεμένη.

"Εε;"

"Λέω!" Φώναξε πιο δυνατά. "Πήγαινε να πάρεις το μπουφάν σου. Θα πάμε στο super market για μπύρες και εσύ θα πάρεις υλικά για να φτιάξεις... ό,τι τέλος πάντων σε ικανοποιεί όπως λες."

Για μία στιγμή δεν ήξερε τι να του πει. Εκείνη πάντα έβρισκε τα προβλήματα και εξέφραζε τις απορίες και αυτός πάντα τα έλυνε ή τουλάχιστον πρότεινε λύσεις για αυτά. Θα μπορούσαν να είναι ντουέτο ντετέκτιβ! Ο "καλός" και ο "κακός" αστυνομικός. Η Sunny νευρίασε, γιατί ήξερε πως αυτός θα θεωρούταν ο "καλός" αστυνομικός. Ίσως να είχαν και δικό τους show όπου θα έλυναν μυστήρια και θα έριχναν ξύλο σε κόσμο. Ωραία θα ήταν. Για αυτούς, όχι για τον κόσμο.

"Καλά... έρχομαι." Χωρίς να το υπεραναλύσει ιδιαίτερα σηκώθηκε από το ζεστό καναπέ και πήγε στο διαμέρισμα της για να πάρει το παλτό της.

Πάω μαζί του γιατί θέλω υλικά για μαγείρεμα. Αυτό είναι όλο.

Σκέφτηκε όσο ετοιμαζόταν. Υλικά για μαγείρεμα. Τίποτα παραπάνω.

ΥλΙκΑ γΙα ΜαΓεΙρΕμΑ!
ΤΙπΟτΑ πΑρΑπΑνΩ!

Ναι, Sunny μου.
Ναι, κορίτσι μου.
Ό,τι πεις εσύ.

Βάλτε να ακούσετε το σεξουλιάρικο τραγούδι από πάνω. Αυτό το κομμάτι έχει περισσότερο sex appeal από εμένα! Αν και εδώ που τα λέμε, εγώ έχω sex appeal κομοδίνου από τα IKEA.

Έχω αρχίσει το fangirling για δύο λόγους. 1) Τις μουσικές επιλογές του Dexter. 2) Την θεατρική παράσταση της Palmer. Αγαπώ τα καλλιτεχνικά παιδιά μου!

Τέλος, ο Dexter και η Sunny θα μπορούσαν στα σίγουρα να είναι πρωταγωνιστές αστυνομικής σειράς. Εγώ πάντως δεν θα έχανα επεισόδιο με τίποτα. Ποιό θα ήταν ένα καλό όνομα για την σειρά;

Ερώτηση του κεφαλαίου:
Ποιό είναι το αγαπημένο
σας είδος μουσικής;