"Η δεσποινίς 'δεν έχω
όρεξη για τίποτα και
καταστρέφω την διάθεση
της παρέας' δεν θέλει κάτι
να φάει;"

. *   ✦ .  ⁺   .

"Το πήρα απόφαση." Η βαρύγδουπη δήλωσή της έκανε τους πάντες να σωπάσουν. "Από εδώ και πέρα θα κάνω παρέα με άλλα άτομα."

"Καλή τύχη με αυτό." Το δολοφονικό της βλέμμα στράφηκε προς το μέρος του. "Σου εύχομαι να βρεις πραγματικά άτομα που να σου αξίζουν. Άντε και του χρόνου με ένα καλό παλικάρι."

"Γιατί παλικάρι συγκεκριμένα;" Από όλα αυτά που της είπε μόνο το τελευταίο την ενόχλησε. "Είμαι bi, ξέρεις."

"Τι bye; Φεύγεις από τώρα;" Το κρύο αστείο του Dexter έκανε τους πάντες να γελάσουν και πιο πολύ την Kendy.

"Χαχα πολύ αστείο. Ξαφνικά κάνει περισσότερο κρύο τώρα." Η Sunny έχωσε τα παγωμένα χέρια της στις τσέπες του παλτού. Η μύτη της είχε γίνει κατακόκκινη από την χαμηλή θερμοκρασία.

"Θέλεις τα γάντια μου;" Ξαφνιασμένη τον κοίταξε γεμάτη απορία. Το κακό με τον ηλίθιο μπασίστα είναι πως δεν μπορείς να καταλάβεις πότε σοβαρολογεί και πότε σε κοροϊδεύει μέσα στα μούτρα σου.

"Όχι. Είναι κακόγουστα."

Ναι! Πεθαίνω από το κρύο!

"Μίλησε αυτή με τα ροζ μαλλιά..."

"Δεν ασχολούμαι άλλο μαζί σου, Paterson!" Πήγε να τον προσπεράσει άλλο εκείνος έτρεξε δίπλα της.

"Άουτς! Χρησιμοποίησες το επίθετό μου! Πρέπει να σε πείραξε πολύ αυτό που είπα." Το αλαζονικό του χαμόγελο στόλισε την ηλίθια φάτσα του.

"Είπα πως δεν θα ασχοληθώ άλλο μαζί σου."

"Το να λες πως δεν θα ασχοληθείς άλλο μαζί μου σε κάνει στην πραγματικότητα να ασχολήσε μαζί μου. Ουάου!" Χοροπήδηξε από την χαρά του. "Σου έκαψα τον εγκέφαλο, έτσι δεν είναι;"

"Σκάσε!" Φώναξε και ένα παιδάκι που έπαιζε με την μαμά του και τον σκύλο του πιο δίπλα κόντεψε να βάλει τα κλάματα. Ακόμα μία τραυματισμένη παιδική ψυχή προστέθηκε στην λίστα της Sunny Wilson.

Κατέβασε το κεφάλι της ντροπιασμένη και επιτάχυνε το βήμα της. Το Central Park είχε κόσμο όλες τις ώρες της ημέρας, αφού πολλά άτομα προτιμούσαν να κάνουν την βόλτα τους σε αυτό το τεράστιο καταπράσινο πάρκο, με τα ψηλά δέντρα, τις λιμνούλες, τις παιδικές χαρές και τους εκνευριστικούς ποδηλάτες που κάθε μέρα βάζουν στόχο πόσα άτομα θα πατήσουν. Ήταν σαν μία φυσική όαση μέσα στο τσιμέντο και στην πολύβουη ζωή της Νέας Υόρκης. Αντί για τα κορναρίσματα των αυτοκινήτων, τα βρισίδια των έξαλλων οδηγών και όλη την δυσάρεστη φασαρία των κατοίκων της πόλης, στο Central Park άκουγες τα κελαηδίσματα των πουλιών, τα γλυκόλογα των ερωτευμένων που έκαναν βόλτες χέρι χέρι και τους ήχους των τρεχούμενων νερών. Βρίσκονταν σε έναν άλλο κόσμο, πιο όμορφο, ήμερο και λιγότερο αγχωτικό.

Εκεί όλοι έκαναν την βόλτα τους χωρίς να βιάζονται, σε αντίθεση με τα πεζοδρόμια. Η παρέα είχε ήδη φτάσει στην καντίνα για την οποία μιλούσε ο Dexter και κοίταγαν το μενού. Το τοπίο ήταν κάπως ρομαντικό για τα γούστα της Sunny. Η καντίνα ήταν ένα παλιό φορτηγάκι διαμορφωμένο σε κουζίνα με φωτάκια να στολίζουν κάθε γωνιά του. Έξω υπήρχε ένας χώρος με λίγα κόκκινα σιδερένια τραπεζάκια που ταίριαζαν χρωματικά με το υπόλοιπο σκηνικό. Πάνω σε κάθε τραπέζι υπήρχαν αναμμένα κεράκι και για καλή τους τύχη είχαν σόμπες για τις κρύες μέρες του χειμώνα. Ήταν σχετικά αργά το βράδυ όμως παρά το κρύο κυκλοφορούσε αρκετός κόσμος. Το άγχος της πόλης σε κάνει να θες να ξεσκάσεις επειγόντως, χωρίς να σε νοιάζει ο καιρός.

Η ηλιαχτίδα κάθισε μόνη της κατσουφιασμένη σε ένα τραπεζάκι. Στο ακριβώς δίπλα ένα ζευγάρι εφήβων μοιραζόταν μία σοκολατένια βάφλα με φράουλες και τριμμένο μπισκότο. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε είναι το πως γινόταν να μοιραστούν κάτι, ενώ θα μπορούσε ο καθένας να πάρει το δικό του γλυκό! Το δεύτερο πράγματα που σκέφτηκε είναι πως θα ήθελε να βρισκόταν στην θέση τους. Είχαν περάσει κάτι αιώνες από τότε που βγήκε το τελευταίο αποτυχημένο της ραντεβού με έναν γνωστό του Leo. Μετά από αυτή την εμπειρία έχασε κάθε ελπίδα για την ζωή, την ανθρωπότητα και τον πλανήτη Γη γενικά.

Νευρίαζε, γιατί δεν ζητούσε πολλά, ούτε είχε υπέρμετρες απαιτήσεις. Το μόνο που επιθυμούσε ήταν ένα γλυκό άγγιγμα, ένα βλέμμα όλο νόημα και ουσία, μία ζεστή αγκαλιά, ένα φιλί στο μέτωπο και μία κίνηση για να της δείξει κάποιος πως ενδιαφερόταν για την ύπαρξή της. Το πρόβλημα με την με εκείνη ήταν πως από την μία ήθελε να εξαφανιστεί από το πρόσωπό της Γης, αλλά από την άλλη ήταν τρομερά απεγνωσμένη για ανθρώπινη επαφή και στοργή. Ζήλευε τους ανθρώπους που αυτά τους έρχοταν απολύτως φυσικά, δίχως ιδιαίτερη προσπάθεια.

"Εμείς παραγγείλαμε. Εσύ δεν θα πάρεις κάτι;" Η τσιριχτή φωνή της Kendy διαπέρασε τα αυτιά της και διέλυσε την συγκέντρωσή της. Το λευκό της φόρεμα την έκανε να μοιάζει με άγγελο, πράγμα που την εκνεύριζε ακόμα πιο πολύ.

"Δεν πεινάω." Απάντησε ανόρεχτα.

"Θα μείνεις νηστική;" Ανησύχησε η συνάδερφός της. "Πρέπει να φας κάτι."

"Αφού δεν πεινάω!"

"Πήγαινε να δεις τον κατάλογο. Έχει πολλές επιλογές. Ίσως να σου ανοίξει η όρεξη." Συνέχισε με χαμόγελο στα χείλη.

Δεν μπορείτε να με αφήσετε όλοι στην ησυχία μου;

"Τι έγινε;" Ρώτησε ο Dexter και κάθισε στο τραπέζι της Sunny. Τα υπόλοιπα παιδιά καθόταν πιο δίπλα περιμένοντας τις παραγγελίες τους. "Η δεσποινίς 'δεν έχω όρεξη για τίποτα και καταστρέφω την διάθεση της παρέας' δεν θέλει κάτι να φάει;"

"Kendy, πες στον κύριο Peterson ότι ευθύνεται ο ίδιος για την έλλειψη της όρεξής μου." Η κοπέλα έμεινε να τους κοιτάει μπερδεμένη.

"Εμ... Dexter, η Sunny λέει πως ευθύνεσαι εσύ που δεν έχει όρεξη." Μετέφερε στον μπασίστα ο οποίος καθόταν ακριβώς δίπλα.

"Αα μάλιστα." Έκανε έκπληκτος. "Πες στην δεσποινίς Sunny πως μπορεί να μου το πει και η ίδια, αν θέλει φυσικά. Να μην την πιέζουμε κιόλας."

Η ροζομάλλα τον αργιοκοίταξε. Τα λόγια του απασχόλησαν λίγο το μυαλό της. Ήταν από τις σπάνιες φορές που την έλεγε με το όνομά της. Συνήθως αναφερόταν σε εκείνη ως ηλιαχτίδα. Δεν ήξερε τι από τα δύο είναι χειρότερο. Το απαίσιο όνομα που της έδωσαν οι γονείς της ή το πιο απαίσιο παρατσούκλι εμπνευσμένο από το αυτό το όνομα;

"Πες στον κύριο Peterson πως του έδωσα αρκετή σημασία για απόψε. Η ύπαρξή του θα μου είναι αδιάφορη για το υπόλοιπο της βραδιάς." Δήλωσε και τίναξε το μαλλί της σαν μία σωστή boss ass bitch.

"Αυτά έλεγες και πριν λίγο, αλλά πάλι με εμένα ασχολείσαι. Δεν ήξερα ότι με συμπαθείς τόσο."

Δεν συνέχισε την κουβέντα. Παρατήρησε τα υπόλοιπα παιδιά που είχαν κάτσει πιο δίπλα τρώγοντας αυτά που είχαν παραγγείλει. Η Akari γκρίνιαζε που ο Josh δεν την άφηνε να πάρει από τις πατάτες του, ενώ ο Max είχε ήδη φάει λαίμαργα το μισό σάντουίτς του. Η Palmer δυσκολευόταν να φάει την γλυκιά κρέπα της, γιατί γελούσε με τα αστεία της Kendy. Η συνάδερφός της Sunny, της περιέγραφε αστεία περιστατικά από την δουλειά. Τα περισσότερα από αυτά περιλάμβαναν βλακείες και γκάφες της ροζομάλλας, η όποια ήθελε να κλείσει το στόμα της με κολλητική ταινία. Μία μέρα που να μην γινόταν ρεζίλι στην Palmer υπήρχε άραγε;

"Φάε." Ο Dexter έκατσε δίπλα της τοποθετώντας το burger με τις αχνιστές πατάτες στο τραπέζι. Η κοπέλα τον κοίταξε λοξά. "Δεν το θέλω όλο. Πάρε το μισό."

"Σου είπα πως δεν πεινάω."

"Και εγώ σου είπα πως δεν το θέλω όλο." Έκοψε με ένα πλαστικό μαχαίρι το burger για να το μοιραστούν. "Μπράβο μας. Κάθε μέρα που περνάει κάνουμε ένα βήμα προς την καλύτερη επικοινωνία. Πρέπει να το γιορτάσουμε. Φάε."

"Δεν νομίζω πως μιλάμε την ίδια γλώσσα..." Έκανε παύση τρίβοντας κουρασμένα το μέτωπό της. "Σου είπα πως δεν πεινάω. Αυτό σημαίνει πως δεν θέλω να φάω. Το έπιασες τώρα;"

"Όχι." Της απάντησε μπουκωμένος με απόλυτη φυσικότητα. "Γιατί λες ψέματα."

"Δεν λέω ψέματα!" Θίχτηκε. Η εικόνα το mail ήρθε πάλι στο μυαλό της. Εσύ είσαι αυτός που δεν λέει την αλήθεια.

"Λες." Σκουπίστηκε με μία χαρτοπετσέτα. "Πείνας, αλλά επειδή είσαι απαιτητική με το φαγητό, δεν καταδέχεσαι να δοκιμάσεις κάτι καινούργιο με τον φόβο ότι δεν θα σου αρέσει."

ΒΓΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ!

"Δεν είναι αλήθεια αυτό! Έχω δοκιμάσει πολλές φορές νέα πράγματα. Απλώς δεν πεινάω!"

"Δηλαδή μου λες πως δεν θέλεις να δοκιμάσεις αυτές τις ζεστές, ξεροψημένες, τραγανές πατάτες με πάπρικα και δροσερή σος γιαουρτιού;" Την προκάλεσε με την περιγραφή του τρώγοντας παράλληλα ακριβώς μπροστά της.

"Έχω φτιάξει και καλύτερες." Μπορεί και όχι.

"Δεν αμφιβάλλω, αλλά δεν τις έχεις δοκιμάσει καν. Πώς μπορείς να συγκρίνεις;" Την ρώτησε και η Sunny πάλευε να κρατήσει τα τείχη της.

Μην υποκύψεις, Sunny. Είσαι δυνατή. Δεν λυγίζεις. Δεν σπας.

"Πάρε μία." Κράτησε μία τηγανιτή πατάτα μπροστά στο στόμα της. "Δες το σαν πείραμα. Απλά δοκιμάζεις για επιστημονικούς λόγους."

Κάρφωσε τα μάτια της στη πατάτα. Άτιμη ζωή. Άτιμε ανισόρροπε! Πόσο κακό να έκανε μία πατάτα, ωστόσο; Καθόλου. Στο κάτω κάτω την δοκίμαζε για να επιβεβαιώσει την αρχική της άποψη, ότι δηλαδή εκείνη μπορεί να φτιάξει πολύ καλύτερες! Πλησίασε το πρόσωπό της και ο Dexter την τάισε με την τραγανή πατάτα. Άρχισε να μασάει με συγκρατημένες εκφράσεις, όμως με ένα του βλέμμα έσπασε το προσωπείο της σκληρής και αδέκαστης σεφ. Ένα χαζό γελάκι φώτισε το πρόσωπό της και εκείνος την σκούντηξε για να πάρει και άλλες, προσφέροντάς της και το άλλο μισό του burger.

"ΘΑΥΜΑ!" Η Akari τράβηξε την κάμερα προς το μέρος τους. "Ο Dexter όχι μόνο συνυπάρχει σαν άνθρωπος με την Sunny, ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΤΑΙΖΕΙ ΚΙΟΛΑΣ!"

"ΣΣΣ!" Της φώναξε η Sunny μπουκωμένη. "Κλείσε την κάμερα γιατί θα-"

"Οκ, οκ!" Βιαστικά απομάκρυνε την κάμερα και πήγε προς την πλευρά των υπολοίπων.

"Έχεις ταλέντο στο να απειλείς κόσμο."

"Αυτό θα το εκλάβω ως κοπλιμέντο." Του έκλεισε το μάτι και συνέχισε να τρώει.

"Είδες που δοκίμασες, τελικά; Αυτό να σου γίνει μάθημα. Που και που πρέπει να βγαίνουμε από το comfort zone μας." Πήρε ύφος αρχαίου γέροντα φιλοσόφου.

"Ναι, ναι ό,τι πεις, Gandalf!" Στριφογύρισε τα μάτια της.

"Εγώ φταίω που νοιάζομαι." Η έκφρασή του αμέσως μετά την πρόταση που ξεστόμισε θα αποτυπωνόταν για πάντα στο μυαλό της. Έβγαλε γρήγορα το κινητό του και έκανε πως κοιτάει κάτι σημαντικό για να αποφύγει το eye contact.

"Τι ώρα πήγε;" Ρώτησε γιατί η σιωπή μεταξύ τους την σκότωνε.

"Βιάζεσαι να πας κάπου;"

"Απαντάς στην ερώτηση με ερώτηση."

"Και εσύ δεν απαντάς καθόλου." Της την έσπαγε όταν είχε δίκιο.

"Ωραία!" Πείσμωσε. "Κάνει κρύο, βαριέμαι, νυστάζω και θέλω να πάω σπίτι."

"Εννοείς στο comfort zone σου;"

"Ναι!" Δεν καταλάβαινε τι σχέση είχε αυτό τώρα.

"Κάνε κάτι διαφορετικό για αλλαγή."

"Δεν υπάρχουν και τόσα πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις. Η ζωή μας δεν είναι ταινία, σειρά ή βιβλίο."

"Μπορούμε όμως να την κάνουμε σαν ταινία, σειρά ή βιβλίο." Το ηλίθιο χαμόγελό του την ζέστανε όλως περιέργως. "Σου έχω τρομερή πρόταση."

"Ωχ. Κάθε φορά που προτείνεις κάτι όλα πάνε κατά διαόλου."

"Δεν έχει πλάκα αλλιώς." Την πείραξε και εκείνη ήταν περίεργη να μάθει τι στο καλό σκεφτόταν. "Όπως γνωρίζεις ήδη ο μπαμπάς μου παντρεύεται σε λίγο καιρό με την αρραβωνιαστικιά νούμερο 9."

Η Sunny ανατρίχιασε. Αυτό το γρουσούζικο νούμερο την κυνηγούσε επικίνδυνα σήμερα! Ήταν δεδομένο ότι κάτι θα πήγαινε λάθος.

"Ο γάμος θα γίνει στο Las Vegas." Συνέχισε. "Και ο μπαμπάς μου με άφησε να καλέσω στον γάμο όποιον φίλο μου θέλω. Επέμενε να πληρώσει ο ίδιος τα έξοδα του ταξιδιού και ό,τι άλλο χρειαστούμε κατά την διαμονή μας εκεί. Ενημέρωσα τα παιδιά χτες και συμφώνησαν να έρθουν όλοι. Άρα αφού θα έρθουν όλοι μάντεψε ποιός θα κάνει δωρεάν διακοπές για μία εβδομάδα στο Las Vegas;"

"Ποιός;" Ρώτησε. Δεν είχε καταλάβει απολύτως τίποτα.

"Εσύ βρε κουτό! Έχεις πάει ποτέ στο Las Vegas;"

"Εμ... όχι;" Εξακολουθούσε να μην καταλαβαίνει.

"Εε καιρός να πας λοιπόν! Θα περάσουμε τέλεια! Όταν το είπα στα παιδιά άρχισαν να φτιάχνουν ήδη βαλίτσες. Είναι εμπειρία ζωής και δεν πρέπει να το χάσεις. Σκέψου πως θα βγεις από το comfort zone σου για λίγο και θα δεις πως είναι να διασκεδάζεις. Τρομερό! Έτσι δεν είναι;"

"Εμ... όχι;" Επανέλαβε. "Τι λες; Ότι με καλείς στο 9ο γάμο του πατέρα σου στο Las Vegas με όλα τα έξοδα πληρωμένα από τον ίδιο;"

"Ναι αυτό ακριβώς σου λέω. Τι δεν καταλαβαίνεις εσύ;"

"Πού κολλάω εγώ με τον γάμο του πατέρα σου; Πού κολλάω εγώ στο Las Vegas; Πού κολλάμε εμείς οι δύο γενικά μαζί;" Πολλά ερωτήματα. "Δεν τον έχω γνωρίσει καν τον άνθρωπο! Δεν πρόκειται να πάω στο γάμο ενός αγνώστου και να μου πληρώσει και τα έξοδα! Αν είναι δυνατόν!"

"Ξέρεις εμένα όμως και εγώ σε κάλεσα." Της είπε. "Μην πετάς αυτή την ευκαιρία στα σκουπίδια. Σκέψου το! Θα πάρεις μια εβδομάδα άδεια από την δουλειά σου. Δεν θα δεις την Kendy για μία ολόκληρη εβδομάδα! Αντιθέτως θα παρτάρεις με όλους μας και θα έχεις να λες αυτή την εμπειρία στα παιδιά σου και στα παιδιά των παιδιών σου, αν ποτέ κανείς φυσικά. Σκέψου το, ηλιαχτίδα."

Η ηλιαχτίδα βυθίστηκε στις σκέψεις της. Θα βγω από το comfort zone μου. Θα πάρω άδεια για λίγο από την δουλειά. Θα αλλάξω παραστάσεις. Θα πάω σε ένα νέο μέρος, που δεν πρόκειται να πήγαινα ποτέ μόνη μου. Θα είμαι μαζί με τα παιδιά και κυρίως με την Palmer. Θα διασκεδάσω χωρίς τύψεις.

Ελπίζω να μην το μετανιώσω...

Αυτό το κεφάλαιο είναι τόσο fluff. Μου αρέσει που οι χαρακτήρες επικοινωνούν σαν άνθρωποι και όχι σαν ανώριμα ζώα της ζούγκλας του Αμαζονίου. Ζω για αυτά τα cute moments μεταξύ τους!

Σας εύχομαι να βρείτε και εσείς κάποιον που να σας προσφέρει τα γάντια του όταν κάνει κρύο και να σας δίνει το μισό burger του. Η  σούπερ δύναμη του Dexter είναι να καταλαβαίνει τις ανάγκες των άλλων γύρω του. 

Όπως καταλάβατε θα έχουμε πολλές εξελίξεις μίας και τα παιδιά μας θα πάνε στο Las Vegas! Κρατήστε γερά γιατί ακολουθούν πολλές περιπέτειες και θα δούμε και μερικούς νέους χαρακτήρες.

Ερώτηση του κεφαλαίου:
Αν έπρεπε να διαλέξετε έναν
χαρακτήρα του βιβλίου για να
πάτε μαζί διακοπές, ποιός θα ήταν αυτός και πού θα πηγαίνατε;