"ΘΕΛΩ ΑΠΛΑ ΗΣΥΧΙΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ."

. *   ✦ .  ⁺   .

Υπάρχουν στιγμές που η Sunny θέλει η ζωή της να είναι ένα βιντεοπαιχνίδι ώστε να μπορεί να πεθάνει και να ξαναρχίσει πάλι από την αρχή.

Έκλεισε ενοχλημένη τα μάτια της και γύρισε πλευρό στο καναπέ προσπαθώντας να ηρεμήσει το κουρασμένο σώμα της. Ήθελε να νομίζει πως ο θόρυβος προερχόταν απλά από ένα διερχόμενο αυτοκίνητο στο δρόμο και σε πολύ λίγο θα επέστρεφε η γλυκιά ησυχία που τόσο λαχταρούσε. Τζίφος. Έβαλε το μαξιλάρι στο κεφάλι της χωρίς να είναι σίγουρη ότι το κάνει απλά για να μην ακούει την φασαρία ή για να προκαλέσει ασφυξία στον εαυτό της. Όσο περνάει η ώρα τόσο μειώνονται τα ποσοστά υπομονής που διαθέτει και δυστυχώς δεν είναι πολλά.

Αυτός φταίει.

Η σκέψη ξεπήδησε από τα έγκατα του υποσυνείδητού της και ένιωσε το αίμα της να κοχλάζει. Το αγγελάκι στον ένα ώμο της ψιθύρισε φοβισμένο μερικά καθησυχαστικά λόγια, αλλά είχε περάσει πάρα πολύς καιρός από τότε που σταμάτησε να το ακούει. Το διαβολάκι στον άλλο ώμο με εξαιρετική και καλά δομημένη επιχειρηματολογιά της εξηγούσε γιατί η δολοφονία είναι η πιο λογική λύση στο πρόβλημά της.

Μην αντέχοντας άλλο πετάχτηκε σαν ελατήριο όρθια, άρπαξε την ρόμπα της (ασορτί με τις ντροπιαστικές πιτζάμες, δώρο της γιαγιάς της) και βγήκε άρον άρον από το διαμέρισμα. Σαν ντοπαρισμένος ταύρος που αναστατώνεται αντικρίζωντας το κόκκινο πανί, η νεαρή ηλιαχτίδα μας κάρφωσε το βλέμμα της στην πόρτα του διπλανού διαμερίσματος και την βάρεσε με όση δύναμη της έχει απομείνει.

Το μυαλό της άρχισε να παίζει όλα τα πιθανά σενάρια. Αυτός θα της άνοιγε ενοχλημένος για εκατοστή φορά και μετά εκείνη θα έπαιρνε την αστυνομία. Η αστυνομία δεν θα ερχόταν αφού όλες τις προηγούμενες φορές που εμφανίστηκε δεν έβγαλε άκρη με κανέναν και πλέον αγνοεί πλήρως την ύπαρξη της παλαβής ροζομάλλας. Χτύπησε πάλι επίμονα και κλώτσησε με το πόδι της την πόρτα, μια κίνηση που μετάνιωσε λίγο αργότερα, καθώς ένας οξύς πόνος απλώθηκε στο γόνατό της.

"ΑΑΑΑΑΑ! Σε μισώ! Σας μισώ όλους!" Κλαψούρισε και έτριψε νευρικά το πόδι της για να απαλύνει τον πόνο. "Τι σου έχω κάνει; Πες μου!" Κοίταξε προς τα πάνω με μια ελπίδα να πάρει κάποια απάντηση από το σύμπαν ή από κάποιον Θεό τέλος πάντων.

"SUNNY!" Η πόρτα άνοιξε μετά από λίγα λεπτά και μπροστά της εμφανίστηκε ενθουσιασμένη η Akari που χρειάστηκε να φωνάξει για να ακουστεί εξαιτίας της δυνατής μουσικής. "ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΟΤΙ ΘΑ ΕΡΧΟΣΟΥΝ! ΠΕΣ ΓΕΙΑ ΣΤΟ VLOG." Η κοπέλα σήκωσε ψηλά την κάμερα και το φως που ήταν συνδεδεμένο πάνω της με αποτέλεσμα να την τυφλώσει.

Εκνευρισμένη έβαλε τα χέρια της μπροστά στο πρόσωπό της και ορκίστηκε πως σήμερα θα ήταν η μέρα που θα έμπαινε φυλακή. Το τρομακτικό είναι πως δεν της φαινόταν καν κακό πλέον. Εκεί τουλάχιστον θα είχε ησυχία!

"ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΟ ΣΑΣ!" Φώναξε στην κάμερα και προχώρησε στο εσωτερικό του σκοτεινού διαμερίσματος.

Η ατμόσφαιρα ήταν τουλάχιστον αποπνικτική. Όλο το διαμέρισμα φωτιζόταν μόνο από τις φτηνιάρικες κόκκινες λεντοταινίες στους τοίχους, που την έκαναν να αισθάνεται λες και βρίσκεται σε κακόφημο strip club. Στο καναπέ ήταν καθισμένος ο Josh και στριμώχτηκε δίπλα του η Akari συνεχίζοντας να τραβά με την κάμερα. Η Sunny γύρισε και αντίκρισε την πηγή της φασαρίας. Η wannabe ροκ μπάντα του έπαιζε ένα τραγούδι των Arctic Monkeys.

Δεν θυμόταν τα ονόματα των άλλων "rockstars" και δεν την ένοιαζε να τα μάθει κιόλας. Εξέτασε για μια στιγμή μόνο όλη την μπάντα συνολικά και μετά έστρεψε το βλέμμα της πάνω του. Οι ατίθασες ξανθιές μπούκλες του έμπαιναν μέσα στο πρόσωπό του κρύβοντας την έκφραση της απόλυτης ευφορίας. Τα δάχτυλά του πετούσαν πάνω στις χορδές του μπάσου (που η εκείνη νόμιζε πως είναι κιθάρα επειδή είναι άσχετη) και με μία σπιρτάδα χτυπούσε ρυθμικά το πόδι του στο πάτωμα. Λίγο πριν τελειώσει το κομμάτι το βλέμμα του την παρατήρησε να κάθεται κοντά στο παράθυρο και να την λούζει το φως του φεγγαριού, κάνοντάς την να ξεχωρίζει μέσα στο σαλόνι. Της χαμογέλασε ειρωνικά βλέποντας τις πιτζάμες της και την ενοχλημένη έκφρασή της.

Ο Dexter Peterson ήξερε γιατί έχει έρθει και ανυπομονούσε τόσο πολύ για αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει.

Το συγκρότημα τελείωσε το τραγούδι και το μικρό κοινό στον καναπέ χειροκρότησε ξετρελαμένο. Ο Ford, ο τραγουδιστής, έκανε "κόλλα πέντε" με τον Liam, τον κιθαρίστα. Ο Blake φίλησε τις τυχερές μπαγκέτες των ντραμς, που είχαν πάνω χαραγμένες την λατινική φράση "Carpe Diem", δηλαδή άδραξε την μέρα. Ο ντράμερ ντρεπόταν να πει πως διάβαζε κρυφά τα βιβλία του Οράτιου τις κρύες νύχτες του φθινοπώρου με ένα φλιτζάνι τσάι. Ήταν διχασμένος ανάμεσα σε δύο aesthetics, το rock και το dark academia και δεν ήξερε ποιο από τα δύο να ακολουθήσει.

"Μπράβο παιδιά! Σκίσατε!" Είπε ενθουσιασμένη η Akari και έκλεισε επιτέλους την κάμερα. "Να με θυμάστε όταν γίνετε διάσημοι, εντάξει;"

"Εσένα δεν σε ξεχνάμε με τίποτα." Αστειεύτηκε ο Ford.

Τα παιδιά μαζεύτηκαν στο σαλόνι, άλλοι κάθισαν στον καναπέ και άλλοι σε μεγάλες μαξιλάρες στο πάτωμα, συζητώντας για μουσική και για διάφορα άσχετα θέματα. Ο ήσυχος Josh αναρωτιόταν τι ακριβώς έκανε εκεί με αυτή την παρέα. Πάντα σιωπηλός, καταλαβαίνεις μόνο από το βλέμμα του ότι είναι μπερδεμένος, αλλά νιώθει για έναν ανεξήγητο λόγο όμορφα που είναι μέλος της. Η Akari γελάει σαν δελφίνι με τα κρύα αστεία του Ford και τα παιδιά της μπάντας συζητούν για το ποιο τραγούδι θα παίξουν στην συνέχεια.

Η Sunny δεν έχει κουνηθεί από την θέση της. Παρατηρούσε με προσήλωση τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούσαν τα άτομα στο δωμάτιο και οι τοίχοι την έπνιγαν. Χρειάστηκε μερικά λεπτά για να θυμηθεί τον λόγο για τον οποίο ήρθε εξαρχής στο διαμέρισμα του Dexter και προετοιμάστηκε μέσα της για τον καυγά. Δεν ήταν εύκολο. Οι τσακωμοί ήταν τόσο συχνοί, που έπρεπε σχεδόν σε καθημερινή βάση να ψάχνει έξυπνες σπόντες στο Google για να είναι ποετοιμασμένη ανά πάσα στιγμή.

Μετακινήθηκε μέσα στο σκοτάδι και άνοιξε τον διακόπτη του σαλονιού. Τα γέλια σταμάτησαν, οι συζητήσεις κόπηκαν στην μέση και όλοι γύρισαν να δουν την εξουθενωμένη ηλιαχτίδα με τα κοντά ροζ μαλλιά να πετάγονται σε όλες τις λάθος πλευρές, τις χνουδωτές πιτζάμες με τον Winnie και την χαρακτηριστική έκφραση της μιζέριας ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της.

"Λάμπεις όπως πάντα ηλιαχτίδα." Της είπε ο Dexter ειρωνικά και ακούστηκαν μερικά γέλια. "Είσαι τόσο εκθαμβωτική, που μέχρι και το μωρό-ήλιος από τα Teletubbies θα ζήλευε την λάμψη σου."

Σιχαινόταν τα κρύα αστεία για το όνομά της περισσότερο και από το ίδιο το όνομά της! Δεν θα τον άφηνε όμως να την μειώσει. Σήμερα ήταν πολύ κουρασμένη για να διαχειριστεί τον Peterson, αυτή την μικρή πόρνη του ελέους και της ντροπής.

"Κόψε τις μαλακίες." Είπε με σοβαρό τόνο και τα παιδιά κοιτάχτηκαν άβολα μεταξύ τους. Η Akari και ο Josh γνώριζαν τους ατελείωτους τσακωμούς τους από την μέρα που η Sunny μετακόμισε στο διπλανό διαμέρισμα του Dexter. Ωστόσο, πάντα εκπλήσσονταν με την ευρηματικότητα στις βρισιές τους και τα πειράγματά τους. "Ξέρεις ότι είναι ώρα κοινής ησυχίας;"

"Όχι." Συνέχισε με το ειρωνικό του ύφος. "Πάλι καλά που έχουμε εσένα την κωλόγρια να μας το υπενθυμίζεις. Ούτε η κυρία Miranda δεν πέφτει τόσο νωρίς για ύπνο!"

"Να σου θυμίσω για ακόμα μία φορά πως δουλεύω σχεδόν όλη μέρα από το πρωί!" Του απάντησε νευριασμένη σε μία προσπάθεια της να τον κάνει να καταλάβει γιατί συμπεριφέρεται κάθε φορά σαν υστερική. Ο Blake που καθόταν κοντά της αγχώθηκε και άρχισε να παίζει νευρικά με τον αναπτήρα του.

"Δεν ήξερα ότι το να σερβίρεις παγωτό σε παιδάκια είναι τόσο κουραστική δουλειά." Ήξερε πολύ καλά πως να την εξοργίζει. Αυτή η συζήτηση είχε γίνει άπειρες φορές και κάθε φορά το απολάμβανε περισσότερο από την προηγούμενη.

"Μην υποτιμάς την δουλειά μου! Δεν σερβίρω μόνο παγωτό. Πρέπει να επιβλέπω και το παιχνίδι τους στον παιδότοπο. Είναι πολύ κουραστικό και δύσκολο να δουλεύεις με παιδιά!" Φώναξε για να δικαιολογήσει την κούρασή της.

"Και εγώ δουλεύω με παιδιά. Δεν είναι άθλος. Απλά δεν ξέρεις να τα διαχειριστείς από ότι φαίνεται." Πολλές φορές ο Dexter δεν εννοούσε τα πράγματα που της έλεγε, απλά ήθελε μόνο να την εξοργίσει.

"Δηλαδή θες να πεις πως είμαι άχρηστη;" Τον ρώτησε υψώνοντας πάλι τον τόνο της φωνής της. Ο Blake από την αμηχανία του συνέχιζε να παίζει με τον αναπτήρα.

"Όχι." Έκανε μια παύση πριν πει την επόμενη σπόντα. "Θέλω να πω πως είσαι ανίκανη."

Τα παιδιά τους έβλεπα να μαλώνουν σαν τα πεντάρχονα μην ξέροντας πως θα εξελιχθεί αυτή την φορά ο τσακωμός τους. Ο Josh συνήθως κρατούσε το σκορ και σήμερα με διαφορά προπορεύεται ο Dexter. Όλοι περιμένουν με αγωνία την επόμενη κίνηση της Sunny λες και παρακολουθούσαν αγώνα τένις.

"Παίρνω τηλέφωνο την αστυνομία." Δήλωσε απλά και έβγαλε το κινητό της από τσέπη της ρόμπας.

"Εννοείς το μοναδικό νούμερο που έχεις αποθηκευμένο στο κινητό σου;" Γέλασε και εκείνη πήγε να του απαντήσει κάτι πολύ κακό, αλλά την έκοψε ο Josh, πριν προλάβουν να ανάψουν για τα καλά τα αίματα.

"Φτάνει!" Πετάχτηκε από τον καναπέ και έκανε νόημα στους υπόλοιπους να τον βοηθήσουν να ελαφρύνει το κλίμα. "Sunny, κάτσε μαζί μας. Καταλαβαίνω ότι είσαι κουρασμένη, αλλά σε λίγο θα έρθει και η ανιψιά της κυρίας Miranda."

Βραχυκύκλωσε.

"Ποιά;" Ρώτησε μη μπορώντας πλέον να διαχειριστεί τις πληροφορίες της μέρας. "Ποιά είναι αυτή; Γιατί θα έρθει εδώ;"

"Την γνωρίσαμε το πρωί. Μετακόμισε μαζί με την θεία της και της είπαμε να έρθει εδώ να γνωριστούμε. Είναι περίπου στην ηλικία μας. Θα την συμπαθήσεις σίγουρα. Φαίνεται πολύ-"

"ΟΧΙ!" Τους φώναξε διακόπτοντας τον Josh, ο οποίος προσπάθησε να της εξηγήσει. Ο Dexter έκατσε πίσω αναπαυτικά και περίμενε το mental breakdown που θα συνέβαινε μπροστά του. Οι υπόλοιποι απλά πάγωσαν στις θέσεις τους. "Φτάνει! Δουλεύω από το πρωί σερβίροντας άνοστο παγωτό σε κακομαθημένα σκατόπαιδα, ανέχομαι όλες τις απαιτήσεις του κάθε σπαστικού γονιού και όταν έρχομαι σπίτι, για να κοιμηθώ επιτέλους, το ασανσέρ δεν λειτουργεί και από το διπλανό διαμέρισμα ακούγεται δυνατή μουσική! Δεν με νοιάζει ποια είναι αυτή και τι κάνει εδώ! Δεν θέλω να γνωρίσω κανέναν! Η ύπαρξή της μου είναι παντελώς αδιάφορη! ΘΕΛΩ ΑΠΛΑ ΗΣΥΧΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ!"

"Καλώς ήρθες στην Νέα Υόρκη, την πόλη που δεν κοιμάται ποτέ." Είπε χαμογελώντας και η Sunny έπιασε γρήγορα ένα μαξιλάρι από το πάτωμα."PUT THE PILLOW DOWN SLOWLY!" Σήκωσε τα χέρια ψηλά.

Η παρέα είχε ξεκαρδιστεί στα γέλια με τα καμώματα των δύο ανώριμων νέων. Πριν προλάβει να του απαντήσει ή έστω να ρίξει το μαξιλάρι στο κεφάλι του, το κουδούνι του διαμερίσματος χτύπησε και όλοι κοίταξαν τον οικοδεσπότη.

"Τι με κοιτάτε; Αα ναι σωστά! Εγώ πρέπει να ανοίξω." Είπε και σηκώθηκε βιαστικά. Η ροζομάλλα στριφογύρισε τα μάτια της με το κακόγουστο αστείο του και κατσουφιασμένη περίμενε να δει ποιος τυχάρπαστος θα ερχόταν ακόμα σε αυτό το διαμέρισμα.

"Γειά σας! Συγγνώμη που άργησα! Έφερα πίτσα για όλους." Ντροπαλά μία νεαρή κοπέλα εμφανίστηκε στην πόρτα.

Η Sunny, θαρραλέα, πρώτα από περιέργεια και μετά από επιθυμία κοίταξε κατάματα την Palmer και ο κόσμος στον οποίο ζούσε τα τελευταία 20 χρόνια έπαψε να είναι ο ίδιος. Η Γη σταμάτησε να γυρίζει, ο μαύρος καμβάς του σύμπαντος γέμισε μικροσκοπικά άστρα το καθένα με άλλο χρώμα, ο καπνός των τσιγάρων όλου του κόσμου δημιούργησε μία παχιά ομίχλη. Στα πνευμονία της φύτρωσαν ολόλευκες μαργαρίτες, σαν το απαλό δέρμα της Palmer. Και όσο ένιωθε τις μαργαρίτες να ριζώνουν στα σωθικά της τόσο περισσότερο ανέπνεε καθαρά. Ύστερα, όλο το δωμάτιο φώτισε μόλις της χαμογέλασε ντροπαλά και ένιωσε μία ζεστασιά να απλώνεται στο κορμί της. Όπως όταν πίνεις ζεστό ρούμι και νιώθεις το ποτό να σε καίει. Να σε καίει και να σε κάνει στάχτη.

Καίγεσαι.

"SUNNY, ΚΑΙΓΕΣΑΙ!" Ούρλιαξε πανικόβλητη η Akari.

Ξύπνησε από αυτό το πανέμορφο αλλά σύντομο όνειρο, για να συνειδητοποιήσει ότι η αγαπημένη της ρόμπα έχει πιάσει φωτιά στην άκρη, εξαιτίας της απροσεξίας του Blake με τον αναπτήρα! Η νεαρή άρχισε να φωνάζει κατατρομαγμένη και να προσπαθούσε να βγάλει την φλεγόμενη ρόμπα από πάνω της. Πριν προλάβει να βγάλει γρήγορα και το άλλο μανίκι, ο Dexter ήρθε μπροστά της και την περιέλουσε με το περιεχόμενο του πυροσβεστήρα. Η νεαρή ηλιαχτίδα έμεινε ακίνητη στη μέση του σαλονιού να κοιτάει σοκαρισμένη και ντροπιασμένη γύρω της τους υπόλοιπους, σκουπίζωντας τους άσπρους αφρούς από το πρόσωπό της. Κανείς δεν μίλαγε.

"Όταν είπα προηγουμένως ότι λάμπεις πιο πολύ και από τον ήλιο από τα Teletubbies, δεν εννοούσα ακριβώς αυτό." Της είπε.

Ακούστηκαν μόνο κάτι τζιτζίκια στο background.

ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ, ΑΛΗΤΕΣ, ΠΟΥΛΙΑ!
(όχι, δεν θα βαρεθώ ποτέ
αυτή την φράση.)

Σας καλωσορίζω επίσημα στο πρώτο κεφάλαιο αυτής της ιστορίας! Μετά από μερικές αιωνιότητες επιστρέφω ενεργά στην κοινότητα του wattpad με ένα ακόμα συγγραφικό δημιούργημά μου! (σε είδα που γέλασες). Δούλευα πάρα πολύ καιρό πάνω σε αυτή την ιστορία και χαίρομαι που επιτέλους έχω την ευκαιρία να την μοιραστώ μαζί σας.

Είμαι σίγουρη (ούτε καν) πως θα έχετε αρκετές απορίες, αλλά είναι ακόμα αρχή οπότε έχουμε πολλά να δούμε στην συνέχεια.

Έχει περάσει καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα στην εφαρμογή και είχα σχεδόν ξεχάσει την ανικανότητά μου στο γράψιμο. Χεχε. So, please bear with me. Ορκίζομαι πως θα το βρω.

Η ζωή σας πώς πάει γενικά;

Ερώτηση του κεφαλαίου:
Ποιές είναι οι πρώτες εντυπώσεις
και οι σκέψεις σας για την αρχή της ιστορίας;