"Παιδιά, δεν είναι
ανάγκη να τσακωθείτε
πάλι-"

. *   ✦ .  ⁺   .

Η Sunny Grace Wilson πίστευε πως μία ολόκληρη ζωή το σύμπαν της χρωστούσε πολλά πράγματα για τα βάσανα που της είχε απλόχερα προσφέρει. Ωστόσο, είχε την εντύπωση πως αυτή η υπερβολικά υπερβολική (τόσο υπερβολική) άποψη δεν ίσχυε κατά καιρούς, όμως σήμερα αποδείχθηκε πέρα για πέρα αληθινή. Γιατί η αλήθεια είναι πως την τρόμαζαν οι αλλαγές. Και το χειρότερο από όλα είναι πως αλλαγές συμβαίνουν κάθε δευτερόλεπτο που αναπνέει σε αυτόν τον πλανήτη, μπορεί και πιο γρήγορα. Όσο και να προσπαθείς να αγκιστρωθείς πάνω σε κάτι μόνιμο, βέβαιο και σίγουρο ποτέ δεν τα καταφέρνεις. Αυτό το συναίσθημα της αβεβαιότητας είναι σαν να μαθαίνεις κολύμπι κάθε φορά που πέφτεις στην θάλασσα. Σαν να ξυπνάς κάθε πρωί με αμνησία και να χρειάζεται να μάθεις από την αρχή ποιος είσαι, που βρίσκεσαι, τι κάνεις, ποιούς έχεις δίπλα σου. Κάθε φορά.

Κοίταξε το mail από το μουσικό πανεπιστήμιο του Λονδίνου καμιά δεκαριά φορές. Πριν πανικοβληθεί τελείως και βουτήξει στα παγωμένα νερά της παράνοιας, εξέτασε όλα τα πιθανά σενάρια και ενδεχόμενα στο μυαλό της. Αν έχει λίγο παραπάνω χρόνο και το λάπτοπ της θα έφτιαχνε ένα powerpoint.

1) Το mail προοριζόταν για έναν άλλον Dexter Benjamin Peterson και το έστειλαν σε αυτόν καταλάθος. Ο αντιεπαγγελματισμός στο μεγαλείο του.

2) Είναι μία μεγάλη απάτη και αυτό το πανεπιστήμιο δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

3) Είμαι απλώς παρανοϊκή και δεν μπορώ να χωνέψω την σκληρή αλήθεια που με χτύπησε στο κεφάλι σαν καρπούζι.

Φυσικά δεν παραδέχτηκε ότι το νούμερο τρία κέρδισε πανηγυρικά, γιατί κοιτώντας την ώρα διαπίστωσε πως η παράσταση θα άρχιζε από λεπτό σε λεπτό. Βγήκε τρέχοντας από την τουαλέτα και είδε την τεράστια ουρά που είχε προκαλέσει. Δεν έδωσε σημασία στα επικριτικά βλέμμα και κατευθύνθηκε γρήγορα στην θέση της.

"Πού ήσουν τόση ώρα;" Την ρώτησε ο Dexter, ο οποίος καθόταν στην ακριβώς δίπλα θέση της. Η Kendy δεν υποτίθεται ότι κάθεται εκεί;

"Πήγα τουαλέτα και μετά έκανα μια βόλτα στο θέατρο. Απίστευτο κτήριο! Η τέχνη ρέει από παντού. Να πάμε μία βόλτα και μετά το τέλος της παράτασης." Είπε ψέματα. Σκέφτηκε πως ήταν η ώρα να επιστρέψει το κινητό του. "Ορίστε. Δεν πρόλαβα να στο δώσω πίσω όταν κατεβήκαμε από το λεωφορείο και μετά το ξέχασα."

Το αγγελάκι στον δεξί της ώμο ήταν έτοιμο να βάλει τα κλάματα. Ούτε παιδί δεν έλεγε τέτοια ψέματα. Αντιθέτως, το διαβολάκι, που την είχε ωθήσει να πάρει εξαρχής αυτή την απόφαση, γελούσε χαιρέκακα με την μεταμόρφωση της Sunny σε ύπουλη ψεύτρα του κερατά! Για να λέμε και την αλήθεια, είχε ήδη εξασφαλίσει μία θέση στην υποτιθέμενη κόλαση πριν καν προβεί σε αυτή την πράξη.

"Αα ευχαριστώ." Της είπε. "Το είχα ξεχάσει τελείως."

Τα φώτα χαμήλωσαν και οι ψίθυροι του κόσμου σταμάτησαν. Η ψυχή της ανέβηκε ψηλά στο λαιμό της και έπεσε πάλι στο στομάχι της. Οι βελούδινες κόκκινες κουρτίνες άνοιξαν και εμφανίστηκε το σκηνικό ενός σπιτιού. Στην σκηνή μπήκε το πρώτο ζευγάρι, η Martha και ο George. Ευτυχώς η Sunny είχε διαβάσει την πλοκή του έργου και ήξερε τι έβλεπε. Ο Dexter δίπλα της υποψιάστηκε πως είχε πει ψέματα στην Palmer, ότι δήθεν γνώριζε το έργο. Απλά ήθελε να την εντυπωσιάσει. Αυτός, όπως και οι περισσότεροι, είχαν απλά ακουστά το όνομά του έργου και δεν είχαν ιδέα περί τίνος πρόκειται.

"Πότε βγαίνει η Palmer;" Της ψιθύρισε στο αυτί. Η φωνή του τόσο κοντά της την έκανε να ανατριχιάσει ολόκληρη.

"Σε λίγο."

"Σε πόσο;" Επέμενε.

"Μα καλά δεν ξέρεις το έργο;" Η ερώτησή της τον έκανε να σκεφτεί για λίγο.

"Έχω δει την ταινία πριν καιρό μα δεν θυμάμαι." Ψέματα. Άλλος για την κόλαση;

"Η Palmer υποδύεται την Honey. Αυτή και ο άνδρας της, ο Nick, επισκέπτονται τον George και την Martha." Εξήγησε όσο πιο σιγά μπορούσε και γύρισε πάλι μπροστά της.

"Και τι κάνουν;"

Πλέκουν.

"Μην μιλάς και παρακολούθησε!" Ο ψίθυρός της, μάλλον δεν ήταν και τόσο σιγανός γιατί έκανε μία ηλικιωμένη κυρία πίσω της να τους κάνει παρατήρηση.

"Σςς!"

"Συγγνώμη." Ψέλλισε ντροπιασμένη και κάρφωσε τα μάτια της στην σκηνή. Απλά αγνόησε την ύπαρξή του για τις επόμενες 2 και κάτι ώρες!

Η στιγμή της Palmer έφτασε. Αγκαζέ με τον ηθοποιό που υποδυόταν τον σύζυγό της μπήκαν στο σπίτι. Φορούσε ένα γαλάζιο φόρεμα από άλλη δεκαετία και της ταίριαζε τόσο πολύ! Ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της. Τα κοσμήματά της ήταν ένα διακριτικό κολιέ από ολόλευκες πέρλες και ασορτί σκουλαρίκια. Οι ξανθιές επιμελημένες μπούκλες την έκαναν να μοιάζει με γυναίκα άλλης εποχής. Στα χέρια της φορούσε κοντά γάντια και το πρόσωπό της έλαμπε. Η Palmer ζούσε σε λάθος εποχή. Η μάλλον ζούσε στην κατάλληλη, γιατί η Sunny ένιωθε πολύ τυχερή που την είχε γνωρίσει.

Κατά την διάρκεια της παράστασης δεν πήρε τα μάτια της από πάνω της. Οι υπόλοιποι στέκονταν δίπλα της αδιάφορα. Ήταν το κέντρο της προσοχής. Κάποιος άνοιξε ένα παράθυρο και άφησε το φως του ήλιου να μπει στην ζωή της. Μπορεί το όνομά της Sunny να σήμαινε κυριολεκτικά ηλιόλουστη, μα η εκείνη ήταν στην πραγματικότητα η πηγή του καθαρού φωτός. Τόσο λαμπερή, καθαρή, ακέραια, αλώβητη. Την ζήλευε, δεν την φθονούσε.

Λίγη από την λάμψη της να είχε και θα ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο. Ασυναίσθητα ακούμπησε το χέρι της στο μπράτσο του καθίσματός νιώθοντας το ζεστό χέρι του. Ο μπασίστας το μάζεψε βιαστικά επιτρέποντάς της να ξεκουράσει το δικό της. Αυτό το στιγμιότυπο σωματικής επαφής του προκάλεσε ένα ανεξέλεγκτο άηχο γέλιο. Από την ντροπή του κάλυψε το στόμα του και έκανε πως βήχει για να κρύψει την αντίδραση του σώματός του στο άγγιγμά της.

"Γιατί γελάς;"

"Δεν γέλασα."

"Γέλασες..."

"Απλά έβηξα."

"Γέλασες!"

"Όχι."

"Με κοροϊδεύεις; Αφού σε είδα!" Η ηλικιωμένη κυρία τους έκανε ξανά παρατήρηση. Κανείς από τους δύο δεν έδωσε σημασία.

"Εσύ κοιτάς εμένα ή το έργο;" Η Sunny γύρισε ξανά το βλέμμα της στην σκηνή. Μην ασχοληθείς άλλο! Μην ασχοληθείς άλλο! Μην τολμήσεις να ασχοληθείς άλλο!

Για το υπόλοιπο της παράστασης δεν μίλησαν καθόλου μεταξύ τους. Κοιτούσαν την σκηνή και στα κλεφτά ο ένας τον άλλον, χωρίς να συναντηθούν οι ματιές τους. Η ροζομάλλα δεν είχε παρακολουθήσει παραπάνω από το μισό έργο. Στη σκέψη της ξεπρόβαλε το mail από το πανεπιστήμιο και ύστερα όλα όσα το συνόδευαν. Ο Dexter θα έφευγε. Θα πήγαινε να σπουδάσει σε άλλη χώρα, σε μία άλλη ήπειρο. Και το χειρότερο από όλα ήταν πως δεν είχε πει τίποτα σε κανέναν.

Το κοινό χειροκροτούσε τους ηθοποιούς όσο εκείνοι υποκλίνονταν. Οι κόκκινες κουρτίνες έκλεισαν κρύβοντας το σκηνικό, ολοκληρώνοντας έτσι την παράσταση. Τα παιδιά σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και δεν άργησαν οι συζητήσεις για τις εντυπώσεις τους. Ο Josh και η Akari απόλαυσαν το έργο σχολιάζοντας διάφορες ατάκες και στιγμές που τους άρεσαν περισσότερο. Η Kendy έλυνε τις απορίες που είχε ο Max σχετικά με την πλοκή, τους χαρακτήρες και τα νοήματα πίσω από αυτά, καθώς ο ίδιος δεν παίζει να κατάλαβε τίποτα.

Οι μόνοι που δεν συμμετείχαν ήταν ο μπασίστας και η ηλιαχτίδα της παρέας. Με τα χέρια στις τσέπες παρατηρούσε άβολα τους ανθρώπους γύρω του. Το περπάτημά του ήταν αργό και βασανιστικό. Από πίσω του, η Sunny, ήθελε να τον σκουντήξει για να πάει πιο γρήγορα, όμως με μία δεύτερη σκέψη προτίμησε να προχωρήσει σαν χελώνα πάρα να του μιλήσει για το οτιδήποτε.

"Πάμε να βρούμε την Palmer;" Πρότεινε η Kendy. Από πότε αυτή έγινε μέλος της παρέας, είπαμε;

"Λογικά θα είναι στα καμαρίνια. Πάμε προς τα εκεί. Δεν νομίζω να μας το απαγορεύσουν." Η Akari και ο Josh προπορεύτηκαν και ακολούθησαν μετά οι υπόλοιποι.

"Πηγαίνετε εσείς. Εγώ και ο Max θα σας βρούμε σε λίγο." Τα δύο αγόρια απομακρύνθηκαν προς την άλλη κατεύθυνση.

Εκείνη παταξενεύτηκε, αλλά δεν έδωσε περισσότερη σημασία. Χρειαζόταν ένα διάλειμμα από τον εκείνον έτσι και αλλιώς. Τα παιδιά προχώρησαν προς τα καμαρίνια. Αρκετός κόσμος πηγαινοερχόταν δίνοντας συγχαρητήρια στους ηθοποιούς και τους συντελεστές της παράστασης. Μερικά άτομα ζητούσαν φωτογραφίες από τους ηθοποιούς που υποδύονταν τον George και την Martha. Λόγω της ηλικίας τους φαίνεται πως ήταν καταξιωμένοι στο χώρο και είχαν συμμετάσχει σε περισσότερες θεατρικές παραστάσεις από ότι η Palmer και ο νεαρός που έκανε τον σύζυγό της.

"Να σου ζητήσουμε ένα αυτόγραφο;" Αστειεύτηκε η vloger και έτρεξε να την αγκαλιάσει. Δεν είχε προλάβει να αλλάξει ρούχα και φορούσε το γαλάζιο φόρεμα. "Ήσουν φανταστική!"

"Ω! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ!"

"Τα πήγες τέλεια! Δεν φάνηκε να έχεις καθόλου άγχος." Είπε ο Josh.

"Για την ακρίβεια είχα τρομερό άγχος! Έτρεμα ολόκληρη, μα μόλις πάτησε το πόδι μου πάνω στη σκηνή το απέβαλα τελείως. Μετά όλα κύλησαν πολύ φυσικά."

"Αφού είσαι φυσικό ταλέντο!" Το κοπλιμέντο της Kendy έκανε την Palmer να κοκκίνησει και την Sunny να ξεράσει.

"Δεσποινίς Williams, αυτά είναι για εσάς." Από το πουθενά εμφανίστηκε στο καμαρίνι ο Dexter μαζί με τον Max. Της πρόσφερε μία ανθοδέσμη με κόκκινα τριαντάφυλλα τυλιγμένα με ένα κόκκινο φιόγκο. Η ηθοποιός ξαφνιάστηκε με την κίνησή τους και ενθουσιασμένη έπεσε στην αγκαλιά τους.

"Δεν το πιστεύω!" Κράτησε προσεκτικά τα τριαντάφυλλα στα χέρια της. "Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Δεν μου έχουν φέρει ποτέ μου λουλούδια."

"Χαίρομαι που είμαστε οι πρώτοι. Είμαι σίγουρος πως από εδώ και πέρα θα δέχεσαι πολλές ανθοδέσμες." Ο Dexter της χαμογέλασε με τα λακκάκια του.

"Από ποιόν θάμνο τα ξεριζώσατε;" Δεν κρατήθηκε και είπε την κακία της.

"Από εκείνον που μοιάζει με το χτένισμά σου." Το σχόλιό του καρφώθηκε σαν βέλος στην καρδιά της και πέρασε τα χέρια της μέσα στα μαλλιά της για να δει πόσο χάλια ήταν.

"Δεν μοιάζουν με θάμνο!" Φώναξε έξαλλη. "Σταμάτα να λες βλακείες!"

"Όταν λες μαλακίες αυτά να περιμένεις σαν απάντηση." Της είπε και το κλίμα άρχισε να βαραίνει απότομα. Η Palmer κοίταξε κάτω αμήχανα, ενώ το χαμόγελο της Kendy σβήστηκε μετά από πολλές ώρες. Ευτυχώς! Αλλιώς θα νόμιζαν πως ήταν ρομπότ.

"Θέλετε να πάμε να φάμε κάτι;" Πρότεινε ο Josh. Πάντα σε ετοιμότητα να σώσει την κατάσταση.

"Δεν πεινάω τώρα-" Πήγε να πει ο Max και η Akari τον έσπρωξε διακριτικά.

"Πεινάμε εμείς όμως! Εσένα θα σου πάρουμε καμία μπύρα." Η πρότασή της δεν φάνηκε άσχημη στον barman. Πάντα είναι καλή ώρα για ποτό.

"Πού θα πάμε;" Ο εκνευριστικός ενθουσιασμός της Kendy επέστρεψε δυναμικά.

Τα βλέμματα όλων μαρτυρούσαν πολλά πράγματα. Αυτή η κοπέλα είχε χωθεί με το έτσι θέλω σε μία παρέα που δεν ήξερε καν. Τα μόνο άτομα τα οποία γνώριζε ήταν η Sunny με τον Dexter από την δουλειά και την Palmer που την είχε γνωρίσει τυχαία μία μέρα στο παγωτατζίδικο. Βρισκόταν εδώ επειδή την είχε καλέσει σίγουρα από ευγένεια! Δυστυχώς, έχουν θυσιαστεί πολλά στον ιερό βωμό της ευγένειας. Πώς θα ήταν ο κόσμος μας αν ήμασταν όλοι ειλικρινείς; Μάλλον ένα χάος.

"Ξέρω μία πολύ καλή καντίνα στο Central Park. Αξίζει να πάμε μία βόλτα προς τα εκεί." Η ιδέα του μπασίστα φάνηκε να αρέσει σε όλους εκτός φυσικά από την ροζομάλλα.

"Δεν ξέρω... μήπως να πάμε κάπου αλλού;"

"Έχεις κάτι να προτείνεις;"

"Όχι κάτι συγκεκριμένο." Σκέφτηκε. "Τουλάχιστον ας πάμε να κάτσουμε κάπου."

"Έχει τραπεζάκια εκεί." Άρχισε να χάνει την υπομονή του.

"Κάνει κρύο όμως."

"Έχει και σόμπες."

"Ναι, αλλά θα κάνουμε ώρα μέχρι να πάμε εκεί με τα πόδια. Θα παγώσουμε."

"Ωραία. Πήγαινε σπίτι!" Φώναξε λίγο παραπάνω.

"Εγώ είμαι πάλι το πρόβλημα;" Η ερώτησή της ξάφνιασε ακόμα και την ίδια. Μάλλον θα έπρεπε να το είχε σκεφτεί καλύτερα.

"Βλέπεις κανέναν άλλο να γκρινιάζει;"

"Παιδιά, δεν είναι ανάγκη να τσακωθείτε πάλι-" Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει ο Josh.

"Δεν τσακωνόμαστε! Κάνουμε πολιτισμένη συζήτηση σαν δύο ώριμα, ενήλικα πολιτισμένα άτομα." Αυτό θα μπορούσε να είναι και το αστείο της ημέρας.

"Φαίνεται..." Ο Max είχε βάλει τα γέλια, ενώ η Akari τον σκούνταγε.

"Άντε πάμε!" Ανακοίνωσε αγανακτισμένος από την κουβέντα και πήγε να φύγει.

"Εγώ πάω να αλλάξω στα γρήγορα. Έρχομαι σε πέντε λεπτά." Τους είπε η Palmer σαστισμένη και έτρεξε να ετοιμαστεί. Οι υπόλοιποι βγήκαν από τα καμαρίνια και περίμεναν στην είσοδο του θεάτρου.

Η Sunny κόντευε να εκραγεί από την ένταση. Τα συναισθήματά της είχαν μπλεχτεί σε ένα ατελείωτο κουβάρι στο οποίο δεν μπορούσες να διακρίνεις την αρχή ή το τέλος του. Κοίταξε την σφιγμένη έκφραση του Dexter. Πρέπει να πέρασε πολύ ώρα χαζεύοντάς τον, αφού ο εκείνος αντιλήφθηκε το βλέμμα της να του καεί την σάρκα. Χωρίς καμία ντροπή την κοίταξε βαθιά στα μάτια και της χάρησε ένα γλυκό χαμόγελο  κλείνοντάς της το μάτι. 

Οι μύγες στο στομάχι της έκαναν πάρτι.

Το τελευταίο έκανε ομοιοκαταληξία.

Το σοκ της Sunny είναι μεγάλο. Μην ξεχνάτε πως έμαθε πριν λίγο για πράγματα που ο Dexter δεν έχει πει ακόμα σε κανέναν. Θέλει χρόνο να χωνέψει την αλήθεια και να βάλει σε τάξη όλα αυτά που κατακλύζουν το μυαλό της.

Έχετε και εσείς μία Kendy στην παρέα σας; Είναι αυτό το άτομο που ξεφυρτώνει από το πουθενά και δεν ξέρει κανείς ποιος τον κάλεσε. Ή συνήθως ένας βλάκας φίλος σας ένιωσε άσχημα και κάλεσε αυτό το άτομο σε μία βόλτα. Το κακό με αυτούς είναι πως νομίζουν ότι είναι μέλος της παρέας και συμπεριφέρονται λες και είστε φιλαράκια χρόνια ολόκληρα! Don't be that person! Θεωρώ πως ο καθένας μας μπορεί να καταλάβει που ανήκει και που όχι, οπότε μην πηγαίνεις σε παρέας στις οποίες δεν κολλάς. Κάντο για εσένα πιο πολύ και όχι για τους άλλους. Όλοι αξίζουν φίλους, αλλά αυτό δεν πάει να πει πως ταιριάζουμε με όλους. Επίσης, μην κάνετε παρέα κόσμο μόνο και μόνο από ευγένεια ή (ακόμα χειρότερα) λύπηση.

Τώρα, το θεατρικό που είδαν, αναφέρθηκε στο προηγούμενο και είναι το "Ποιός φοβάται την Virginia Wolf". Το έχετε ακουστά; Έχει τύχει να το δείτε ποτέ σας;

Ερώτηση του κεφαλαίου:
Σας αρέσει το θέατρο και
αν ναι ποιό είναι το αγαπημένο
σας έργο;