"Μην είσαι κατσούφης. Μου
θυμίζεις τον Garry από το
Winnie the Pooh."

. *   ✦ .  ⁺   .

Σήμερα ήταν η μεγάλη μέρα. Η Sunny έμεινε ξύπνια όλο το προηγούμενο βράδυ (όχι πως είχε και άλλη επιλογή) βλέποντας video στο YouTube με αγώνες bowling. Στα διαλείμματα στην δουλειά έκανε εξάσκηση στο σημάδι με τις πλαστικές μπάλες, τις οποίες έκλεβε από τα παιδάκια όσο έπαιζαν στον παιδότοπο. Είχε παρακολουθήσει όλα τα τουρνουά της τελευταίας πενταετίας και βρήκε στο ίντερνετ μερικά άρθρα σχετικά με το παιχνίδι. Η τελευταία εβδομάδα είχε εξελιχθεί αναπάντεχα. Ποτέ της δεν πίστευε πως θα σπαταλούσε τόσο χρόνο για να μάθει κάτι τόσο αδιάφορο για εκείνη. Αλλά δεν το έκανε για το ίδιο το bowling. Το έκανε γιατί ήθελε να κερδίσει τον Peterson και να τον ντροπιάσει μπροστά στην Palmer.

Καθόλου ώριμο εκ μέρους της, αλλά στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται. Σε αυτή την περίπτωση το έκανε και για τα δύο.

Η παρέα είχε ήδη φορέσει τα κατάλληλα παπούτσια και ο μόνος που γκρίνιαζε ήταν ο Josh. Ποτέ δεν έβρισκε στο νούμερό του. Κάθε φορά καθόταν καστουφιασμένος, επειδή δεν ήξερε να παίζει καθόλου καλά. Ήταν ο αδύναμος κρίκος. Όσο και αν η Sunny τον συμπαθούσε, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να τον πάρει στην ομάδα της. Σήμερα ήρθε εδώ για να κερδίσει.

"Λοιπόν θα χωριστούμε σε ομάδες." Ανακοίνωσε ο Dexter. Ο Josh δυσανασχέτησε και ξάπλωσε τεμπέλικα στον δερμάτινο καναπέ.

"Δεν γίνεται για μία φορά να παίξουμε ειρηνικά; Γιατί πρέπει να είστε τόσο ανταγωνιστικοί;" Αναρωτήθηκε και όλοι κατάλαβαν πως αναφερόταν στην Sunny και στον Dexter, οι οποίοι φαίνονταν έτοιμοι για όλα.

"Επειδή δεν έχει πλάκα έτσι." Του απάντησε. "Προτείνω να χωριστούμε αγόρια κορίτσια. Εγώ, ο Max και ο Josh μαζί. Sunny, Akari και Palmer μία ομάδα. Τι λέτε;"

"Για κάποιον που ισχυρίζεται πως είναι φιλελεύθερος, τα κριτήρια δημιουργίας των ομάδων είναι πολύ σεξιστικά." Δήλωσε η Sunny.

"Ωραία. Ας πάρουμε εμείς την Palmer και εσείς τον Josh." Το εκνευριστικό χαμόγελό του την αηδίασε. Δεν υπήρχε περίπτωση να δεχτεί.

"Μπα τώρα που το σκέφτομαι είμαστε μία χαρά. Έτσι δεν είναι;" Γέλασε αμήχανα και ο Josh έγειρε το κεφάλι του απελπισμένα στον ώμο της Akari.

"Μην είσαι κατσούφης. Μου θυμίζεις τον Garry από το Winnie the Pooh." Τον πείραξε. Ευτυχώς, τελικά δεν είχε φέρει μαζί της την κάμερα.

"Πριν αρχίσουμε έχω μία ιδέα." Είπε ο Dexter και όλα τα βλέμματα στράφηκαν πάνω του. Στην Sunny δεν άρεσε αυτό. "Θέλετε να βάλουμε ένα στοίχημα;"

"Όχι." Τον διέκοψε ανυπόμονα.

"Μην με διακόπτεις." Της απάντησε και η κοπέλα ένιωσε ένα deja vu σαν να της το είχε ξανά πει αυτό. "Για να κάνουμε το παιχνίδι λίγο πιο ενδιαφέρον, προτείνω η ομάδα που θα χάσει να κάνει οτιδήποτε θέλει η νικήτρια ομάδα για όλο το υπόλοιπο της βραδιάς."

"Είμαι μέσα!" Πετάχτηκε σαν τον μαϊντανό ο Max, ο οποίος είχε ήδη πιεί δύο μπύρες.

"Συμφωνώ!" Πήρε το μέρος του η Akari που ενθουσιαζόταν πάντα με την περιπέτεια.

"Γιατί όχι; Θα είχε πλάκα." Είπε τελικά η Palmer. Οι μόνοι που δεν φαίνονταν να ενθουσιάζονταν με την ιδέα ήταν κλασικά ο Josh και η Sunny. Οι "party poopers" της παρέας.

"Τέλεια! Η πλειοψηφία συμφωνεί." Η Sunny έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα στον Dexter και αυτός της έστειλε ένα φιλάκι. Εκείνη το έπιασε δήθεν στο αέρα και το πέταξε κάτω προσποιούμενη πως το πατάει. Πάλι deja vu.

Το παιχνίδι άρχισε ζεστά με την ομάδα τον κοριτσιών να προηγείται με διαφορά. Η ηλιαχτίδα πρόσφερε τους περισσότερους πόντους στην ομάδα της, ενώ η Palmer με την Akari τα πήγαιναν εξίσου καλά. Ο μπασίστας βλέποντας την διαφορά των πόντων πανικοβλήθηκε. Ο Max από την άλλη έχοντας πιεί μερικές μπύρες δεν τα πήγαινε τόσο καλά όσο άλλες φορές. Ωστόσο, η μεγάλη αποτυχία της ομάδας ήταν ο Josh. Πήρε πολύ ώρα να μάθει τους κανόνες και πως να κρατάει την μπάλα σωστά. Στην αρχή την πέταξε στο πάτωμα σαν να έριχνε μπάλα του μπάσκετ, πιάνοντάς την και με τα δύο χέρια. Όλοι γέλασαν όταν ο υπεύθυνος του έκανε παρατήρηση φοβούμενος πως θα καταστρέψει το καινούργιο παρκέ.

Το μεγαλύτερος λάθος που έκανα η Sunny εκείνη την βραδιά ήταν ότι επαναπαύτηκε με την διαφορά πόντων. Η αντίπαλη ομάδα άρχισε να μειώνει την διαφορά μέχρι που κατάφερε να ξεπεράσει τους βαθμούς που με τόσο κόπο είχε μαζέψει η ομάδα της. Δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ο Dexter της έδωσε το χέρι για χειραψία μετά τον αγώνα και αυτή δεν το δέχτηκε ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Κρύος ιδρώτας άρχισε να την λούζει για τα πράγματα που θα ακολουθούσαν το υπόλοιπο της βραδιάς. Ήξερε πως ο ανισόρροπος είχε ετοιμάσει ένα διαβολικό σχέδιο στο μυαλό του για αυτό πρότεινε το στοίχημα στην αρχή.

Και είχε δίκιο.

"Πού ακριβώς πάμε;" Ρώτησε για δισεκατομμυριοστή φορά ο Josh. "Έχει το Toy Story 3 σήμερα στην τηλεόραση και ήλπιζα ότι θα το προλάβαινα."

"Θα πάμε να φάμε." Εξήγησε απλά ο Dexter και σταμάτησε έξω από ένα κυριλάτο εστιατόριο. Βρίσκονταν σε μία πολύ καλή περιοχή του Μανχάταν, φημισμένη για τα ακριβά μαγαζιά της. Στην ουρά του εστιατορίου περίμεναν μερικά καλοντυμένα άτομα και μόλις οι 6 νέοι στάθηκαν πίσω τους, εκείνοι ξαφνιάστηκαν κάπως. Η Sunny σύγκρινε το σκισμένο τζιν της με το πανάκριβο ταγιέρ της κυρίας μπροστά της.

"Τι κάνουμε;" Ψιθύρισε στον Dexter δίπλα της. "Δεν νομίζω πως μπορούμε να φάμε εδώ..."

"Ηλιαχτίδα, αν θυμάμαι καλά κερδίσαμε, οπότε δεν έχεις επιλογή. Θέλω να φάμε εδώ και θα φάμε εδώ."

"Αα ναι;" Του είπε νευριασμένη. "Και πως θα γίνει ακριβώς αυτό; Δεν πρόκειται να μας αφήσουν να μπούμε καν μέσα."

"Βλέπε να μαθαίνεις." Της έκλεισε πονηρά το μάτι. "Palmer, χρειάζομαι την βοήθειά σου. Ελπίζω να είσαι καλή στον αυτοσχεδιασμό. Απλά ακολούθησέ με."

Ο νεαρός έπιασε αγκαζέ την Palmer και οι υπόλοιποι τους ακολούθησαν προς το εσωτερικό του εστιατορίου. Η ροζομάλλα αγχώθηκε με τα αδιάκριτα βλέμματα γύρω της και πιο πολύ ανησύχησε για την εξέλιξη του πράγματος. Μακάρι να μπορούσε να μπει στο μυαλό του ηλίθιου. Βασικά, μακάρι να μην τον είχε γνωρίσει ποτέ της. Αν διάλεγε άλλη πολυκατοικία δεν θα μάθαινε ποτέ της για την ύπαρξή του! Βέβαια μετά σκέφτηκε πως θα τον συναντούσε στην δουλειά της. Ήταν λες και το σύμπαν είχε συνωμοτήσει για να γνωριστούν!

"Καλησπέρα, δεσποινίς." Μίλησε στην κοπέλα της υποδοχής με περίσσεια χάρη και αυτοπεποίθηση. "Θα θέλαμε ένα τραπέζι για 6 άτομα."

"Έχετε κάνει κράτηση, κύριε;" Τον ρώτησε κοιτώντας τον κάπως καχύποπτα. Κανενός τα ρούχα δεν ταίριαζαν με το περιβάλλον. Ήταν λες και το είχαν σκάσει από το τσίρκο. Ο Max ήταν σχεδόν μεθυσμένος και έσπαγε πλάκα με την τρομοκρατημένη έκφραση στο πρόσωπο του Josh. Η Sunny έσφιξε νευρικά το χέρι του και αυτός παραλίγο να ουρλιάξει από τον πόνο. Το γεγονός ότι ο Dexter κρατούσε ακόμα ανάγκαζε την Palmer την αναστάτωνε. Η Akari ήταν κυριολεκτικά στην κοσμάρα της. Ο επιβλητικός πολυέλαιος της υποδοχής την ενδιέφερε περισσότερο από το τι γινόταν.

"Δυστυχώς όχι, δεσποινίς." Της απάντησε απολύτως ψύχραιμα. Ύστερα έσφιξε την Palmer πιο δυνατά στην αγκαλιά του και την φίλησε στο μάγουλο. "Ήμουν απασχολημένος τις τελευταίες μέρες."

"Λυπάμαι πολύ, κύριε. Χωρίς κράτηση δεν μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε." Η έκφραση της υπεύθυνης φώναζε από μακριά: φύγετε βρε τιποτένιοι πληβείοι!

"Αχ όχι." Είπε η Palmer ναζιάρικα. Ήταν τελικά καλή στο αυτοσχεδιασμό. "Σήμερα είναι η επέτειός μας. Κλείνουμε τρία χρόνια μαζί, το πιστεύετε;"

Η Sunny και ο Josh γούρλωσαν σαν κουκουβάγιες τα μάτια τους, ενώ ο Max δεν καταλάβαινε καν τι ακριβώς γινόταν. Η Akari συνέχιζε να χαζεύει τον πολυέλαιο.

"Ήμασταν και δύο πολύ απασχολημένοι για αυτό τον λόγο δεν προνόησε κανείς μας να κάνει κράτηση. Θα σήμαινε πολλά για εμάς να κάνατε μία μικρή εξαίρεση... Οι φίλοι μας έρχονται από μακριά και θα θέλαμε να περάσουμε μαζί τους αυτή την πολύ ξεχωριστή μέρα." Της εξήγησε. Η κοπέλα φάνηκε να το σκέφτεται για μία στιγμή.

"Σας καταλαβαίνω, όμως δεν ξέρω αν μπορώ να σας βοηθήσω. Δεν είναι στο χέρι μου. Αυτή είναι η πολιτική του εστιατορίου." Πάνω που η Sunny περίμενε ο Dexter να παρατήσει την προσπάθειά του, ο ίδιος έσκυψε προς το μέρος της κοπέλας. Η Palmer δίπλα του συνέχιζε να παίζει τον ρόλο της.

"Ακούστε, δεσποινίς..." Έκανε μία παύση για να διαβάσει το όνομά στο ταμπελάκι της. "Molly. Πριν τρία χρόνια ένας καστουφιασμένος δεκαεπτάχρονος διάβηκε την πόρτα αυτού εδώ του εστιατορίου. Οι γονείς του τον είχαν αναγκάσει να ντυθεί με ένα πανάκριβο κουστούμι που έδειχνε γελοίο πάνω του. Κάθισε στο τραπέζι με μερικά ακόμα υπεροπτικά άτομα. Καμία συζήτηση δεν τον ενδιέφερε. Μόνο για χρήματα άκουγε. Είχε σιχαθεί να υπάρχει σε έναν τέτοιο κόσμο. Αυτός να τρώει με χρυσά πιρούνια και έξω άστεγοι να πεθαίνουν στα πεζοδρόμια. Όλα ήταν τόσο άδικα. Τόσο περίπλοκα για εκείνον. Μέχρι που την είδε."

Ο Dexter έκανε μία παύση στην δακρύβρεχτη ιστορία του. Η κοπέλα είχε προσηλωθεί τόσο με τις ψευτιές του που η ηλιαχτίδα ήθελε να την χαστούκισει για να ξυπνήσει.

"Ήρθε στο τραπέζι του για να πάρει παραγγελία. Τα μαλλιά της ήταν πιασμένα ψηλά και φορούσε μαύρη ποδιά. Ένα τόσο αυστηρό ντύσιμο για μία τόσο νεαρή δεσποινίδα. Από το άγχος του δεν της μίλησε εκείνο το βράδυ αν και έκαιγε μέσα του. Από εκείνο το βράδυ και έπειτα ερχόταν κάθε μέρα σε αυτό το εστιατόριο για να την βλέπει. Κάθε μέρα για δύο μήνες! Κάποια στιγμή το ντροπαλό αγόρι βρήκε το θάρρος και της ζήτησε να βγουν." Είπε δακρυσμένος και κοίταξε την Plamer δίπλα του. "Είμαστε μαζί από τότε."

Η κοπέλα στην υποδοχή άφησε ένα επιφώνημα θαυμασμού και κάλυψε το στόμα της με τα δύο χέρια της. Ο Josh γύρισε να δει το resting bitch face της Sunny, η οποία ρόλαρε τα μάτια της πιο πολύ από κάθε άλλη φορά στην ζωή της.

"Δεν το πιστεύω." Αναφώνησε συγκινημένη.

Ούτε εγώ. Σκέφτηκε από μέσα της.

"Θα κάνω ότι μπορώ για να σας βρω τραπέζι!"

"Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ, Molly. Σου είμαστε υπόχρεοι!" Της είπε γλυκά η ξανθιά κοπέλα. Η Molly απομακρύνθηκε από το πόστο της και πήγε να διευθετήσει το ζήτημα του τραπεζιού.

"And the Oscar goes to Dexter Peterson." Αστειεύτηκε ο Max και έκαναν μία χειραψία. "Πάρε μαθήματα, Palmer."

"Ήσουν τρομερός! Έχεις ασχοληθεί ποτέ σου με το θέατρο;" Τον ρώτησε η εντυπωσιασμένη με τις υποκριτικές του ικανότητες.

"Όχι. Είναι θέατρο από μόνος του." Ψέλλισε η ροζομάλλα και εκείνος της έκλεισε το μάτι. Ιου.

"Δεν έχω ασχοληθεί ποτέ μου. Απλά είμαι καλός ψεύτης." Ανακοίνωσε έτσι απλά δίχως καμία ντροπή. Πώς γίνεται όλοι να τον συμπαθούν;

"Το τραπέζι σας είναι έτοιμο! Ακολουθήστε με." Είπε χαρωπά η Molly και η παρέα οδηγήθηκε σε ένα επίσημα στρωμένο τραπέζι. Η Sunny είχε πάει ξανά σε τέτοια μέρη. Συνήθως μάζευε χρήματα κάθε χρόνο και έκλεινε τραπέζι την ημέρα των γενεθλίων της. Την περίμενε πως και πως αυτή την μέρα, γιατί απολάμβανε μόνη της ένα γκουρμέ γεύμα. Δεν το μοιραζόταν με πολλά άτομα, επειδή πίστευε πως θα το θεωρούσαν περίεργο.

Τα παιδιά έκατσαν στο τραπέζι και άρχισαν να κοιτάνε τους καταλόγους έντρομοι. Το μέρος ήταν πανάκριβο και κανείς τους δεν είχε φέρει μαζί του τόσα πολλά χρήματα. Ήθελε πραγματικά να ήξερε τι στο καλό είχε στο μυαλό του!

"Να σε ρωτήσω κάτι;" Του ψιθύρισε, αλλά ο ίδιος ήταν πολύ απασχολημένος με το να ταΐζει την Palmer ψωμάκια στο στόμα. Την εκνεύρισε το γεγονός ότι την αγνοούσε και ότι οι δύο τους συμπεριφέρονταν σαν ζευγάρι ακόμη και τώρα. Σε μια ένδειξη αγανάκτησης τον κλώτσησε με δύναμη κάτω από το τραπέζι και ο ίδιος πετάχτηκε όρθιος.

"ΡΕ ΠΑΣ ΚΑΛΑ-" Πήγε να ουρλιάξει από τον πόνο όμως κρατήθηκε όταν μερικά άτομα γύρισαν από τα άλλα τραπέζια να δουν τι γίνεται. "Τι θες γαμώτο;"

"Θέλω να μάθω πως στο καλό θα πληρώσουμε!" Του ψιθύρισε λίγο πιο δυνατά από ότι υπολόγισε και ένας κύριος με μουστάκι γύρισε ενοχλημένος προς το μέρος τους. Δεν του έδωσε σημασία και συνέχισε. "Είχες σχέδιο για να μπούμε στο μαγαζί, αλλά από ότι φαίνεται για να φάμε εδώ θα πρέπει να κάνουμε λάντζα για το υπόλοιπο της ζωής μας!"

"Έχω κάνει λάντζα δεν είναι τόσο δύσκολο." Της είπε αδιάφορα και ξεφύλλισε τον κατάλογο.

Πιθανές επιλογές:

1) Να τον κοπανήσω με τον κατάλογο μπας και συνέλθει.

2) Να φύγω όσο πιο γρήγορα μπορώ.

3) Να προσποιηθώ έμφραγμα και εγκεφαλικό ταυτόχρονα για να με λυπηθούν.

4) Να ουρλιάξω από τα νεύρα.

5) Κανένα από τα παραπάνω.

Και η φυσικά διάλεξε το 5, γιατί ακόμα δεν έχει τρελαθεί τελείως!

"Εμπιστεύσου με." Της είπε μόνο. "Ξέρω τι κάνω."

Τώρα άρχισε να ανησυχεί περισσότερο.

Το τραγούδι πάνω είναι πολύ τυχαίο. Απλά ήταν και αυτό στο playlist με τίτλο: ΑΧΤΑΡΜΑΣ THE BEST HITS!

Πρέπει να οργανώσω πάλι τα playlist μου, γιατί εκεί έχω βάλει από κλαψιάρικες μπαλάντες μέχρι ιταλικό βαλς.

Ερώτηση του κεφαλαίου:
Ποία είναι η άποψή σας
για τους side characters
μέχρι στιγμής;