"Στην Sunny."

. *   ✦ .  ⁺   .

Όποιος είπε πως τα οικογενειακά τραπέζια είναι στιγμές χαράς, γέλιου, ζεστασιάς και θαλπωρής, μάλλον δεν έχει βρεθεί ποτέ σε δείπνο με έναν Don Juan των φτωχών, δύο τυχάρπαστα σαχλοκούδουνα, έναν wannabe rockstar, μία μανιακή vloger, ένα ντροπαλό χαμομηλάκι που φέρνει τις ισορροπίες, μία παραλίγο star του Broadway, έναν barman που είναι μεθυσμένος 24/7, μία ροζομάλλα με μηδενική διορατικότητα για το μέλλον και έναν επικριτικό γέρο ντυμένο James Bond. Ήταν σαν crossover επεισόδιο τελείως άκυρων σειρών.

"Είναι πολύ αργά για να βρω μία χρονομηχανή και να γυρίσω πίσω, ώστε να αρνηθώ να έρθω μαζί σας;" Ψιθύρισε πανικόβλητη στην Akari, η όποια ήταν απασχολημένη με το να κοιτάει τους πολυέλαιους στο ταβάνι. Αυτό το κορίτσι είχε κόλλημα!

"Sorry, τι μου είπες;"

"Ξέχνα το!"

Η Tiffany πετάρησε τα πανέμορφα μάτια της με τους φακούς επαφής και χάρισε στον μέλλοντα πεθερό της ένα χαμόγελο γεμάτο ζωντάνια και λάμψη. Εκείνος μόνο που δεν την δάγκωσε σαν λυσσασμένο αδέσποτο σκυλί. Στερέωσε την μαγκούρα του στην διπλανή καρέκλα, σε αυτή που καθόταν η Sunny. Τέλεια! Τώρα θα αγχωνόταν να μην κάνει καμία απότομη κίνηση και τραβήξει την προσοχή του πάνω της!

"Πατέρα, εμείς παραγγείλαμε ήδη όπως βλέπετε-"

"Για εσένα είμαι ο κύριος Peterson!" Η δήλωσή του έσκασε σαν χαστούκι στο πρόσωπό της, μα ήταν ηλίθια και συνέχισε τις προσπάθειες επικοινωνίας με τον πεθερούλη.

"Αχ τι τέλειο που τιμάτε το επώνυμό σας! Χαίρομαι τόσο πολύ που σε λίγες μέρες θα με λένε και εμένα έτσι!"

"Θα σε λένε και εσένα κύριε Peterson;" Πετάχτηκε ο Dexter, που χαιρόταν στο έπακρο με όλο το σκηνικό.

"Όχι, βρε Dex!" Χαχάνισε η Britney παίζοντας με τα μαλλιά της. "Θα την λένε κυρία Peterson!"

"Αχ ναι, σωστά." Απάντησε μπουκωμένος με τα ψωμάκια. "Παππού, δεν χαίρεσαι που ο μπαμπάς βρήκε επιτέλους μία σωστή γυναίκα; Την μία και μοναδική του αγάπη; Το φως της ψυχής του; Την καρδιά της καρδιάς του; Την αδερφή ψυχή του;"

"Θα χαιρόμουν πολύ αν το κράταγε στο παντελόνι του!" Ήχοι από πιρούνια να πέφτουν στα πιάτα μαζί με τον άβολο βήχα του Thomas κάλυψαν την μισή πρόταση. "Για το πορτοφόλι του εννοούσα!"

"Μεταξύ μας, όλοι κάτι άλλο καταλάβαμε..." Ο ανισόρροπος είχε βάλει στόχο να φέρει τους πάντες στα όριά τους.

"Δικά μου είναι και τα δύο! Έχω δικαίωμα να κάνω ό,τι θέλω με αυτά! Δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν!" Είπε ο μπαμπάς του και τα παιδιά κοιτάχτηκαν άβολα μεταξύ τους.

"Από πότε είναι δικά σου τα λεφτά μου;" Ο παππούς τόνισε το μου. "Δεν έχεις δουλέψει πάνω από 2 μήνες σε ολόκληρη την ζωή σου και έχεις το θράσος να τα αποκαλείς δικά σου;"

"Δεν ήθελα να ακολουθήσω με τίποτα την καριέρα που με το ζόρι με φόρτωσες! Ό,τι και να έκανε εσύ άχρηστο με ανέβαζες και άχρηστο με κατέβαζες!"

"Άντε κλάψε στην μάνα σου, μπέμπη!" Γελάκια ακούστηκαν στο τραπέζι. "Αν ήθελες να δουλέψεις θα είχες βρει κάτι αξιοπρεπέστατο να κάνεις αντί να τρως τα λεφτά μου σε γυναίκες, ταξίδια και νέα διαμερίσματα κάθε μήνα!"

"Δεν πρόκειται να με άφηνες να γίνω κάτι άλλο πέρα από αυτό που ήσουν εσύ! Την μισώ την νομική! Συχαίνομαι ό,τι έχεις σχέση με αυτό το επάγγελμα!" Η Tiffany δίπλα του πήγε να του χαϊδέψει το χέρι και αυτός το απομάκρυνε.

"Δεν βλέπω να έχεις την ίδια άποψη για τα χρήματα που αυτό το επάγγελμα μας πρόσφερε τόσα χρόνια όμως! Μία ζωή μέσα στην γκρίνια ήσουν! Αχάριστος! Κακομαθημένος! Διαλύεις την ζωή σου κάθε μέρα που περνάει και στο τέλος θα μείνεις μόνος μέσα σε ένα χρυσό κλουβί με λεφτά που δεν είναι καν δικά σου!" Ο παππούς ακούμπησε την πλάτη του πίσω στην καρέκλα. Έπιασε το κεφάλι του για να ηρεμήσει πίνοντας λίγο νερό.

"Γκαρσόν!" Έκανε νόημα στον σερβιτόρο να πλησιάσει. "Φέρε μου ένα depon και λίγο ζεστό νερό. Όχι κρύο!"

"Μάλιστα κύριε! Θα θέλετε τίποτε άλλο;"

"Να καλέσεις γρήγορα έναν γιατρό!" Ο σερβιτόρος έμεινε να τον κοιτά ανήσυχος.

"Έγινε κάτι σοβαρό;"

"Απλά κάλεσέ τον. Όλο και κάποιος θα τον χρειαστεί σήμερα." Του είπε ξεψυχισμένα και εκείνος έφυγε γρήγορα.

"Θα πάθετε τίποτα, πατέρα! Ηρεμήστε λίγο. Εμείς εδώ ήρθαμε για να γνωριστούμε πριν από τον γάμο." Νιαούρισε η Tiffany.

"Ας γνωριστούμε λοιπόν!" Όσο πήγαινε γινόταν ακόμα χειρότερο.

"Αχ πολύ ωραία! Χαίρομαι τόσο πολύ-"

"Γιατί παντρεύεσαι τον γιο μου;" Η ερώτησή του την βρήκε απροετοίμαστη. Εκτός από αυτό ήταν επίσης αργόστροφη, οπότε πήρε μερικά λεπτά για να το σκεφτεί. Στο μεταξύ θα μπορούσαμε να έχουμε ένα σύντομο διαφημιστικό διάλειμμα.

Η Sunny από την ντροπή που ένιωθε να την πνίγει κοιτούσε μόνο κάτω στο πιάτο της, εκτός από πολύ λίγες φορές που σήκωσε τα μάτια της για να εξετάσει τις εκφράσεις του Dexter. Το πρόσωπό του από κεφάτο και ευδιάθετο είχε μετατραπεί σε πιο σκοτεινό και μουντό. Ίσως να ένιωθε και αυτός άβολα και αμήχανα. Δεν ήταν λίγο το γεγονός ότι η οικογένειά του τσακωνόταν για σοβαρά θέματα μπροστά στους φίλους του και στο κορίτσι που του άρεσε. Κανείς από την παρέα δεν είχε αρθρώσει λέξη. Μετακίνησε λίγο προς τα πίσω την καρέκλα της έχοντας ξεχάσει πως ο παππούς είχε στηρίξει την μαγκούρα του πάνω της. Αυτό είχε ο αποτέλεσμα να πέσει με πάταγο στο πάτωμα και αρκετά άτομα γύρισαν προς την μεριά της.

"Συγγνώμη." Ψέλλισε και άγαρμπα έσκυψε για να πιάσει την πεσμένη μαγκούρα. Όταν πήγε να σηκωθεί, το κεφάλι της χτύπησε στην άκρη του τραπεζιού και ένας ελαφρύς πόνος απλώθηκε στο πίσω μέρος του.

"Σιγά, κορίτσι μου!" Της φώναξε παίρνοντας την μαγκούρα από τα χέρια της. "Θα τα γκρεμίσεις όλα!"

Η ροζομάλλα κοκκίνησε από την ντροπή της και σχεδόν έχωσε το κεφάλι της μέσα στο πιάτο, ακούγοντας τα χαχανιτά της Britney. Είχε γίνει αυτό που φοβόταν περισσότερο. Όλη η προσοχή ήταν στραμμένη πάνω της.

"Νομίζω μπορώ να σας απαντήσω τώρα!" Μίλησε περήφανη η Tiffany από την άλλη άκρη του τραπεζιού.

"Δεν ήταν εργασία σκέφτομαι και γράφω." Της είπε ο παππούς πίνοντας το depon που είχε ζητήσει να του φέρουν. "Μετά από τόση ώρα δεν θυμάμαι καν τι ρώτησα. Άστο! Θα ρωτήσω την επόμενη του χρόνου!"

"Μπαμπά, μην αρχίζεις πάλι τα ίδια!" Ο Thomas κοίταξε τον γιό με νόημα. Χρειαζόταν ενίσχυση από την νέα γενιά.

"Παππού, πώς είναι το depon; Άκουσα πως έχουν χαλάσει την γεύση του. Όλες οι πολυεθνικές πάνε κατά διαόλου. Δεν ξέρω πως θα ζήσω σε έναν κόσμο τόσο αβέβαιο." Τα χαμόγελα των φίλων του έκαναν και τον μπαμπά του να χαμογελάσει. "Δεν θα πάρεις κάτι να φας; Αν δεν μπορείς να αποφασίσεις ρώτα την Sunny από δίπλα σου."

"Να μαντέψω εσύ είναι η κοπέλα του;" Η απορία έσκασε σαν χειροβομβίδα. Όλα όσα ήθελε να αποφύγει γίνονταν πραγματικότητα. Στην προηγούμενη ζωή της είχε κάνει κάτι πάρα μα πάρα πολύ κακό. Μπορεί να είχε χάσει κάποιο στοίχημα με τον διάβολο ή να του χρωστούσε δανεικά. Όλα ήταν πιθανά σε αυτό το σημείο.

"Όχι!" Κατάφερε να το αρνηθεί μετά από τρεις ώρες. Μέχρι και η Tiffany θα απαντούσε πιο γρήγορα. Καλά, ας μην το παρακάνουμε! "Είμαστε φίλοι! Βασικά όχι ακριβώς... είμαστε κάτι σαν φίλοι, αλλά δεν τα πηγαίνουμε πολύ καλά. Είμαστε φίλεχρθοι! Αυτός νομίζω είναι ο πιο σωστός όρος."

"Δεν καταλαβαίνω τίποτα!"

"Μην της δίνεις σημασία, παππού. Κανείς δεν το κάνει." Τα λόγια του την χτύπησαν στο στομάχι σαν δυνατή μπουνιά. Ξαφνικά θύμωσε με εκείνον, αλλά και με τον εαυτό της που του επέτρεπε να της μιλάει έτσι μπροστά στους δικούς του.

"Σε αντίθεση με εσένα που ψωφάς για προσοχή. Να το κοιτάξεις αυτό! Ξέρω έναν πολύ καλό ψυχολόγο."

"Τότε γιατί δεν πας εσύ;"

"Θα ορκιζόμουν πως είστε ζευγάρι." Πρόσθεσε ο παππούς παρακουλουθώντας τον τσακωμό τους. "Είχες και ροζ μαλλιά. Μόνο μία ανισόρροπη θα έβγαινε με αυτό το χαϊβάνι."

"Εγώ τι έκανα τώρα;" Θίχτηκε με τον χαρακτηρισμό του. Ο μπασίστας εκεί που απολάμβανε τις μπηχτές και τα εριστικά σχόλιά του, τώρα ήθελε απλά να σταματήσει και να τον στείλει στην Νέα Υόρκη ταχυδρομικώς.

"Επειδή ασχολούμαι μόνο με τις βλακείες του πατέρα σου αυτό δεν σημαίνει πως δεν αναγνωρίζω και τις δικές μου!" Φώναξε πίνοντας την τελευταία γουλιά από το depon του. "Ακόμα ασχολήσε με αυτά τα κλαπατσίμπαλα;"

"Λέγονται μουσικά όργανα. Και ναι! Ακόμα με αυτά ασχολούμαι!"

"Συγχαρητήρια!" Χειροκρότησε μόνος του. "Θα φανταστώ πως δουλεύεις ακόμα στο εμπορικό, έτσι δεν είναι;"

"Βεβαίως!"

"Βεβαίως; Αυτό έχεις να πεις μόνο;" Νευρίασε.

"Τι άλλο θες να πω; Κανένα τραγούδι; Έχω πάνω το σαξόφωνο. Πάω να το φέρω! Σε 2 λεπτά είμαι πίσω!" Ο Dexter πήγε να σηκωθεί μα ο μπαμπάς του τον τράβηξε πάλι κάτω στην θέση του.

"Την ειρωνεία σου πάντως μία χαρά την διατηρείς."

"Πήρα πτυχίο πέρσι."

"Σε αυτό φυσικά και πήρες. Σε τίποτα άλλο όμως ούτε κατά διάνοια!" Ύψωσε τον τόνο της φωνής του. "Το καταλαβαίνεις ότι σπαταλάς τα καλύτερά σου χρόνια με αυτές τις αηδίες; Θες να γρατζουνάς κιθάρες για μία ζωή;"

"Δεν παίζω κιθάρα! Παίζω μπάσο-"

"Βλέπεις να με νοιάζει καθόλου;" Η επίθεση του παππού του συνεχίστηκε. Τα αίματα είχαν ανάψει για τα καλά. "Τι θα κάνεις με την ζωή σου; Έχεις σκεφτεί καθόλου τι θα κάνεις με το μέλλον σου;"

"ΕΧΩ!" Ο Dexter κοπάνησε τα χέρια του και το τραπέζι τραντάχτηκε.

Το στομάχι της Sunny δέθηκε κόμπος. Ήταν τόσο άδικο όλο αυτό. Αυτή η επίθεση προς το πρόσωπό του την ενοχλούσε αφάνταστα. Ο μπασίστας ήταν ένα από τα λίγα ή το μοναδικό άτομο που γνώριζε, το οποίο κυνηγούσε τα όνειρά του. Μέσα στην έξαψη του πάθους του κατάφερνε να θέτει ρεαλιστικούς στόχους και να δουλεύει πολύ σκληρά για να τους πετύχει. Δεν είχε ανάγκη από τα χρήματα της οικογένειάς του, ούτε από γνωριμίες και διασυνδέσεις. Πείσμα είχε μπόλικο και πάντα το εκμεταλλευτόταν με θάρρος. Όλα αυτά προέκυπταν επειδή η δύναμή του προερχόταν από τα βάθη της ψυχής του. Είχε ανακαλύψει τον αυτοσκοπό του και πορευόταν προς αυτόν πάση θυσία. Ο Dexter Peterson είχε σηκώσει το μεσαίο δάχτυλο στο σύμπαν και πάλευε για αυτά που τον έκαναν να νιώθει ζωντανό.

"ΤΙ;" Συνέχισε με τον ίδιο τόνο. "ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ;"

"Θα πάει να σπουδάσει μουσική στο Λονδίνο."

Δεν ήταν σίγουρη αν αυτό ήθελε να το πει δυνατά ή να το κρατήσει απλά στο μυαλό της. Ό,τι και να είχε προγραμματίσει τώρα όλοι ήξεραν την αλήθεια. Την αλήθεια που ο Dexter δεν είχε πει σε κανέναν, αν κρίνει κανείς τις σοκαρισμένες εκφράσεις γύρω από το τραπέζι. Σήκωσε θαρραλέα το βλέμμα από το άδειο πιάτο της. Τώρα έπρεπε να διαχειριστεί τις συνέπειες των πράξεων της.

"Πώς το έμαθες;" Είχε χλωμιάσει.

"Έψαξα το κινητό σου όταν είχαμε πάει στο θέατρο." Είπε την αλήθεια. "Είδα το mail με την αποδοχή της αίτησής σου..."

"Είναι αλήθεια;" Ρώτησε ο πατέρας του.

"Ναι..." Είπε χωρίς να τον κοιτάξει. Τα κατάμαυρα μάτια του ήταν καρφωμένα πάνω στην Sunny. Σαν δύο μαύρες τρύπες ήταν έτοιμα να την ρουφήξουν στο άπειρο.

"Dexter..." Ακούστηκε η γαλήνια φωνή της Palmer. "Αυτό είναι υπέροχο!"

"Ναι!" Συμφώνησε η Akari. "Όχι μόνο υπέροχο. Αυτό είναι τρομερό!"

Τα κορίτσια σηκώθηκαν και έτρεξαν να τον αγκαλιάσουν. Ακολούθησαν ο Josh και ο Max δίνοντάς του συγχαρητήρια και κάνοντας αστεία για να ελαφρύνει το κλίμα. Ο πατέρας του τον χτύπησε στοργικά στον ώμο και του ψιθύρισε κάτι στο αυτί, ενώ η Tiffany με την Britney ήταν έτοιμες να λιποθυμήσουν από την χαρά τους (απλά ενθουσιάστηκαν επειδή χάρηκαν και όλοι οι άλλοι). Ο παππούς τον πλησίασε και ανόρεχτα του έδωσε μερικά συγχαρητήρια. Δεν ήταν καλή ώρα για περισσότερους τσακωμούς και καυγάδες, οπότε αποφάσισε να αποχωρήσει στο δωμάτιο του, αφού τους χαιρέτησε ευγενικά όλους. Το μόνο άτομο που δεν κουνήθηκε από την θέση του ήταν η ηλιαχτίδα. Κολλημένη στην καρέκλα της, ήθελε απλά να ανοίξει η Γη να την καταπιεί.

"Θέλω να μας φέρετε την καλύτερη σαμπάνια σας!" Ζήτησε ο πατέρας του στον σερβιτόρο. Τα υπόλοιπα λόγια του χάθηκαν στο κενό.

Έμοιαζε πιο μουντή από ποτέ. Το βάρος της συνειδητοποίησης έπεφτε βαριά στους ώμους της, τραβώντας την προς τα κάτω. Το στόμα της ήταν στεγνό και η κρύα σαμπάνια έκανε τα μαγικά της. Ο Dexter σήκωσε το ποτήρι του προς αυτήν για να κάνει πρόποση.

"Στην Sunny." Είπε και όλοι την κοίταξαν απορημένοι. "Σας είπε αυτό που δίσταζα να σας πω τόσο καιρό. Σε ευχαριστώ, ηλιαχτίδα μου."

Τα παιδιά τσούγρκισαν τα ποτήρια με την σαμπάνια τους και η ηλιαχτίδα του ένιωσε το σώμα της να φλέγεται. Η σαμπάνια δεν έκανε τίποτα τελικά. Ανακάθισε αναστατωμένη στην θέση της και έκανε πως αγνοεί το συναίσθημα στο στομάχι της. Οι μύγες πέταγαν έξαλλες σε όλο το σώμα της.

Η καρδιά της σκίρτησε.

Ο παππούς ήρθε για να μας αναστατώσει και να φύγει λες και δεν έγινε τίποτα. This guy is my hero.

Κυρίες και κύριοι (ή ότι άλλο τυχαίνει να είστε), αυτό ήταν ένα ακόμα κεφάλαιο του "Πώς η Sunny Wilson τα κάνει μαντάρα με την ζωή της και άλλες ξεκαρδιστικές περιπέτειες". Από τις εκδόσεις vasilikos και τώρα μπορείτε να βρείτε το ebook και το audio book σε εκπληκτική προσφορά. Μην χάσατε αυτό το συγγραφικό δημιούργημα του 21ου αιώνα. Με κάθε αγορά ένα βιβλίο δώρο! Μην το χάσετε! 1 + 1 δώρο! Έχει διπλή χρήση. Εκτός από βιβλίο είναι και είναι εξαιρετικό προσάναμμα για το τζάκι που μάλλον δεν έχετε! Τηλεφωνήστε τώρα για να κερδίσετε αυτή την μοναδική προσφορά!

Το τραγούδι επάνω τελείως άκυρο, οπότε είναι ότι πρέπει για το κεφάλαιο.

Ερώτηση του κεφαλαίου:
Ποιός χαρακτήρας
αντιπροσωπεύει περισσότερο
την δική σας προσωπικότητα
και για ποιόν λόγο;