Mabuti naman at naluto na 'yong takoyaki. Pumwesto kami sa gilid at doon namin nilantakan 'yong takoyaki na buo ang octopus sa loob.

"Hintayin mo ako rito, bibilhan kita ng inumin."

Akmang aalis na siya nang hawakan ko ang braso niya. "Mamaya na. Huwag mo akong iwan."

"Huy, double meaning ba 'yan?"

"Baliw! Bakit ba ang lakas ng trip mo ngayon?"

"Sinusulit ko lang na kasama kita, Jenna. Akala ko nga, hindi mo ako pupuntahan."

Napatitig ako sa kaniya at hindi nakapagsalita. "Kain ka pa. Huwag mong isipin ang gastos. Kahit pamasahe na lang ang maiwan sa akin, ayos lang."

Muli ko na namang pinigilan ang mga luha ko. Bakit kaya siya ganito? Minsan malambing, minsan naman ay nakakatakot.

"Sana balang araw magkaroon ako ng pagkakataong madala ka sa restaurant na gusto mo. 'Yong hindi na natin kailangang isipin ang oras. Masyado kasing matagal ang preparation time kung dadalhin kita sa restaurant ngayon, eh, kaya dito na lang muna kita niyaya para mas marami tayong magawa. Kahit saglit lang. Noon, marami akong oras, wala naman akong maraming pera. Ngayong marami akong pera, nawalan naman ako ng oras para makasama ka."

"Bakit kasi kinailangan mo na agad magtrabaho? Hindi ka ba pinigilan ng mga magulang mo?"

Ngumiti siya. "Wala naman silang pakialam sa akin."

Kumunot ang noo ko. "What do you mean?"

"When my grandmother died, that's when I learned that I'm not my parent's biological son."

"Teka, hindi ko alam 'yan, ah? You're adopted?" Napatigil ako sa pagkain.

Ngumisi siya. "It's not something to be proud of; that's why hindi ko ikinukwento sa iba at isa pa, wala namang nagtatanong."

Nakaramdam ako ng lungkot at muli parang gusto ko na namang maluha. Kaya pala, ganoon na lang ang pagsusumikap niya para i-date lang ako. Kaso masyado akong naging tanga para maging iyon mabalewala ko pa. Nakukunsensya ako. His efforts are all in vain because of me.

"Hindi ko rin gusto ng simpatya noon, but Mael learned about this. He's the only one who knew my story and treated me like he's my real cousin even if I'm not. Kahit na madalas ay gago ako."

"Well, he still loves me more than you."

"Like how it's supposed to be, Jenna, and I'm not protesting against that. But I love you more than he does, you know?"

Halos mabilaukan ako sa narinig kong pag-amin niya.

"I told you, I'll get you some drinks. I knew this would happen."

Akmang aalis siyang muli, pero pinigilan ko lang ulit. "I'm fine! Okay? Nagulat lang ako, but I'm good. Let's just finish this so we can go get drinks together."

"Fine."

Nang matapos kaming kumain ay binilhan niya ako ng iced coffee. "Are you sure you want that? Hindi ka makakatulog niyan, Jenna."

"'Yon nga ang plano."

"What?"

"Eh, sabi mo marami pa tayong gagawin. Baka antukin ako."

Ngumiti siya. "Thank you." Nilagyan niya ng straw ang kape ko bago ibinigay sa akin. Dagli akong napangiti. Yeah, he's still the same.

"Tara na, marami pa tayong pupuntahan 'di ba?" Hinawakan ko ang kamay niya na siyang ikinagulat niya, pero natuwa ako nang pisil-pisilin niya ito at hawakan nang mahigpit na para bang hindi niya na ako gustong bitiwan.

"Sinasabayan mo lang ba ako sa trip ko o may ibig sabihin na ito?" tanong niya.

"Think as you please. You have me tonight. Sige ka, baka magbago pa ang isip ko."

"Tsk. Jenna. You really know how to make me fall harder."

Napadaan kami sa isang famous bakery at hindi na namin pinalagpas ang pagbili ng egg tart. Kumain din kami ng famous xiaolongbao. Tuwang-tuwa ako na kasama si Yves. Nakakalimutan ko ang lahat. At namamangha na lang ako at napapatitig sa tuwing tumatawa siya nang malakas kapag inaasar ako.

Pakiramdam ko, masayang-masaya si Jenna noong fourteen years old pa ako dahil naka-date niya ulit ang crush na crush niya noon. How I wish we could stop the time and just loop around this. Kung kasalanan man ang ginagawa namin ngayon at makakarma ako at mamamatay, itong alaala na ito ang gusto kong paulit-uliting makita hanggang sa magwakas ang buhay ko.

After all these years, siya pa rin ang nakapagpapasaya sa akin nang ganito. He always has my heart, at tila ba hindi niya iyon kailanman binitiwan kaya ang dali-dali para sa kaniyang pabalikin ako, at mapasunod.

"Are you okay? Nag-enjoy ka ba?" tanong ni Yves nang makabalik kami sa bridge kung saan kami nagtagpo kanina. It's already past midnight at gising na gising pa ang diwa namin dahil masyado kaming nag-eenjoy.

Hindi na ganoon karami ang tao dito sa may bridge. Kami na lang, sa ilalim ng maliwanag na buwan at mga makukutitap na bituin.

"Yeah, I did. Thank you. Ikaw ba?"

"Oo naman, although we just spent a little time together. Masaya ako na pinagbigyan mo ako."

"Is this really the last?"

"Why? You want this to be the last, Jenna?"

I shrugged. "I don't know. Maybe? I don't want to tolerate you meeting me like this, like we have illicit affairs."

"Well, yeah, I don't want you to be an affair only. You deserve to be the legal wife, the only wife."

Namula naman ang pisngi ko.

"Sometimes, I regret leaving you all alone. If I could just have the face to date you even if I have nothing, I should have more confidence, but I know that's not what you deserve. But sadly, you found someone else. Was he really that kind to you, Jenna?"

"Yeah, he treats me well, kaya hindi ako makumbinsi sa mga sinasabi niyo ni Mael na ginagamit lang ako ni Zeus for their family business. Imagine, having that effort to wait for me for what? Almost six years?"

Tumawa siya. "But I've waited for you more than that, Jenna. Why can't it be me?"

Nilingon niya ako. Kasabay ng pagkislap ng mga bituin ang pagkislap ng kaniyang mga mata. He has tears in his eyes, and it's killing me.

"Why am I always on the wrong side of the table? Why do I always don't have the time in this world?"

"Why? Kung magkakaroon ka ba ng sapat na oras sa buhay na ito, anong gagawin mo?"

"I'll spend every second of it with you."

Pumatak ang luha mula sa mga mata ko, at sa sandaling iyon para bang nag-iba ang ihip ng hangin para sa akin. "Then let's spend the night together, Yves. Let's do something we couldn't do when we were younger."

"Jenna..."

"Make it last longer. I'll give you everything to suffice your waiting for me after years."

"No, I'd rather not have you this time and have you later when we get married. Wait for me as I settle things out."

"Then, let's get married now."

Kumunot ang noo niya. "W-what do you mean?"

"Let's get married secretly, Yves."

"Jenna... I—"

"Kung ayaw mo, should we go for a one-night-stand?"

*****

I woke up feeling sore down there. Yves was lying beside me, softly snoring, and I found it so cute. I can't help but smile seeing him naked, covered by the same blanket covering my body.

I can still remember what happened earlier, up until dawn. I can't believe it. We finally did it together, and I did not have any regrets. He brought me to a pinnacle of joy I never thought I would encounter. My body still screams for more, and I eagerly wanted him again, but I suppressed myself.

I swiftly went out of the blanket and picked up my clothes on the floor. I remember the time when I slept with him in his house for the first time, and just like that day, I am planning to leave him again.

But I took a quick shower while waiting for my clothes to wash and dry up. He was still sleeping when I left the bathroom, wearing a robe and drying up my hair using another towel.

Ang dami ko nang nagawa, hindi pa rin siya nagigising? Ganoon ba talaga kahimbing at kasarap ang tulog niya, o masyado lang siyang napagod dahil sa akin, kaya tulog pa rin siya?

Napangisi ako, pero saglit lang iyon nang may mapansin ako sa shelf sa ilalim na parte ng cabinet niya. Nilapitan ko iyon at hindi ako nagkamali. The color was the same, it is my journal.

Paano ito napunta sa kaniya?

Mabilis ko itong binuksan at binasa. Hindi ko mapigilang mapaluha at mapangiti. All this time, nasa kaniya lang pala ito. Eh di, alam niya na kung gaano ako kabaliw at kapatay na patay sa kaniya. Kaya ba hindi niya ako mabitawan ngayon?

I flipped the pages, and I was confused when I saw that all were occupied. Sa pagkakatanda ko, hindi ko napunong sulatan ang journal ko dahil bigla itong nawala.

Napatigil ako nang mapagtantong sulat niya ito. Kumpara sa sulat kong parang kinahig ng manok, 'yong kaniya ay parang calligraphy sa ganda. Halatang puno ng pagmamahal niya itong sinusulat. Hindi ko pinigilan ang sarili kong basahin ang entry niya, at hindi ko inaakala ang matutuklasan ko.