Days have passed, and Yves and I are exchanging letters. Actually, natutuwa ako sa ginagawa namin. Kahit hindi kami mag-usap at paminsa'y nagkakasulyapan lang sa room ay masayang-masaya na ako.

Pumunta na ako sa locker room para magpalit ng damit dahil ngayon na ang araw ng presentation namin ng Latin Dance. Medyo kinakabahan ako, pero dahil tinulungan naman ako ni Zeus ay kampante ako na makakasabay ako at magagawa ko ang lahat ng routines.

Nawala ang ngiti ko nang makita ko sa locker na naroon pa rin ang sulat ko para kay Yves. Bakit narito pa ito? Nakalimutan niya bang kunin kahapon?

"Jenna."

Napalingon ako kay Desiree na ngayo'y nakagayak na. Siya ang tumawag sa akin.

"Yes?"

"Nakita mo ba si Yves?"

"Hindi. Bakit?"

"Wala. Kanina ko pa siya hinahanap. Sigurado ka bang hindi mo siya nakita o nakausap man lang?" Nanginginig ang kamay niya sa kaba at pag-aalala. "S-sabagay, bawal nga pala kayong mag-usap, kaya bakit ko siya hahanapin sa 'yo?"

Napabuga ako nang marinig ko iyon sa kaniya. Nang-aasar ba siya? Baka gusto niyang isampal ko sa kaniya lahat ng sulat ni Yves para sa akin! Agang-aga, iniinis ako ng isang ito.

Kalat na kasi sa section namin ang hindi namin pag-iimikan ni Yves. At sinabayan naman namin iyon, dahil mas makabubuting ganoon ang nakikita nila para hindi maghinala si Dad.

"Ni hindi nga kayo, eh. Sinabi sa akin ni Yves dati na nagsinungaling ka raw at hindi mo raw siya talaga boyfriend."

Naumid ang dila ko. Doon ko lang naalala ang katotohanang hindi nga pala kami ni Yves, pero kung mag-I love you-han kaming dalawa ay parang kami na.

Napakagat ako sa labi ko at pinagmasdan na lamang na umalis si Desiree.

Tila ba nawala ako sa mood. Bumagsak talaga ang mga balikat ko at maging ang mukha ko'y hindi maipinta sa labis na pagkadismaya.

"Jenna!"

Tumunghay ako para makita kung sino na naman ang tumawag sa akin at sa pagkakataong ito, lalo akong nakaramdam ng kirot.

"Tinanghali ako ng gising kaya ngayon ko palang makukuha ang sulat mo para sa akin. I'm sorry."

Akmang bubuksan niya ang locker ko nang isara ko iyon. "Wala. Wala akong sulat para sa 'yo, Yves."

Nawala ang ngiti sa mga labi niya. "Tsaka, bakit mo ba ako kinakausap? Gusto mo bang makarating ito kay Dad? Bawal nga, 'di ba?"

I was rude. I know. But I can't help it. I am so mad, kaya ganito na lang katabil ang dila ko kahit na alam kong masasaktan ko siya gamit ang mga salita ko.

"Anong problema, Jenna?" nag-aalala niyang tanong sabay hawak sa kamay ko na siya ring inalis ko.

"W-wala. Umalis ka na. Magbibihis na ako. Malapit nang magsimula ang presentation."

"But, can we just talk before you go? You know I can't stand it if you're being like this? May nagawa ba ako? Bakit ang cold mo?"

And I can't bring myself to tell him what's bothering me. I don't want him to think of me as pushing us to be in a relationship. Ayokong magmukhang desperada.

"Kung hindi ka aalis, sa banyo na lang ako magpapalit."

"Hindi naman kita pinipigilang magpalit, pero pwede bang sabihin mo muna sa akin kung bakit ka nagkakaganiyan?"

Napabuntong-hininga ako. "I told you, it was nothing."

Akmang papaalis na ako nang makita ko si Zeus, Desiree, at Sir Bascus.

"Hinahanap ko rin si Jenna, Sir. Para sana makapagpasada pa kami ng sayaw bago ang performance, pero wala pa po siya."

"She was here kanina."

Napakagat ako sa labi ko at dagling napatingin kay Yves. Paano kung makita nila kaming magkasama?

Mabilis kong hinila si Yves papasok sa loob ng locker sa dulo, pero nagulat ako nang hilahin niya rin ako sa loob. Agad niyang sinara ang pinto ng locker.

"Are you sure na narito si Jenna? Bakit wala naman?" Rinig kong tanong ni Sir Bascus.

"Sigurado ako, sir! Nakausap ko pa nga siya kanina noong hinahanap ko si Yves."

"Nawawala rin si Yves?" Boses naman ni Zeus ang nagtanong.

"Obvious ba? Kaya nga natutuliro ako, eh! Hindi pa kami nakakapag-practice nang husto dahil palagi niya akong iniiwan!"

Napatingin ako kay Yves. Nahuli ko siyang nakatitig din sa akin. Dagli akong nakaramdam ng lungkot. Ngayong nasa harap ko siya at hindi ko magawang lumabas, wala na akong takas pa sa kaniya kahit anong iwas ang gawin ko.

"Jenna..." bulong ni Yves. Naamoy ko ang mabango niyang hininga. "Galit ka ba sa 'kin?"

"Hindi ngayon ang tamang oras para mag-usap tayo. Baka marinig nila tayo," sagot ko. "Nasa labas lang sila sir Bascus. Kapag nalaman nilang magkasama tayo, siguradong makakarating agad kay dad 'to."

Nagulat ako nang sumiksik ang kamay niya sa may baywang ko at kasunod no'n ay mahigpit niya akong niyakap. Nakatayo kaming dalawa sa masikip na locker na ito at isang maling galaw ay mahuhuli nila kami.

"Pwes, hanapin niyo sila! Talagang sa oras pa ng presentation nagcutting ang dalawang iyon? Sigurado akong magkasama ang dalawang iyon!" galit na wika ni Sir Bascus.

"Opo, sir!"

Mga yabag ng paa ang narinig ko. Sumilip ako at nakita kong umalis na si Zeus at Desiree, pero naiwan si Sir Bascus.

Lalo akong nakaramdam ng kaba nang makitang papalapit siya sa dako namin. Pero napakunot ang noo ko nang makita kung anong sunod na ginawa ng gurong 'yon.

Isa-isa niyang binubuksan ang locker at nakakatakot ang paraan niya ng pagngiti. Kitang-kita ko kung paano amuyin ni sir ang uniform ng kaklase kong babae, pati na rin ang underwears na naroon.

Mukhang may plano siyang buksan ang lahat ng locker.

"I knew it. Gago talaga ang teacher na 'yan," matigas na sambit ni Yves.

"Parang ikaw," inis kong sagot.

"Ano na namang ginawa ko?" nagtataka niyang tanong.

"Ganiyan ba talaga kayong mga lalaki? Mga manyak?" Medyo napalakas ang boses ko. Si Yves na ang sumilip kung napansin ba ni Sir ang sigaw ko. Mukhang hindi dahil abala siya sa pagsinghot ng mga uniform ng kaklase ko.

Tinanggal ko ang pagkakayakap niya sa akin at tumingala. Nagtagpo ang mga mata namin. Kitang-kita ko ang pagod sa mga mata niya dahil sa nakakangalay niyang sitwasyon. Masyado kasi siyang matangkad kaya medyo nakayuko siya.

"Hindi ako manyak. Ang manyak, kung kanikaninong babae, ako, ikaw lang naman. At hangga't kaya ko pinipigilan ko. May respeto ako sa 'yo, Jenna, kaya hindi ko kinuha ang iyo kahit na may pagkakataon na ako noon," saad niya na tumagos sa puso ko. Bakit kayang-kaya niyang tunawin ang puso ko gamit ang mga salitang wala namang kabuluhan kung sa iba magmumula ngunit kapag sa kaniya ay sobrang lakas ng impact sa buong sistema ko? Parang gusto kong isuko ang lahat. Parang gusto kong sumunod sa lahat ng naisin niya.

"At saka sinabi ko sa 'yo, paninindigan kita at lahat ng ginawa ko sa 'yo. Siguro, dahil curious lang din ako, pero ikaw palang naman ang ginagawan ko ng ganoon. Ikaw palang ang hinahalikan ko. Wala naman akong balak sa iba."

Nanatili akong nakikinig habang nakatitig sa kaniya sa kabila ng dilim sa loob ng locker kung nasaan kami.

"Kaya nga ganito na lang ang lungkot ko na para bang ako ang babae sa ating dalawa. Wala namang nangyari sa atin, pero dahil muntikan na, mas lalong ayaw kong humihiwalay ka sa akin. Para akong mamamatay sa pagkabaliw lalo na ngayong parang iniiwan mo na naman ako sa ere. Hindi ka ba naaawa sa akin?" Hinawakan niya ang pisngi ko.

This is the very first time he has become so clingy. As in sobra. I can feel the warmth in his every touch. At napapapikit ako dahil doon. Nanghihina. Naaalala ko ang gabing naging ganito kami kalapit sa isa't isa na muntik nang may mangyari sa amin.

"Yves, medyo lumayo ka sa 'kin," saad ko na nagpadismaya sa kaniya.

"Why? Bakit mo ako pinapalayo? Akala ko ba nagkasundo na tayo?"

Sinamaan ko siya ng tingin. "Masakit sa puson! Natatamaan ako ng tumitigas mong alaga!" galit kong bulong sa kaniya.

"Oh, sorry. Maybe because of your boobs, that's why it gets hard." Lumayo naman siya nang kaunti, pero dumadaplis pa rin sa akin ang pagkalalaki niya.

"Yves naman. Hindi mo ba 'yan kayang pakalmahin? Paano kung mahuli tayong magkasama rito? Mas lalo tayong malalagot. Bakit mo ba kasi ako hinila rito?"

"So we can talk privately. Hindi mo ako pinapansin. Gusto kong magkalinawan tayo kung anong problema dahil iniiwasan mo na namang pag-usapan. Paano natin masosolusyunan ang problema kung hindi mo sasabihin sa akin?"

Napabuntong-hininga ako. "Wala ngang problema. Bakit ba ang kulit mo?"

"Hindi ako makulit. Ramdam kong may problema. Hindi mo lang sinasabi. At naiinis ako dahil ganito ka na naman at hindi ko alam kung saan ako lulugar. Kung hahayaan ba kita o pipilitin."

Doon ako natahimik. Hindi ko alam na pati sa lugar na ito ay magtatalo kaming dalawa.

"Kaya please, sabihin mo na sa akin."

Wala na akong nagawa kung hindi tumingkayad at halikan siya para tigilan niya na ako sa kakatanong. Halata ko namang nagulat siya sa ginawa ko pero agad naman siyang nakabawi. Hawak niya ang pisngi ko habang pinapalalim ang bawat naming paghahalikan.

Kahit ako ay hindi ko gustong matapos. Nasasarapan ako sa lambot ng labi niya at kung paano naghahalo ang mga laway namin sa bibig ng isa't isa. Nag-iinit ako.

"Shit. It's getting harder."

Kumunot ang noo ko nang makita kong napahawak siya sa pantalon niya. "Anong ibig mong sabihin, Yves?"

"My pants are about to burst. Your face is turning me on."

"Ano?!"