I opened the camera and took a video.

"Yes, sure. I promise I will marry her kapag bumalik na siya sa akin. Please, help me, Jenna."

Natatawa akong sumagot sa kaniya. "Sure, sure. Walang bawian, ha? Kailangan mo siyang pakasalan dahil kapag hindi, sa ayaw at sa gusto mo aalis na kami ni Yves dito sa kompanya mo. Maliwanag?"

Tumango siya. Matagumpay naman akong ngumiti, bago siya itinulak paupo. Ako naman ay umupo rin sa harap niya.

"Tandaan mo itong sasabihin ko, Mael. Ayaw naming pinagseselos kaming mga babae, kaya mali ang ginawa mo. Mas lalo mo lang siyang tinutulak palayo."

"Hindi ko siya pinagseselos."

"You did! Huwag ka nang magmaang-maangan pa! Kitang-kita ng dalawa kong mata! Kung alam mong mahal ka niya, bakit mo pa siya pinahihirapan at sinasaktan? Tingin mo ba babalik siya sa 'yo kapag ginawa mo 'yon?"

"I'm being honest. I never did."

I rolled my eyes. "But you still gave her a reason to feel bad."

Napabuntong-hininga siya. "Then what should I do? She always asks for separation. I'm nearly anxious that she will leave me again. "

"If you really love her, you need to give her the time she needs. If she asks for it, give it to her. Surely she will realize that what she's doing is wrong. It is not an answer to leave. If you can still fix it, fix it, if you can't, then give it time. Maybe she has a lot of traumas in her that's why she's pushing you away so you won't be hurt. Lalo na kung alam niya sa sarili niya na may tendency siyang makasakit. Sometimes an independent woman like her doesn't need someone to help her heal herself. She can do it on her own by time. The only thing you can give her is time, Mael."

"But I don't have all the time in this world, Jenna."

Napangisi ako nang maalala ko si Yves.

"Then we'll make time, Mael; a time when you can be together alone. Para makapag-usap kayo."

"Paano kung iwan niya akong ulit?"

Kumislap ang mga mata niya. Ganoon din ang akin. "Ang mahalaga naman, bumabalik 'di ba?"

*****

"Nagkabalikan kaya sila?" tanong ko kay Yves nang makasakay na ako sa kotse niya. Papauwi na kami galing sa resort at hinayaan kong magkasama si Jothea at Mael sa sasakyan para makapag-usap pa silang dalawa.

Two days and one night lang kami rito sa Tagaytay, pero parang ang tagal namin dahil sa bagyo na rumagasa pa sa amin kagabi. Naging mahaba para sa akin dahil kahit bumabagyo ay tuloy pa rin kaming dalawa ni Yves sa sarili naming bagyo sa kwarto.

"I think so," wika niya sabay hawak ng manibela. "Let's not mind them. Malapit na tayong makaalis sa LMC. Saang bansa mo gustong pumunta?"

Nagliwanag ang mukha ko dahil sa tanong niya. "Sa China!" sigaw ko.

"Sa China?"

"Oo."

"Bakit doon?"

"Eh kasi noong unang date natin, dinala mo ako sa Binondo. Noong araw ding 'yon, pinangarap kong makapunta sa China kasama ka."

Tumawa siya. "Bagay tayo roon. One child policy," komento niya, bago nagmaneobra upang makaalis na sa rest house.

"Hindi naman halatang gusto mo nang magka-baby? Palagi mong idinadaan sa usapan nating ang anak, Yves."

"Bakit? Ayaw mo pa ba?" tanong niya.

"Hindi naman sa ayaw. Syempre, gusto ko. Pero gusto ko mga after five years pa."

"Mahihirapan kang manganak, you'll be thirty two that time."

"Oo nga, ano? Magt-twenty seven na nga pala ako this year." Hinawakan ko ang kamay niya. "Should we try making a baby?"

"If you're ready, we can."

"Then park the car over there. Let's try this time."

Tinawanan niya naman ako bago ginulo ang buhok ko. "Ang bilis talagang tumakbo ng utak mo. Gusto mo talaga ura-urada."

"Eh, napag-uusapan na din naman. Subukan na natin. Magiging busy na ulit tayo bukas dahil babalik na tayo sa trabaho."

"Ang taas pa ng araw, Jenna. Hindi ka ba napapagod bumukaka?"

Umiling ako. "Hindi. Nasanay na ako. Ginagabi-gabi mo ba naman."

Hinila niya ako para halikan sa pisngi. "I'm sorry. I just love you, babe." Hinalikan niya rin ang likod ng kamay ko. Hindi ko pinalampas na ilagay sa hita ko ang kamay niya. Nakita ko siyang ngumisi.

"Hold on, babe. We're still on the highway. Ikalma mo lang." Tinapik-tapik niya ang pagkababae ko at natatawa na lang ako dahil halatang ayaw rin talagang magpalampas ng pagkakataong makaisang muli.

Mabuti na lang at tinted ang kotse niya, kaya noong makakita siya ng kakahuyan sa gilid ay nag-park siya roon para maumpisahan na namin ang gusto naming gawin.

Ganito yata talaga kapag mag-asawa. Lahat ng gusto naming gawing magkasama ay nagagawa naming dalawa.

"Sa loob, babe!" paalala ko. Nakasakay ako sa ibabaw niya at kapwa na kami nakahubad sa loob ng kotse para gumawa ng milagro. "Give it all to me! Ahhh!"

Napaliyad ako nang maramdaman ko ang pagsabog niya sa loob ko. Hinalikan niya pa ako sa baba at sa leeg ko habang patuloy pa rin niyang ibinibigay sa akin ang lahat.

Napangiti kaming dalawa nang magtagpo ang mga mata namin. "I love you, Jenna."

"I love you too, Yves. From now on, let's not use protections. Let's conceive a baby."

I sealed him a kiss before completely passing out on him.

*****

"Ano?! Umalis si Jothea sa mansion? At hinayaan lang ni Mael? But why? Hindi ba't okay na ang lahat?" singhal ko nang marinig ko ang balitang iyon kay Yves. Umagang-umaga ay sira ang araw ko.

"Hindi ko na talaga siya matantya! Kakausapin ko na si dad! Ayoko na nang ganito, babe! Napupurnada 'yong mga plano natin dahil sa kanila!"

Kinuha ko ang bag ko tsaka umalis sa opisina. Sinundan naman ako ni Yves. "Babe, wait for me. Where are we going?"

"Kay dad! We'll go to him! Kung hindi siya papayag na maikasal na tayo sa church wedding, mapipilitan tayong gawin 'yon nang wala sila."

"But, Jenna-"

Hindi na siya nakapagsalita nang sumakay na ako sa shotgun seat. Siya naman ay nagmadali na rin pumasok sa driver's seat. It was seven in the evening at instead na umuwi kami sa unit ni Yves, ay pinili kong umuwi sa mansion.

Hindi na talaga ako makakapayag nang ganito. We have plans at dahil sa pinsan ko, ay palagi itong naisasantabi. Paano naman ako? Paano kami ni Yves? Paano ang plano naming magkaanak?

Mabilis akong lumabas ng kotse nang makarating kami sa tapat ng mansion. Hindi ko na hinintay si Yves na pagbuksan ako ng pinto dahil nagmadali na akong pumunta sa main entrance.

"Where's dad?!" sigaw ko sa maids namin.

They were all shocked to see me here.

"Nasa office po niya, Ma'am Jenna."

"How about mom?"

"Naroon din po. Pinag-uusapan po si Sir Ismael."

Napabuga ako. They are all worried about Mael, at hindi naman ako nagseselos tungkol doon. Ang akin lang, ayoko nang idepende pa sa pagpapakasal ni Mael ang pagpapakasal namin ni Yves. We waited long enough. Paano kung hindi talaga siya magpakasal? Eh 'di hindi rin namin ihahayag sa mundo ang tungkol sa amin ni Yves? No way!

"Jenna, wait!" Humabol sa akin ang asawa ko hanggang sa makarating kami sa bukas na pinti ng opisina ni dad.

"The girl left him, right? What's with Mael's mind?" rinig kong tanong ni Dad. Nakita kong naroon din si Aunt Elisse, Aunt Veonna, at Uncle Mikael. Gosh, bakit sila kumpleto rito?

"He'll wait for her. May date na naman ang kasal nila, kaya kahit nagpakalayo-layo si Miss Alvandra ay tuloy pa rin ang kasal. She just really needs time for herself. Lalo pa ngayon na may laman na ang sinapupunan niya."

Napatakip ako sa bibig ko. No, is this real?