"Jenna!"

It wasn't Yves. It was Zeus who called me and followed me here.

"Are you okay?"

Dahil sa tanong niya, tuluyan nang tumulo ang luha ko, but I wiped it immediately before I turned my way to face him. "Of course I am. I just feel tired. Can I take some rest for a moment?"

"S-sure. Of course. Magpahinga ka muna sa guest room."

Sinamahan niya ako papunta sa isang maganda at malinis na kwarto. Agad naman akong umupo sa kama para pakalmahin ang sarili ko.

"Are you sure you're okay?" he asked again.

"Yes, I am. Hindi lang ako sanay na makipaghalubilo sa mga tao, kaya naubos kaagad ang social battery ko."

"A-alright. You can sleep here. I'll just bring you some water. I'll be back."

Tumango ako nang magpaalam na siya sa akin. He closed the door, and that's when I found myself a space to cry. Gusto kong tanggalin lahat ng sama ng loob sa dibdib ko. If I don't really love Yves, I won't feel this way. Why doesn't everything go as planned? Gusto ko siyang kalimutan, pero sa tuwing kalilimutan ko na siya, may mangyayari na magiging dahilan ng pagbalik ko, pero kapag bumalik naman ako, may mangyayari na magiging dahilan ng ikawawarak ko. Nahihirapan na ako sa totoo lang. Naguguluhan. Hindi ko na alam saan ako lulugar.

Kahit piliin kong gustuhin na kaibiganin na lang siya, hindi ko mapigilan ang sarili kong umibig lalo. Hindi ko na alam ang gagawin. Gusto ko na lang maglaho, kasama nitong nararamdaman ko sa kaniya na imposible niyang masuklian.

I was in the middle of crying my heart out when a knock on the door interrupted me. I fixed myself and my makeup before opening the door.

Napaatras ako nang makita ko si Yves. I was expecting that Zeus would be back to serve me water, but he's not coming back yet after a few minutes.

"What are you doing here?" matigas kong tanong.

"Are you expecting someone else?" Kita ko sa mga mata niya ang inis. Heto na naman siya, nakakunot ang noo. Palagi na lang.

Huminga ako nang malalim bago inulit ang tanong ko. "What are you doing here?"

"I should be the one asking that. Why are you here in a room expecting someone else to appear? Are you guys planning to do something? Is he preparing condoms?"

Hindi ko napigilan ang kamay kong sampalin siya. "Grabe ka naman!" I burst out in tears. "Anong tingin mo sa 'kin? Ganoon ba ako kababang klase ng babae?"

"Then, if not, what are you doing here?!" he shouted very loudly, which I never expected he would do to me in my entire life. What the hell is happening with him?

Pumasok siya sa loob at ni-lock ang pinto dahilan para lalong umapaw sa dibdib ko ang kaba. "Yves! Get out of this room!"

"Why? So you can be with him? No!"

Nagulat ako nang itulak niya ako sa kama dahilan para mapahiga ako. "What the hell are you doing? You're scaring me!"

Mas ikinabigla ko ang pagpatong niya sa ibabaw ko. "That's right. Be scared. You never listen to me anyway. You pushed my limits."

Bumigat ang paghinga ko lalo na nang titigan niya ako nang malalim. Kita ko sa malapitan ang mukha niyang tila ba nag-iba. Maging ang paraan niya ng pagtingin sa akin ay nakakatakot. He was always gentle with me. What did I do to be blamed for this? Minahal ko lang naman siya. Bakit parang ako pa 'yong nasisisi at naparurusahan?

"Jenna, you are mine and mine only," he stated with authority before claiming my lips. It was aggressive. It is painful. I can feel that my lips are now dripping blood because of his hard bites.

"Yves..."

"Shut up."

He moved his lips down to my neck, sucking and biting it like he was asking for blood. "Yves, please don't do this." I sobbed. Para akong nawawalan ng lakas dahil sa mga halik niya, pati na rin sa mahigpit na pagkapit niya sa mga braso ko.

"Tinatakot mo ako. Hindi ka ganito, Yves." Patuloy ang pagluha ko habang nakatingin sa kisame. Kahit na gusto ko siya, ayokong gawin namin ito sa ganitong paraan. Handa naman akong ibigay sa kaniya ang lahat, pero ayoko nang ganito kasakit. Ramdam na ramdam kong wala siyang pagmamahal sa akin.

Lumakas ang pag-iyak ko na kahit takpan ko ang bibig ko ay hindi nito maikubli ang sakit. Ito ba ang lalaking minahal ko? Akala ko kilala ko na siya, pero bakit parang hindi pa pala? Bakit parang nagbago siya? Nagbago ba talaga siya o ganito na talaga? Masyado lang ba akong naging bulag sa pag-ibig?

Napansin ko ang pagtigil niya sa paghalik sa akin, kaya nilingon ko siya para tingnan. He was still above me, pero ngayon hindi na makatingin sa akin. Nawala na ang kunot sa noo niya.

"How can you do this to me?" tanong niya na para bang nagsusumamo. Hindi na galit ang tono ng boses niya. Tila ba kumalma na siya. Was that just because of the alcohol he drank earlier?

"What do you mean?"

Itinuon niya ang kaniyang dalawang kamay sa magkabilang gilid ko bago ako tinitigan. This is the first time he looked at me like that. Hindi na nakakunot ang noo, maamo na para bang humihingi ng tawad.

"You told me you liked me; you told me I was your boyfriend, but why are you with him, Jenna?"

Kumislap ang mga luha sa mga mata niya. Is he for real? Is he going to cry? What for?

Kumunot ang noo ko. We had argued about this a couple of times, but why aren't we yet settling this? Anong kulang? Anong problema? Saan kami hindi magkatagpo?

"Yun na nga, eh. You told him that you are my boyfriend, yet you are with someone else. You let Desiree go near you, even giving her the right to kiss you."

"I never did, Jenna."

"You did. Nakipag-date ka pa sa kaniya."

"When did I? It was you who dated someone else."

"You did. You didn't visit me last weekend. Mael told me that you had an important commitment that day, and that's when I figured out you were with Desiree. I saw the two of you at Altrius talking about your date."

He heaved a sigh. "I had an important commitment, yes, but it wasn't a date. I just happened to see her around when I was in a cemetery."

Kumunot ang noo ko. "Cemetery?"

He nods gently. "I visited my grandmother."

"You did?"

"I did." Hinawi niya ang buhok ko. He tucked it under my ear. "Hindi ako nakipag-date kay Desiree. Haven't I cleared that up before? Was that the reason you let Zeus date you?"

I averted my gaze. So it was really my fault after all? "Ibig sabihin, hindi ka talaga nakipag-date kay Desiree? Walang kayo ni Desiree?" pag-iiba ko ng usapan.

"Wala."

"Hindi mo siya gusto?"

"Hindi."

"Kahit na hinalikan ka niya kanina."

"Kahit na hinalikan niya ako kanina," sagot niya.

Muli ko siyang tiningnan. "Sino palang gusto mo?"

Umiling si Yves bago umalis sa ibabaw ko. Umupo siya sa tabi ko, kaya naman bumangon ko para tabihan siya.

"I don't have the right to like someone, Jenna."

I frowned. "Bakit naman?"

"You see, wala pa akong sariling pera. Wala pa akong karapatang mag-date ng kung sino. Ano na lang ipapakain ko sa kaniya kung sakali?"

I scoffed. "Bakit? Aasawahin mo ba agad?"

He glanced at me. "Yes, Jenna. Aasawahin ko kaagad."

Napalunok ako at hindi nakasagot.

"I want to date someone with marriage in mind. Now that I'm still a minor, all I can do is keep her by my side and wait for that someday that I can give her everything she deserves."

He pinched my nose, which made my tears flow. Why does it feel like he's talking about me?

"I hope she can wait."

Dumapa siya sa kama na para bang napagod nang sobra at gusto nang matulog. "Hoy, wala ka sa bahay mo."

Pero mukhang hindi niya ako narinig dahil hinubad niya ang black sleeves niya. Napasinghap na lang ako nang makita ko ang kaniyang makinis na likod na tila ba nang-aakit na hawakan ko.

Narinig kong bigla siyang humilik. Masyado ba siyang nalasing ng alak, kaya sa isang iglap ay bagsak na siya? Tulog na agad? Does it mean I can touch him freely?

Hindi ko alam kung anong humila sa akin para haplusin ang makinis niyang likod. It was built well for a seventeen-year-old guy. I caressed it like I was memorizing every inch of it.

"Your hand is warm and keeps me awake." Nanigas ang kamay ko nang marinig ko ang malalim niyang boses. Hinawakan niya ang pulsuhan ko bago siya tumihaya. Now, I can see his whole damn body.

"You want to touch something else?"

Napalunok ako. I nodded as I stared into his eyes, pleading. "Can I?"

"Yes."

Inilapat niya ang kamay ko sa dibdib niya. Hinayaan niya namang gumalaw ang kamay ko sa gusto nitong puntahan. Nakatitig lang siya sa akin habang ako naman ay pinagmamasdan ng mabuti ang katawan niya—ang dibdib, ang dalawa niyang nipples, ang abs, at ang pusod.

"How was it?" tanong niya.

"Mesmerizing."

He chuckled. "Enough na. Baka mamaya iba na ang mahawakan mo. Bumababa na ang kamay mo, eh. May gustong puntahan," pang-aasar niya.

Napahampas tuloy ako sa dibdib niya. "Baliw!"

I don't know why, in a flash moment, we were smiling again in front of each other. Mag-aaway, magbabati. Parang aso't pusa.

We were staring into each other's eyes when I chose to speak. "What if you have your own money now and a stable job or a business? Who would you like?" seryosong tanong ko.

Dahil sa tanong kong iyon, lalong tumindi ang lakas ng tibok ng puso ko.

"Why did you ask?"

"If I wasn't a relative, would you like me too?"

Ilang sandali pa siyang tumitig sa mga mata ko bago ngumisi. "Who told you that we are?"

My forehead immediately creased. "Huh? What do you mean? Aren't we cousins? I saw you at our reunion last time."

He chuckled. "I'm not crazy enough to kiss my cousin, Jenna."

Bumalik sa alaala ko ang gabing iyon—noong ihatid niya akong umuwi. Noong nagtatalo kami. Noong umamin ako sa kaniya. He kissed me passionately that night, as if it were a message he wanted to say but couldn't utter in words, so he used his lips.

"Anak ako ng kapatid ng mama ni Mael. I am not related to you, Jenna."

Namutawi ang luha sa gilid ng mga mata ko. Para akong nanalo sa lotto dahil sa sinabi niya. "For real?"

He nods. "For real, Jenna."

"Then, I can like you freely."

Muli siyang tumawa. "I don't know about that."

I pouted, which made him giggle. "But you can kiss me freely."

Napasinghot ako. Daig ko pa ang isang bata sa pag-iyak. "Can I do that?"

"You don't have to ask."

Hinawi niya ang buhok ko sa pisngi bago ako hinalikan. Maluha-luha akong bumawi ng halik sa kaniya. Hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko. Sobrang saya ko. Pakiramdam ko, nawala na ang lahat ng bagabag sa dibdib ko. Now that everything is clear, nothing is left in my mind except the thought that I love him so much. I can love him freely.

Natatawa siyang bumitiw sa mga halik ko, kaya naman nagtataka akong tumingin sa kaniya.

"Bakit?"

"The way you kiss me is so funny."

"Bakit?"

"Halatang hindi ka marunong."

"Paano ba?" inosente kong tanong. Bumangon siya para tapatan ako sa pagkakaupo.

"Open your mouth. I'll teach you how."