"Heey!"

Louis, ellerini beline yerleştirdi ve ayağının ucuyla yatağına tekme attı. Yatağında uyuyan çocuk dönenip yüzünü Louis'ye döndüğünde Louis dizlerinin üzerine çöküp onu uyandırmayı düşündüğü için af dilemek istedi.

Tanrı aşkına, Louis yeni oda arkadaşının genç Mick Jagger olduğunu nereden bilebilirdi ki?

Fakat istediği kadar güzel olabilirdi. Louis asla insanları dış görünüşlerine göre yargılamazdı. Bu yüzden onu uyandıracaktı. "Heey!" Bu sefer yatağa daha sert bir tekme atmıştı. "Kalkma vakti, uyuyan güzel."

Yatağında yatan çocuğun birkaç kez kıpırdanıp güzellik uykusuna geri döndüğünü gördüğünde ona tepeden bakmayı kesip odanın ortasında bavullara döndü. Tanrı aşkına birisi en az Louis kadardı ve Louis onu odanın köşesine doğru sürüklemeye çalışırken nefes nefese kalmıştı. Çocuk ne sanıyordu? Burasının geldiği lüks evlerden birisi olduğunu falan mı? Onlar sadece bir dolaba sahiptiler ki dolapta Harry için ayrılmış dört bölme falan vardı. Louis, yıllardır bu odada kalıyordu ve şimdi hiç istemediği oda arkadaşı için kendisinden en fazla dört bölme kadar fedakarlık edebilmişti.

Zaten gidecekti, odaya fazla yerleşmesi onun için iyi olmazdı.

Louis, ikinci bavulu sesli bir şekilde diğerinin üzerine fırlattı ve yerdeki birkaç eşyasını kirli sepetine gönderdi. "Kötü kalpli üvey annen sana başkalarının yatağında yatamayacağını söylemedi mi?"

Yatağındaki hareketlenmeleri fark ettiğinde hızla arkasına döndü. Onu ilk önce yeşilin koyu tonları karşıladı. Gün arasında uyuduğu için gözleri ve dudakları şişmiş, saçları karışmıştı.

Louis gözlerini devirdi ve termosundaki çaydan bir yudum aldı.

"Ben Harry. Harry Edward Styles." Louis bakışlarını yatağında oturur pozisyondaki çocuğa yönlendirdi. "Ah, merhaba Harry. Bende Louis hala-yatağımda-yatıyorsun Tomlinson."

Harry, merakla gözlerini odanın içinde gezdirmeyi kesti ve direkt olarak odanın ortasında dikilen çocuğa yönlendirdi. "Üzgünüm. Buraya geldiğimde yorgundum ve yatağın üzerinde ismin falan yazmıyordu."

Louis, onun uykulu hallerini ve hala nazikçe konuşmasını sevimli buldu. Bu yüzden buradaki ilk gününü güzel geçirmesi için daha fazla sinir bozucu davranmamaya karar verdi. "Tamam, sorun değil ama kalktığında çarşafımı yıkarsın olur mu? Akşama kadar kuruduğundan emin ol."

Louis, ona sevimli olduğunu düşündüğü gülümsemelerinden birisini yollayıp odadan çıkarken Harry şaşkınlıkla arkasından bakıyordu.

Harry, inançlı bir insandı. Fakat bir süredir dini görevlerini yerine getirmemişti. Evine arabayla on beş dakikalık mesafedeki kilise vaazlarına katılmayı bıraktığında on dördüne yeni girmişti. Bu inandığı tanrıyla iletişimine zarar verse bile Harry'nin inancından zerre eksilmemişti. Sadece şu ibadet saçmalıkları ona göre değildi.

Ve şimdi kesinlikle samimiyetten ve naziklikten uzak oda arkadaşıyla cezalandırılıyordu. Harry hızla yataktan ayrıldı. Onunla inatlaşmayacaktı. Yatak onunsa, onun kalabilirdi. Zaten Harry'nin favori rengi hep yeşil olmuştu. Üstelik yeşil ona bronzlaştığında çok yakışıyordu. Geçen ay Felicity ile gittiği bir haftalık tatilde yeterince bronzlaşmıştı.

Harry, ona mesaj atmamak için kendisini zor tutuyordu. Şehri terk ettiğinde bir süre onu beklemişti. Fakat tren garına kendisi için gelen tek kişi kuzeniydi. Demek ki okulda en yakın arkadaşı olarak gördüğü herkes koca bir yalandan ibaretti. Burada kurduğu arkadaşlıkların daha samimi olmasına özen gösterecekti.

"...Odaya girdiğimde, tanrı aşkına bu nasıl söylenir bilmiyorum, kendisine dokunuyordu. Yani bu rezil bir şey. Bilirsin, tamam bilmezsin ama ben erdemli bir adamım ve-"

Louis, katın ortak mutfağında termosuna çay doldururken yurt başkanını görmüş ve yanındaki boş sandalyeye oturmuştu. Aralıksız yedi dakikadır konuşuyordu ve çocuğun tek yaptığı şey yumruğunu çenesine dayamış halde etrafını izlemekti. Çocuk resmen yardım çığlıkları atıyordu ama Louis'nin umurunda değildi.

"Louis Tomlinson, eğer kendine ait bir oda istiyorsan gidip kendine ev tut. Eğer bir daha aynı sebepten dolayı yanıma gelirsen odandaki sigara kokusunu rapor etmekten çekinmem."

İlk önce naziklikten uzak bir şekilde sözü kesilmiş ve sonrasında da terk edilmişti. "Bende senin şikayetleri göz ardı etmeni rapor edeceğim!"

Louis sesini yükselterek arkasından konuştuğunda mutfakta televizyon izleyen birkaç kişi ona sessiz olması için uyarmıştı. Louis, buradan nefret ediyordu.

"Luke, ilk odaya geldiğinde bende onu istememiştim ama şimdi görüyorsun işte."

Stan'in kolunu yanındaki esmerin omzuna doladığını gördüğünde ayaklarıyla birkaç kere uzandığı yumuşak yatağı tekmeledi. Arkasından kararlılıkla yataktan kalktığında yan yana oturan iki arkadaş gözlerini büyülterek odaya girdiğinden beri mızmızlanan çocuğa baktılar. "Kendi evime çıkıyorum. Benimle olan var mı?"

Stan, gözlerini devirerek telefonuna döndüğünde, Luke birkaç bahane sıralamak için ağzını açmıştı. Fakat Louis, çoktan odayı terk etmişti.

Akşama doğru Louis hayal kırıklığıyla odasına döndüğünde Harry, bavullarındaki eşyaları yerleştiriyordu. Louis arkasından ilerledi ve askıya astığı gömleği hızla elinden çekti. Harry korkuyla geriye sıçrarken Louis elindeki transparan gömleği inceliyordu. "Kız arkadaşını hatırlamak için mi getirdin bunları?"

Harry, tek hareketle gömleğini onun elinden çekti ve askıya astı. "Sizin gibi insanların hepsini çarmıha germek istiyorum."

"Nasıl insanlardan bahsediyorsun, Harold?" Louis, konuşurken aynı zamanda toplanmış odaya göz gezdiriyordu. Bir süre kendi eşyalarına dokunduğu için ona kızmak istedi ama yatağının üzerinde yıkanıp kalıplanmış eşyaları yumuşamasını sağlamıştı. "Geri kafalı? Cinsiyetçi? Toplum rollerine sıkışıp kalmış? Hala elli yıl öncesinde yaşıyormuşuz gibi davranan? Daha devam etmeli miyim?"

Louis, gözlerini devirerek ona baktı. "Vay be, demek ki sadece yeni uyandığın zaman tatlı bir insan oluyorsun."

Louis, Harry'nin bakışlarındaki yumuşamayı gördü, fakat bu kısa sürmüştü. Bu yüzden Louis, yanlış anlaşılmanın etkisiyle tekrar savunmaya geçti. "Üstelik dediklerinden hiçbirisi değilim."

"Evet, evet, her neyse." Harry, küçük bavulu büyük olanın içine yerleştirdi ve sonrasında dolabın üzerine kaldırdı.