POV ROAN

Met een harde plof gaat Lucas op het voeteneind van mijn ligstoel zitten en ik schrik op van mijn boek.

"Wie leest er nu überhaupt nog vrijwillig boeken?" vraagt Lucas en hij trekt het boek uit mijn handen om de achterkant te lezen.

"Ik toevallig," zeg ik en ik trek het boek terug uit zijn handen, waarna ik mijn boekenlegger op de juiste pagina leg en daarna het boek dichtklap.

"Oh en dan ook nog van dat romantische gedoe," verzucht Lucas dramatisch. "Nou mij niet bellen hoor," zegt hij en ik moet even om hem grinniken terwijl ik mijn zonnebril in mijn haren schuif.

"Heb je ook nog wat nuttigs te vertellen of kom je alleen vervelend doen?" vraag ik terwijl ik aan een velletje langs mijn nagel peuter.

"Ik vervelend?" vraagt Lucas verontwaardigd. "Nooit," zegt hij daarna met een speelse grijns. Ik rol klein met mijn ogen en geef hem zacht lachend een duwtje met mijn voet.

"Eigenlijk kwam ik vragen of je vanavond mee gaat naar een feestje van een goede vriend van mij. Jij ziet er wel uit alsof je wel wat gezelligheid kan gebruiken," zegt hij, waarna hij mij eventjes bekijkt.

"Hm ik blijf denk ik liever een avondje thuis," zeg ik terwijl ik weer verder pulk aan het velletje langs mijn nagel.

"Hoezo?" vraagt Lucas meteen en hij trekt zijn wenkbrauw op. "Ik dacht dat jij elk feestje mee pakte die je mee kon pakken thuis," zegt hij een beetje verbaasd.

"Thuis inderdaad ja," zeg ik en ik kijk hem weer aan. "Hier ken ik toch helemaal niemand, en als ik naar huis wil dan weet ik de weg niet enzo," zeg ik schouderophalend.

"Dat komt echt wel goed Roan, mijn vrienden vinden alles en iedereen gezellig. Sofie en Joshua gaan ook mee dus je kent al drie mensen," zegt Lucas en ik zucht zacht terwijl ik even de tuin inkijk.

"Oké misschien dan, ik kom er nog op terug," zeg ik terwijl ik weer naar hem kijk, en ik zie dat zijn ogen oplichten.

"Dit is dus een ja. Zodra ik weet hoe laat we daar verwacht worden laat ik het je weten," zegt hij enthousiast en ik moet zachtjes even grinniken.

"Ik heb helemaal nog geen ja gezegd Lucas," zeg ik daarna meteen.

"Echt wel," zegt Lucas lachend en hij staat op. "Veel plezier verder met dat boek van je," zegt hij en hij haalt mijn haren door de war zodra hij langs loopt.

Ik zucht diep en kijk even naar de lucht, mezelf afvragend waarom ik hier in hemelsnaam ja op heb gezegd. Maar misschien heeft Lucas ergens wel gelijk en moet ik het toch maar een kans geven. Want op deze manier ga ik het hier echt niet al die tijd volhouden.

Ik zet mijn zonnebril weer op en als ik mijn boek weer opensla, hoor ik dat de grasmaaier aangezet wordt. Vrijwel meteen kijk ik in de richting waarvan het geluid vandaan komt, en zie dan dat Joshua achter de grasmaaier loopt. Hij heeft zijn shirt uitgetrokken, en ondanks dat ik het niet wil blijf ik toch even naar zijn gespierde bovenlijf kijken, wat er zeker wel mag zijn.

Maar als hij mij opmerkt, kijk ik snel weer mijn boek in en doe ik alsof ik hem nog helemaal niet heb gezien. Ik voel hoe mijn hart sneller klopt, en dat terwijl ik zo nonchalant mogelijk probeer te doen.

"Hey Ronan ga jij ook nog mee helpen of blijf je daar de hele dag zitten?" roept hij naar me en ik kijk op met een opgetrokken wenkbrauw.

"Ten eerste het is Roan en niet Ronan of wat je dan ook zei. En ten tweede, ja ik blijf hier de hele dag zitten want ik heb vakantie," zeg ik terug en bekijk hem weer uitgebreid.

"Oké sorry hoor Ronan, maar je snapt wel hoe erg je jezelf voorschut zet zo hé?" zegt hij terwijl hij mij ook uitgebreid bekijkt. "Kijk iedereen helpt hier mee om van deze zomer weer een succes te maken en jij bent de enige die op zijn gat zit," voegt hij er nog aan toe, en zonder op een weerwoord te wachten gaat hij verder waar hij mee bezig was.

Geïrriteerd zucht ik en blijf ik demonstratief zitten, ik laat me niet zomaar door hem wegjagen, wie denkt hij wel dat hij is. Maar als Joshua expres met de grasmaaier rond mijn stoel komt maaien ben ik er klaar mee.

"Roan. Niet Ronan!" roep ik naar hem om over het geluid van de grasmaaier heen te komen als ik opsta.

"Sorry ik versta je niet!" roept Joshua terug terwijl hij hoofdschuddend naar zijn oor wijst, terwijl ik bijna zeker weet dat hij wel precies heeft gehoord wat ik heb gezegd.

"Stik erin met je kut grasmaaier!" roep ik op mijn beurt weer terug terwijl ik al mijn spullen pak en met een hoog tempo terug naar het huisje loop.

-

Die avond na het eten sta ik voor mijn kast, mezelf afvragend wat ik aan moet trekken. Want Lucas heeft me toch nog overgehaald om mee te gaan naar het feestje van zijn vrienden.

Gefrustreerd trek ik een broek weer uit die ik toch niet mooi vind zitten. Ik laat de broek op de grond slingeren en zoek weer verder, thuis vind ik het al moeilijk om wat uit te zoeken maar hier al helemaal want wat is normaal hier? Ik wil ook niet overdressed zijn of misschien juist underdressed want dan val ik al helemaal op.

Uiteindelijk ga ik voor een groen satijnen hemdje met spaghettibandjes, een grijze broek en een paar goede witte gympen. De outfit maak ik af met wat gouden sieraden en daarna werk ik mijn make up nog bij en haal ik nog een hand door mijn haren. Snel doe ik nog wat parfum op en loop ik de trap af naar beneden.

"Tot vanavond," zeg ik tegen mijn moeder en Gwen als ik in de deuropening sta van de woonkamer.

"Veel plezier lieverd, kijk je uit?" zegt mijn moeder met een lieve glimlach.

"Tuurlijk kijk ik uit," glimlach ik terug. "Maar Lucas en Sofie staan al op me te wachten," voeg ik er daarna aan toe.

"Oh ja, doei lieverd!" zegt mijn moeder snel, waarna ik haar en Gwen ook gedag zeg en dan naar buiten loop.

"Doe je altijd zo lang over je klaar maken?" vraagt Lucas met een lach die zich omdraait vanaf de bijrijdersstoel als ik in de auto stap.

"Of jullie zijn gewoon snel," grinnik ik terug naar hem, en voordat ik de deur dicht kan doen rijdt Joshua al weg.

"Je ziet er mooi uit," glimlacht Sofie naar me die naast me op de achterbank zit.

"Dankjewel, jij ook," glimlach ik terug terwijl ik mijn gordel omdoe.

De hele weg luister ik in stilte naar de gesprekken in de auto terwijl ik door de nieuwe doorgestuurde foto's en filmpjes kijk van mijn vrienden in Griekenland. Als ik Max en Mia samen zie lachen op een filmpje voel ik toch een steek in mijn onderbuik, maar die probeer ik meteen weer weg te duwen. Max heeft het gewoon naar zijn zin en misschien moet ik dat ook maar gaan proberen vanavond.