POV JOSHUA

''Ze heeft wat gezegd?'' vraag ik verbaasd als ik het laat bezinken wat Lucas mij zojuist heeft verteld. Ik heb precies gehoord wat hij zei maar ik moet gewoon weten of ik het goed heb verstaan. Mijn knokkels kleuren wit door het knijpen in de bezemsteel die ik vast heb.

''Ze zei tegen ons dat jij haar hebt bespiedt toe-,'' zegt Lucas opnieuw maar ik onderbreek hem halverwege.
''Ik heb het gehoord ja Lucas,'' zeg ik met een diepe zucht en ik veeg weer een lading koeienmest door de roosters in de stal, ik heb echt geen hekel aan hard werken maar dit klusje mag me gestolen worden.

''Heb je dat echt gedaan?'' vraagt Lucas terwijl hij rechtop gaat staan en mij uitgebreid bekijkt. Hij stopt met vegen en hangt aan mijn lippen, wachtend op het antwoord wat ik hem ga geven.

''Even serieus Lucas, wat denk jezelf? Waarom zou ik dat doen?'' zeg ik en ik ga ook rechtop staan om hem terug aan te kijken. Ik wil een hand door mijn haren halen, maar als ik zie dat die vies zijn van de mest doe ik het toch maar niet.

''Nou ik weet het toch niet? Daarom vraag ik het toch,'' zegt hij en hij klemt zijn kaken op elkaar. ''Zeg gewoon ja of nee, heel veel moeilijker is deze vraag niet hoor.''

Ik zucht diep en schud mijn hoofd. ''Tuurlijk heb ik dat niet gedaan,'' zeg ik eerlijk, hopend dat Lucas mij geloofd. Want laten we eerlijk zijn, in deze situaties is het altijd het woord van het meisje tegen die van de jongen. En daar heeft Roan nu heel vies misbruik van gemaakt.

Lucas knijpt zijn ogen tot spleetjes en bekijkt mijn gezicht nog een laatste keer goed. Ik kijk hem terug aan, want meer dan de waarheid zeggen kan ik niet doen.

''Maar waarom zou ze zoiets verzinnen dan?'' vraagt Lucas verder, duidelijk nog niet overtuigd en hij veegt weer een lading mest weg. Om mezelf een houding te geven doe ik met hem mee, en eigenlijk hoop ik maar gewoon dat we snel klaar zijn hiermee.

''Vertel mij dat,'' zeg ik schouderophalend. ''Sowieso ben je best ziek als je hier over liegt, maar ja dat mag ik zeker niet zeggen?'' voeg ik eraan toe met een zachte grinnik en ik zie Lucas met zijn ogen rollen.

Dat Lucas in een tweestrijd zit, kan zelfs een blinde nog zien. Zo duidelijk is het aan hem te zien dat hij geen kant wil kiezen maar wel de waarheid wil weten. Maar hier kan ik hem ook verder niet mee helpen, vroeg of laat zal hij er wel achter komen dat ik al de tijd de waarheid heb gesproken.

''Misschien is het sowieso slimmer om elkaar voorlopig even te vermijden, ook voor de sfeer als de gasten er dadelijk zijn,'' zegt Lucas en hij veegt het laatste stuk schoon. Ik zucht diep en blijf verder stil, ik was sowieso niet van plan om uit mezelf tegen Roan te gaan praten. Maar ik kan niet beloven dat ik stil blijf als zij tegen mij begint te praten.

''Ik weet niet wat jij gaat doen maar ik vind het tijd voor koffie,'' zegt Lucas en hij slentert zonder antwoord af te wachten de stal uit. In stilte kijk ik hem na en trek ik mijn overall voor de helft uit, mijn shirt plakt vies tegen mijn rug aan. We gaan nog een hele warme zomer tegemoet, en wat mij betreft is het zo al warm genoeg.

-

Met een plof ga ik op een stoel aan de keukentafel zitten, na een frisse douche en schone kleren voelt het weer alsof ik de hele wereld aan kan. Dankbaar glimlach ik klein naar Margaret die een kop koffie voor mijn neus zet, de geur van de verse koffie hangt in de keuken en ik klaag zeker niet.

''Morgen hebben we twee mensen op het veld staan, het ene stel komt met een caravan en de andere hebben een tent,'' deelt Margaret mee en ik knik. Nieuwe mensen, iets waar ik altijd wel naar uitkijk.

''Dan zal ik vandaag rondom die plekken nog extra goed maaien,'' zeg ik en ik neem een slok van mijn koffie.

''Oh je mag ook met Sofie en Lucas mee hoor, die gingen aan Roan het meertje laten zien achter. Volgens mij kan jij ook wel wat verkoeling gebruiken, je kwam oververhit die stal uit,'' zegt ze en ik schud mijn hoofd als antwoord. Als Roan er niet zou zijn dan had ik al te graag meegewild, want ik ben zeker aan wat verkoeling toe. Maar als ik dadelijk iets te lang kijk of iets zeg dan heb ik dadelijk weer een valse beschuldiging aan mijn broek hangen.

''Ik vind het niet erg om te maaien hoor, ik kan altijd daarna nog naar het meertje gaan,'' zeg ik met een gemaakte glimlach, en Margaret lijkt tevreden met mijn antwoord.

''Nou als je dan zou willen maaien zou dat echt top zijn, je bent een schat,'' zegt ze en ze knijpt even zacht in mijn schouder als ze langs loopt om weer de keuken in te verdwijnen.

Ik sta op en zet mijn kopje in de vaatwasser, als ik weer opkijk zie ik dat Roan voor mijn neus staat. Ik slik en kijk haar aan, het is ineens zo stil dat alleen onze ademhaling te horen is. De deur van de bijkeuken valt dicht, en dat betekend dat Margaret ook weer buiten is.

''Leugens verzinnen om jezelf uit de situatie te redden is niet heel erg aardig van je Roan,'' zeg ik en ik zet een stap haar richting op, waardoor zij weer een stap naar achteren zet maar daar is het aanrecht al. Ze kijkt op naar mij en ik zet nog een stap naar voren zodat we weer dicht bij elkaar staan. Zo dicht dat ik haar warme ademhaling haast kan voelen.

''Waar heb je het over?'' vraagt ze verontwaardigd en ze geeft een duw tegen mijn borst aan maar snel pak ik haar pols vast. Haar ogen schieten naar mijn hand om haar pols heen maar vrijwel meteen kijkt ze me weer aan met haar bruine ogen. Zwijgend probeert ze haar pols terug te trekken, waardoor ik mijn greep alleen maar verstevig.

''Oh je weet precies waar ik het over heb,'' zeg ik zelfverzekerd en ik blijf haar aankijken, iets waar ze schijnbaar ongemakkelijk van wordt want ze verbreekt het oogcontact telkens.

''Jij weet net zo goed als ik dat ik niet naar je heb gekeken toen je je aan het omkleden was,'' fluister ik in haar oor als ik nog wat naar voren leun. Haar schouder raakt de mijne aan en dan probeert ze opnieuw haar pols los te trekken.

''Laat me met rust Joshua, voordat ik het ook tegen Margaret en Thomas vertel. Het zal altijd mijn woord tegen die van jou blijven,'' sist ze boos en dit keer kijkt zij mij diep in mijn ogen aan.

''En ik kan het nu nog erger maken door te zeggen dat je me zelfs tegen mijn wil hebt aangeraakt,'' gaat ze verder en ik voel de woede opborrelen in mijn buik.

''Niemand die jou geloofd hoor, een paar nep tranen en ik ben binnen,'' zegt ze en een gemene grijns ontstaat op haar gezicht. Ik zucht diep en laat haar pols dan los, zonder mijn blik te verbreken.

''Het is hier nog niet mee afgelopen,'' bijt ik haar toe, en zonder nog verder naar haar om te kijken loop ik via de bijkeuken naar buiten, waarna ik de deur met een harde klap achter me dicht laat vallen.