POV ROAN

"Tot zo!" roept Sofie nog voordat ze samen met Gwen en Lucas naar het toiletgebouw loopt. Ik kijk even naar Joshua, die mij ook even bekijkt en ik zucht diep.

"Ze weten het wel weer heel mooi te spelen allemaal," mompel ik terwijl ik een nieuwe staart in mijn haren maak en dan met Joshua samen aan te sluiten in de rij die zich voor de achtbaan heeft gevormd.

"Ik ga niet op ze wachten hoor als wij dadelijk vooraan staan en zij er nog niet zijn," zegt Joshua vastbesloten en ik knik instemmend.

Ik bekijk Joshua als hij op het hek gaat zitten, zijn haren zitten nog wilder dan anders door de achtbanen en ik moet hem eigenlijk wel meegeven dat het hem goed staat.

Mijn aandacht wordt getrokken naar het groepje jongens wat voor ons in de rij staat, ze lachen luidruchtig en vinden zichzelf zo te zien heel wat.

"Kunnen ze niet wat minder lawaai maken?" vraagt Joshua lichtelijk geïrriteerd, waardoor ik even zacht moet grinniken en ik kijk naar de jongens die onwijs aan het klieren zijn, erg irritant als je het aan mij vraagt.

"Dit soort typetjes vermeed ik altijd op de middelbare school, wandelende testosteron bommetjes zijn het," zegt Joshua dan terwijl hij een hand door zijn haren haalt. Ik ben een beetje verbaasd dat hij ineens zoveel praat tegen mij, maar ach we moeten elkaar een beetje vermaken in deze lange rij.

"Het zijn inderdaad bepaalde types jongens ja," zeg ik verstandig, want nu ik erover nadenk zitten de zogenaamde testosteron bommetjes in mijn vriendengroep.

"Maar is er nog wat te doen verder in de omgeving bij het huis? Behalve dan die domme ritjes te paard," vraag ik als ik weer aansluit in de rij. We lopen naar binnen en gaan een trap op, het duurt even voordat mijn ogen gewend zijn aan de donkere omgeving.

"Er is genoeg te doen in de omgeving, als je je er maar voor openstelt," zegt hij terwijl hij mij een blik toewerpt die ik niet helemaal kan plaatsen, waardoor ik met mijn ogen rol.

"Wat ben ik blij dat ik deze zomer hier ben," zeg ik sarcastisch terug, en opnieuw word ik eraan herinnerd wat voor een lul ik hem vind.

"Ik vind het ook onwijs leuk dat jij er bent, had het ook niet anders willen hebben."

Ik zucht diep en na even twijfelen besluit ik hem het laatste woord te geven, iets wat ik niet vaak doe. Ongeduldig stuur ik Sofie een berichtje met de vraag waar ze blijven, maar zoals ik al had verwacht heb ik na tien minuten nog steeds geen antwoord en sta ik nog steeds in de rij waar geen einde aan lijkt te komen.

"Roan," begint Joshua dan ineens na een lange stilte en ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan, ik heb echt zo geen zin om nog met die jongen een gesprek te voeren.

"Zullen we stil blijven? Ik vond de stilte wel fijn eigenlijk," zeg ik, waarop Joshua zucht en met zijn ogen rolt. Hij heeft ook duidelijk geen zin om met mij te zijn dus waarom blijft hij niet gewoon stil?

"Die avond met dat gedoe met Levin he?" gaat hij verder, zonder enige aandacht te geven aan mijn voorstel. Mijn raders beginnen meteen te draaien, want wat is er gebeurd waardoor hij hier ineens over begint. Ik frons en kijk hem aan, benieuwd naar wat ik nu te horen krijg.

"Oké dit gaat echt klinken alsof ik een pervert ben, maar zo bedoel ik het echt helemaal niet," zegt hij dan snel en ik word steeds nieuwsgieriger naar wat hij te vertellen heeft.

"Ga je nog zeggen wat je wilde zeggen of hoe zit dat?" vraag ik een beetje geïrriteerd terwijl ik mijn armen over elkaar heen sla en dan weer aansluit in de ellendig lange rij.

"Nou ik keek uit mijn raam en toen zag ik toevallig jou en Lucas. Je zag er erg overstuur uit en ik wilde vragen aan je of alles goed gaat," zegt Joshua en hij kijkt mij doordringend aan met zijn groene ogen, die mij voorheen nooit zijn opgevallen.

Ik slik en veeg een pluk haar uit mijn gezicht, het was helemaal niet de bedoeling dat iemand dit behalve Lucas zou weten. Maar al snel zet ik een masker voor en ben ik niet van plan om het hem te vertellen.

"Je komt inderdaad wel erg over als een pervert als je mij in mijn kamer bespied, maar hey zo hebben we allemaal onze issues Josh," zeg ik dan snel om niet over het desbetreffende onderwerp te praten, de blik in zijn ogen verandert en zo ook zijn houding.

"En waarom boeit het jou of het goed met me gaat of niet?" voeg ik er nog aan toe als ik mijn hart sneller voel kloppen door het idee dat hij mij zo overstuur heeft gezien. Regel één, laat nooit je zwakte zien aan je tegenstander.

"Nou dan niet hoor Roan," grinnikt hij spottend, "het is graag of niet, dan zoek je het zelf verder ook maar uit. Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik ga de rij uit."

Enigszins verbaasd kijk ik Joshua na hoe hij zich door de mensenmassa door wurmt naar de uitgang. Diep zucht ik en loop ik dan toch achter hem aan, want alleen in de rij staan is ook zo wat. Onderweg verontschuldig ik me tegenover de mensen die ik passeer, en hoe snel mogelijk ik ook probeer te lopen, Joshua is al uit het zicht verdwenen.

Wie denkt hij wel niet dat hij is? Ik bijt op de binnenkant van mijn wang en loop steeds geïrriteerder langs de mensen heen. Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik hem even goed wil duidelijk maken dat ik het spel niet zo speel. Waarom denkt hij dat hij mijn problemen kan oplossen? Het zijn niet voor niets mijn problemen en zijn problemen interesseren mij ook geen zak, iets waarvan hij een voorbeeld zou mogen nemen.

''Joshua wacht nou even!'' roep ik naar de jongen voor me terwijl ik mijn pas versnel zodra ik de rij uit ben. Maar Joshua lijkt zich niets van mij aan te trekken en loopt stug door. Moedeloos blijf ik dan maar staan, en ik merk dat mijn ademhaling wat hoger zit dan normaal gesproken. Aan de ene kant heb ik spijt dat ik zo op hem reageerde en hem niet gewoon gelijk de waarheid heb verteld. Maar aan de andere kant blijf ik ook van mening dat hij in eerste instantie überhaupt nooit mijn kamer in had mogen kijken, achterwegen gelaten dat ik natuurlijk ook een keer heb gekeken. Maar dat waren misschien twee seconden en aan zijn verhaal te horen heeft hij duidelijk zitten kijken.

''Hey Ro!'' klinkt dan een bekende stem achter mij en als ik me omdraai zie ik Lucas, Sofie en Gwen. Ze hebben alle drie een ijsje in hun handen en zijn duidelijk niet alleen naar het toilet geweest.

''Waar is Joshua?'' vraagt Lucas enigszins verbaasd als hij mij hier in mijn eentje ziet staan en ik rol klein met mijn ogen, want ineens snap ik hun hele plannetje.

''Ik heb geen idee waar Joshua is, nadat ik hem uitgemaakt had voor pervert is hij boos de rij uit gelopen,'' leg ik simpel uit terwijl ik met de ring speel die om mijn wijsvinger hoort te zitten. Sofie kijkt mij aan met een kleine frons op haar voorhoofd.

''Waarom heb je hem daarvoor uitgemaakt dan?'' vraagt ze en de fronslijn in haar voorhoofd verzacht alweer een beetje. Ik zucht zacht en doe mijn ring weer om mijn vinger, waarom stelt iedereen hier in godsnaam zoveel vragen. Let it be, hoe moeilijk kan het zijn?

''Omdat hij mij bespiedt heeft vanuit zijn kamer toen ik me aan het uitkleden was,'' lieg ik, een leugentje om eigen bestwil moet af en toe best kunnen, toch? Het is al erg genoeg dat Lucas mij zo heeft zien huilen, en Joshua dus blijkbaar ook. Maar dat betekend niet dat Sofie en Gwen het ook nog eens hoeven te weten. En als Joshua erachter komt waarom ik zo aan het huilen was, zal hij me nog minder serieus nemen dan dat hij nu al doet.
Sofie haar ogen worden wat groter van verbazing en ook Lucas blijft even stil.

''Weet je dat zeker Ro?'' vraagt Sofie na een korte stilte en ik knik meteen. Stiekem voelt het ergens een beetje kut om Joshua ergens van te beschuldigen, en ik besef me al te goed dat ik nu goed moet onthouden wat ik heb gezegd. Want één klein foutje in mijn verhaal en het kan afgelopen zijn.

''Maar ik kan het zelf prima oplossen hoor,'' zeg ik met een kleine glimlach om de twee voor me gerust te stellen, wat soort van lukt. Maar Lucas lijkt nog niet helemaal overgehaald, wat me misschien nog wel problemen kan opleveren.

''Kom, genoeg gepraat. We hebben nog veel te zien en te doen, dus hop hop,'' beveel ik ze en ik haak mijn arm aan die van Gwen en loop met een stevig tempo naar de volgende attractie. Hoe sneller we weer over een ander onderwerp praten, hoe beter.

Wow het was niet mijn bedoeling dat het twee maanden zou duren voordat ik een nieuw hoofdstuk zou schrijven HAHAH oeps sorry. Het is de afgelopen periode even heel druk geweest, tentamens van blok 1 die ik heb gemaakt, en de opstart van blok 2 was ook even een gedoe. Maar het goede nieuws is dat ik tot nu toe alle mogelijke studiepunten heb gehaald!! Hopelijk blijf ik dit volhouden en kan ik gelijk in mijn eerste jaar mijn propedeuse halen hehehe. Oké dit was mijn levensupdate, ik ga jullie niet langer lastig vallen lol. Thanks weer voor het lezen! (: