POV ROAN

"Is het geen leuk idee als we voordat het hoogseizoen begint nog iets leuks met zijn allen gaan doen?" vraagt Sofie als we die avond rond het kampvuur zitten.

Langzaam begint het al donker te worden en het brandhout knettert. Op de achtergrond klinkt de muziek die Lucas heeft uitgekozen en iedereen zit met marshmallows op stokjes bij het vuur. Het begint ook flink af te koelen dus zet ik de capuchon op van mijn trui en ik sla een mug weg van mijn been.

Ik knik als antwoord op Sofie haar vraag en haal mijn marshmallow van het stokje af, waarna ik de marshmallow in mijn mond stop.

"Waar zit je aan te denken dan?" vraagt Joshua nadat hij de rook van zijn sigaret heeft uitgeblazen en wat gevallen as van zijn been wegveegt.

"Eigenlijk hoopte ik dat jullie ergens mee kwamen," zegt Sofie zacht lachend en ik moet ook even grinniken, terwijl ik een nieuwe marshmallow bij het vuur houd.

"Naar een pretpark!" zegt Gwen ineens enthousiast die al die tijd stil is geweest, ik kijk naar mijn zusje die met drie marshmallows op haar stokje zit en moet even grinniken. Typisch Gwen, die meid haar ogen zijn altijd zoveel groter dan haar maag.

"Naar een pretpark?" vraagt Margaret verbaasd en ze kijkt naar Gwen, en dan naar mijn moeder. Ze wisselen wat blikken uit en Thomas is eigenlijk de enige van de volwassenen die ook meteen enthousiast is.

"Kom op, van een beetje lol is nog nooit iemand dood gegaan," zegt Thomas tegen zijn vrouw, terwijl hij in haar zij prikt.

"Ik weet het niet hoor jongens, er moet nog zoveel gebeuren," verzucht Margaret en ze bekijkt Thomas. "Jij denkt hier altijd veel te makkelijk over na, en dan zadel je mij met alles op," zegt ze een beetje geïrriteerd en zachtjes moet ik grinniken als Thomas zijn handen onschuldig in de lucht steekt.

"Sofie en ik kunnen nog helpen waar nodig," zeg ik snel voordat Thomas kan antwoorden en Sofie knikt meteen hevig. Eigenlijk heb ik nog haast niet geholpen en was ik dat stiekem ook niet van plan, maar je moet toch wat over hebben voor een dagje pretpark?

"Hey, je zou mij helpen met de schu-," begint Lucas maar door een por in zijn zij van mijn elleboog en een blik dat hij zijn mond moet houden, blijft hij verder stil.

"Kom op mam, het is de hele zomer verder hard werken dus we kunnen er nu toch maar beter goed gebruik van maken dat er nog geen gasten zijn?" gaat Sofie verder om haar moeder over te halen, haar blik is smekend en tegelijkertijd ook vastberaden.

Margaret zucht diep en veegt een pluk haar uit haar gezicht, waardoor een paar grijze haren te zien zijn. Als ik haar en mijn moeder zo naast elkaar zie zitten in het warme licht wat het kampvuur geeft valt het me pas op hoeveel die twee op elkaar kijken. De zachtaardige uitdrukking, maar ondanks dat toch twee sterke en zelfstandige vrouwen. Dezelfde neus, hetzelfde kuiltje in hun wang en dezelfde vorm ogen. Als ik omkijk naar de rest zie ik dat ze haast aan Margaret haar lippen hangen, wachtend op de verlossende woorden.

"Oké dan, één dagje maar daarna weer hard aan het werk want vrijdag komen de eerste gasten al," zegt ze streng en meteen beginnen er een paar te juichen. Met een lach op mijn gezicht neem ik een slok van mijn wijn en geef daarna Sofie een high-five, die haar hand naar mij opsteekt.

"Misschien kunnen we ook nog met zijn vieren naar een waterpark dat hier in de buurt zit," zegt Lucas even later als de volwassenen en Gwen naar binnen zijn. Hij scheurt blaadjes uit de krant en maakt daar dan kleine propjes van, die hij daarna ietwat verveeld in het vuur gooit.

"Misschien wel ja," zegt Joshua en hij volgt de propjes die Lucas in het vuur gooit. Ik bekijk hem stiekem en zie dat hij zichzelf uitgebreid uitrekt, en zonder dat ik het wil wordt mijn blik meteen naar het blote stukje buik getrokken wat ontstaat omdat zijn trui wat omhoog kruipt.

Ik schrik op als ik mijn telefoon voel trillen in mijn zak en trek hem er snel uit, als ik Lisanne haar naam zie staan ontstaat er een stiekeme en kleine glimlach op mijn gezicht maar Lucas zal Lucas niet zijn als hij het niet door zou hebben. Als ik opkijk zie ik dat hij me al aankijkt en ik steek dan maar mijn tong naar hem uit, want hij hoeft ook weer niet alles te weten. Ik sta op en veeg het zand van mijn kleding af.

"Sorry ik moet deze even nemen," deel ik mee in het algemeen en ik loop een stukje van het kampvuur af terwijl ik de telefoon opneem.

"Hey Lies," zeg ik gelijk een stuk opgewekter en ik schop tegen een klein steentje aan, voordat Lisanne wat terug zegt hoor ik luide muziek op de achtergrond en het jaloerse gevoel wat ik had verdrongen, kruipt weer terug.

"Hey Ro, hoe gaat het?" vraagt ze en ik hoor aan haar stem dat ze aangeschoten is. "Oh ik mis je heel erg Roan," gaat ze verder voordat ik überhaupt kan reageren en nu weet ik het bijna zeker dat ze gedronken heeft.

"Met mij gaat het goed, en met jou?" vraag ik terwijl ik weer een mug van mijn blote been af moet slaan, misschien had ik gewoon een lange broek aan moeten trekken want ondertussen word ik helemaal lek geprikt.

"Ja met mij gaat het ook heel goed, kan je niet gewoon nog steeds deze kant op komen vliegen Ro?" brabbelt ze verder en zachtjes zucht ik want eigenlijk heb ik hier helemaal geen zin in.

"Lies we weten allebei dat dat niet kan, je vermaakt je wel toch?" vraag ik en ik bijt daarna op een velletje langs mijn nagel.

"Jawel, maar het is gewoon zo anders zonder jou," verzucht ze en ik knik dan langzaam.

"Dat snap ik, maar hey Lies we gingen het nog een keer over doen toch? Dat heb je zelf gezegd, vermaak je nu gewoon lekker en we halen het echt wel weer in," zeg ik en ik vind haast dat ik een award verdien voor de beste pep talks tegen dronken vrienden want daar ben ik ondertussen de beste in geworden. Ondertussen blijft het aan de andere kant van de lijn stil, op wat achtergrond geluiden na.

"Lies beloof je dat je weer verder gaat waar je mee bezig was? Lekker zonnen, knappe jongens spotten en feesten," zeg ik en dan hoor ik een zucht aan de andere kant van de lijn.

"Oké, jij ook nog heel veel plezier he? En niet ineens met een nieuwe beste vriendin terug komen want ik ben nog steeds de leukste," zegt ze met een zachte lach en ik moet ook zachtjes om haar lachen.

"Komt goed, veel plezier Liesje," zeg ik en nadat we afscheid hebben genomen loop ik terug naar het kampvuur, waar ik alleen nog Lucas aantref.

"Josh en Sofie zijn alvast naar binnen," zegt hij en hij gooit zand over het vuur en ik knik dan, waarna ik hem help met het vuur te doven.

"Lisanne, mijn beste vriendin, belde en ze was vet dronken volgens mij," verzucht ik en ik kom weer overeind als het vuur uit is. "Ze bleef maar zeggen dat ze me miste en dat ik nog moest komen vliegen daarnaar toe enzo. Maar eigenlijk heb ik helemaal geen zin om met die mensen daar te zijn, zeker niet na wat ik zag op dat ene filmpje van gisteravond," zeg ik en ik drink daarna de laatste slok van mijn wijn op en pak daarna de rest van de lege glazen.

"En ik voel me haast schuldig over het feit dat ik geen zin heb om bij mijn vrienden te zijn maar aan de andere kant ben ik ook jaloers als ik zie hoeveel lol ze daar met zijn allen hebben," verzucht ik en ik zie Lucas even moeilijk kijken terwijl hij het verhaal probeert te volgen.

"Snap jij het nog?" vraag ik dan met een zachte lach en Lucas schiet dan ook in de lach terwijl hij de andere lege glazen pakt.

"Nee ik kan me denk ik wel enigszins bedenken wat je voelt, het is gewoon kut om dingen te missen maar ik snap ook dat je helemaal geen behoefte hebt om daar te zijn nadat je mij gisteren dat filmpje hebt laten zien," zegt hij en samen lopen we richting zijn huis.

"Ik hoop gewoon dat ze eigenlijk de filmpjes lekker daar houden, zodat ik niet kan zien wat ik mis," zeg ik dan en ik loop achter hem aan naar binnen, waar de warmte me tegemoet komt en dan pas realiseer ik me hoe koud het was buiten.

"Komt goed Roan, wij gaan morgen het ook naar ons zin hebben en als het dadelijk druk is heb je haast geen tijd meer om je daar druk over te maken," zegt hij en hij stopt de glazen in de vaatwasser, waarna hij de glazen van mij aanpakt.

Ik knik en glimlach dan dankbaar naar hem. "Dankjewel Lucas, slaap lekker en tot morgen," zeg ik dan tegen hem en hij zegt hetzelfde terug, waarna ik het huis uitloop en een sprintje trek naar ons huisje.

Als ik mijn kamer inloop blijf ik even stil staan in mijn deuropening. Vanuit mijn raam kan ik zo Joshua zijn kamer inkijken als zijn licht aanstaat en toevallig is hij zich net aan het uitkleden. Mijn ogen worden wat groter als ik zijn gespierde bovenlijf zie, en dwing dan mezelf meteen om weg te kijken. Snel loop ik naar mijn raam en trek ik de gordijnen dicht.

Ik vervloek mezelf gelijk als ik door heb dat ik wat verdwaalde vlinders in mijn buik voel, want waarom zijn die daar als ik zo'n hekel aan hem heb?