Hana

"Don't you think its time to go?" napalunok ako sa tinanong ni Kuya sa akin. My head was filled with questions but I can't find the answers for them. 

Napabuntong-hininga ako. Dapat na ba? What if?

"You think Kuya?" I ask him. I can imagine him massaging his head because of me. 

"Yes, I think its time to go home. Mom and Dad misses you" sagot nya. Napatingin ako sa may study table ko at nakita ko yung family picture namin na kinunan noong nasa Pilipinas pa ako. "Even Taeyong and me" dagdag nya pa. 

Pumasok sa kwarto ko si Chai at sinenyas na hihiramin nya yung charger ng Ipod ko kaya tumango ako.

"I'll think of it Kuya. I will graduate in few months so I guess I must finish it first before going home" sagot ko. Its been 7 years since I left the Philippines to study here in Korea. Tito Cyd at Tita Zhaira was the one who look after me here since they live here. 

"If you're thinking of An—" 

"Hajima Kuya." pagpuputol ko sa kanya. Matagal na rin simula noong huli kaming magkita, I admit I kinda miss him. But I the puppy love I felt for him was gone. It was not a true love afterall. I Miss him cause he used to be my Bestfriend.

"Yah why so defensive? I haven't finish my sentence!" sita nya sa akin kaya napatawa ako, narinig ko rin syang tumatawa sa kabilang linya. I miss this guy.

"I know you! You were still the same Taekwon who like to tease me with him. Stop it Kuya, I already moved on" proud na sagot ko sa kanya. I heard him said 'Whe?' as if he was not convinced from what I said. 

"Swear if I'm already home, the first thing I would is kill you!" banta ko sa kanya, mas lumakas naman yung pagtawa nya. 

"No can't do that I have Taeyong with me" sabi nya kaya napadabog ako. Eversince dehado ako sa kanilang dalawa, palagi silang magkakampi kapag naghaharutan kami.

"Shh Taegyu stop it baka makasama sayo" paalala nya. Napatahimik naman ako. 

"Kuya do think I can make it?" I ask him again. I heard him let out a sigh.

"Of course you can. You're like Mom, you're strong" sagot nya. 

"Tae its time to go" sabi ni Tita Zhaira sa labas ng kwarto ko. I gesture her that I will just finish this call. 

"Is it Tita?" tanong ni Kuya. Narinig nya siguro yung sinabi ni Tita. Inabot ko yung bag ko at inilagay yung notebook na kailangan ko.

"Yeah, I need to go Kuya. Mamaya na lang ulit. Tell Mom and Dad I miss them." paalam ko kanya. Sinarado ko yung bag ko tsaka tumayo at sinuot ito. 

"How about me? Don't you miss me?" may himig na pagtatampo sa boses nya.

"Yuck Kuya you're gross. Are you gay?" asar ko sa kanya. I heard him shout 'What' kaya napalayo ako sa cellphone ko.

"I miss you! Tell Taeyong I miss him too!"pahabol ko tapos inend ko na yung call. Habang nilalagay ko cellphone sa bulsa ng jacket ko ay napangiti ako. Kuya never fails to make me smile kahit na madalas nya akong asarin at pagkaisahan ni Taeyong.

Lumabas ako ng kwarto at nakasalubong ko si Tito Cyd na nakangiti sa akin. 

"Mukhang nabully ka na naman ng kapatid mo ha?" tanong nya sa akin tapos inakbayan at tsaka sabay kaming naglakad pababa. 

"Kinda. Alam mo naman yun Tito manang-mana sayo" sagot ko sa kanya, tinignan naman nya ako ng masama kaya nginitian ko sya ng matamis.

"Tama na yan malelate na si Chai at Taegyu" pag-aawat sa amin ni Tita Zhaira habang naghahain ng almusal namin.

Pagkatapos namin kumain ay inihatid kami ni Tito sa University. I'm on my fourth year while Chai was in her second year here at Seoul University.

"Unnie, uuwi ka ba sa Pilipinas?" tanong ni Chai habang naglalakad kami sa corridor. Inayos ko yung pagkakasabit ng bag ko bago sumagot.

"I'll think of it Saeng" sagot ko, napatango naman sya. Maya-maya ay tumahimik sya at napatigil sa paglalakad kaya napatingil din ako. Nakatingin sya sa unahan at nakatulala kay tinignan ko din yung tinitiganan nya. Kaya pala andyan yung crush nyang si Jihyung. Hinila ko sya tapos binulungan.

"Act normal. Control your feels" payo ko. Tumango ulit sya at nagsimula kaming maglakad. Dinaanan namin yung crush nya pero sya diretso lang ang tingin. 

1, 2, 3

"Chai-sshi!" biglang may sumigaw, lumingon kami sa likod at nakatingin sa kanya si Jihyung habang nakangiti.

"Wa-e?" nauutal na tanong ni Chai. Lumapit sa kanya si Jinhyung at may inabot na Pink na papel at isang rose. Napangiti naman ako. 

"Ahmm.. Annyeong!" sabi ni Jihyung habang kinukuha ni Chai yung ibinigay nya, tapos mabilis na tumakbo. Pagkaharap sa akin ni Chai ay pulang pula sya.

"Una na ako. Anyways makakarating yan kay Tito" paalam ko bago pumasok sa loob ng room namin. Nakita ko pa syang manlaki ang mga mata. Bawal pa kasi ang manligaw sa kanya pero biro ko lang yung sasabihin ko kay Tito yung tungkol dun.

It was 3 in the afternoon noong matapos lahat ng klase ko para sa araw na ito. It was stressful since I'm graduating but I know it will worth it.

"The results were good. I'm glad your going good everyday" she said as she checks the papers in front of her. Tumingin ako sa kanya at ngumiti sya kaya ngumiti din ako.

"Ahh. I'm just thinking if I could go home?" I ask her. She place her hands on the table and intertwine them.

"Taegyu" she call me. The expression on her face was not good and I don't like it.

"If after your graduation your co—" she was cut off by a knock on her door. Her assistant came in and bow to us.

"Mrs. Park already arrived" she said in Korean and went out. She stand up and fix her coat.

"Lets talk about that some other time Taegyu. I need to go"she left me without answering my question. I let out a sigh and went home.

Nasa tapat na ako ng bahay namin ng parang umiikot yung paningin ko.

Oh no, not again.

*****

Philippines

"Pare bakit ngayon ka lang?" bungad na tanong sa akin ni Jackson ng maupo ako sa tabi nya. Kumuha ako ng beer at uminom bago sumagot. 

"Ang hirap takasan ni Mom eh" sagot ko.

"Hanggang ngayon Andrei may curfew pa rin?" natatawang tanong sa akin ni JB. I raise my middle finger to him. Gago to, alam naman na kung gaano kastrict si Mom mang-aasar pa. Bakit kasi ang tagal umuwi ni Dad mula sa Spain eh, wala tuloy akong kakampi.

Inilibot ko yung tingin ko sa loob ng bar. Maraming nagsasayaw at nagmemake out. Marami ring magagandang babae pero sa panahon ngayon dapat alam mo ang tunay na babae sa feeling babae at nagpapanggap na babae.

As I roam around, someone caught my attention. She was sitting in a stool on the counter, drinking some ladies drink. She was wearing a red backless dress which is fitted to her that makes her curves visible. Idagdag mo pang red yung kulay ng damit kaya mas lalo syang pumuti.

Naramdaman nya siguro na nakatingin ako sa kanya kaya lumingin sya sa akin. The moment she looked at me para akong nakuryente. Not because she turn me on nor I like her but she reminds me of someone. 

Someone who I miss so much.

"See? I told you hawig sya ni Taegyu" my thoughts were interrupted when Jackson shout. Kinikilatis din nila yung babae dun sa counter.

"Di kaya si Taegyu yan?" ani ni JB kaya nakatikim sya ng batok mula kay Jackson. 

"Gago! Kelan pa nagsuot ng ganyan si Taegyu ha? Tsaka hindi yun pupunta sa lugar na ganito, magagalit lang si Tito" paliwanag ni Jackson. Muli kong tinignan yung babae. Yeah, he's right hindi magsusuot ng ganyan si Taegyu at mas lalong hindi sya pupunta sa lugar na ganito. She is too good for this kind of place.

Madaling-araw na ng magpagpasyahan namin umuwi na. As usual lasing na si JB kaya ihahatid sya ni Jackson since sa iisang subdivision lang naman sila nakatira.

Tumigil ako sa isa sa pinakamagandang bahay dito sa kaliwang parte ng subdivision namin. Napatingin ako dun sa kanang bintana sa second floor ng baha.

Hanggang ngayon ay nagtataka pa rin ako kung bakit hindi ko na nakikitang magka-ilaw ang parteng iyon ng bahay. It's been 7 years, kung tutuusin matagal na panahon na yon. 

Since that day hindi ko na nakitang magka-ilaw ang kwartong iyon.

Ang kwarto ni Taegyu.

————————

Warning: Baka umiyak ka ULIT..