Hoofdstuk 22
'Hoe was het vanochtend op school?' vraagt mijn vader, die de stilte verbreekt die in de auto hing.
'Wel leuk, ik heb vrienden gemaakt.' antwoord ik op zijn vraag en kijk door de vooruit naar buiten. Jammer, dat ik niet naar rechts kan kijken.
'Hoe lang moet je rust houden?'
'Ik heb geen idee, dat is mij niet verteld.' antwoord ik sip en zie dat we al bijna thuis zijn.
'Is mam ook thuis, pap?' vraag ik nieuwsgierig, ondanks dat ze voor haar werk door de wereld moet reizen. Toen ik bij hun in huis kwam werkte ze nog in een ziekenhuis, maar sinds 2 weken geleden is ze bij een boyband een styliste geworden. Ze reist heel veel, waardoor ik haar bijna nooit zie. Alleen in de vakanties is ze thuis en kan ik kletsen met haar, wat er allemaal is gebeurd.
'Nee, ze zit nu helemaal in Australië. Maar je kan wel met haar facetimen, als je dat wilt?' vraagt mijn vader en ik begin te stralen.
'Jaaa!' gil ik enthousiast en mijn vader grinnikt. We rijden de oprijlaan op en mijn vader stopt voor het huis. Ik stap vlug uit de auto en ren naar de deur toe, waar ik sta te wachten totdat mijn vader komt.
Als mijn vader de deur opent stuif ik naar binnen. Ik trek vliegensvlug mijn schoenen uit en ren dan naar de woonkamer, waar ik me op de bank laat vallen. Snel pak ik mijn laptop uit de tafella en klap hem open. Ik start de computer op en log in met mijn code. Op het homemenu ga ik met de muis naar Skype en open hem. Achter me hoor ik mijn vader de woonkamer binnen komen en via mijn ooghoek zie ik hoe hij naast me komt zitten.
'Pap, mag ik boven op mijn kamer zitten?' vraag ik aan hem.
'Waarom? Dan ben ik in mijn uppie!' zegt hij en via mijn ooghoek zie ik dat hij een pruillip heeft. Ik zucht en bedenk probeer een goede reden te bedenken, meteen weet ik een van de beste reden.
'Maar pap, officieel zou ik nog op school zitten als ik dit niet had.' zeg ik en wijs naar mijn nek.
'Dat is waar, maar blijf nou alsjeblieft eens een keer beneden. Je zit immers toch altijd boven op je kamer.' zeurt mijn vader en ik zucht geïrriteerd.
'Pap?!'
'Nee, je blijft gewoon beneden. Punt uit, ik zou je niet storen en doe mijn eigen ding gewoon.' zegt hij en staat op.
'Vooruit!' zucht ik diep en er ontstaat een glimlach op mijn vaders gezicht. Hij loopt weg en ik typ bij zoeken in skype: mama. Ik zie de foto van mijn moeder staan, waarmee ze met 4 andere jongens op staat. Zou dat de band zijn, waarvoor ze werkt?
Ik klik op het gesprek van ons en zie dat ze nu actief is. Misschien moet ik eerst even vragen of ze tijd heeft. Ik ga met mijn muis naar het balkje onderaan in het midden en typ: "Hoi mam, heb je tijd om te facetimen?" Ik tik op enter en zie dat mijn moeder aan het typen is. "Hey lieverd, ben je nu al klaar met school?" vraagt mijn moeder en ik trek een wenkbrauw op. Weet zij het niet? Jordan zei dat de directeur mijn ouders had gebeld, maar weet alleen mijn vader het?
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top