Jordan loopt met mij in zijn armen de kamer uit en in de wachtruimte kijken mensen meteen op. Ik hoor een paar mensen "awh" zeggen en ik rol met mijn ogen. Zo schattig zijn we nou ook niet!

'Jordan, moeten we niet naar de balie?' vraag ik en hij schud zijn hoofd. De directeur is ingelicht en hij heeft weer je ouders gebeld, zonet toen we aankwamen.

Mijn mond vormt een geluidloze o en ik sluit dan mijn mond. Er valt een stilte tussen Jordan en mij, waar ik een beetje ongemakkelijk van word.

'Hoe vond je je eerste dag eigenlijk?' vraagt Jordan opeens uit het niets. Verwildert kijk ik op en zie in de verte al een auto aankomen.

'Owh, op zich wel leuk.' zeg ik en kleur een beetje rood, als ik hem aankijk. Opnieuw valt er weer een stilte, maar dit keer is het mijn vader die de stilte verbreekt door te toeteren.

Ik spring op en ren naar de auto toe, achter me hoor ik Jordan achter me aan rennen. 'Jennifer! Rustig aan.' hoor ik hem roepen en herinner me weer dat ik mijn nek niet mag bewegen. Abrupt sta ik stil en Jordan loopt vol tegen mij aan. Snel draai ik me weer om en zie Jordan op de grond liggen.

'Sorry, ik zou niet meer ineens weg rennen.' zeg ik een beetje grinnikend. Ik help hem overeind en geef hem een knuffel.

'Het is al goed, lie- Jennifer.' zegt hij en ik laat hem weer los. Ik kijk hem met dicht geknepen ogen aan en kijk hem doordringend aan. Helaas ontdek ik niets en draai me weer om.

'Jennifer, wacht! Mag ik je nummer?' vraagt hij en houdt me tegen, door me bij mijn schouder te pakken. Ik draai me weer om en zie hoe hij ineens een telefoon in zijn hand heeft.

'Tuurlijk, (06) 12384659 [Dit is een verzonnen telefoonnummer) en je mag mij Jen noemen in je contacten, als je dat wilt.' lach ik en zie hoe hij het invoert.

'Ik stuur je een bericht, zodat je ook mijn nummer hebt. Dan moet je mij Jor noemen in je contacten, dat zou ik ook schrijven in het bericht.' lacht hij en ik lach mee.

'Tuurlijk, ik zou het onthouden.' grinnik ik en stap dan de auto in.