Ik open mijn ogen en zie een fel wit licht in mijn ogen schijnen. Snel doe ik mijn ogen toe en laat ze wennen aan het licht. Als mijn ogen aan het felle licht zijn gewend open ik ze weer en kijk verbaasd om me heen. Waar ben ik?

Ik schrik op als ik een hand op mijn arm voel en ik kijk op. Naast me zie ik vier jongens zitten, waarvan twee zitten te huilen. Wat is er eigenlijk gebeurd?

Precies wanneer ik mijn mond wil open trekken, voel ik een enorme pijn scheut in mijn nek. Ik maak een piep geluidje en sluit abrupt mijn mond. Meteen zie ik de twee huilende jongens geschrokken opkijken en kijken me dan vrolijk aan. Wie zijn deze jongens? Waarom kan ik me niks meer herinneren?

'Jennifer!' zeggen ze alle vier blij. Een voor een geven ze me voorzichtige knuffel en ik kijk hun een beetje verward aan. Natuurlijk wil ik graag vragen hoe ze heten, maar ik ben bang dat ik dan weer een pijn scheut in mijn nek krijg. Niet veel later komt er een vrouw binnen en komt aan de andere kant van mij te staan.

'Wat fijn om te zien, dat u wakker bent.' zegt ze vriendelijk tegen me en legt een hand op mijn schouder. Heel even voel ik een schokje van haar aanraking, maar dan is het weg. Ik probeer mijn hoofd te bewegen, maar meteen voel ik een vlijmscherpe pijn door mijn nek. Meteen ontsnapt er een harde piep geluidje uit mijn mond.

'Je mag niet te veel bewegen. U bent geopereerd aan uw nek, omdat je keel was dicht geknepen.' verteld de vrouw en ik schrik van dit nieuws. Ik wil vragen hoe dat is gebeurd, maar vergeet weer dat ik niet kan praten en alleen maar piep geluidjes maak.

'Wilt u wat zeggen?' vraagt de vrouw en ik knik voorzichtig met mijn hoofd. 'Ik zou voor u een glaasje water even halen. Door dat u niet kunt praten komt dat je geen water hebt gedronken.' vertelt de vrouw en ik rol met mijn ogen. Alsof dat mij boeit! De vrouw verlaat de kamer weer en ik staar naar het plafond, wat me al snel verveeld.

Een poosje later komt de vrouw weer de kamer in met een glaasje water in haar hand. Ze komt weer naar mij staan en geeft het glaasje water aan mij, die ik aanpak. Gulzig drink hem een leeg en geef hem dan weer terug aan de vrouw. Ze neemt hem over en zet hem op een aanrecht.

'Wilt iemand mij vertellen waar ik ben, wat er precies is gebeurd en wie deze vier jongens zijn?' vraag ik wanhopig.