Nadat ik het bladzijde heb voorgelezen, kijken alle kinderen me starend aan. Wat hebben ze?

'Wat kijken jullie naar me? Zit er iets niet goed?' vraag ik verbaasd en probeer grappig over te komen. De meeste meisjes draaien vlug hun hoofd naar de docent, maar alleen de jongens staren me nu nog aan.

'Je bent knap!' hoor ik een paar jongens zeggen en de hele klas is stil. Tja, wat moet ik hierop zeggen?

'Als jullie vinden dat ik knap ben, dan ben ik het voor jullie.' lach ik en de jongens grinniken.

'Zeg, gaan jullie nog aan de slag?' hoor ik dan de docent vragen, die de jongens verbaasd aankijkt.

'Pssst, briefje voor jou Jennifer!' hoor ik iemand fluisteren, die naast me zit. Hij wappert met een briefje en ik pak het verbaasd aan.

Ik hoor een paar jongens grinniken en kijken mijn kant op. Zou dit nou een flauwe grap zijn van die jongens? Heel even kijk ik of de docent niks opmerkt en zodra de docent achter zijn computer kruipt open ik het briefje.

HOI JENNIFER,

KOM JE DALIJK IN DE PAUZE BIJ ONS ZITTEN? LIJKT ONS ERG GEZELLIG, JE BENT EEN AARDIG, LIEF EN RUSTIG MEISJE. MISSCHIEN KUNNEN WE EEN KEER MET Z'N ALLEN AFSPREKEN, ALLEEN ALS JE WILT NATUURLIJK?

GROETJES,

JORDAN, DANY, JUSTIN EN LEVY

Snel vouw ik hem op en kijk precies de goeie jongens aan. De jongens die ik hoorde grinniken en mijn kant opkijken, hebben het briefje geschreven. Awh, ze lijken me wel aardig. Ik pak een boekje uit mijn tas en een plakband, waarin ik het briefje in op plak.

Vlug pak ik een notitieblokje en haal er een blaadje vanaf. Snel krabbel ik een kort antwoord er op en vouw hem op. Ik tik de jongen aan die me het briefje van Jordan, Dany, Justin en Levy gaf en wijs dan naar de jongens toe, waar die heen moet. Hij knikt en geeft het briefje door aan de gene die voor hem zit en zo gaat het briefje naar de 4 jongens toe.

Ik zie het hun lezen en zie dan dat ze er weer iets opschrijven. Dan zie ik het briefje weer terug mijn kant op komen en ik vouw het briefje weer open.

TOP, ZULLEN WE MET Z'N ALLEN NAAR DE KANTINE LOPEN? HOE BEDOEL JE: IK VRAAG HET EERST AAN MIJN OUDERS? JE HEBT TOCH ALLEEN EEN VADER? OF HEB JE EEN MOEDER EN EEN VADER?

Ik rol met mijn ogen en antwoord maar weer op hun vragen. Dan geef ik het briefje weer aan de zelfde jongen en zo gaat het briefje weer terug naar de jongens. Ergens vind ik het wel leuk om zo briefjes naar mensen te sturen! Ik hoop alleen maar dat ik Tania niet tegen kom, want dan is ze nog niet jarig.

Ik zie de jongens zich omdraaien en steken allemaal hun duim op. Snel glimlach ik terug en krijg een beetje een rode kleur. O hemeltje lief! Ik zou toch niet verliefd zijn, hoe voelt dat eigenlijk verliefd zijn? O wat erg, dat weet ik niet eens! Maar waarom zegt mijn gevoel dat ik verliefd ben?

'Pssst, Jennifer! Doe je boek dicht, je bent al lang klaar met je werk. Als de docent ziet dat je hem open hebt liggen, dan krijg je huiswerk!' fluistert de jongen naast me. Ik kijk op naar de jongen en knik snel, waarna ik vlug mijn boek dicht doe.

'Zeg, hoe heet jij?' fluister ik aan de jongen naast me.

'Ik heet Anthony, maar noem me maar Tony. Dat ben ik gewend, mijn ouders hebben zelfs spijt voor mijn echte naam. Ze noemen mij daarom ook Tony. Ik ben trouwens 17 jaar, als je dat ook wilt weten.' fluistert hij terug en ik grinnik.

'Goed om te weten, Tony.' grinnik ik en wend een blik op de klok, die voor mij veelte ver hangt.

'Tony, hoe laat is het?' fluister ik aan Tony.

'Over 1 minuut is de les voorbij.' fluistert hij terug, nadat hij heel even stiekem op zijn telefoon kijkt. Dat hij durft, dat durf ik nu nog niet! Maar misschien dat ik dat later in het schooljaar wel durf, je weet maar nooit.

'Ja, dames en heren. Het is tijd! Voor de mensen die hun boeken nog open hebben liggen mogen nog heel eventjes blijven zitten. De mensen die hun boeken al dicht hebben mogen gaan.' zegt docent en glimlacht lief, ook knipoogt hij naar mij. Ik rol met mijn ogen en sta snel op. Vlug loop ik naar de jongens toe en loop met hun het klaslokaal uit.