'Maar zit je op een school?' vraagt mijn vader en ik schud mijn hoofd. 'Maar zat je vroeger wel op een school?'

'Ja, maar toen mijn moeder overleefde werd ik van die school afgehaald en ben toen jaren lang niet meer naar school geweest.' vertel ik.

'We gaan vandaag dan maar kijken voor een school, voor jou.' zegt mijn vader. Ik slik en knik maar, ik weet niet hoe ik moet reageren. 'Kijk jij ook mee?'

'Ja, het zou wel moeten. Ik moet zelf ook weten op welke school ik kom.' leg ik uit en hij knikt begrijpelijk.

'Dan haal ik mijn computer even van boven.' zegt hij en staat op. Joan en ik knikken allebei, waarna we hem de keuken zien verlaten.

'Zullen wij dan de tafel afruimen?' vraagt Joan aan mij.

'Ja, dat vind ik een goed idee Joan.' zeg ik en ze grinnikt.

'Noem me beter, mama. Het is niet nodig om mij telkens bij mijn naam te noemen.' grinnikt Joan en we staan op.

'Okay, ik zou je mama noemen.' lach ik en we beginnen de tafel af te ruimen.

'Doe jij alle koude producten in de koelkast, dan doe ik de borden en glazen in de vaatwasser?' vraagt mijn nieuwe moeder.

'Ja, doe ik.' zeg ik en pak alle koude producten beet, waarna ik ze een voor een in de koelkast zet.

Al snel staan alle koude producten in de koelkast en ik kijk of ik mijn moeder nog kan helpen, maar die is ook al klaar met de spullen in de vaatwasser te zetten. We ruimen nog de tafelkleed op en dan komt mijn vader de keuken weer in lopen.

'We kunnen ook buiten in de tuin zitten?' vraagt hij.

'Ja, het is heerlijk weer.' zeg ik blij en ren de keuken uit, naar de tuin toe. Ik laat me aan de tuintafel op een stoel neerploffen en wacht op mijn ouders, die er ook al snel zijn.

Mijn vader zet de computer op tafel neer en logt in, met zijn gegevens. Dan gaat hij met de computermuis naar het internet icoontje en opent internet. Hij typt vlug bij de zoekbalk: www.google.nl in en klikt dan op enter.

'Oke, moet het een school hier in de buurt zijn?' vraagt hij en ik knik heftig met mijn hoofd. Hij lacht om me en typt scholen in. Dan klikt hij onder het zoekbalk op maps en ik zie dat er al 3 scholen in de buurt zitten.

'Pap, klik eens op die?' vraag ik en wijs de school aan, die ik bedoel. Hij klikt er op en meteen zie ik dat het een grote school is. Heel even slik ik, maar besluit dat het de moeite waard is om toe te geven dat ik daar heen wil.

'Wil je naar deze school gaan?' vraagt mijn moeder en ik knik.

'Ik denk dat de Davina College een leuke school is.' zeg ik en mijn moeder knikt heftig met haar hoofd.

'Daar heb ik vroeger ook op school gezeten.' zegt ze vrolijk en ik grinnik om haar reactie.

'Niet lachen!' zegt ze en geeft een zacht duwtje. Ook al was het een zacht duwtje val ik tegen mijn vader aan.

'Zie je nou wel! Het is haar echte vader!' hoor ik een van de stemmetjes in mijn achterhoofd zeggen. Ik negeer het en zie hoe mijn vader naar de website van de school gaat, maar ik voel hoe mijn oogleden zwaarder worden. Kan ik dan toch mijn normaal leventje weer oppakken?