Een Week Later

P.o.v Bella

"Bella schat, wil je weer even boodschappen doen?" Vraagt Leon nadat hij me een zoen heeft gegeven. Ik knik. "Als je terug komt gaan we plezier hebben." Yay... Plezier voor hem. Ik loop naar de winkel. Ik heb het idee dat ik bekeken word. Ik draai me een aantal keer om, maar zie niks. Ik haal wat spullen van het lijstje en zie dat Julian er weer is. Ik probeer hem te ontkomen, maar hij heeft me al gezien.

P.o.v Julian

"Bella!" Ik ren naar haar toe. Ze kijkt me niet eens aan. Ze loopt weg, maar ik pak haar hand. Ze word rood en kijkt naar de grond. Dan rust ze haar hand los. Ze is niet helemaal gevoelloos. Ik pak haar bij haar middel en hou haar stevig vast. Ze probeerd los te komen. Ik druk een doekje op haar mond. "Sorry." Dan voel ik haar verslappen. Ik leg het mandje neer en neem haar mee de winkel uit. Mensen staan me raar aan te kijken, maar ik negeer het. Er staat een politie busje op de parkeerplaats ik ga in het busje zitten met Bella op mijn schoot. Niet veel later word Bella wakker. Ze begint hysterisch te doen. "LAAT ME LOS. IK WIL TERUG NAAR LEON! LAAT ME GAAN!" Ze slaat en schopt. Waarom wil ze terug. "Ik ben je komen halen zoals ik beloofd had." 'JIJ KWAM MAAR NIET EN JE ZAT MET ELEANOR, DUS HOU JE KOP EN LAAT ME GAAN. BIJ LEON BEN IK TEMINSTE IETS WAARD!" Ik schrik hier van. Ze is haar verstand verloren. Ze maakt zich los en springt uit het busje en rent weg. Ik blijf verbaasd achter. Ze wil niet weg bij hem. Ze haar me. Tranen stromen over mijn wangen. Ik beteken niks meer voor haar. Als we thuis aankomen ga ik naar boven en sluit mezelf op in mijn kamer. Ik huil de hele dag aan één stuk door. Ik slaap niet en ik eet niet. Ik wieg mezelf heen en weer. En zo worden het een aantal dagen tot een aantal maanden tot een jaar.