P.o.v Julian

Ik word wakker en besef dat ik niet bij Bella ben. Ik ren naar haar kamer. Ik hoor zwakke piepjes. Ik slaak een zucht van opluchting. Er zit een dokter bij haar. Hij loopt op me af. "Jullie hebben haar gered." Zeg ik blij, maar hij schud zijn hoofd. "Dat waren wij niet. Dat was jij. Als jij haar stekkers niet terug deed was ze nu dood." I..ik heb haar gered? Ik loop om de dokter heen naar Bella en ga weer bij haar in bed liggen. Ik zet haar voorzichtig op schoot en wieg heen en weer. Ik hoor een kreun. Ik kijk naar haar. Ik voel tranen vallen. Ik voel een hand langs mijn been gaan. De hand vormt kringetjes. Ik pak de hand vast en draai Bella een stukje. Zodat ze schuin op mijn schoot zit. Ze zit een liedje te neuriën. Dan stopt ze en haald diep adem. "With your love nobody can drag me down." Zingt ze zachtjes. Ik glimlach. Dan haald Bella een mobieltje tevoorschijn en ontgrendeld hem en geeft hem aan mij.

Hey varkentje,
Je ligt in het ziekenhuis. Wat sneu. :'( oh en je bent verkracht geweest. Lekker voor je. Dat zal je leren. Voor tegen Julian zeggen dat ik hem wilde. Als ik hem niet krijg dan jij ook niet.

Hey piggy,
Beter ga je ff dood daar. Das wat makkelijker dan dat ik je leven moet beëindigen :D.

En zo staan er meer. Ik schrik ervan en merk dat Bella in dezelfde toestand zit als toen ze steeds naar de winkel ging. Lege blik. Ogen die dof staan. Haar gezicht staat emotieloos. Ik wil haar weer een knuffel geven, maar ze gaat van mijn schoot af. Ze gaat liggen en valt in slaap. Ik ga naast haar liggen. Als ik wakker word lig ik in mijn eigen bed. Was het een droom? Zit Bella nog steeds in kritieke toestand? Maar één manier om daar achter te komen. Ik ren naar haar kamer en schrik van wat ik zie.